.

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Η μυστική γλώσσα της βεντάλιας

Η πλούσια ιστορία της βεντάλιας είναι άγνωστη σε πολλούς.
Αυτό το μικρό και εύχρηστο αντικείμενο που δίνει δροσερό αέρα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, χρησιμοποιείται από άνδρες και γυναίκες στην....
Ανατολή, ιδιαίτερα στην Ιαπωνία, την Κίνα, τη Νότια Κορέα, τις Φιλιππίνες και άλλες χώρες της Ασίας.

Κάποτε χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο επικοινωνίας. Κάτι σαν μυστική γλώσσα που μόνο αυτοί που κρατούσαν βεντάλια ήξεραν.

Το19ο αιώνα, χρησιμοποιήθηκε για να στέλνει μυστικά μηνύματα, όταν η επικοινωνία μεταξύ ανδρών και γυναικών ήταν λεκτικά ελεγχόμενη και απαγορευμένη, και πολλές φορές οι κυρίες παρακολουθούσαν τους συνοδούς τους σε κάθε τους κίνηση. Στην Ιαπωνία, είχε χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο με τους Σαμουράι, καθώς και σε χορούς.

Στην Κορέα, χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο πολέμου και επίθεσης, αλλά και για να δώσουν ομορφιά και χάρη στους χορούς.

Η βεντάλια και η παλιά ξεχασμένη γλώσσα της, σήμερα εξακολουθεί να αναγνωρίζεται και να χρησιμοποιείται με την ίδια σημασία όπως και στην αρχαιότητα.


Η ιστορία της

Η Κίνα χρησιμοποίησε μια μορφή βεντάλιας από το δεύτερο αιώνα π.Χ. Οι πρώτοι Κινέζοι οπαδοί, στερέωναν ένα κομμάτι πανί πάνω σε μια σταθερή βάση, το οποίο ονομαζόταν "pien-mien" και μεταφράζεται : "ταράζω τον αέρα." Το μέγεθος και ο σκοπό της κινεζικής βεντάλιας- ανεμιστήρα, χρησιμοποιήθηκε επίσης ως αναγνωριστικό της κοινωνικής τάξη, καθώς και των δύο φύλων από το σχεδιασμό της.

Στην αρχαία Ιαπωνία πήρε την σχεδιαστική της μορφή από το 6ο -9ο αιώνα. Η πρώτη βεντάλια, ονομαζόταν Akomeogi, από τη λέξη "Akome",- το όνομα του φορέματος που φορούσαν οι γυναίκες αυτής της περιόδου.

Ενώ θεωρείται ιδιαίτερα θηλυκό αξεσουάρ τέχνης στην Άπω Ανατολή, οι οπαδοί της βεντάλιας, είχε περίοπτη θέση στην ιστορία της Ιαπωνίας και της Κορέας, που αργότερα μετατράπηκε σε όπλο. Ονομάστηκε " tiě shān" ή σιδερένιος ανεμιστήρας στην Κίνα, ενώ στην Κορέα ανεμιστήρας πάλης, στην Κορέα buchae, και tessen στην Ιαπωνία.

Η Ευρώπη απέκτησε οπαδούς όταν οι Πορτογάλοι έμποροι τις έφεραν από την Ιαπωνία και την Κίνα κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, και έγινε αμέσως δημοφιλής, ιδιαίτερα στους χορευτές φλαμένκο της Ισπανίας. Από τον 17ο αιώνα, στην Άπω Ανατολή χρησιμοποιήθηκαν από γυναίκες της υψηλής κοινωνίας.

Οι Σαμουράι της Ιαπωνίας κατά την εποχή του φεουδαρχισμού, έκαναν πλήρη χρήση της εύχρηστης βεντάλιας ως οπλισμό. Τους αποκαλούσαν Σαμουράι "Tekken", πολεμιστές του αέρα.

Χρησιμοποιούσαν την ανοιχτή βεντάλια που ήταν από ξύλο ή μέταλλο. Η μεταλλική βεντάλια ήταν πραγματικός ανεμιστήρας που μπορούσε να ανοίγει και να κλείνει. Οι ενώσεις ήταν φτιαγμένες από μέταλλο ή ξύλο, ενώ το υπόλοιπο από λακαρισμένο συμπιεσμένο χαρτί.

Κατά τη διάρκεια της εποχής Joseon, η χρήση της βεντάλιας ΄πήρε το ρόλο της ένοπλης σύγκρουσης ή mubuchae, δεδομένου ότι τα όπλα, όπως τα ξίφη και τα μαχαίρια είχαν απαγορευτεί κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής, και χρειάζονταν κάτι για προστασία που θα μπορούσε να βρίσκεται σε κοινή θέα. Η ανώτερη και η μεσαία τάξη Yangban και chungin αντίστοιχα, ήταν οι δημοφιλείς χρήστες των οπαδών της Κορεάτικης mubuchae-πολεμικής τέχνης.

Οι τεχνίτες της εποχής ανακάλυψαν ότι το Κορεάτικο ξύλο της σημύδας ή (pak Dahl )ήταν πολύ ανθεκτικό, και θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τη σκληρότητα για να αποκρούσει την αιχμηρή άκρη της εποχής εκείνης.

Διασκέδαση με βεντάλιες στην Ασία

Οι μάχες είχαν τελειώσει αλλά η πολεμική τέχνη πειθαρχίας των Σαμουράι , και η χρήση της βεντάλιας υπήρχε ακόμη. Οι γκέισες, ιδιαίτερα οι μαθητευόμενες ή maiko, άρχισαν να χρησιμοποιούν τη βεντάλια στους χορούς. Οι χάρτινες βεντάλιες (harisen), αποτελούσαν μέρος θεατρικών παραστάσεων.

Στα ιαπωνικά το "Harisen" μεταφράζεται «αυτός που χαστουκίζει», και χρησιμοποιούνταν από τους "tsukomi" (ευθείς ανθρώπους) για να χτυπήσουν τους "Boke" (αστείους ανθρώπους) που υπερέβαλλαν στα αστεία τους ή έκαναν ηλίθιες- αστείες πράξεις.

Η Κορέα έχει ένα χορό βεντάλιας που ονομάζεται buchaechum. Είναι ένας όμορφος παραδοσιακός χορός, που εκτελείται από γυναίκες κατά τη διάρκεια ειδικών εορταστικών περιπτώσεων. Φορώντας πολύχρωμα "hanboks" οι χορευτές χρησιμοποιούν βεντάλιες με ροζ λουλούδια παιωνίας με βαμμένα φύλλα, ενώ άλλες απεικονίζουν κύματα, λουλούδια, πεταλούδες και πουλιά.


Οι ηθικοί κανόνες της αυστηρής Ευρώπης κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, δεν επέτρεπε την επαφή και κοινωνικοποίηση ανδρών και γυναικών, όπως επίσης να κυκλοφορεί μια γυναίκα ασυνόδευτη.

Η βεντάλια έγινε ένα αποτελεσματικό μέσο σιωπηλής επικοινωνίας. Αναπτύχθηκε μια συναρπαστική μυστική γλώσσα επικοινωνίας με ματιές πίσω από βεντάλιες, δίνοντας ένα μοναδικό τρόπο να επικοινωνούν και να αψηφούν τους περιορισμούς.

Μια γυναίκα που κρατούσε με το δεξί χέρι μια ανοιχτή βεντάλια που κάλυπτε το στόμα της υπονοούσε σε ένα άντρα να την ακολουθήσει. Ανοιγοκλείνοντας τη βεντάλια υποδείκνυε την κατεύθυνση του κήπου, όπου θα τον συναντούσε.

Όταν ήθελε να την αφήσει στην ησυχία της κρατούσε τη βεντάλια κοντά στο αριστερό αυτί της. Αν ήθελε να δώσει σημάδι σε κάποιον αγαπημένο, που την παρακολουθούσε στενά γλιστρούσε τη βεντάλια στο αριστερό της χέρι πάνω από τα μάτια της.

Η μετακίνηση της βεντάλιας με το δεξί της χέρι έδειχνε ότι είναι ερωτευμένη με έναν άλλο άνδρα, ενώ όταν δήλωνε όταν ήθελε ένα συγκεκριμένο άνδρα και η απάντησή της ήταν "ναι", γλιστρούσε τη βεντάλια στο δεξί μάγουλο. Αν τοποθετούσε τη βεντάλια πάνω από το αριστερό μάγουλο, η απάντηση ήταν "όχι".

Όταν ρωτούσε αν ο ίδιος την αγαπά, τότε κρατούσε την άκρη της βεντάλιας πάνω στο πρόσωπό της, κοιτάζοντας στα μάτια τον άνδρα.

Όταν κρεμόταν η βεντάλια στη μέση των γυναικών, ήθελε να παραμείνουν φίλοι. Αν μια γυναίκα έκανε αέρα με τη βεντάλια αργά, έδειχνε ότι είναι παντρεμένη, ενώ όταν την κινούσε γρήγορα, έδειχνε ότι είναι ήδη κατειλημμένη.

Μια πρόσκληση για φιλί, ήταν όταν κρατούσε τη βεντάλια στα χείλη, ενώ όταν ήταν κλειστή η βεντάλια με το αριστερό χέρι, έλεγε ότι ήθελε να της γράψει σημείωμα.

Οι γυναίκες που ήθελαν να γνωρίσουν κάποιον, έφερναν τη βεντάλια μπροστά στο πρόσωπό τους με το αριστερό χέρι.

Έδειχναν την ώρα της συνάντησης ανάλογα με το πόσες φορές ανοιγόκλειναν την βεντάλια. Όταν έκλειναν σιγά-σιγά την βεντάλια, αυτό σηματοδοτούσε με μια υπόσχεση γάμου, και όταν μια γυναίκα ζήλευε άγγιζε την άκρη της μύτης της με τη βεντάλια της.

Οι λεπτοί τρόποι επικοινωνίας που χρησιμοποιούσαν οι κυρίες κατά τη διάρκεια των περιοριστικών χρόνων του 19ου αιώνα, ήταν αρκετά περίπλοκοι και διακριτικοί, έτσι ώστε να μην πιαστούν από τους συνοδούς τους.

Αρκετά αργότερα η σιωπηλή επικοινωνία, ακριβώς όπως και οι μυστικοί κωδικοί πρόσβασης βρήκαν πολύ ενδιαφέροντες καινοτόμους τρόπους για να χρησιμοποιηθούν από κατασκόπους.

[Πηγή]

Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε