νησίδων και βραχονησίδων είναι σχεδόν μόνιμη με προκλητικές παραβιάσεις.
Η αμφισβήτηση της Ελληνικότητας για το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι πρωτοεμφανίστηκε στις 29 Ιουλίου 2002, όταν δύο οπλισμένα τουρκικά F-16 παραβίασαν την Ελληνική κυριαρχία στα νησιά Αγαθονήσι, Αρκούς, Πάτμο, Φούρνους, Άνυδρο, Ψαρά, Αντίψαρα και Πετροκάραβο. Στην επιχείρηση αναχαίτισης από τα Ελληνικά αεροσκάφη διεξήχθησαν σκληρές κλειστές αερομαχίες, με το Τουρκικό
ραντάρ DATCA να καλεί τα Ελληνικά F-16 να εγκαταλείψουν την «Τουρκική κυριαρχία».
Η τότε ελληνική κυβέρνηση αρκέστηκε σε διαμαρτυρία χωρίς αποτέλεσμα και δε ζήτησε από τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς την καταδίκη της Τουρκίας. Η αιτία αυτών των τουρκικών ενεργειών είναι ακόμα πιο παλιά και φαίνεται καθαρά σε δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων.
Το σχέδιο αμφισβήτησης των ελληνικών χωρικών υδάτων και η δημιουργία γκρίζων ζωνών αρχίζει από το 1974, όταν ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ, στις 20 Ιουλίου 1974, δήλωνε ότι «...η άμυνα των νησιών του Αιγαίου θα πρέπει να αναληφθεί από κοινού από την Ελλάδα και την Τουρκία ως συμμάχους μέσα στο ΝΑΤΟ...».
Λίγο αργότερα, το 1975, ο πρωθυπουργός Ιρμάκ δήλωνε ότι «η υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας εκτείνεται μέχρι το μέσον του Αιγαίου...».
Η Άγκυρα έχει επιδοθεί εδώ και χρόνια σε αυτό το σχέδιο επέκτασης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στο Αιγαίο, γνωρίζοντας μετά από συνεχείς μελέτες και έρευνες ειδικών επιστημονικών εταιρειών ότι στην περιοχή αυτή και γενικότερα ανατολικά του 25ου μεσημβρινού υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου, κοιτάσματα τα οποία προσπαθεί να διεκδικήσει η Άγκυρα με την έννοια της υφαλοκρηπίδας, επιδιώκοντας να επιβάλλει στην Ελλάδα τις απόψεις της με αυθαιρεσίες και με τη δημιουργία τετελεσμένων και όχι με βάση τη διεθνή νομιμότητα, όπως αυτή υπαγορεύεται από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, 1992, αλλά και από τη Σύμβαση της Γενεύης, 1958.
Οι αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στην περιοχή των δύο αυτών ελληνικών νησιών, κυρίως από το 2002 και μετά, έχουν σα στόχο την απόκτηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης της υφαλοκρηπίδος του Αιγαίου, με αποτέλεσμα πολλά από τα υπό ελληνική κυριαρχία νησιωτικά εδάφη να απομονωθούν και να μεταβληθούν σε κλειστά εδάφη, ώστε σταδιακά να περιέλθουν υπό τουρκικό έλεγχο.
Αν η Τουρκία προχωρήσει στη δημιουργία οικονομικής ζώνης στο Αιγαίο με αυτή την de facto διαδικασία, θα ταυτιστούν με την τουρκική κυριαρχία, η οποία θα διασπάσει την ελληνική και θα προκαλέσει τον οικονομικό μαρασμό στον πληθυσμό των ελληνικών νησιών.
Η αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων ενθαρρύνει την Άγκυρα να επανέρχεται κάθε φορά με νέες διεκδικήσεις αρχής γενομένης με την υπόθεση στα Ίμια και ο τουρκικός νόμος 24611/2001, με τον οποίο η Άγκυρα ενέταξε το μισό Αιγαίο και τη μισή Κύπρο κάτω από τον έλεγχό της, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι είναι τα επόμενα βήματά της.
Η αμυντική στάση, που η Ελλάδα ακολουθεί σε κάθε νέα προκλητικότητα με τα αναιμικά διαβήματα προς την Άγκυρα, δε βοηθά καθόλου τη θέση της Ελλάδας, εφόσον η μέχρι σήμερα ιστορία έχει αποδείξει ότι το πρόβλημα με την Τουρκία δεν αντιμετωπίζεται με την έκδοση διπλωματικών «διαμαρτυριών» και «διαβημάτων» που καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων.
Η Ελλάδα από το 1947, όταν το Ελληνικό Κοινοβούλιο αποδέχθηκε με το νόμο 211/47 τη Σύμβαση του Σικάγου 1944 (γνωστή ως ICAO: Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας) που ρυθμίζει τους κανόνες πτήσεων για όλα τα αεροπορικά μέσα, τόσο τα πολιτικά όσο και τα στρατιωτικά, και ανέθεσε στην ΥΠΑ τον έλεγχο της εφαρμογής τους, ενεργοποιεί τις διατάξεις που προβλέπει η σύμβαση για αναχαιτίσεις για σκοπούς εθνικής ασφάλειας και αποτροπής κάθε είδους ενέργειας που συνιστά εχθρική απειλή, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να έχει δαπανήσει για αναχαιτίσεις - αναγνωρίσεις στο FIR Αθηνών πάνω από 2 τρισεκατομμύρια ευρώ σε απόλυτες τιμές, για να μην αναφέρουμε και τους Έλληνες πιλότους που έχουν σκοτωθεί επιτελώντας το ιερό αυτό καθήκον (Γιαννικάκης, Πετρούτσος, Σαλμάς, Ηλιάκης κ.ά.).
Όμως για τις ενέργειες αυτές των Τούρκων στο Αιγαίο η σύμβαση του ICAO παρέχει στην ΥΠΑ το νόμιμο δικαίωμα να ζητήσει την ενεργοποίηση συγκεκριμένων διατάξεων της Σύμβασης και να καταγγείλει την Τουρκία στον ICAO, ώστε να μπει φρένο στις τουρκικές προκλήσεις, κάτι το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει ενεργοποιηθεί, με αποτέλεσμα να κορυφώνονται οι τουρκικές προκλήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εθνικά και τα οικονομικά μας συμφέροντα.
Οι αναχαιτίσεις είναι αναγκαίες, πρέπει όμως να υποστηρίζονται και από τις κατάλληλες πολιτικές, νομικές και διπλωματικές ενέργειες προς τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς, γιατί μόνον τότε γίνονται αποτελεσματικές, διαφορετικά εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες όπως τα εξοπλιστικά προγράμματα, τα οποία στην παρούσα φάση της Ελληνικής Οικονομίας γίνονται ακόμη πιο δαπανηρά και πιο επώδυνα για τους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες.
Αυτή είναι και μια επιπλέον παγίδα για το ελληνικό κράτος, η οποία προσφέρθηκε μεταμφιεσμένη ως κλάδος ελαίας από τον Τούρκο υπουργό Επικρατείας κ. Μπαγίς, ο οποίος πρότεινε τη μείωση των εξοπλισμών και από τις δύο μεριές του Αιγαίου, εξυπηρετώντας φυσικά την περαιτέρω αποδυνάμωση της Ελλάδας στον κρίσιμο τομέα της άμυνας του Αιγαίου.
Κυριάκος Βελόπουλος
[Πηγή]
