Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
οικοδόμησε θαυμαστά μνημεία, δίδαξε επιστήμες, τέχνες, φιλοσοφία, θεολογία, ηθικές αξίες.
Παγκοσμιοποίησε τον τότε γνωστό κόσμο και διέδωσε την ελληνική Γλώσσα,που αργότερα έγινε η Γλώσσα του Ευαγγελίου και αποτελεί την πιο τελειοποιημένη Γλώσσα ως προς την διατύπωση θεολογικών, φιλοσοφικών, και επιστημονικών εννοιών.
(Ο Αλέξανδρος είχε γοητευθεί από τις ιστορίες που άκουγε για τον Διόνυσο και τις εκστρατείες του στις χώρες απ' όπου και ο ίδιος περνούσε και για τον ίδιο σκοπό, ο οποίος ήταμη διάδοση της θρησκείας του φωτός και ο υψηλός πολιτισμός της, μαζί με την θεολογική της Γλώσσα, που δεν ήταν άλλη από την Ελληνική. Μάλιστα, ίσως ο Αλέξανδρος να είχε συνδέσει το έργο του με το έργο του Διονύσου, ως συνεχιστής του, καθώς και ο Διόνυσος, όπως και ο Αλέξανδρος, είχε ανακυρηχθεί υιός του Άμμωνος Διός)
Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ
Όμως σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς και ένας άλλος Έλληνας, 6.300 χρόνια πριν τον Αλέξανδρο, εξεστράτευσε στα ίδια με αυτόν μέρη και για τον ίδιο σκοπό! Αυτός ήταν ο Διόνυσος. Η εκστρατεία του ανά την οικουμένη είχε σκοπό, σύμφωνα με τον Αθανάσιο Σταγειρίτη, την διάδοση της λατρείας του Δία (φωτεινός ουράνιος θεός) και του λαμπρού, ευγενούς και ύψιστου πολιτισμού που πηγάζει από αυτήν.
Έτσι ο Διόνυσος έφθασε μέχρι την Ινδία ακολουθώντας την εξής διαδρομή όπως την διασώζει ο Σταγειρίτης μέσα από πολλούς αρχαίους συγγραφείς:
Από την πατρίδα του Θήβα πήγε στη Φρυγία όπου, υποβληθείς σε καθαρτήριες τελετές, μυήθηκε στα ιερά μυστήρια και χειροτονήθηκε ιερέας. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εσύναξε πολυπληθές στράτευμα, κυρίως από γυναίκες(!), με σκοπό την διάδοση της θρησκείας και του πολιτισμού του φωτός στην ανά οικουμένη.
Αρχικά μετέβει στης ερήμους της Λιβύης (σημερινή δυτική έρημος της Αιγύπτου) όπου οι Λίβυες του
είπαν πως είχαν μια προφητεία του Άμμωνος που έλεγε πως μέλλει να τους επισκευθεί ο υιός του, ο Διόνυσος, για να αναλάβει τη βασιλεία τους και, αφού γίνει κύριος όλης της οικουμένης, θέλει νομισθεί θεός.
Τότε ο Διόνυσος ίδρυσε στην εκεί έρημο το μαντείο του Άμμωνος,όρισε ιερείς και γιορτές προς τιμήν του και έκτισε μια πόλη κοντά σε αυτό. Αυτή η έρημος εκλήθη "Αμμώνιος χώρα" και είναι η σημερινή Σίουα.
Επειδή αστρονομικό σύμβολο του Άμμωνος ήταν ο κριός, τον παρίσταναν με κέρατα κριού και κατ' επέκτασιν παρίσταναν έτσι και τον υιό του Διόνυσο. Αργότερα παρίσταναν τοιουτοτρόπως και τον Αλέξανδρο. Ή τους παρίσταναν φορώντας τέτοιου είδους περικεφαλαία.
Ο Διόνυσος ζήτησε πρώτος χρησμό από το Μαντείο του Άμμωνος για την εκστρατεία του. Ο χρησμός που του εδόθει ήταν, πως αν ευεργετήσει τους ανθρώπους θα κερδίσει την αθανασία. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ο Αλέξανδρος -αφού έλαβε τον ίδιο χρησμό από το Μαντείο και αφού το ανακαίνισε- θέλησε να ταφεί εκεί. Προφανώς γνώριζε από πριν την ιστορία του Διονύσου. Μετά τη Λιβύη ο Διόνυσος μετέβη στην Αίγυπτο, όπου δίδαξε τη λατρεία του Άμμωνος Διός και του Ολύμπου. Δίδαξε επίσης τη γεωργία, την αμπελουργία, την οινοποιία, τη ζυθοποιία. Συνέχισε την εκστρατεία του στη Συρία.
Ο Σταγειρίτης μας πληροφορεί πως οι Εβραίοι τελούσαν βακχικές τελετές κρατώντας θυρσούς. Διέτρεξε όλη τη Μικρά Ασία. Στη Λυδία έλαβε ιδιαίτερη υποδοχή και από εκεί πέρασε στην Θράκη. Στη Θράκη πολέμησε και νίκησε τον ασεβή βασιλιά Λυκούργο. Έστεψε βασιλιά της Θράκης τον εγχώριο Θάροπα, αφού δίδαξε σε αυτόν τα μυστήρια του Διός. Το βασιλικό και ιερατικό αξίωμα του Θάροπα διαδέχθει ο υιός του, Οίαγρος, και εκείνου ο υιός του, Ορφεύς.
Από τη Θράκη κατέβηκε στην Αιθιοπία όπου πολέμησε κατά του ασεβούς βασιλιά Δηριάδη. Αφού κυριάρχησε στη χώρα, κατευθύνθηκε προς Ανατολάς. Διαπέρασε τον ποταμόν Ευφράτη οχούμενος επί άρματος ζευγμένου επί τίγρεων. Από αυτό το γεγονός ο ονομάσθει ο ποταμός Τίγρις. Στην Ινδία κυριάρχησε αφού έδωσε μάχη με τον βασιλιά Μύρρανο. Όμως, επειδή εστράτευε με μεγάλη ευταξία, ευνομία και φιλανθρωπία, αποδεικνύοντας πως στρατεύει για να τιμωρήσει τους κακούς και να ευεργετήσει τους καλούς, τον εδέχοντο παντού φιλοφρόνως, δίδοντές του προθύμως και όλα τα αναγκαία και συστρατευόμενοι μαζί του.
Απ΄όπου περνούσε ίδρυε πόλεις, δίδοντας τους συνήθως το όνομα "Νύσα". Εξημέρωσε και εκπολίτισε λαούς άγριους, διδάσκοντας τους τη λατρεία του θεού του φωτός και τον πολιτισμό του. Στην Rig Veda αναφέρεται πως η ηλιακή λατρεία ήδη κατά την 3η χιλιετηρίδα π.Χ.ήταν διαδεδομένη στη μισή ανθρωπότητα!
Από την Ινδία ο Διόνυσος πέρασε στη Βακτριανή και μετά στη χώρα δυτικά της Κασπίας όπου τον εδέχθησαν φιλοφρόνως. Εκεί μάλιστα, στον Καύκασο έχει βρεθεί το αρχαιότερο κρασί μέσα σε πιθάρι, στερεοποιημένο.
Συνέχισε στην Παφλαγονία όπου εστήθει μεγάλος χορός και ονομάσθει η εκεί πόλις Καλλίχορος. Προχώρησε δυτικά και ταξίδευσε σε όλα τα νησιά του Αιγαίου διδάσκοντας τις ιερές τελετές. Συνέχισε στην Αττική όπου εδίδαξε τα Ελευσίνια Μυστήρια και αφού διήλθε όλη την Ελλάδα και τα Ιόνια νησιά, στράφηκε προς τη Δύση, πράγμα που δεν πρόλαβε να κάνει ο Αλέξανδρος...
Ο Διόνυσος έφθασε στην Ισπανία και στην Πορτογαλία με τρεις Στρατηγούς, τον Πάνα, ο οποίος έδωσε το όνομα του στην Ισπανία, τον Λούσο, που έδωσε το όνομα τους στην Λουσιτανία και τον Κισσό. Επέστρεψε στην πατρίδα του την Θήβα μετά από τριών ετών εκστρατεία, όπου εθέσπισε την εορτή "Τριητερίδα". Σύμφωνα με παλαιότερους μύθους, οι Σάτυροι και οι Σειληνοί δεν ήταν ακόλουθοι του, άλλα κατέτρεχαν και πολεμούσαν γι' αυτόν.
Κατά μια διήγηση, εφονεύθει σε κάποια μάχη με τους Αργείους. Ενταφιάσθει στους Δελφούς πλησίον του Αγάλματος του Απόλλωνος. Στον τάφο του ο αυτοκράτορας Αύγουστος αφιέρωσε τα όπλα του και ο Νέρων την κιθάρα του.
Πηγή: Αθανάσιος Σταγειρίτης, Ωγυγγία, εκδ. Ελέυθερη Σκέψις
Απόσπασμα από το άρθρο της Βασ.Δερουκάκη,"Ο τάφος του Μ.Αλεξάνδρου",περιοδικό "Τρίτο Μάτι".
Επιμέλεια: Βισάλτης
Το είδαμε εδώ
