.

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ


Η μόνιμη ενασχόληση με θέματα διαχείρισης της ζοφερής καθημερινότητας σκοτώνει την ψυχή και το πνεύμα. Πρέπει να επιδιώκουμε να βιώνουμε και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ ασχολούμενοι με θέματα θεωρητικά, φιλοσοφικά, ηθικά, επιστημονικά....

Δεν μας επιτρέπεται να αφήσει η γενιά μας να σβήσει το Φως που από εδώ ξεπήδησε και μεταλαμπαδεύτηκε σε όλον τον κόσμο. Οι πρόγονοί μας ήταν οι ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΕΣ του Φωτός, εμείς ας γίνουμε τουλάχιστον οι ΦΥΛΑΚΕΣ του.

Το Φως δεν είναι μόνον μια φυσική ιδιότητα – συχνότητα, αλλά και μια ηθική ποιότητα και ως τέτοια πρέπει να την βιώσουμε μέσα μας και να την μετουσιώσουμε σε ΔΡΑΣΗ, γιατί αυτό είναι το επιτακτικό ζητούμενο των ημερών μας για την Πατρίδα μας αλλά και όλον τον κόσμο. Ο συνειδητός φύλακας του Φωτός σιγά σιγά και χωρίς να το καταλάβει ενσαρκώνει και τις ιδιότητές του.

Βιώνει μιάν ανάταση πνευματική και ψυχική, υπερίπταται της ζοφερής πραγματικότητας, κατοπτεύει σφαιρικά τα προβλήματα, τα κατανοεί στην βαθύτερη ουσία τους και δίνει λύσεις αποτελεσματικές, θεωρητικές και πρακτικές. Από εδώ πρέπει κατά την γνώμη μου να ξεκινήσουμε την ΑΝΑΓΕΝΝΗΤΙΚΉ μας πορεία ως λαού : να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε οι φύλακες του Φωτός.

Όλα τα άλλα θα έρθουν σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο. Κάποιοι επιτήδειοι, γερά χρηματοδοτούμενοι, μας ροκανίζουν σιγά σιγά τις ρίζες γεμίζοντας παράλληλα σκότος την ζωή μας. Η πρώτη αντίσταση, το πρώτο μετερίζι πρέπει να στηθεί εδώ. Να ξαναβρούμε τον εαυτό μας, το στίγμα μας, να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε στο Ιστορικό γίγνεσθαι και συνακόλουθα γιατί χτυπιόμαστε.

Αν γίνει αυτό, τότε νομοτελειακά η επίγνωση θα μετουσιωθεί σε ορθή και αποτελεσματική πολιτική πράξη. Τιμωρούμαστε για αυτό που είμαστε. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ είναι η απάντηση. Και δεν μιλώ για τους Έλληνες που έχουν επίγνωση, μιλώ για όλον τον λαό. Είμαστε υπό κατοχή, βρισκόμαστε στα υγρά υπόγεια βασανιστηρίων, είμαστε εξουθενωμένοι, ράκη σωματικά από τα βασανιστήρια και μας ζητείται ένα πράγμα για να σταματήσουν : να διαγράψουμε το παρελθόν μας και την πατρίδα μας.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ είναι η απάντηση. Το λένε δεκαετίες τώρα οι Κύπριες γυναίκες , μάνες έχοντάς το ως πολιτική ασπίδα έναντι της βαρβαρότητας . ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ θα πούμε κι εμείς τώρα για τον φωτεινό πολιτισμό που προσφέραμε έναντι του επελαύνοντος σκότους που ξεκίνησε πειραματικά από την χώρα μας για να κατακτήσει τους πάντες. Η μνήμη ως ισχυρότερη μορφή αντίστασης, ώσπου να ΦΕΡΟΥΜΕ την ξαστεριά. Οι Φύλακες του Φωτός στο πόστο τους.

Ευδοκία – Υβόννη Τσιλίδου

[Πηγή]