ΣΚΙΡΙΤΕΣ Η ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΦΑΛΑΓΓΑ ΤΩΝ ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ
Το όνομά τους οι Σκιρίτες το πήραν από την περιοχή καταγωγής τους την Σκιρίτιδα.
Ως περιοχή ήτο τραχιά και ορεινή, αφιλόξενη χώρα, στα βόρια της λακωνικής, ανάμεσα στους ποταμούς Οινούντα και Ευρώτα. Το όνομα Σκιρίτης έχει κοινή ρίζα με το σκίρος που σημαίνει ασβεστόλιθος, γύψος, σκληρό πέτρωμα.
Αρχικώς ανήκαν στην Αρκαδία και κατόπιν ενσωματώθηκαν στην Λακωνία. Το πιθανότερο είναι ότι αυτό έγινε στην διάρκεια του πολέμου για την προσάρτηση της Αιγύτιδος (περιοχή της Αρκαδίας στα όρια των σημερινών συνόρων Αρκαδίας – Μεσσηνίας).
Προσαρτήθηκαν στην Σπάρτη δίχως πολεμική δράση στην κατηγορία των Περιοίκων. Έτσι η Σπάρτη θωρακίζει τα βόρεια σύνορά της, από τους εχθρούς της Αρκάδες και Αργείους. Αυτό, εκτός από λόγους ασφαλείας, γίνεται προφανώς και για λόγους στρατηγικής γενικότερα, καθώς από το στενωπό της Σκιρίτιδος περνούσε η αμαξιτή οδός που ξεκινούσε από το Άργος και μέσω Τεγέας κατέληγε στην Σπάρτη.
Έκτοτε, η ορεινή αυτή περιοχή, η Σκιρίτιδα ταυτίστηκε απολύτως πολιτικά και στρατιωτικά με την Σπάρτη, παρόλο που κάτοικοί της ήσαν Αρκάδες.
Η πόλις Οίον είναι η μοναδική πόλη της Σκιρίτιδος. Στο Β.Δ άκρο του χωριού Κερασιά Αρκαδίας, στο ύψωμα πίσω από την εκκλησία του Αϊ – Γιάννη σκόρπιες πέτρες έχουν αναγνωριστεί ως ερείπια του οικισμού Οίον, της Αρχαίας Σκιρίτιδος.
Οι Σκιρίτες ωε δύναμη είχαν μία από τις έξι μόρες που αποτελούσαν την Σπαρτιατική φάλαγγα σε εκστρατεία. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (XV.32.1) μας λέει, ότι η μόρα Σκιριτών αποτελείτο από εξακόσιους άνδρες (οι οποίοι ήσαν γνωστοί για την σωματική τους δύναμη και αντοχή), που ονομαζόταν και Σκιρίτης λόχος.
Ενώ ο Θουκυδίδης (v.67), μας πληροφορεί ότι στην μάχη κατείχαν το αριστερό («ευώνυμον») κέρας της παρατάξεως, δίπλα στον Βασιλιά. Το δεξί το κατείχαν οι τριακόσιοι.
Στην παράταξη μάχης, όταν η φάλαγγα πορεύεται προς μάχη ουδείς είναι μπροστά από τον Βασιλιά πλην Σκιριτών. Πιο μπροστά και από τους έφιππους ανιχνευτές. Ήταν η εμπροσθοφυλακή του Σπαρτιατικού στρατού και προπορεύονταν του κυρίου τμήματος της φάλαγγος.
DSC02370
Για να κατανοήσουμε πόσο ομοίαζαν οι άντρες αυτοί με τους σύγχρονους καταδρομείς, αρκεί να αναφέρουμε ότι στις καταδρομικές επιχειρήσεις τους την νύχτα, έβαφαν το πρόσωπο και το σώμα τους μαύρο με σκόνη από κάρβουνο για απόκρυψη-παραλλαγή.
Σύμφωνα με το Διόδωρο τον Σικελιώτη, το σπουδαιότερο επίτευγμα του Σκιρίτη λόχου αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, η εξολόθρευση δύο αδερφών του Ξέρξη μέσα στη βασιλική σκηνή, του Αβροκόμη του Πρεσβυτέρου και του Υπεράνθη, μία από τις νύχτες κατά τη διάρκεια της μάχης των Θερμοπυλών.
Το σχέδιο του βασιλιά Λεωνίδα ήταν η δολοφονία του ίδιου του Ξέρξη, τον οποίο όμως το απόσπασμα των Σκιριτών δεν βρήκε εντός της σκηνής του. Το απόσπασμα εξοντώθηκε από τη δύναμη των επιλέκτων Περσών “Αθανάτων” όταν αργότερα έγινε αντιληπτό.
Σε περίπτωση ενέδρας ή εμποδίου, ειδοποιούσαν το κυρίως τμήμα να μην βρεθεί προ απροόπτου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, εκτός από ενημέρωση του κυρίου τμήματος ήσαν επιφορτισμένοι με το να βρίσκουν άλλα δρομολόγια ώστε να διασφαλίζουν την ομαλή προσπέλαση του κυρίως τμήματος.
Επίσης, σε περίπτωση στρατοπέδευσης της φάλαγγος οι Σκιρίτες στρατοπέδευαν σε σημεία που μπορούσαν να διακρίνουν από μακριά τους εχθρούς και τις κινήσεις τους.
Ο Ξενοφών στην «Λακεδαιμονίων Πολιτεία» τοποθετεί τους Σκιρίτες φρουρούς την νύχτα (xii. 3), ενώ εξηγεί ότι οι Λακεδαιμόνιοι τους τιμούν ιδιαίτερα καθώς οι τρομεροί και ακάματοι Σκιρίτες δεν λογαριάζουν κόπο ή κίνδυνο.
Τα κατορθώματα των ανδρών αυτών, υμνήθηκαν από τους Λακεδαιμόνιους. Επίσης ο Ξενοφών στην «Κύρου Παιδεία» (IV, 2), τους συγκρίνει με τους ανίκητους Υρκανούς ιππείς.
«ὁ δὲ Σκιρίτης καλούμενος λόχος παρὰ τοῖς Σπαρτιάταις οὐ συντάττεται μετὰ τῶν ἄλλων, ἀλλ᾽ ἰδίαν ἔχων σύστασιν μετὰ τοῦ βασιλέως ἵσταται, καὶ παραβοηθεῖ τοῖς αἰεὶ θλιβομένοις μέρεσι: συνεστὼς δ᾽ ἐξ ἐπιλέκτων ἀνθρώπων μεγάλας ποιεῖται ῥοπὰς ἐν ταῖς παρατάξεσι καὶ κατὰ τὸ πλεῖστον αἴτιος γίνεται τῆς νίκης».
[Πηγή]
