ΜΙΑ ΕΚΛΑΪΚΕΥΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Έστω ότι έχουμε να διαχειριστούμε χίλιους ανθρώπους και ξεκινώντας από μια βάση, ας πούμε ότι παίρνουν όλοι ένα μισθό χίλια ευρώ για την ευκολία των πράξεων, και όλοι ζουν μια ευχάριστη ικανοποιητική ζωή. Παρατηρούμε όμως ότι αν και τα επίπεδα διαβίωσης είναι ικανοποιητικά, δεν υπάρχει γρήγορη ανάπτυξη στην κοινωνία αυτή, γιατί ο.... καθένας έχει λίγα χρήματα για να επενδύσει στον τομέα εργασίας του, οπότε η πρόοδος στους επιμέρους τομείς είναι αργή.Αν θέλουμε να έχουμε πιο γρήγορη ανάπτυξη σε κάποιο συγκεκριμένο κλάδο, τότε κάνουμε μια μικρή ανακατανομή και εκεί που δίνουμε χίλια ευρώ στον καθένα, του δίνουμε οχτακόσια, και τα υπόλοιπα διακόσιες χιλιάδες ευρώ, τα δίνουμε μόνο σε ένα, αυτόν που θέλουμε στον τομέα του να υπάρχει ανάπτυξη. Ο συγκεκριμένος τώρα, έχοντας διακόσιες χιλιάδες ευρώ στα χέρια του κάθε μήνα, θα καταναλώσει μέχρι που να βαρεθεί και μετά θα αρχίσει να κάνει επενδύσεις στον τομέα εργασίας του, βελτιώνοντας παράλληλα και την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο.
Αν το εφαρμόσεις τώρα αυτό σε ένα πιο μεγάλο επίπεδο, σε κρατικό ή παγκόσμιο, έχουμε αυτό που ονομάζουμε καπιταλισμό. Η επιτυχία του συστήματος αυτού εξαρτάται από το ποσό που έχεις να επενδύσεις για περαιτέρω ανάπτυξη, δηλαδή, από το ποσό που εξοικονομείς από το σύνολο. Άρα, όσο λιγότερα δίνεις στους πολλούς, τόσα περισσότερα θα έχουν οι λίγοι για να επενδύσουν. Έτσι, το σύστημα αυτό έχει τη μεγαλύτερη του απόδοση, στο σημείο το οποίο το πλήθος βρίσκεται σε κατάσταση εξαθλίωσης, έτοιμο να εξεγερθεί, οπότε η μόνη σου δουλειά είναι να καταστέλλεις τις εξεγέρσεις. Αυτό που βλέπεις τριγύρω σου είναι το μεγαλείο του καπιταλισμού.
Αυτός που έχει πάρει την απόφαση ανακατανομής των κερδών, η κυβέρνηση δηλαδή, συνήθως κρατάει ένα μικρό ποσοστό για τον εαυτό της, οπότε έχουμε αυτό που ονομάζουμε μαύρο χρήμα σε πολιτικούς. Πάλι ο επενδυτής, θα πρέπει να φροντίζει το ποσό που θα δωρίσει στον πολιτικό να είναι ικανοποιητικό, γιατί αλλιώς εκείνος θα φροντίσει οι διακόσιες χιλιάδες να πάνε αλλού.
Κάπου εδώ ο ανταγωνισμός των επενδυτών-εταιριών για κυριαρχία και την εύνοια των πολιτικών, καθώς και η μυστική συμφωνία μεταξύ τους για συνεχή ανακατανομή των πόρων μεταξύ επενδυτών και κοινού, έχει δημιουργήσει δύο τάξεις ανθρώπων, αυτή των επιχειρηματιών και των πολιτικών, και αυτή των εργατών-σύγχρονων σκλάβων, με συνεχόμενα άνιση κατανομή πόρων και αγαθών.Το κακό της ιστορίας είναι το γεγονός πως τα χρήματα και τα αγαθά που στερούν καθημερινά από τον κόσμο έπρεπε να προορίζονται για το όφελος της ανθρωπότητας, αλλά η πραγματικότητα είναι πως το μεγαλύτερο μέρος τους προορίζονται για σκοπούς που βλάπτουν το σύνολο και το ανθρώπινο είδος, πολέμους, πειράματα, εξοπλισμούς, βιοχημικά προγράμματα, και μεθόδους χειραγώγησης έξι δισεκατομμυρίων ανθρώπων και ενός ολάκερου πλανήτη!
Τη στιγμή που αν ζούσαμε μια πιο απλή και αληθινή ζωή, χωρίς όλα τα προηγούμενα, η ζωή όλων μας θα ήταν πολύ καλύτερη.
Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος - Μια ζωή περιοδικό greek.wmv
savethedaycom
Ευχαριστώ τον Μιχάλη για το άρθρο.
Το είδαμε εδώ
