.

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Η Δύση... των Ελλήνων

Η Πορτογαλία βρίθει Ελληνικού στοιχείου αλλά και πολλές ακόμη χώρες της δυτικής και κεντρικής Ευρώπης….

Η σημαντικότερη Eλληνική πόλη που εδράζει στην εν λόγω χώρα δεν είναι άλλη από την Εβόρα, ανατολικά της Λισαβόνας.

Παρά την κατάκτησή της από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τον 2ο αι. π.Χ. συνέχισαν σε αυτήν να κατοικούν Έλληνες.

Άλλωστε δεν περνούν, μέχρι και σήμερα, καθόλου απαρατήρητα τα πολυάριθμα κτήρια ελληνικής τεχνοτροπίας, ανάμεσα σε αυτά και πολλοί ναοί.

«Δημοφιλέστερος» είναι ο Ναός προς τιμήν της Αρτέμιδος, ο οποίος χτίστηκε τον 2ο – 3ο αι. π.Χ. Χαρακτηριστικοί είναι οι κίονες Κορινθιακού ρυθμού.

Η επίσημη ιστορία μιλάει για άφιξη των Ελλήνων σε εκείνα τα μέρη τον 3ο αι. π.Χ.. Είναι όμως δυνατόν οι Έλληνες να είχαν φτάσει στην Ισπανία πριν από χιλιάδες χρόνια, σύμφωνα με ισχυρές ενδείξεις, και να μην εγκαταστάθηκαν και στην Πορτογαλία, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα;

Οι Έλληνες ταξιδεύοντας στην Αμερική πέρασαν σχεδόν από όλες της χώρες της Ευρώπης που βρέθηκαν στο διάβα τους, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα τους στις εκεί περιοχές.

Γερμανία: Ονόμαζαν τον αρχαίο τους θεό, που ήταν και άρχοντας όλων των τεχνών, «Λούγκ», που προέρχεται από την Eλληνική λέξη «λύκη» (φως). Κάτι τέτοιο ήταν φυσικά λογικό, καθώς πολλοί Αργοναύτες με το όνομα «Λυγκεύς» πέρασαν από εκεί, προκειμένου να τερματίσουν στην Αμερική.

Αυστρία: Πήρε το όνομά της από τον Eλληνικό ποταμό «Ίστρο», τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες εκείνης της περιόδου, προκειμένου να εξαπλωθούν στο εμπόριο.

Μ. Βρετανία: Εδώ υπάρχει μεγάλος αριθμός μνημείων, που φέρουν Eλληνικά σύμβολα της Mυκηναϊκής και Mινωικής περιόδου. Ανάμεσά τους ορισμένα εγχειρίδια με λαβή και λεπίδα, ανάλογα με εκείνα που είναι χαραγμένα σε μυκηναϊκούς τάφους, ο διπλός πέλεκυς, καθώς και πολλά από τα σύμβολα του Απόλλωνα, όπως τα βέλη, το τόξο η λύρα, κλπ.

Οι υπερβόρειοι (αυτοί δηλαδή που βρίσκονται πιο πάνω και από τον άνεμο Βοριά) φαίνεται πως απέδιδαν τιμές στους 12 θεούς της Eλληνικής αρχαιότητας, όπως διαπιστώνει και ο Ηρόδοτος στο 4ο Βιβλίο του.

Αλλά και ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης στο έργο του «Γης περίοδος ή Περί του Ωκεανού», ο οποίος είχε φτάσει ως τον Βόρειο Πόλο και είχε διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την εκεί Eλληνική παρουσία.

Στα νησιά Ferroes, υπάρχει το άγγιγμα Ελλάδας, ένα από τά νησιά ονομάζεται ΜΥΚΗΝΕΣ

Στην Μ. Βρετανία υπάρχει και το μεγαλιθικό μνημείο του Stonehedge, όπου υπάρχουν χαραγμένα τα προαναφερθέντα σύμβολα και σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η ανέγερσή του χρονολογείται πριν το 2000 π.Χ.

Αλλά και πολλά τοπωνύμια στην συγκεκριμένη χώρα έχουν Ελληνική ρίζα:

Στην Δανία, ένα από τα νησιά της, ονομάζεται "ΑΛΣ" [στα αρχαία Ελληνικά, ΑΛΣ =  η ΘΑΛΑΣΣΑ]

Britannia ⥶ Βριτύ + Μάρτις (γλυκή παρθένα ⥶ η Βριτομάρτις ήταν Μινωική θεότητα)

Leuka ⥶ Λευκός έρημος Adru⥶ Άνδρος

Longus ⥶ Λόγγος (πυκνό δάσος)

Maloeus ⥶ Μαλέας (ακρωτήρι στην Πελοπόννησο)

Megaris⥶ Μεγαρίς, Μέγαρα

Τα Βρετανικά νησιά ονομάζονταν Κασσιτερίδες νήσοι, λόγω των Μεταλλείων κασσιτερου, που διέθεταν οι Μινωίτες εκεί, προκειμένου να φτιάξουν ορειχάλκινα όπλα.

Σκωτία: Η χώρα του Σκότους, από όπου πήρε και το όνομά της, λόγω της μεγάλης διάρκειας νύχτας και ομίχλης. Η Σκωτσέζικη παράδοση αναφέρει την ύπαρξη του Μακεδόνα Βασιλιά Παρθόλωνα. Άρα μήπως το πρόθεμα Μακ- στα επίθετα των Σκωτσέζων προέρχεται από το Ελληνικό Μακ-εδόνας;

Ιρλανδία: Η παράδοσή τους αναφέρει τους Νταναάν (Δαναούς), που έφτασαν εκεί και δημιούργησαν αποικίες, έχτισαν πόλεις (Μυριάς, Φαλιάς, Γοριάς και Φινδιάς) και ασχολήθηκαν κυρίως με τις επιστήμες. Η θεά μάλιστα των Ιρλανδών ονομαζόταν Δάνα (Δαναή)!

Επιλέξαμε να σας παρουσιάσουμε έναν ενδεικτικό αριθμό των στοιχείων που οδηγούν στον συμπέρασμα για ελληνική παρουσία στην περιοχή της δυτικής Ευρώπης. Εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να σας παραχωρήσουμε ένα πρωτογενές υλικό που θα σας οδηγήσει σε περαιτέρω προσωπική σας έρευνα.

Θα σας οδηγήσει στο να ακολουθήσετε κι εσείς μαζί μας το αέναο ταξίδι των προγόνων μας σε όλον τον κόσμο…

[Πηγή]

Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε