(δημιουργήθηκαν κατά λάθος, όταν ένα πείραμα ακολούθησε διαφορετική πορεία από ό,τι είχε σχεδιαστεί).
Παρόλα αυτά οι ερευνητές επέλεξαν να ρίξουν μια ματιά και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε.
Καθώς ο Σατίς Νουν, χημικός, ερευνούσε τις νανοράβδους (στέρεες, πλούσιες σε άνθρακα), αντιλήφθηκε πως έβγαζαν νερό, χάνοντας βάρος- περίπου το μισό τους.
Σε επιστημονικό paper που δημοσιεύτηκε στο Nature Technology περιγράφονται οι φυσικές διεργασίες πίσω από αυτή τη διαδικασία, η οποία θα μπορούσε να έχει μεγάλο εύρος εφαρμογών, καθώς επιτρέπει τη χαμηλού κόστους συλλογή και καθαρισμό νερού- με μεγάλα πιθανά οφέλη για τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
«Το ασυνήθιστο υλικό μας συμπεριφέρεται κάπως σαν σφουγγάρι» επισημαίνει ο Ντέιβιντ Λάο, μεταδιδακτορικός ερευνητής του PNNL ο οποίος δημιούργησε το υλικό. Ωστόσο, κατά τον Νουν, πρωταρχικός στόχος αυτή τη στιγμή είναι ο έλεγχος και τελειοποίηση του σχήματος και του μεγέθους.
Κανονικά, τα υλικά τραβούν περισσότερο νερό καθώς η υγρασία γύρω τους αυξάνεται. Ωστόσο, αυτές οι νανοράβδοι, που δημιουργήθηκαν κατά λάθος, ενώ οι ερευνητές προσπαθούσαν να φτιάξουν μαγνητικά νανοκαλώδια- ξαφνικά έβγαλαν μια μεγάλη ποσότητα νερού, καθώς η υγρασία γύρω τους ήταν μεταξύ 50 και 80%.
Όταν αυξήθηκε παραπάνω η υγρασία, το βάρος των νανοράβδων αυξήθηκε επίσης, δείχνοντας ότι συγκέντρωναν πάλι νερό. Στην ουσία, αυτό που γίνεται είναι ότι συλλέγεται νερό σε χαμηλή υγρασία και απελευθερώνεται σε υψηλή.
Οι ερευνητές του PNNL προβλέπουν ένα μέλλον στο οποίο το φαινόμενο αυτό θα μπορούσε να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής, κυρίως για ανθρωπιστικούς λόγους, για χρήση σε ερήμους και άλλες περιοχές όπου το νερό είναι σπάνιο.
[Πηγή]
