παράδοση της «μαγικής» Ισλανδίας μέχρι και σήμερα.
Το Ίδρυμα Σάγκα της Ισλανδίας συνέταξε και δημοσίευσε το περασμένο φθινόπωρο έναν χάρτη που συνδέει τα παραδοσιακά λαϊκά παραμύθια που ονομάζονται Huldufólk (κρυμμένοι άνθρωποι) με τις πιθανές τοποθεσίες των ξωτικών σε όλη τη χώρα.
Μια προσεκτική ματιά στον χάρτη και γρήγορα γίνεται αντιληπτό πως το δίκτυο των μυθικών ιστοριών, παραμυθιών και θρύλων είναι διάσπαρτο σε όλη τη Ισλανδία. Σύμφωνα με το business insider τον περασμένο χειμώνα, ένα μεγάλο μέρος αυτής της κατά τα άλλα ακατοίκητης ζώνης ήταν το πρώτο θέμα στα δελτία των ειδήσεων με την Björk και τον συνδικαλιστή ηγέτη πατέρα της, να ασκούν πιέσεις έτσι ώστε η περιοχή να μετατραπεί σε εθνικό πάρκο.
Αν αυτό γίνει πραγματικότητα θα πρόκειται για μια έκταση που θα καλύπτει το 40% της χώρας. Για όσους φαντάζονται ότι πρόκειται για ένα ασύλληπτο ποσοστό είναι καλό να αναφέρουμε πως στην πλειοψηφία της η έκταση είναι μια μη κατοικήσιμη περιοχή.
Η ισλανδική ενδοχώρα είναι μια περιοχή άγονη, κυριαρχείται από παγετώνες και ηφαιστειακή έρημο και διανθίζεται από μικρές οάσεις, χωρίς σχεδόν καθόλου κατοίκους. Έχοντας κατά νου αυτήν τη σκληρή αλλά και μυστικιστικά όμορφη φύση, δεν είναι καθόλου παράλογο γιατί κάποιοι Ισλανδικοί ακόμα και σήμερα πιστεύουν σε πνεύματα και ξωτικά.
Βέβαια δε είναι όλοι οι κάτοικοι της χώρας λάτρεις των θρύλων και των παραδόσεων που θέλουν τα ξωτικά και τις νεράιδες να υπάρχουν. Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η πλειοψηφία των νέων Iσλανδών δεν πιστεύει καν στον Θεό.
Τα λαϊκά παραμύθια θέλουν τα ξωτικά να έχουν κοινά χαρακτηριστικά με τους ανθρώπους αλλά και κάποιες παρόμοιες συμπεριφορές και αντιδράσεις. Οι μύθοι είναι γεμάτοι με πλάσματα που πεινούν, ζηλεύουν και κάνουν έρωτα και έχουν κάποιες φορές ανάστημα όμοιο με το δικό μας.
Σύμφωνα με τον Τέρι Γκούνελ, τον συν-δημιουργό του χάρτη τα ξωτικά είναι οι καθρέφτες των ανθρώπων που μιλούν για αυτά, μόνο που είναι όμορφα, ισχυρά, σαγηνευτικά και χωρίς ανησυχίες σε αντίθεση με τους Ισλανδούς που συχνά πέθαιναν από την πείνα και αγωνιζόντουσαν για την επιβίωση τους.
Οι huldufólk -οι ιστορίες για τα ξωτικά- φαίνεται πως με πολλούς τρόπους εκφράζουν το όνειρο των Ισλανδών για μια τέλεια και ευτυχισμένη ζωή.
[Πηγή]
