κοινωνικές, πολιτισμικές και θρησκευτικές προεκτάσεις του, θέτουν μία ισχυρή «ωρολογιακή βόμβα» σε ζωτικά μας συμφέροντα και απειλούν ακόμη και την εθνική μας επιβίωση.
Από επίσημα στατιστικά στοιχεία προκύπτει ότι ο ελληνικός πληθυσμός μειώνεται με ολοένα επιταχυνόμενο ρυθμό και φθάνοντας το κρίσιμο όριο της μη αναστροφής του εν λόγω φαινομένου.
Ο συντελεστής γεννητικότητος των Ελλήνων φθάνει μετά βίας στο 1.3 (για την διατήρηση απλώς του υφιστάμενου πληθυσμού απαιτούνται 2.1 απόγονοι ανά γυναίκα), αφού οι πολύτεκνες οικογένειες αποτελούν ζητούμενο, περισσότερα από 900.000 παντρεμένα ζευγάρια δεν έχουν τέκνα, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νέων εγκαταλείπουν την χώρα για ένα καλύτερο μέλλον.
Είναι ευνόητο ότι σε μία φθίνουσα αριθμητικά κοινωνία γερόντων επέρχεται βαρύτατο τίμημα στην οικονομία, την ευημερία, την άμυνα και την ασφάλεια ενώ οι πολίτες τελικά καθίστανται μειονότητα στον τόπο τους με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η αθρόα και ανεξέλεγκτη μετανάστευση, μέσω Αιγαίου, στην Ευρώπη (κυρίως μουσουλμάνων), αυξάνει περαιτέρω την αναξιοπιστία της Ελλάδος έναντι των Ευρωπαίων εταίρων της, οι οποίοι την απειλούν με απομόνωση (Φράκτες στα βόρεια σύνορα, αναστολή εφαρμογής Συνθήκης Σένγκεν κ.λπ.). Στην περίπτωση αυτή είναι ορατός ο κίνδυνος εγκλωβισμού τεραστίου αριθμού μεταναστών ο οποίος θα προστεθεί στον ήδη υπάρχοντα δυσανάλογα μεγάλο (για τις ελληνικές δυνατότητες) συνολικό πληθυσμό μεταναστών (νομίμων και παρανόμων).
Ακόμη και αν ο εμφύλιος στην Συρία τελειώσει, εκτιμάται ότι η μετανάστευση θα συνεχισθεί, λόγω δημογραφικών και βιοτικών ανισοτήτων, καθώς και λόγω των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.
Το Ισλάμ εξεταζόμενο όχι ως θρησκεία αλλά ως αναγκαστικός τρόπος πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής συμπεριφοράς των πιστών του, ευρίσκεται στον αντίποδα του δημοκρατικού ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται τόσο από την κατάσταση στο εσωτερικό της συντριπτικής πλειοψηφίας των μουσουλμανικών κρατών, όσο και από τα αποτελέσματα του πειράματος της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας στην Ευρώπη. Η προσαρμογή και αφομοίωση μουσουλμάνων μεταναστών στις Δυτικές κοινωνίες είναι από προβληματική έως αδύνατη, διότι ο πιστός καλείται ουσιαστικά να διχασθεί μεταξύ αντιθετικών κοσμοθεωριών και να παραβεί «ιερούς» γι’ αυτόν κανόνες.
Η Ελλάς απειλούμενη από την επεκτατική Τουρκία, η οποία προσπαθεί να ελέγξει κάθε μουσουλμάνο των Βαλκανίων με το πρόσχημα της «προστασίας», έχει επιπρόσθετους λόγους να ανησυχεί για την ραγδαία αύξηση των μουσουλμάνων στην Ελλάδα (ίσως να φθάνουν ήδη το 5% του πληθυσμού).
Οι πολίτες των Δυτικών κοινωνιών αποκτώντας βιωματικές καθημερινές δυσάρεστες εμπειρίες, από την συνύπαρξή τους με μετανάστες άλλων κοσμοαντιλήψεων και πολιτισμού, αγωνιούν, αντιδρούν και ασκούν πιέσεις στις κυβερνήσεις τους, με αποκορύφωμα την ραγδαία αύξηση ισχύος των ακροδεξιών κομμάτων και τις φυγόκεντρες τάσεις των ευρωσκεπτικιστών.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, στο σύνολό τους, έστω και αργά, έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα και λαμβάνουν σειρά αποτρεπτικών μέτρων, δημιουργώντας αντικίνητρα κατά των μεταναστών (ακόμη και κατά προσφύγων οι οποίοι τυγχάνουν ασύλου).
Σε αντίθεση με το γενικότερο πνεύμα, η ελληνική συμπεριφορά εμφορούμενη από ουτοπικά διεθνιστικά και κοσμοπολιτικά ιδεώδη και εμφανιζόμενη ως σημαιοφόρος του ανθρωπισμού, αντιμετωπίζει χλιαρά, μοιρολατρικά και υποτονικά το θέμα της μεταναστεύσεως και του Ισλάμ στην χώρα μας, ενώ δεν λαμβάνει μέτρα επιλύσεως του δημογραφικού μας προβλήματος.
Το γεγονός ότι αρκετοί Ευρωπαίοι έχουν την τάση να ενοχοποιούν την Ελλάδα (εύκολο θύμα), ακόμη και για θέματα που την υπερβαίνουν, δεν αλλοιώνει το γεγονός των ελληνικών εσφαλμένων «μηνυμάτων», των παλινωδιών και των καθυστερήσεων οι οποίες συνέβαλαν σε αυτό.
Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση θα πρέπει να μην λησμονεί ότι την ψήφισαν Έλληνες πολίτες και όχι πολίτες του κόσμου, προκειμένου να διαφυλάξει την εθνική κυριαρχία, καθώς και την ασφάλεια, την ευημερία και τα δικαιώματα των Ελλήνων τόσο της ζώσας όσο και των επερχομένων γενεών.
ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ ΜΑΡΤΖΟΎΚΟΣ
ΑΝΤΙΝΑΎΑΡΧΟΣ Ε.Α. ΠΝ,
ΕΠΊΤΙΜΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΉΣ Σ.Ν.Δ.
ΠΡΌΕΔΡΟΣ ΔΣ ΕΛΙΣΜΕ
[Πηγή]
