Το μεγάλο ψυχολογικό πλήγμα της σφενδόνης είναι ότι ένας μικρόσωμος και ταχυκίνητος πολεμιστής, με πάμφθηνο εξοπλισμό και όταν δρά σε ομάδες, χωρίς την ανάγκη ιδιαίτερης εκπαίδευσης, μπορεί να θέσει εκτός μάχης έναν καλά εκπαιδευμένο, μεγαλόσωμο αντίπαλο του οποίου ο εξοπλισμός, ασπίδα, θώρακας, κράνος κλπ κοστίζουν πολύ περισσότερο και καθίστανται άχρηστα.
Είναι γνωστός ο ταπεινωτικός θάνατος του γίγα Γόλιαθ απο τον Δαυίδ…
Τα αποτελέσματα είναι ακόμα χειρότερα στους επιζήσαντες οι οποίοι και συλλέγουν τα βλήματα και οι οποίοι διαβάζουν τα μηνύματα επ αυτών… ΛΑΒΕ…δηλ. άρπα την…κλπ
Στην κυριολεξία διαολίζονται απο τους σφενδονίτες…
Έτσι τα μηνύματα κατανέμονται σε κατηγορίες
Η πρώτη κατηγορία εμπεριέχει επιγραφές εντολές ή επιφωνήματα με σκοπό είτε να δώσουν ένα πρόσταγμα στο βλήμα που πετούν ή να μεταφέρουν έναν μήνυμα σε εκείνον που θα δεχθεί το πλήγμα.
Συνήθως πρόκειται για προστακτικές ρημάτων όπως οι παρακάτω που απευθύνονται με μία διάθεση ειρωνείας στο θύμα:
δέξαι, λαβέ, πρόσεχε, τρώγε (δηλ. φάτην), κύε (δηλ. μείνε έγκυος εφόσον σε διαπέρασε το βλήμα).
Εκφράσεις όπως πυρί (δηλ. στην πυρά, στο διάολο),
τρωγαλίον (γλυκό κέρασμα),
νίκα (νίκη),
αισχρόν δώρον (δυσάρεστο δώρο),
αίμα και προστακτικές όπως ὗσε (δηλ. βρέξε),
φαίνε (εμφανίσου) και βάσκε(βιάσου) αφορούν το ίδιο το βλήμα σαν να έχει ψυχή και αυτενέργεια…
Μεγαλύτερη ειρωνική διάθεση και χιούμορ έχουν βλήματα που αναγράφουν πάνω επιφωνήματα πόνου, όπως παπαῖ , δηλαδή «άουτσ!!!»
[Πηγή]
