Μονάδα επείγουσας ιατρικής στη Σκάλα Συκαμιάς που
στήθηκε από εθελοντές προσφέρει φροντίδα
Πρόσφυγας αγκαλιάζει τα τρία παιδιά του, τυλιγμένα με θερμικές κουβέρτες, λίγο μετά την άφιξή τους στη Λέσβο.
«Όταν έχεις στα χέρια σου ένα μικρό παιδί με υποθερμία, ακόμη και το να το στείλεις σε νοσοκομείο μπορεί να αποβεί μοιραίο» εξηγεί ο ιατρός κ. Ανδρέας Ηλιάδης, υπεύθυνος για την καθοδήγηση της Μονάδας Επείγουσας Ιατρικής
Η Σκάλα είναι ένα από τα βασικά σημεία εισόδου των προσφύγων στο νησί και όπως εξηγεί ο διευθυντής στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου κ. Ανδρέας Ηλιάδης, ο οποίος και είναι υπεύθυνος για την καθοδήγηση της προσπάθειας, «εδώ φτάνουν πολλά επείγοντα και σοβαρά περιστατικά».
Όπως σημειώνει, η Μονάδα «θα είναι πολύτιμη στην αντιμετώπιση σοβαρών περιστατικών. Όταν έχεις στα χέρια σου ένα μικρό παιδί με υποθερμία, ακόμα και να το στείλεις σε ένα νοσοκομείο μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Η όλη προσπάθεια γίνεται σε εντελώς εθελοντική βάση μέσα από τις προσφορές απλών ανθρώπων και με την πραγματικά αμέριστη τεχνική συμπαράσταση του Πανεπιστημίου Πατρών.
Προς το παρόν έχουμε καταφέρει να στήσουμε ένα μικρό ιατρείο αντιμετώπισης επειγόντων περιστατικών και προσπαθούμε, συγκεντρώνοντας ευρώ-ευρώ, να το επεκτείνουμε και να το αναβαθμίσουμε ώστε να εξελιχθεί και μια μικρή Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, που θα έχει τη δυνατότητα να προσφέρει άμεση φροντίδα σε δύο ενηλίκους και δύο παιδιά».
Η Μονάδα στήθηκε από εθελοντές επαγγελματίες στον χώρο της Υγείας στο παλιό αγροτικό ιατρείο στη Σκάλα ύστερα από ατέλειωτες ώρες δουλειάς εθελοντών από τη Μυτιλήνη αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα που επιχειρούν στην περιοχή και ήδη αντιμετώπισε το πρώτο σοβαρό περιστατικό, περιθάλποντας έναν πρόσφυγα με βαρύ άσθμα.
Ο κ. Ηλιάδης κάνει επίσης έκκληση σε γιατρούς οι οποίοι έχουν εξειδίκευση στην αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών και έχουν την πρόθεση να βοηθήσουν εθελοντικά στην Ελληνική Μονάδα Επείγουσας Ιατρικής Συκαμιάς (ΕΜΕΙΣ) να επικοινωνήσουν είτε με τον Ιατρικό Σύλλογο Λέσβου είτε στο τηλέφωνο 6944 629.872.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Αχαΐας κ. Τάσος Γιακουμής, η ιδέα για τη δημιουργία της μονάδας γεννήθηκε ύστερα από μια αποστολή αλληλεγγύης στην οποία συμμετείχαν γιατροί από την Αχαΐα και Έλληνες συριακής καταγωγής.
«Προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή με τους φορείς του νησιού για να ρωτήσουμε πού θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε περισσότερο και αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι δεν υπάρχει κανένας κεντρικός συντονισμός των ΜΚΟ και των εθελοντών που επιχειρούν στο νησί.
Δεν υπάρχει κανένας φορέας που να συντονίζει έστω και στοιχειωδώς τους ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να βοηθήσουν και να προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους.
Ο κ. Ηλιάδης που ήταν μαζί μας διαπίστωσε τα προβλήματα άμεσης αντιμετώπισης σοβαρών ιατρικών περιστατικών που στοιχίζουν ζωές και δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν, αφού το Νοσοκομείο της Μυτιλήνης απέχει μιάμιση ώρα στην καλύτερη περίπτωση από το σημείο αποβίβασης, και έκανε σκοπό του να δημιουργήσει αυτή την πρότυπη ιατρική μονάδα.
Καταφέραμε να πείσουμε τους τοπικούς παράγοντες να μας παραχωρήσουν τον χώρο του αγροτικού ιατρείου προκειμένου να στήσουμε αυτή τη μικρή μονάδα» σημειώνει.
Χαοτική έλλειψη συντονισμού
Την έλλειψη οποιουδήποτε συντονισμού επισημαίνουν τόσο οι υγειονομικοί φορείς της Λέσβου όσο και εθελοντές, οι οποίοι κάνουν λόγο για διαμόρφωση μιας επικίνδυνης κατάστασης στην υγειονομική κάλυψη των μεταναστών και των προσφύγων από πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις που έφτασαν στο νησί και λειτουργούν χωρίς καμία απολύτως πιστοποίηση.
Σύμφωνα με τις ίδιες καταγγελίες, ορισμένες από αυτές τις οργανώσεις λειτουργούν ανεξέλεγκτα κυρίως στη Βόρεια Λέσβο, από τον Μόλυβο και την Εφταλού ως τη Συκαμιά, απαγορεύοντας ακόμη και την πρόσβαση στις ακτές σε πιστοποιημένους φορείς ή λειτουργώντας αυτοσχέδια ιατρεία που δεν παρέχουν απολύτως καμία ουσιαστική υπηρεσία.
«Προσωπικά δεν έχω ιδία άποψη για το τι γίνεται με τις ΜΚΟ στα πεδία που δραστηριοποιούνται» λέει ο κ. Μιχάλης Χατζηγιάννης, διευθυντής του ΠΕΔΥ Μυτιλήνης. «Εκείνο όμως που έχω διαπιστώσει και μπορώ να σας διαβεβαιώσω για αυτό είναι ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως συντονισμός μεταξύ των ΜΚΟ και των δομών του νησιού.
Θα σας αναφέρω για παράδειγμα το μεγάλο ναυάγιο που είχαμε στις 28 Οκτωβρίου. Εμείς εδώ στο ΠΕΔΥ είχαμε σημάνει κόκκινο συναγερμό και είχαμε καλέσει επιπλέον γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό να είναι σε ετοιμότητα.
Δεν γνωρίζω με τις εντολές ποιων σχεδόν όλα τα περιστατικά εστάλησαν κατευθείαν στο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα εκεί να γίνεται χαμός και εμείς να μην κάνουμε τίποτα, ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε αντιμετωπίσει τα περισσότερα από τα περιστατικά».
Οπως επισημαίνει ο κ. Χατζηγιάννης, δεν υπάρχει καμία επίσημη καταγραφή των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στο νησί. Ούτε πόσες είναι ούτε πόσα μέλη αριθμούν ούτε τι ιδιότητες έχουν αυτά τα μέλη.
«Ο Ιατρικός Σύλλογος είναι ο μόνος υπεύθυνος για την πιστοποίηση όλων των γιατρών και των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στον υγειονομικό τομέα και ως σήμερα, παρά τις εκκλήσεις μας, μόνο οι Γιατροί του Κόσμου έχουν πιστοποιηθεί για τα μέλη που δραστηριοποιούνται στο νησί.
Κάναμε έκκληση δύο φορές όσοι προσφέρουν υπηρεσίες περίθαλψης να έρθουν στον Ιατρικό Σύλλογο να πιστοποιηθούν ότι είναι γιατροί και να ξέρουμε πού μπορούμε να τους αξιοποιήσουμε όταν χρειαστεί.
Έφτασαν στο σημείο να παρουσιάσουν ένα σχεδιάγραμμα στον διοικητή του νοσοκομείου στο οποίο χώριζαν με τσιφλίκια τις παραλίες και τις περιοχές ευθύνης τους» τόνισε μιλώντας στην ΕΡΑ Αιγαίου ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Λέσβου κ. Παναγιώτης Προβέντζας.
«Έχουμε δεχθεί καταγγελίες ότι δραστηριοποιούνται στον υγειονομικό τομέα οργανώσεις που τα μέλη τους δεν είναι καν γιατροί και δεν υπάρχει κανένας έλεγχος. Ακόμα και συνάδελφοι γιατροί στο νοσοκομείο καταγγέλλουν για παρεμβάσεις μέσα στο νοσοκομείο συνοδών προσφύγων που δηλώνουν γιατροί και παρεμβαίνουν στο έργο μας. Δεν ξέρουμε πια πού να απευθυνθούμε, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα» πρόσθεσε.
Γεγονός είναι ότι το νησί παραμένει ανοχύρωτο υγειονομικά, όχι μόνο για να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες λόγω Προσφυγικού, αλλά και για τον ντόπιο πληθυσμό, αφού το προσωπικό είναι μειωμένο κατά 30% και με απλήρωτες υπερωρίες, ενώ και το ΕΚΑΒ έχει φτάσει στα όριά του και η παρουσία των υγειονομικών οργανώσεων στο νησί θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική αν υπήρχε συντονισμός και έλεγχος της δράσης τους.
Η παρουσία αρκετών από αυτές τις οργανώσεις λειτούργησε θετικά στην αντιμετώπιση ζητημάτων για τα οποία το νησί και οι εθελοντές αφέθηκαν στην τύχη τους, ωστόσο πρέπει να υπάρξει καλύτερος συντονισμός γιατί καμιά φορά ακόμη και οι καλύτερες προθέσεις μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνες καταστάσεις.
Γαλάνης Δημήτρης
[Πηγή]
