Ο Δίας έτοιμος να…. καταρρεύσει από τα πασπατέματα της Θέτιδας (σκηνή ΙΚΕΣΙΑΣ).
«Φταίει» λίγο και ο Όμηρος, γιατί δεν… υπολόγισε ότι ΜΕΤΑ απ’ αυτόν οι συμπατριώτες του Έλληνες θα το έπαιζαν…. σεμνοτυφία, του τύπου «ακριβοί στα πίτουρα, φτηνοί στο αλεύρι»…!....Φταίει όμως και για κάτι ακόμη, λίγο πιο…. σοβαρό: Δεν μας… άφησε ένα «παράγωγο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ, λ.χ «κύσσις» = φιλί
Μας έδωσε ΜΟΝΟ το ΡΗΜΑ: «κ υ ν έ ω» και κυρίως στον ΑΟΡΙΣΤΟ «κύσσεν» (κυνέω = φιλώ / (έ) κύσσεν = φίλησε), Κύσσον με = φίλα με.
Και εκεί μπερδευτήκαμε. (ΈΤΣΙ… πήραμε το «φιλί» από το ΟΜΗΡΙΚΟ «φιλέω» που δεν Σ Η Μ Α Ι Ν Ε όμως «φιλάω» και αφήσαμε το «κυνέω - κύσσεν» που ΣΗΜΑΙΝΕΙ «φιλάω… φιλώ».
Και όχι μόνο: Ξεφύγαμε κι άλλο με το πιο ΣΕΜΝΟΤΥΦΟ «ασπάζομαι» που ΟΥΤΕ και αυτό σημαίνει «φιλώ» στον Όμηρο)
Στην όλη «υπόθεση» ΙΣΩΣ να έπαιξε μεγάλο ρόλο και… κάτι, ΑΚΟΜΑ πιο σοβαρό από το προηγούμενο:
Ο Όμηρος… απαγορεύει διά ροπάλου πρώτον «τα φιλιά στο στόμα» και δεύτερον δημοσίως, η μεν γυναίκα μπορεί να φιλάει τον άνδρα… ΌΧΙ όμως «ο άνδρας να φιλάει γυναίκα».
Μια περίεργη θέση από έναν μέγιστο ΠΟΙΗΤΗ που δεν μας συνήθισε σε τέτοιου είδους… συντηρητισμούς. Κάθε άλλο. (μήπως όμως δεν είναι θέμα μόνο συντηρητισμού;)
Για περισσότερα και το… τί φιλούσαν, αναζητήστε «το φιλί στον Όμηρο». (όπου έχω και παραδείγματα).
Τώρα γεννιέται το ερώτημα: Πώς οι Γερμανοί, οι Σουηδοί , οι Άγγλοι, οι Νορβηγοί, οι Δανοί, οι Ισλανδοί… μυρίστηκαν και ΑΝΤΕΓΡΑΨΑΝ σχεδόν ΑΥΤΟΥΣΙΟ το ΟΜΗΡΙΚΟ «κύσσε»;;;
Και ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ αποφύγαμε το «(έ)κυσσεν» και υιοθετήσαμε, για μια τόσο δημοφιλή λέξη («φιλί»), άλλες συνώνυμες, Ομηρικές πάντως, λέξεις: «φλέω» = φιλοξενώ και «ασπάζομαι» = τραβώ κάποιον προς το μέρος μου)
Xρυσόστομος Tσιρίδης
[Πηγή]
