Οι φόνοι στους Αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες

Γιατί κατηγορούσαν το θύμα ότι έφταιγε για τον φόνο του;

Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια, το καλοκαίρι, κάτω από το φως της θερινής πανσελήνου. Στην ακμή τους διαρκούσαν πέντε μέρες. Ξεκινούσαν με την τελετή έναρξης, τον όρκο των αθλητών για ευ αγωνίζεσθαι, τις κληρώσεις και το διαγωνισμό των κηρύκων....

Την δεύτερη μέρα διεξάγονταν τα αγωνίσματα των αθλητών. Το μεσημέρι οι θεατές παρακολουθούσαν τα βαρέα παλαιστικά αθλήματα που απαιτούσαν ξεχωριστή δύναμη και αντοχή. Την πάλη, την πυγμή και το παγκράτιο. Φυσικά και αυτά τα αθλήματα είχαν κανόνες.

Απαγορευόταν το δάγκωμα, τα δάχτυλα στα μάτια, το να πιάσει ο ένας αθλητής τον άλλο στα γεννητικά όργανα, αλλά δεν απαγορευόταν τα δυνατά χτυπήματα που μπορούσαν ακόμα και να σκοτώσουν τον αντίπαλο.

Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, αν το θύμα δεχόταν θανατηφόρο χτύπημα κατηγορούνταν για κακή προετοιμασία πριν τον αγώνα. Ο φόνος επιτρεπόταν από τους ελλανοδίκες, εφόσον έκριναν ότι γινόταν κατά λάθος πάνω στον αγώνα και όχι επί τούτου.

[Πηγή]