Μικρός σταλαγμίτης στη σπηλιά Mawmluh.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Vanderbilt είναι πρωτοπόροι στη χρήση των σπηλαιοθεμάτων, για να μελετήσουν το προϊστορικό κλίμα. Αποδεικνύεται ότι το νερό που στάζει σε μεγάλα βάθη μπορεί να δώσει εκπληκτικές πληροφορίες σχετικά με τους συνεχώς μεταβαλλόμενους κύκλους....της θερμότητας και του κρύου, την κατακρήμνιση και την ξηρασία στην ταραγμένη ατμόσφαιρα.
Καθώς το νερό διαρρέει προς τα κάτω μέσω του εδάφους παίρνει ανόργανα συστατικά, συνήθως ανθρακικό ασβέστιο. Όταν κατευθυνθεί προς τα κάτω το πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία νερό στάζει σε σπηλιές, αφήνει αποθέσεις από ορυκτά.
Σήμερα, οι επιστήμονες μπορούν να μελετήσουν αυτά τα στρώματα με εξαιρετική ακρίβεια με βάση τη ραδιενεργό διάσπαση του ουρανίου θορίου.
Παραλλαγές στο πάχος των στρωμάτων καθορίζεται από ένα συνδυασμό της ποσότητας του νερού που διαρρέει μέσα στο σπήλαιο και τη συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα του σπηλαίου, ώστε, όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, μπορούν να δώσουν την ποσότητα των βροχοπτώσεων που μεταβάλλεται με το χρόνο.
Με την ανάλυση των δεικτών των ισοτόπων του οξυγόνου στα στρώματα, οι ερευνητές μπορούν να παρακολουθούν τις αλλαγές στη θερμοκρασία στην οποία το νερό αρχικά συμπυκνώθηκε σε σταγονίδια στην ατμόσφαιρα.
Στη μελέτη, η ερευνητική ομάδα έκανε μια λεπτομερή καταγραφή των τελευταίων 50 χρόνων της ανάπτυξης ενός σταλαγμίτη που σχηματίστηκε στο σπήλαιο Mawmluh στην περιοχή Khasi Hills στο βορειοανατολικό ινδικό κρατίδιο της Meghalaya, μια περιοχή που πιστώνεται ως το πιο βροχερό μέρος στη Γη.
Πηγή: phys.org/
Το είδαμε εδώ
