Μία ιστορία αγάπης και έρωτα
Αργανθώνη
(Την ιστορία αφηγείται ο Ασκληπιάδης ο Μυρλεανός στο πρώτο βιβλίο των Βιθυνιακών του). Λέγεται ότι ο Ρήσος,[1] προτού να πάει ως σύμμαχος στην Τροία, διέτρεξε πολλή γη κερδίζοντας συμμάχους κι επιβάλλοντας φόρους. Τότε έφτασε και στην....Κίο,[2] έχοντας ακούσει φήμες για μια όμορφη γυναίκα με το όνομα Αργανθώνη.
Αυτής δεν της άρεσε να περνά τον καιρό της μένοντας στο σπίτι, αλλά συναθροίζοντας πολλά σκυλιά κυνηγούσε, χωρίς καμιά συνοδεία. Όταν ο Ρήσος έφτασε σ’ εκείνο το μέρος,
δεν την πήρε με τη βία, αλλά της είπε ότι θέλει να κυνηγήσει μαζί της.
Γιατί κι ο ίδιος απεχθανόταν όπως κι εκείνη τη συντροφιά των ανθρώπων. Όταν τα είπε αυτά, εκείνη τον επαίνεσε, νομίζοντας ότι έλεγε την αλήθεια. Έπειτα από λίγο καιρό η Αργανθώνη ερωτεύτηκε σφοδρά τον Ρήσο.
Στην αρχή σιωπούσε, επειδή τη συγκρατούσε η ντροπή. Όταν όμως το πάθος έγινε σφοδρότερο, τόλμησε να του μιλήσει. Έτσι την πήρε ως σύζυγό του με τη θέλησή της, θέλοντάς την κι ο ίδιος. Αργότερα, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Τροία, οι βασιλείς τον κάλεσαν ως σύμμαχο.
Η Αργανθώνη, είτε εξαιτίας του μεγάλου έρωτα που την διακατείχε, είτε κι επειδή με κάποιον άλλο τρόπο διαισθάνθηκε το μέλλον, δεν τον άφηνε να φύγει.
Ο Ρήσος όμως δεν ανεχόταν να δείξει μαλθακότητα με την παραμονή του στο σπίτι, αλλά πήγε στην Τροία και μαχόμενος δίπλα στο ποτάμι που τώρα από εκείνον ονομάζεται Ρήσος, χτυπήθηκε από το Διομήδη και πέθανε.[3]
Η Αργανθώνη, όταν έμαθε για το θάνατό του, αναχώρησε πάλι για το μέρος όπου για πρώτη φορά έσμιξε μαζί του. Τριγυρνούσε γύρω από εκείνο το μέρος και συχνά καλούσε το όνομα του Ρήσου. Τελικά απέχοντας από την τροφή και το ποτό εξαιτίας της λύπης της έφυγε από τον κόσμο των ζωντανών.
(Παρθένιος 36) – Τα Ερωτικά παθήματα του ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ από την Νίκαια
[1] Ήρωας της Θράκης, σύμμαχος των Τρώων, ο οποίος φονεύθηκε από τον Οδυσσέα και το Διομήδη. Σώζεται μια τραγωδία με τον τίτλο Ρήσος αποδιδόμενη στον Ευριπίδη, στην οποία περιγράφεται ο θάνατός του.
[2] Αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας, στο μυχό του κόλπου της Βιθυνίας. Αρχικά κατοικούνταν από Μυσούς και Κάρες, τους οποίους εξεδίωξαν οι Μιλήσιοι με αρχηγό τον Κίο. Σύμφωνα με ορισμένες παραδόσεις ιδρύθηκε από κάποιον από τους Αργοναύτες.
[3] Στο Ρήσο του Ευριπίδη αντίθετα ο θάνατός του δεν είναι ηρωικός, αφού φονεύεται στον ύπνο του, ενώ επιπλέον οι Έλληνες του αφαιρούν τα φημισμένα του άλογα.
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
