Τεράστιες πολυεθνικές εταιρείες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεργάζονται με τις τοπικές κυβερνήσεις των χωρών της Αφρικής για να αποκτήσουν ξένη γη με ελάχιστα χρήματα. Οι άνθρωποι που μένουν πίσω, με δυσκολία επιβιώνουν και συντηρούν τις οικογένειές τους.
Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της ActionAid, με τίτλο “Countries for Sale?”, προβλήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, στον “Μικρόκοσμο”, σχετικά με το πώς οι πλούσιες χώρες και οι μεγάλες εταιρείες της Ευρώπης αρπάζουν τη γη των αγροτών, εκμεταλλευόμενες τον φυσικό πλούτο της Αφρικής.
Στο τέλος της προβολής, δύο ακτιβιστές από την Μοζαμβίκη, που έρχονται αντιμέτωποι με μεγάλες εταιρείες για να υπερασπιστούν τη γη τους, ήταν εκεί για να απαντήσουν στις ερωτήσεις του κοινού.
Υπάρχουν χώρες για πούλημα;
Η πλούσια χώρα των νοτιοανατολικών ακτών της Αφρικής θα πρέπει να αντιμετωπίσει σήμερα ξανά, όπως όλα δείχνουν, το θέμα της αποικιοκρατίας, παρόλο που το 1974 κηρύχθηκε μέσω ένοπλης σύγκρουσης, ανεξάρτητη από την Πορτογαλία. Μάθαμε ότι αυτή η χώρα έχει 24.000.000 κατοίκους, είναι 7 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα, το 60% είναι αγροτικές περιοχές, ενώ το 50% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Το θέμα της γης, ακόμα και η βίαιη αρπαγή της από αγρότες, που επιβιώνουν με ένα πιάτο φαγητό και ζουν με ένα δολάριο την ημέρα, στηρίζεται στο χαμηλό μορφωτικό επίπεδο αυτών των ανθρώπων που, χωρίς να γνωρίζουν την αξία της γης τους, την δίνουν σε πολύ χαμηλότερη τιμή από την πραγματική.
Η λύση της κλιματικής αλλαγής φαίνεται πως είναι τα βιοκαύσιμα, τα οποία παράγονται από ζαχαροκάλαμα από την πλούσια γη της Αφρικής. Η Ευρώπη λοιπόν, επιδίδεται, για την εισαγωγή προϊόντων, σε ένα ανελέητο κυνηγητό των χωρών με την λιγότερη θεσμική προστασία.
Η αρπαγή γης αποτελεί φαινόμενο κυρίως της τελευταίας δεκαετίας και πλήττει επίσης, τη Νότια Ασία και τη Νότια Αμερική. Procana, MAI, Xinavane είναι μόνο κάποια από τα ονόματα των εταιρειών που πηγαίνουν στην Αφρική για να εξασφαλίσουν βιοκαύσιμα εις βάρος των βασικών αναγκών του πληθυσμού.
Υπάρχουν χώρες για πούλημα;
Το ντοκιμαντέρ προσπαθεί να εξετάσει όλες τις πλευρές. Συναντά υπεύθυνους των εταιρειών που επιβουλεύονται τη γη των αγροτών με την σιωπηλή ανοχή των τοπικών κυβερνήσεων, ψάχνοντας για απαντήσεις που ωστόσο, δίνονται με υπεκφυγές. Μιλάει με την κυβέρνηση, τις τοπικές αρχές, την κοινότητα.
Μάλιστα, ένα από τα μέλη της κυβέρνησης όση ώρα μιλάει στην κάμερα, έχει αναμμένη τη μηχανή του τζιπ του από πίσω. Όπως περιγράφει, ο ένας από τους δύο ακτιβιστές και πρωταγωνιστές της ταινίας, οι τοπικές αρχές είχαν συναινέσει στο “έγκλημα” της γης τους, αφού είχαν δεχτεί να δωροδοκηθούν με κρασί.
Ταυτόχρονα, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της ActionAid, επιχειρήθηκε να γίνει αντιληπτό το πώς οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες καταστρέφουν τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων και υποθηκεύουν το μέλλον τους στη Μοζαμβίκη και όχι μόνο.
Έλληνες και Κύπριοι Ευρωβουλευτές μιλούν στην κάμερα, δίνοντας τη δική τους οπτική για ένα θέμα από το οποίο θα μπορούσε κανείς, να αντλήσει προβληματισμούς για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα.
Τα λόγια των πρωταγωνιστών κρύβουν την μισή αλήθεια του γρίφου. Εναλλάσσονται με τα τοπία ενός επίγειου παραδείσου που συγκινούν και προβληματίζουν μαζί, ενώ ο γρήγορος ρυθμός και τα εντυπωσιακά πλάνα καθηλώνουν τον θεατή. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει στην “Μαύρη Ήπειρο”, στηρίζεται σε μία νέα μορφή αποικιοκρατικής πολιτικής, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι άνθρωποι που έχουν καλλιέργειες δεν μπορούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, δεν έχουν υποστήριξη από το κράτος. Έχοντας χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, δεν είναι σε θέση ούτε καν να υπολογίσουν την ηλικία τους.
Ένα από τα πολλά στοιχεία που σοκάρουν κατά την διάρκεια του ντοκιμαντέρ, είναι ότι η αντίδραση ενός αγρότη μπροστά σε όλη αυτή την εκμετάλλευση, είναι βάσιμη υποψία για την μετέπειτα δολοφονία του.
Η πραγματικότητα της Αφρικής είναι πραγματικότητα όλων. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό από τις δικές μας δράσεις ορίζει πως τον 21ο αιώνα είναι δυνατόν να υπάρχουν χώρες προς πώληση...
Έλενα Κρητικού
[Πηγή]
