Μόνο που σήμερα τη θέση του τυράννου Σουλτάνου, Λένιν ή Χίτλερ έχει πάρει η «δημοκρατικά» εκλεγμένη κυβέρνηση. Δεν πρόκειται για μια ακόμη θεωρία συνωμοσίας ενός ευφάνταστου και γραφικού δημοσιογράφου αλλά για επίσημη κρατική πολιτική: με βούλα και υπογραφή.
Ο καινούργιος κόσμος που προωθούν θα κτισθεί πάνω στα ερείπια ψυχών και σωμάτων της νεολαίας μας. Είναι καιρός οι γονείς να καταλάβουν ότι έξω από την Εκκλησία καιροφυλακτούν οι πάσης φύσεως έμποροι για να τους αποσπάσουν ό,τι πολυτιμότερο έχουν: τα παιδιά τους. Και τώρα στο προκείμενο:
Όπως πληροφορούμαστε από τη γαλλική εφημερίδα Le Monde (24 Δεκεμβρίου 2013, ρεπορτάζ της Clarisse Fabre*) το γαλλικό υπουργείο Παιδείας, σε συνεργασία με το γαλλικό Κέντρο Κινηματογράφου, έχει θέσει σε εφαρμογή το πρόγραμμα «Σχολείο και κινηματογράφος» και «Κολλέγιο και κινηματογράφος» (δηλαδή για όλες τις σχολικές τάξεις).
Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, τον Νοέμβριο σε ένα κολέγιο έγινε προβολή της ταινίας Tomboy – Αγοροκόριτσο, της σκηνοθέτιδας Celine Sciamma. Η υπόθεση αφορά σε ένα δεκάχρονο, ξανθό και κοντοκουρεμένο, κοριτσάκι.
Εμφανίζεται στην καινούρια γειτονιά ως αγόρι και συνάπτει σχέσεις με ένα κοριτσάκι – σε μια ηλικία που τα παιδάκια παίζουν ανέμελα σχοινάκι, μόνο ένας διεστραμμένος εγκέφαλος θα μπορούσε να σκεφθεί κάτι παρόμοιο!!! – και όταν αντιδρά η οικογένεια – η οικογένεια, πάντα αυτή αντιδραστική και ο τελικός στόχος των εκσυγχρονιστών – ο πρωταγωνιστής αποκαλύπτει το φύλο και το όνομά του. Λέγεται Λάουρα και όχι Μίκαελ.
Το ευχάριστο και ελπιδοφόρο είναι ότι οι μαθητές αντέδρασαν θετικά, δηλώνοντας ότι το έργο προωθεί την ομοφυλοφιλία, και ότι αν τους είχαν ενημερώσει για το περιεχόμενο δεν θα πήγαιναν στην προβολή. Άλλοι δήλωσαν ότι η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία και χαρακτήρισαν την όλη ενέργεια των εκπαιδευτικών αρχών παλιανθρωπιά. Γονείς διαμαρτυρήθηκαν στον διευθυντή το Κολεγίου.
Η καθηγήτρια – το ρεπορτάζ δεν αναφέρει αν είναι μητέρα παιδιών – και συντονίστρια της προβολής και συζήτησης που επακολούθησε, δήλωσε ότι μετά από αυτήν: «κατάλαβα ότι υπάρχει η δυνατότητα να βγούμε από τη διαδικασία της φανατικοποίησης (άλλος καινούριος όρος μας προέκυψε!..).
Ο κινηματογράφος μπορεί να ανοίξει τις συνειδήσεις (ούτε η επιστήμη μας χρειάζεται πλέον, ούτε η Εκκλησία, αφού έχουμε τον κινηματογράφο!!!) και το σχολείο είναι εδώ για να σπάσει τους ηθικούς φραγμούς.» Το ίδιο ακριβώς είχε δηλώσει λίγους μήνες νωρίτερα και η Ελληνογαλλίδα πρωταγωνίστρια της ταινίας Adele.
Η κα καθηγήτρια βρήκε την ευκαιρία να μοιράσει στα παιδιά τη Χάρτα της λαϊκότητας (το ψευδώνυμο του αντιχριστιανικού κράτους) και να τους τονίσει ότι η θρησκεία είναι για το σπίτι και όχι για το σχολείο και να προωθήσει τα φληναφήματα της Νέας Τάξης για το πως διαμορφώνεται το φύλο, για τα στερεότυπα του παιχνιδιού στα παιδιά, πώς κάποιος γίνεται άνδρας ή γυναίκα!!!
* Το σχετικό δημοσίευμα της Le Monde θα το βρείτε
(http://www.lemonde.fr/culture/article/2013/12/24/apres-la-projection-de-tomboy-des-eleves-m-ont-dit-l-homosexualite-c-est-peche_4339340_3246.html).
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
