Είχε εξαφανιστεί για πάνω από 60 χρόνια -ούτε η μάνα μας την είχε προλάβει-, αλλά ω! ναι, στην σύγχρονη Ελλάδα, της ανάπτυξης, των επενδύσεων και του ‘’βρισκόμαστε σε καλό δρόμο’’, οι υπηρεσίες της θα είναι πολύτιμες από δω και μπρός.
Τα σύνεργα της δουλειάς, ή μάλλον του λειτουργήματός της είναι τα απολύτως απαραίτητα, ένα ψαλίδι, για το κόψιμο του λώρου, μερικά πανιά, κομμένα από τίποτε φθαρμένα σεντόνια, βραστό νερό, καθώς και ένα κομμάτι σπάγκο, που όλο και θα βρίσκεται στο σπίτι της ενδιαφερομένης –σε ενδιαφέρουσα-, γυναικός, για το δέσιμο του ομφάλιου λώρου.
Έτσι θα πέφτει ντάγκα - ντάγκα το επίδομα τοκετού, και αφήστε τις οπισθοδρομικές Ασιάτισσες και Αφρικανές να γεννούν στα νοσοκομεία και τις κλινικές, δωρεάν.
Τώρα βέβαια αν προκύπτουν επιπλοκές, εεε… δεν βαριέσαι, δυο στόματα λιγότερα, δύο κάτοικοι του προνομιούχου οικοπέδου, λιγότεροι. Εδώ στους πάνω από 4000 και δεν ανησυχήσαμε.
Μήπως τα φάρμακα κάνουν καλό; Η μητέρα Φύση έχει προβλέψει από την εποχή των Νεάντερταλ ακόμη να προμηθεύει τα θαυματουργά βότανά της.
Έχετε πνευμονία; Κανένα πρόβλημα. Καίτε ένα κεραμίδι, το καταβρέχετε λίγο με νερό, το τυλίγετε σε ένα πανί και το τοποθετείτε στην πλάτη του ασθενή. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με καυτή ποταμίσια άμμο.
Για το κρυολόγημα υπάρχουν και οι βεντούζες. Όλο και κάποια γιαγιά στην γειτονιά θα ξέρει να κόβει βεντούζες, να τις κολλάει κλατς στην πλάτη, και μετά πλουτς να τις τραβά απότομα και το κρυολόγημα θα είναι παρελθόν.
Τώρα αν έχετε υψηλή πίεση από αυτά που βιώνετε; Πάλι κανένα πρόβλημα.
Υπάρχουν οι αποτελεσματικές βδέλλες. Λίγα τέτοια υδρόβια σκουληκάκια στα ριζάφτια ή στα αχαμνά, να ρουφήξουν λίγο αιματάκι, και η πίεση πέφτει στα φυσιολογικά επίπεδα.
Μη μου πείτε που θα βρείτε τις αβδέλλες, γιατί την περασμένη Κυριακή, πήρε το μάτι μου ένα σωρό, είχαν μια σύναξη, μια συναυλία, ένα συνέδριο, δεν κατάλαβα καλά, πάντως ήταν όλες εκεί, παχουλές και καλοφαγωμένες. Αυτό σημαίνει ότι έχουν εξασκηθεί πολύ καλά, για πάνω από τριάντα χρόνια, στις αφαιμάξεις.
Μάλιστα η μία έσκυβε και ρουφούσε το μάγουλο ή το χέρι, της άλλης. Μερικές που έσκυβαν παραπάνω, ρουφούσαν ότι ήταν εκείνη την στιγμή στο βεληνεκές τους.
Αν παρατηρήσατε μια σουφρωμένη φαλακρή, με τριχωτό άνω χείλος, αυτή δεν είναι βδέλλα. Αυτή ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των Χαρακινιδών, της τάξης των Κυπρινομόρφων.
Είναι το γνωστό μας πιράνχας, που ενδημεί στα ελώδη μέρη της Αμερικής, ιδίως στον Αμαζόνιο. Μπορεί να μην το πιάνει το μάτι σου, μιας και έχει εμφάνιση μαλακίου, μάτια σπάρου και ευλυγισία κοκωβιού, όμως είναι πολύ επικίνδυνο. Τα μυτερά δοντάκια του εξαφανίζουν ότι πέσει στην αντίληψή του.
Από μίζες και δωράκια, μέχρι μισθούς και ολόκληρες χώρες. Μετά το πέρασμα μιας αγέλης πιράνχας, το μόνο που μένει είναι τα ξασπρισμένα κόκκαλα των θυμάτων τους, να κείτονται κάτω από τον πράσινο ήλιο της ερήμου.
Φυσικά και δεν είναι δυναστεία, μιας και πηγαίνουν μόνο όπου τους καλούν, αλλά επιβιώνουν μια χαρά, από πατέρα σε πάππο, και από μάμα σε αδελφούς.
Για να επιβιώσουμε όμως κι εμείς, πρέπει να αλλάξουμε τις διατροφικές μας συνήθειες. Την στιγμή που πολλοί ασχολούνται με την μισοτελειωμένη τηγανιά των ψαριών του Μπαλουκλίου, καλό θα είναι οι εκατοντάδες σεφ που μαγειρεύουν στην ΤV, να αφήσουν στην άκρη τα γκουρμέ και να μας δώσουν τα φώτα τους για άλλου είδους εδέσματα.
Για παράδειγμα, για να είναι μαλακή μια αλογίσια μπριζόλα, πρέπει να την μαρινάρουμε, ή έτσι κατευθείαν στην ψησταριά;
Τα μουλαρίσια λουκάνικα για να μείνουν τρυφερά, τα ψήνουμε ή τα τηγανίζουμε;
Στα γαϊδουρινά κεφτεδάκια για να αρωματιστούν, βάζουμε μαϊντανό, ή δυόσμο;
Τις ακρίδες τις τρώμε σοτέ μελωμένες, ή με λίγη σαλτσούλα και συνοδεία άγριου ρυζιού;
Τα τζίτζιφα είναι υγιεινά σαν σνακ, ή γίνονται και σαλάτα;
Το κουτόχορτο πόσα χρόνια πρέπει να το βράζουμε για να εξατμιστούν οι παρενέργειές του;
Μ΄αυτά και μ΄αυτά, οι άλλοι πότε τα μιλήσανε, πότε τα συμφωνήσανε;
Κανόνισαν να μοιράσουν fifty fifty την μπάζα, τα μπάζα.
Μόνο που θα επέλθουν κάποιες αλλαγές, στην Ιστορία, στην Γεωγραφία, στην Μνήμη, και στην Θρησκεία.
Οι ναοί μας θα αλλάξουν εμφάνιση, εξάλλου ένας είναι ο Θεός, και προφήτης του ο Μωάμεθ. Εμείς Χριστό κι αυτοί Αλλάχ, εμείς αχ βαχ, κι αυτοί χα χα.
Και οι κοπελιές μας καλό είναι να προμηθευτούν από τώρα μαντήλες για τις εξόδους τους. Και προσοχή, όλα τα τσουλούφια μέσα, μην έχουνε τίποτις ντράβαλα.
Τα φώτα της δημοσιότητας όμως ήταν στραμμένα αλλού, για να αποσοβήσουν τους κραδασμούς θυσίασαν μερικές ξεπεσμένες Ιφιγένειες.
Καμαρωτές με το καλό τους το κοστούμι, λες και πήγαιναν σε δεξίωση, ακριβογραβατωμένες, με την μπριγιαντίνη στο μαλλί, στα χέρια την καπαρντίνα.
Όλος ο καλός ο κόσμος μαζεμένος στην μπουζού, τύφλα να΄χουν τα Κολωνάκια, οι Αράχωβες, τα Πανοράματα και οι Γλυφάδες.
Κάποια στιγμή που θα πιάσουν και μας, γιατί όλο και κάποιος χρωστά 300 euro, , μια κλήση, ή μια αδήλωτη τυρόπιτα, τουλάχιστον στην ψειρού θα κάνουμε εποικοδομητικές γνωριμίες. Μόνο στην φυλακή μπορεί να βρει κανείς την σήμερον ημέρα, ένα φαγητό της προκοπής, χρήσιμες συμβουλές για αρπαχτές, και διασκέδαση δωρεάν.
Σχεδιάζουν τώρα τις Απόκριες να φέρουν και άλλους ταχυδακτυλουργούς, κλόουν, Ζορό, κολομπίνές, και λοιπούς μασκαράδες.
Αν βαρεθείς και θέλεις να φύγεις, κανένα πρόβλημα. Γι αυτό υπάρχουν τα ελικόπτερα, να γλυτώνεις και τα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους.
Μποτιλιαρίσματα στους δρόμους είχαμε αυτές τις μέρες από διαμαρτυρομένους και αγανακτισμένους. Στην Πορτογαλία.
Εμείς στείλαμε να διαμαρτυρηθεί στους Επικυρίαρχους, τον Λουκάνικο.
Οι ξένοι με το που είδαν τον σκύλο να χασμουριέται και να ξαπλώνει απειλητικά στην είσοδο του ξενοδοχείου που διαμένει η Τρόικα, εξέδωσαν αμέσως ταξιδιωτική οδηγία, για τον κίνδυνο από τα τσιμπούρια.
Όσο και αν το πικρό χιούμορ προσπαθεί να καλύψει την θλίψη και την απογοήτευση, δυστυχώς τα τσιμπούρια δεν πρόκειται να φύγουν από πάνω μας αν δεν μας πιούν όλο το αίμα, ή αν δεν τα διώξουμε εμείς.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι που χειροκροτούν και αποθεώνουν τους καταστροφείς μας, που ασχολούνται ακόμη με κόμματα, εεεε……. δεν έχουμε καμιά ελπίδα.
Βρήκαν άραγε όλοι αυτοί που ψηφίζουν στα συνέδρια , να πουν μια λέξη παρηγοριάς και συμπάθειας, αλλά και συγνώμης στους γονείς των φοιτητών που πέθαναν τόσο τραγικά και άδικα, εξαιτίας των κατοχικών συνθηκών που έφεραν με την ψήφο τους;
Αισθάνονται άραγε τύψεις για τα χιλιάδες ορφανά παιδιά των αυτοκτονημένων, , που έχασαν τον προστάτη τους, εξαιτίας της ψήφου τους;
Αισθάνονται άραγε ήσυχοι για τους χιλιάδες νέους μας που είναι άνεργοι ή ξενιτεύονται, εξαιτίας της ψήφου τους;
Αισθάνονται άραγε ευχαριστημένοι που οι γέροντες και οι άρρωστοι πεθαίνουν αβοήθητοι χωρίς συντάξεις και φάρμακα;
Αισθάνονται άραγε δικαιωμένοι που οι πολύτεκνοι και οι ανάπηροι είναι υπό διωγμό, χωρίς επιδόματα και προστασία;
Αισθάνονται άραγε εθνικά υπερήφανοι που οι πατρίδα μας ξεπουλιέται όσο όσο, και κραυγάζουν ‘’να τος να τος, ο πρωθυπουργός’’, γιατί άραγε; Τι άλλο έχει απομείνει για ξεπάστρεμα;
Δυστυχώς όσο και αν φανεί σε κάποιους απαισιόδοξο, όσο υπάρχουν συνεργάτες, κατά διαστήματα θα επιστρέφει και η Μορμώ, η γεννήτρα των λύκων.
Κρατώντας στα χέρια της τα σύνεργα του πολιτισμού της, μαχαίρια, φωτιά, σάβανα και αλυσίδες. Κάνει την γύρα της στην Ευρώπη, αρχίζοντας από μας. Αντάμα με τους συνεργάτες. Που ψηφίζουν και ψηφίζονται.
Κρίμα στα παιδιά μας…..
Με εκτίμηση
Αγγελική Π.
[Πηγή]
