Από αυτήν την ρίζα οι Άγγλοι δημιούργησαν την "αμαρτία" τους, το "sin" , καθ' ότι το να την διαπράττεις είναι κάτι που σε βλάπτει.
(Βέβαια οι Έλληνες δεν θεώρησαν πως "αμαρτία" είναι ό,τι βλάπτει, αλλά ό,τι σε κάνει να χάνεις τον στόχο σου, να απομακρύνεσαι από αυτόν... Η λέξη προκύπτει από το "α" στερητικό + "μάρπτω" = αρπάζω / μάρη = το χέρι => χάνω από τα χέρια μου, ξαστοχώ).
Ο Σίνης ο Πιτυοκάμπτης ήταν ένας από τους ληστές που συνάντησε ο Θησεύς στον δρόμο του προς την Αθήνα (του φώναζε η μανούλα η Αίθρα: "Μην πας από την στεριά, έχει ληστές, πήγαινε δια θαλάσης!" Τίποτα αυτός, "δεν φοβάμαι, θα πάω από τον δύσκολο δρόμο!")
Ο Σίνης έδενε κάθε πόδι του θύματός του σε ένα πεύκο και μετά τα άφηνε να τεντωθούν και το θύμα κοβόταν στα δύο. Το υποδηλώνει άλλωστε και το όνομά του, καθώς "Πιτυοκάμπτης" = "πίτυς" (πεύκο) + "κάμπτω" (λυγίζω).
"Σίνης", λοιπόν , διότι ήταν βλαβερός για τους περαστικούς...
[Πηγή]
