Ο αρχαίος Νηρεύς.

Ο Νηρέας στην ελληνική μυθολογία φέρεται ως πρωτότοκος γιος του Πόντου και της Γαίας (Ησίοδος) και κατ΄ άλλους του Ωκεανού και της Τηθύος....

Συνήθης κατοικία του είναι ένα λαμπρό σπήλαιο, ή ένα φωτεινό ανάκτορο που βρίσκεται στα βάθη των Ωκεανών. Ο Νηρέας φέρεται ως θαλάσσια θεότητα προγενέστερη του Ποσειδώνα. Οι αρχαίες ελληνικές παραδόσεις και σχεδόν όλοι οι αρχαίοι Έλληνες ποιητές και καλλιτέχνες παρουσιάζουν τον Νηρέα ως γέροντα μειλίχιο αγαθόν και αξιαγάπητο.

Σύζυγός του ήταν η Ωκεανίδα Δωρίς με την οποία απέκτησε το πολυάριθμο γένος των Νηρηίδων τις ωραιότατες κόρες πενήντα σε αριθμό ή εκατό κατά νεώτερες παραδόσεις. Όπως όλες οι θαλάσσιες θεότητες μπορούσαν να μεταμορφώνονται έτσι και ο Νηρέας μεταμορφωνόταν σε περίεργα και απίθανα σχήματα. Ο Νηρέας ήταν επίσης εκείνος που έδειξε στον Ηρακλή παλεύοντας μ΄ αυτόν (βλ. Εικόνα) για να το επιτύχει το δρόμο προς τον κήπο με τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων. Το όνομα Νηρεύς έχει σαφώς καθορισμένη έννοια και μας θυμίζει το νερό που κινείται*.

Το λαϊκό του όνομα ήταν "γέρων άλιος". Οι πενήντα Νηρηίδες, οι κόρες του γέροντα Νηρέα αναφέρονται στις διάφορες μορφές (κατάσταση θαλάσσης) και χάρες της θάλασσας.

* Η επικρατούσα άποψη οτι το σημερινό «νερό» ετυμολογείται από το «νεαρόν ύδωρ» που διαλαλούσαν οι νεροκουβαλητάδες στο Βυζάντιο είναι μάλλον εσφαλμένη. Η ρίζα νηρ (Νηρεύς, Νηρηίδες) υπήρχε απο πολυ παλαιότερα. [417]

[Πηγή]