Ε-ΡΟΔΙΟΣ: ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΕΙΔΙ κ ΕΛΕΝΗ... Σ' ευχαριστώ για ότι έκανες για μένα στην αρχή της συγγραφικής μου πορείας. Σ' ευχαριστώ για τις συμβουλές και τη βοήθεια που μου.... προσέφερες, στα πρώτα βήματά μου, καθώς και το "πρώτο μου βήμα γραφής" στο περιοδικό "ΑΕΡΟΠΟΣ". Μου στάθηκες ένας πραγματικός Μέντορας. Αιωνία σου η Μνήμη.(φωτο από morias-news.blogspot.com)
ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (Ε.Π.Σ.)
Η Ένωση Πολιτιστικών Συντακτών (Ε.Π.Σ.), Αποχαιρετά την Πρόεδρό της Ελένη Κ. Φάσσου και προσεύχεται γι αυτήν. Την Ελένη, την αγαπητή σε όλους μας εκδότρια του σπουδαίου περιοδικού «Αέροπος».
Την Ελένη που έδινε, ως γνήσια Μανιάτισσα, τέσσερα ολόκληρα χρόνια τη μάχη της με την επάρατο νόσο και με την αμέριστη συμπαράσταση πάντοτε του συζύγου της και Ταμία της Ε.Π.Σ. «Έφυγε», μόλις στα 52 έτη της ζωής της, αλλά η πνευματική παρακαταθήκη που άφησε σε όλους μας είναι Μεγάλη. Η Ελένη Φάσσου ήταν μια δημοσιογράφος με έντονη και Πολυσχιδή προσωπικότητα, άνθρωπος της δράσης και της ζωής και άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην κοινωνία μας.
Δυναμική, δραστήρια, φιλοσοφημένη, δημιουργική, αφιερωμένη στο πάθος της για την Ελλάδα και τη ζωή, μυσταγωγός στην Αρχαία Ελληνική παιδεία του τόπου μας, στην πολύπαθη γλώσσα και παράδοσή μας. Έζησε την κάθε στιγμή της ζωής της με εμμονή στην ποιότητα, αλλά και με γενναιότητα απέναντι στις αντιφάσεις και τις προκλήσεις του καιρού μας.
Η Ελένη Φάσσου, που έγραψε τη δική της ιστορία με το δημοσιογραφικό της έργο, μπορεί να «Έφυγε» από κοντά μας, αλλά θα Μείνει παντοτινά στη μνήμη και την καρδιά μας, σε όλους εμάς, που Αληθινά τιμούσε με τη φιλία και την αγάπη της.
Ελένη, καλό σου ταξίδι!
Ο Αντιπρόεδρος της Ε.Π.Σ
Ζώης Μπενάρδος
ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΝΙΚ. ΠΑΝΩΦΟΡΟΠΟΥΛΟΥ
Στη γενναιόψυχη ΕΛΕΝΗ ΦΑΣΣΟΥ - ΡΟΥΣΣΗ, στις γειτονιές των αστεριών, στους κήπους των Αγγέλων, που μετακόμισε από την Αθήνα, από την Μάνη, από την Ελλάδα, από τους βαριά θλιμμένους Φίλους της, από όσους την αγαπούσαμε, καθώς πλατιά μας αγαπούσε ... από ΟΣΟΥΣ την κρατάμε φυλαχτό στην καρδιά μας ...
Ελένη,
Ελένη, Γυναίκα μου,
Ελένη, Αδερφή, Θεία και Συγγένισσά μου,
Ελένη, δασκάλα μου στην υπηρεσία του Ωραίου, του Αγαθού και του Συνανθρώπινου χρέους, Ελένη, τρισαγαπημένη μας,
τι να σου πω και να σου μαρτυρήσω, έτσι πανύψηλα που πέταξες και πια συγκατοικείς στις γειτονιές των αστεριών, κείθε σιμά κατά τα περιβόλια των Αγγέλων;
Θρύμμα η ψυχή μου γίνεται, έτσι καθώς ολόμεστη, ολόσωμη, θαυμαστή και θαυματουργική προβάλλεις μπροστά μου! Εκείνη η βασιλικότατή Σου παρουσία, εκείνη η θαυμασιότατή Σου σωματική μεγαλειότητα, εκείνη η φορτισμένη με έγνοια ακραίου χρέους περίφωτη μορφή Σου! Πώς και πόσο αξεδιάλυτα με κρατούν, με διατηρούν στην υπηρεσία ευγενών προσπαθειών υποταχτική στο καθήκον, εκείνα τα υψηλά Σου, τα δυσκολοφόρτωτα μηνύματα Χρέους και Υποταγής, Υποχρέωσης απέναντι στις αναστάσιμες συμπεριφορές Σου για μια ζωή, για μία πατρίδα, για μία ευλογημένη πανανθρώπινη συνύπαρξη και συνοχή, χωρίς αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, με γνώμονα την Αγάπη, την Αγάπη του Θεού, μοναδικά και βέβαια!!!
Γλυκεία μας Ελένη,τι να πρωτοθυμηθούμε στη θλίψη μας, που μας καταπληγώνει από την απομάκρυνση Σου από σιμά μας; Τη βαθύτητα των πνευματικών Σου ιδιαιτεροτήτων; Στις σελίδες εκείνου του περίφωτου περιοδικού Σου «Αέροπος» μας συγκέντρωνες ΟΛΟΥΣ, τους μύστες της αλήθειας και της γνώσης, αρχιέρεια - λόγου Σου, όπου και διακινούσες ένα ανθόφορτο λειβάδι εντύπου, έγγραφου διαλογισμών και ανακοινώσεων τεράστιας αξίας και πλουτισμού πνευματικής περιουσίας!
Υπήρξε και παραμένει υψηλή τιμή μας η πολυποίκιλη συνεργασία μαζί σου, για εμάς, τους όσους είχαμε τη χαρισματική συντυχία να συνεργαστούμε μαζί Σου. Καθώς επίλεκτη χάρη σε τούτο είχαμε και εμείς, προσωπικά λόγου μου, η Αγγελική Νικ. Πανωφοροπούλου, και ο εκλεκτός φίλος Σου Βασίλης Γεωργιάννης, Καθηγητής Τ.Ε.Ι., με ευκαιρία, που Σου στέλνουμε και την άσβηστη αγάπη μας και τα φιλιά μας, σήμερα την ημέρα της μνημοσύνης τελετής Σου" μακράθε, από την Αθήνα, που την είχες αγκαλιάσει και μυριάκις υμνολογήσει με τις πνευματικές επιλογές Σου, με λόγια και πράξεις. Σε ευχαριστούμε, Γλυκεία μας!!
και τι να πούμε, τι να γυρίσουμε και να συζητήσουμε, πανώρια, αγαπημένη Ύπαρξη, Ελένη μας, για τη σημαντικότητα της πανάξιας πνευματικής Σου προσφοράς και αείχρονης κατάθεσης! Απροσμέτρητης αξίας, από την αυστηρότατη Σου επιλογή, σημαντικής πνευματικής/σπουδαστικής κληρονομιάς τα κατατεθειμένα στις σελίδες του περιοδικού Σου Αέροπος. Με πόσο μόχθο, με πόση φροντίδα τα επεξεργαζόσουνα για την έκδοση τους!! Εδώ, ας μας επιτραπεί να ομολογήσουμε, εδώ ίσως υπάρχουν και τα ικανά εκείνα αίτια, τα οποία σε κατέβαλαν συνδαυλίζοντας την επάρατον ασθένεια, που και σε μάκρυνε από σιμά μας. Δυστυχώς!... Αν υπάρχουν θυσίες για υψηλούς σκοπούς και ιερές βλέψεις, μία από αυτές είναι και η δική Σου, αγαπημένη μας, επουράνια πλέον. Φίλη! Η οποία, για την τελειότητα της πνευματικής Σου συνεισφοράς κατάθετες και κατάθεσες, κάθε ακμάδα της προσωπικής Σου ζωής, κάθε χρηματικό λεπτό των οικονομικών Σου πόρων, κάθε προσπάθεια Σου ηθικής/πνευματικής, υλικής/χρηματικής υφής Σου.
Αλλά και η αεικίνητη, αδιάλειπτη εργατικότητα Σου, και η κοινωνική Σου συμμετοχή σε εκδηλώσεις, ή και αγωνιώδεις προσπάθειες μας για τη δύσκολη επίτευση υψηλών Σου βλέψεων, κοινωνικής, ή άλλης οικονομικής, ακόμα και πολιτειακής, πολιτικής και πολιτισμικής Σου επιδίωξης πλουτοφόρα και θαυμασιοτάτη τόσο, ώστε ζηλευτή να καταντάει κάποια φορά- ασυναγώνιστη, με άλλα λόγια, Ελένη μας!...
Ευλογημένη, Ουράνια πλέον Φιλενάδας μας αγαπημένη, λατρευτή μας συγγένισσα, τρισαγαπημένη. Γυναίκα του πανάξιου συντρόφου Σου Αντώνη Ρούσση.
Σου στέλνουμε τα φιλιά μας. Σου στέλνουμε τη δύσκολη να σε παραλείψει μνήμη μας. Σου καταθέτουμε αοίδιμου στεφάνι θαυμασμού για το τροπαιοφόρο χρέος ζωής και προσφοράς Σου, που τελεσφορούσες όταν και όσο ζούσες ανάμεσα μας. Με τον θαυμασμό μας για την ηρωική αντιμετώπιση της ασθένειας Σου στέλνουμε την πεποίθηση μας για την αιωνιότητα της Ύπαρξης. Ας Σου είναι καλοδεχούμενα.
Όμως λόγου μου έχω και κάτι ιδιαίτερο να Σου ζητήσω. Θυμάσαι εκείνον, τον Αθηναίο αρχαίο Σωκράτη, όταν πήγαν και τον βρήκανε οι μαθητές του στη φυλακή, τι απαντούσε, σαν τον ρωτούσαν, γιατί δεν είναι στεναχωρημένος, που θα θανατωθεί και θα φύγει από τον ένζωο κόσμο.
Θα πάω, έλεγε, εκεί στα ουράνια, όπου θα συναντήσω ασφαλώς όλους τους σοφούς, που αποδήμησαν πριν από εμένα, και θα πιάνω κουβέντα μαζί τους ... Ε... αυτό!... Εγώ αυτό καρτερώ από λόγου Σου: Να βρεις ΟΛΟΥΣ τους ομοϊδεάτες της εν ζωής παρουσίας μας αγωνιστές υπέρ του Ωραίου και του Αγαθού, και, καθώς βραβεύτηκες στην επί της γης διαβίωση Σου, να πετύχεις και ΕΚΕΙ, στην Ουράνια μετακόμιση Σου. Ώστε ΟΤΑΝ ταξειδέψουμε και ΕΜΕΙΣ μεμιάς, να έχεις έτοιμη, στημένη τη μεγάλη εμπόθητη ΠΑΡΕΑ κατά τη Σωκρατική επιθυμία και ελπιδοφόρα μας αναμονή, για να συζητάμε ευδαιμονικά συναμεταξύ μας, απολαμβάνοντας τα μυροβόλα μονοπάτια των περιβολιών των Αγγέλων.
Με τους διαβουλευτικούς μου ασπασμούς
Αγγελική Νικολάου Πανωφοροπούλου
Βραβευμένη Ομηρίστρια
ΕΛΕΝΗ
Έζησες σαν θνητή
σε τόπο και σε χρόνο ελληνικό.
Έφυγες σαν αθάνατη,
μ ένα Γαλήνιο μειδίαμα, γλυκό , ερωτικό ,
κρυμμένο ταιριαστά μέσα στο Μύθο.
Με τα μάτια στυλωμένα πάνω στην κορυφή
κατάθεσες την τελευταία σου γήινη πνοή,
πέρα από γιγάντιες σκιές κι απάτες,
πάνω απ όλες τις αντινομίες,
κι έπαιρναν…, έπαιρναν τριγύρω σου Μορφές,
κόρες γλυκές, Ουράνιες μνήμες…
Τι έβλεπες Ελένη εκεί ψηλά μπροστά σου,
στο φώς των αναμνήσεων
και των ουράνιων αισθήσεων;
Ξανασαρκώνονταν η προαιώνια
μυστικά θαμμένη Ενότητα βαθιά σου;
…Ζωντανό το μυστήριο της Ταξιαρχίας!
Έζησες σαν θνητή,
σκεπτόσουν σαν αθάνατη,
Ελεύθερη χωρίς συμβιβασμούς
και των Μουσών πιστή.
Και την ουράνια ζωή την ύφαινες ακάματη.
Δεν αναζήτησες τα πλούτη στη ζωή σου,
Ούτε μάταιη δόξα δική σου,
μα λίγη μόνο Δάφνη ,
τα δικά σου δώρα Απόλλωνα,
λίγο μονάχα αγρίλι,
τη δική σας Δόξα Γή και Ουρανέ!
Και ήταν της πιο κρυφής
φροντίδας σου το θρέμμα,
ο μέσα σου αιώνιος Ήλιος,
του αίματος σου αίμα,
το ιερό σου Μονοπάτι,
λυτρωτικός αναβαθμός.
Και να, που η άγια Μέθη
σε υψώνει ως το μέγα Αθάνατο μυστικό…
Του καινούργιου σου τώρα Αρραβώνα, ω Ελένη, με την ΖΩΗ!
Έζησες σαν θνητή,
στάθηκες σαν αθάνατη.
Και την καινούργια σου θυμέλη στήνεις τώρα,
σε τόπο και σε χρόνο ορχηστικό.
Όλα διάφανα, τίποτα θαμπό,
Όλα κρυστάλλινα , αρμονικά, αληθινά εκεί πέρα,
πάνω απ όλους τους θανάτους όλα!
Μιά Ζωή φεγγοβολούσα! Μιά Ψυχή Λαμπροφορούσα!
Ο Αντώνης σου (15/4/2012)
Από e-mail
