Ταξίδι στην ιστορία
Ήταν μία περιπέτεια, ένα όνειρο, που σχεδίαζε επί δύο χρόνια. Τελικά, η θέληση και το πείσμα του τον βοήθησαν να το υλοποιήσει και, μάλιστα, σε μια συμβολική περίοδο, τις ημέρες του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου. Ο λόγος για τον Παντελή Τζερτζεβέλη, ο οποίος διέσχισε τη Γραμμή Μεταξά, στα τέλη του.... περασμένου μήνα, πάνω στο τζιπ του, μέσα από διαδρομές που δεν βρίσκονται στο χάρτη, από δρόμους κακοτράχηλους, με τις κακοτοπιές να “παραμονεύουν” σε κάθε στροφή. Χρειάστηκαν τελικά πέντε ημέρες και 300 ευρώ προκειμένου ο Παντελής να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα…
Άξονας της περιήγησης ήταν τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Από τις Μουριές του νομού Κιλκίς μέχρι και τη Νυμφαία του νομού Ροδόπης. Κατά μήκος αυτού του άξονα, ο Μεταξάς έχτισε οχυρά για να προστατεύσει την Ελλάδα. Τα έργα ολοκληρώθηκαν την περίοδο 1936-1940, με συνολικά 22 ανεξάρτητα συγκροτήματα, 24.000 μ. υπόγειες στοές και 155 χλμ συνολικού μήκους. Η κατασκευή τους ήταν “επτασφράγιστο μυστικό” και όσοι εργάζονταν, σχεδόν νυχθημερόν, για την ολόκληρωσή τους, εισέρχονταν στο χώρο με κλειστά μάτια. Στις 6 Απριλίου 1941, οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην περιοχή και η μάχη που δόθηκε έχει μείνει στην ιστορία ως η μάχη των Οχυρών. Η αντίσταση των υπερασπιστών των οχυρών εξέπληξε ακόμη και τους ίδιους τους Γερμανούς, οι οποίοι, σε ένδειξη σεβασμού προς τον αντίπαλο, επέτρεψαν στους Έλληνες στρατιώτες να επιστρέψουν στη βάση τους.
Η περιήγηση του Παντελή ξεκίνησε από το φυλάκιο Λιθωτό στο τριεθνές Ελλάδα-Σκόπια- Βουλγαρία. Η διαδρομή “ακροβατούσε” στην κορυφογραμμή, με το δάσος να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Τόσο μεγάλη ήταν η δυσκολία του εγχειρήματος, που δεν επέτρεψε στον Παντελή να διανύσει πολλά χιλιόμετρα και τον ανάγκασε να στήσει τη σκηνή του σε μικρή σχετικά απόσταση από την αφετηρία.
[ Κυριάκος Παρασίδης, ΑΠΕ ΜΠΕ]Οχυρό Ρούπελ 6 Απριλίου 1941
Τα Έθνη τα μικραίνουν ή τ’ απαθανατίζουν οι πολίτες τους. Κάθε πατρίδα χαίρεται τόση ευτυχία, όση αναλογεί στη σωφροσύνη των πολιτών της. Είναι όμως ν’ απορείς! Άμα μπήκαν οι Γερμανοί στο συγκρότημα “Μολών λαβέ” του οχυρού Ρούπελ, απάνω απ’ τους νεκρούς βρήκαν γραμμένη με κιμωλία τη φράση: “Στις Θερμοπύλες σκοτώθηκαν οι Τρακόσιοι. Εδώ θα πέσουν οι Ογδόντα”.
Οι Σπαρτιάτες οι παλιοί ετοιμάζονταν από παιδιά με προσεχτική αγωγή για μεγάλα έργα. Τούτους τους φαντάρους, πότε νοιάστηκε η δική μας πολιτεία να τους διαπαιδαγωγήσει; Το κράτος τους είχε εγκαταλείψει στην τύχη τους κι οι διάφορες αναρχικές προπαγάνδες τους κατηχούσαν ελεύθερα. Ποιός είχε σταλάξειστις καρδιές τους, το μοναδικό δίδαγμα της αυτοθυσίας;
Η Ράτσα!
Αυτή ένωσε μπροστά στον κίνδυνο τους Έλληνες, χωρίς εξαίρεση. Όταν τα χιόνια σταμάτησαν την προέλαση του στρατού μας στην Αλβανία, κάποιος μέραρχος φοβήθηκε πως οι αφάνταστες κακουχίες, θα μπορούσαν να κλονίσουν το ηθικό του μετώπου και ζήτησε στα συντάγματά τουνα του στείλουν πίνακες από τους στρατιώτες εκείνους που ήταν γνωστοί ως κακόγνωμοι, για να τους απομακρύνει. Άμα όμως έλαβε τους πίνακες αυτούς, διάβασε έκπληκτος : “Δεκανεύς τάδε, εφονεύθη εις την μάχη της Μόροβας. Στρατιώτης τάδε, ετραυματίσθη εις την επίθεσιν της Ντούσνιτσας. Στρατιώτης τάδε, επροτάθη για πολεμικόν σταυρόν”.
Σε μια εποχή που μεγάλα κράτη κλονίσθηκαν κι είχαν διαλυθεί οι στρατοί τους, η φωνή της ράτσας οδήγησε τους δικούς μας φαντάρους, να πολεμήσουν σα να είχαν αναστηθεί, από την ίδια την αρχαία Αθήνα……
Απόσπασμα από το βιβλίο Ρούπελ του Χ. Ζαλοκώστα
ΕΛΛΑΣ
Το είδαμε εδώ
