και η γλώσσα Αθαπάσκαν
Η Ινδιάνικη φυλή με όνομα Navahos – Ναυαγοί, που προέρχεται από μη Ινδιάνους, αφού αυτοί δεν έπλεαν στη θάλασσα αλλά με καγιάκ (δερμάτινες ελαφρές λέμβους) διαπλέουν λίμνες και ποταμούς, προφανώς προήλθε λόγω επαφής με ναυαγούς Αργοναύτες εκπολιτιστές.
Τιμητικά οι σωτήρες τους Ινδιάνοι έλαβαν την ονομασία.... Ναυάχος. Του αρχηγού των Αργοναυτών Ιάσονος, Ηρακλέους ή άλλου τινός ουδέποτε πρόφεραν το όνομα ως ιερό, αλλά τον εκάλουν (Ιερώνυμο) jeronymo. Για τούτο ο τελευταίος μέγας αρχηγός τους εκλήθη Jeronymo.
Σημειωτέον ότι ο αρχηγός Jeronymo με τον Natchez (Απάτσι), παράνομοι όντες, φωτογραφήθηκαν στο στρατόπεδο του πρώτου στο Tombstone της Αριζόνας (Εγκυκλοπαίδεια «Colliers» σελ. 85, τ. 10).
Οι Ναυάχος ανεύρον τους οικισμούς των Ανασάζι, σιωπηλούς και έρημους επί αιώνες, όταν περιπλανώμενοι κατέλαβαν μέγα μέρος της χώρας τους. Θεωρούντες τα θλιβερά κατάλοιπα πίστευσαν ότι «οικοδομήθηκαν από aliens – εξωγήινους αρχαίους», τους Ανασάζι Anasazi (στη γλώσσα των Αθαπάσκαν).
Εξεταστέα η λέξη Athapaskan: ποιά η προέλευση και σημασία της; Athapaskan > Atha > paskan > Atha(na)paskan > Atha(na)faskan > Αθα(να)φάσκων > φάσκων
Αθανα (Αθάνα: θεά σοφίας και πολεμική, φέρουσα περικεφαλαία, αιγίδα, ασπίδα και δόρυ), ή Atho/paskan > Athos/faskan (Athos επώνυμον του Διός), (οράτε βάσκω > φάσκω εις Ιακ. Θωμόπουλου «Πελασγικά»). Η λέξη συνεπώς Αθαπάσκαν επιβεβαιοί την προφανή ερμηνεία μας για τη σύνθετη Ελληνική λέξη Ανασάζι. Συνεπώς η μνήμη των Ναυάχος (μαθητών των Ναυαγών Αργοναυτών) ορθώς συνδέει ως παράλληλες έννοιες τους Ανασάζι με τη γλώσσα Αθαπάσκαν, δηλ. τη γλώσσα της σοφίας, της Αθηνάς ή του Άθω, Άθωνος, επιθέτου του Ζηνός – Διός (ονομ. Δεύς =>; Deus), επιβεβαιουμένης έτσι της Ελληνικότητας της αναλυθείσας ονομασίας Ανασάζι.
Οι Ανασάζι στην Mesa Verde του Κολοράντο έκτιζαν στους οικισμούς τους (pueblos) επί υψηλών λόφων πολυώροφα κτίρια πλησίον ή εφαπτόμενα αποκρήμνων βράχων. Αυτές οι αρχαίες τεχνοτροπίες επιτυχώς αντεγράφησαν από τους συγχρόνους κεραμιστές Pueblos.
Εκτός των Ανασάζι πολλές άλλες μαρτυρίες έχομε της παρουσίας των Ελλήνων στη Β. Αμερική και της μεγίστης πολιτιστικής τους επιδράσεως επί των γηγενών.
1. Περιοδικό «National Geographic», vol. 162, No 5 Νοεμβρίου 1982, σελ. 554-606.
2. Πλάτων, «Τίμαιος», έκδοσις «Παπύρου».
3. Λεξικόν «The Wold of Man» (τόμος 11, σελ. 77) απ’ όπου ελήφθη και μεταφράσθηκε από το «Museo dell Huomo», Copyright 1964 των Fratelli Fabbri, editori, Milan Italy.
4. Λεξικόν «Man, Myth and Magic».
5. Λεξικόν «Colliers Encyclopaedia», τ.10, λ. Indian tribes
6. Απολλόδωρος, «Βιβλιοθήκη» vol. 1, σελ. 202-204.
7. Διόδωρος Σικελιώτης, τόμος ΙΙ 46.3-4, έκδοσις Loeb Heinemann.
8. Λεξικόν «Lidell & Scott».
9. Ιάκωβος Θωμόπουλος, «Πελασγικά», 1912.
(Του Κωνσταντίνου – Ευσταθίου Γεωργανά) - irakleitos.blogspot.com
Το είδαμε εδώ