ΤΟ ΛΙΝΑΡΙ - Ο ΛΙΝΑΡΟΣΠΟΡΟΣ

Το αρχαίο ιατρικό φυτό

Το λινάρι θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα καλλιεργήσιμα φυτά το οποίο χρησίμευε για την κατασκευή των λινών υφασμάτων αλλά έγινε ιδιαίτερα γνωστό για τις θεραπευτικές ιδιότητες των σπόρων του. Η μεγάλη σημασία αυτού του αρχαίου ιατρικού φυτού φαίνεται άλλωστε και από την λατινική του ονομασία linus usitatissimus, που σημαίνει «λινάρι το χρησιμότατο». Η ελαφρά γλυκιά γεύση τους σε συνδυασμό με την υψηλή περιεκτικότητα τους σε ωφέλιμα για την υγεία θρεπτικά συστατικά καθιστούν τα αρχαία.... αυτά σπόρια του λιναριού μια σύγχρονη θαυματουργή τροφή η οποία δεν θα πρέπει να λείπει από το διαιτολόγιο μας
Ο λιναρόσπορος και το λάδι που προκύπτει από την έκθλιψη του -το λιναρέλαιο- έχουν σημαντικές αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Ο λιναρόσπορος έχει μια ελαφρά γλυκιά γεύση και κυκλοφορεί σε τρεις τύπους: σκούρος, (χωρίς επεξεργασία), αποφλοιωμένος, (με ανοιχτό ξανθό χρώμα) και γενετικά τροποποιημένος, (με ένα πορτοκαλοκόκκινο χρώμα).
Θρεπτική αξία ανά 100 γρ.(λινέλαιο ή λιναρόσπορος)
Θερμίδες : 450
Πρωτεΐνες : 26 γρ.
Λιπαρά : 35 γρ.
Ω-3 λιπαρά : 21 γρ.
Yδατάνθρακες : 32,5 γρ.
Φυτικές ίνες : 17 γρ.
Mαγνήσιο : 38 mg
Aσβέστιο : 210 mg
Φυλλικό οξύ : 278 μg
Περιέχει μια πολύτιμη ομάδα ουσιών που είναι γνωστές ως λίγκνανες, που υπάρχουν και σε άλλα προϊόντα της φύσης, αλλά στον λιναρόσπορο τουλάχιστον 80 φορές περισσότερες.
ΡΟΛΟΣ: Οι σπόροι του λιναριού και το λάδι τους είναι η πλούσιες φυσικές πηγές ω-3 λιπαρών οξέων και αντιοξειδωτικών ουσίων. Τα ωμέγα λιπαρά οξέα, που απαντώνται κυρίως σε λιπαρά ψάρια όπως ο σολομός και ο τόνος, έχουν αντιοξειδωτική δράση και προστατεύουν την καρδιά, μετριάζουν τα συμπτώματα φλεγμονοδών νόσων όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και πιθανώς προστατεύουν από το διαβήτη. 5 περίπου κουταλιές της σούπας λιναρόσπορου την ημέρα, σε έναν μήνα μπορούν να μειώσουν την “κακή” όπως λέγεται χοληστερόλη κατά 10%.
Περιέχουν επίσης κάποια φυτοοιστρογόνα, που προλαμβάνουν τον καρκίνο ή καθυστερούν την εξέλιξη του, προστατεύουν την καρδιά, μειώνουν τη χοληστερίνη και ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
Έχουν επίσης υψηλή περιεκτικότητα ινών, που προστατεύουν τον οργανισμό από καρκίνους των εντέρων. Βοηθούν έτσι στη δυσκοιλιότητα (10-20 γρ. λιναρόσπορος ή μία κουταλιά λιναρέλαιο στο σάντουιτς), αλλά και στο άσθμα, τους πόνους της περιόδου, τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου και αλλά και την κατάθλιψη.
Μελέτη σε γυναίκες που περίμεναν να υποβληθούν σε επέμβαση για καρκίνο του μαστού έδειξε ότι όσες κατανάλωσαν αρτοσκευάσματα με λιναρόσπορο σε καθημερινή βάση (περίπου 4 κουταλιές της σούπας αλεσμένους λιναρόσπορους σε κάθε ψωμάκι) παρουσίασαν πιο αργό ρυθμό ανάπτυξης της αύξησης των όγκων. Επίσης, μελέτη σε άντρες που έπασχαν από καρκίνο του προστάτη και κατανάλωσαν περίπου 30 γρ. αλεσμένους λιναρόσπορους την ημέρα, ως μέρος μιας διατροφής με λίγα λιπαρά, παρέτειναν το χρόνο εμφάνισης του όγκου και της χειρουργικής επέμβασης.
ΧΡΗΣΗ: Είναι δύσκολο να καταναλώσουμε ολόκληρους και άσπαστους λιναρόσπορους επειδή έχουν σκληρό κέλυφος, και το πεπτικό μας σύστημα αδυνατεί να διαλύσει. Ο καλύτερος τρόπος κατανάλωσης του λιναρόσπορου είναι σε μορφή αλευριού, που το βρίσκουμε σε πολλά καταστήματα τροφίμων μαζί με τα αλεύρια ή όσπρια.
Μπορούμε να βάλουμε τους λιναρόσπορους στο νερό όλη τη νύχτα, αφού έτσι το κέλυφός τους μαλακώνει και μπορούν να μπουν σε δημητριακά πρωινού σας, ή σε σαλάτες, ή με λίγο μέλι.
Υπάρχει βέβαια και το λάδι λιναρόσπορου, που όμως περιέχει πολύ ελάχιστα από τα πολύτιμα συστατικά, αφού αυτά περιέχονται στην κύρια σάρκα του σπόρου και όχι στο λάδι του.
Ο σπόρος λιναρόσπορος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σαλάτες, σε δημητριακά προγεύματος και σε ειδικά παρασκευασμένα πολύσπορα ψωμιά. Χρησιμοποιούνται ως ρόφημα αλλά και στις σαλάτες, τα μαγειρεμένα λαχανικά, ακόμα και στις σούπες.
Και μια προειδοποίηση...
Προκειμένου να είστε ασφαλείς, θα πρέπει να καταναλώνετε το πολύ τρείς με τέσσερις κουταλιές της σούπας μη επεξεργασμένους λιναρόσπορους τη μέρα, είτε ολόκληρους είτε αλεσμένους. Κι’ αυτό γιατί οι λιναρόσποροι περιέχουν ένα χημικό συστατικό που ονομάζεται κυανογόνο, το οποίο ο οργανισμός μετατρέπει σε ένα άλλο χημικό συστατικό, που ονομάζεται θειοκυάνιο. Αυτό σε μεγάλες συγκεντρώσεις μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στο θυρεοειδή αδένα να συγκεντρώσει το ιώδιο που χρειάζεται, αυξάνοντας τον κίνδυνο για βρογχοκήλη.

Το είδαμε εδώ