Αγκαθιά

ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ: Φυτά και προλήψεις:
Αγκαθιά

Παλαιότερα όσοι έπασχαν από κάποιο νόσημα, έψαχναν να βρουν μια ριζωμένη αγκαθιά και να την ξεσκίσουν. Μετά να διέλθουν άνωθεν αυτής… Έτσι, μ’ αυτήν την συμβολική πράξη, έλεγαν, ότι απέβαλαν το νόσημα και το εγκατέλειπαν επί του φυτού…
Την αγκαθιά ο λαός μας την λέει και «παππαδίτσα». Γνωστή στους αρχαίους ως ηρύγγιον. Ίσως εκ της ερυγής (ρέψιμο), διότι Διοσκουρίδης (3.21) και Θεόφραστος (6.1.3) συνιστούσαν την ρίζα της κατά της φουσκοστομαχιάς.
Στην δε κωδική γλώσσα των φυτών, η προσφορά ακάνθων σημαίνει «είσαι αναιδής», ενώ η προσφορά λευκών ακάνθων σημαίνει «με βασανίζεις δεινώς»…
Ο μήνας εκτομής των ακάνθων είναι ο Ιούλιος.
Τέλος, ο Μελέαγρος (τέλη 2ου-αρχες 1ου π.Χ. αι.) ο οποίος στο ποίημά του «Στέφανος» παραβάλλει διάφορους ποιητές με άνθη, άνθος ακάνθης αποδίδει στον ποιητή Αρχίλοχο (Παλλ. Ανθολ. IV.1).

πηγη