Επιστολή Προμηθέας προς τους Έλληνες‏

Αγαπητοί Συνέλληνες!
Λέγομαι Προμηθέα Πυθαΐδα.

Η οικογένεια της μητέρας μου κατάγεται από την Κρήτη. Οι συγγενείς της ονομάζονταν Μανιατάκηδες. Ο πατέρας της μητέρας μου κ. Στέλιος Κοτσάκης ήταν πρόσφυγας από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας, στην Ιωνία.
Γεννήθηκα στις 13 Μαρτίου του 1991 στην Πολιτεία Μοντάνα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σε ηλικία δύο ετών είχα ήδη δώσει τα δύο πρώτα μου ρεσιτάλ για πιάνο, και είχα αρχίσει τα μαθήματα του δημοτικού σχολείου και ακόμα ανώτερο επίπεδο όσον αφορά τη λογοτεχνία, την αστρονομία τη ζωολογία και τη γεωγραφία. Είχα εξαιρετικό ταλέντο στη ζωγραφική.
Η μητέρα μου με εισήγαγε στη μελέτη των Μαθηματικών στην ηλικία των 3 ετών. Σε μιά εβδομάδα όμως εκπαίδευσης πέρασα από τα Μαθηματικά του Νηπιαγωγείου στα Μαθηματικά του Κολλεγίου. Κατά.... τον ίδιο χρόνο η Μητέρα μου είχε ξεκινήσει επίσης την εισαγωγή μου στην ύλη του Γυμνασίου και του Κολλεγίου στη Λογοτεχνία και τις Επιστήμες. Τώρα πρόσθεσε σ΄αυτά και τα Μαθηματικά
Όταν έγινα 4 ετών η Μουσική Ακαδημία (Music Hall ) του Σαν Φραντσίσκο, αφού με άκουσαν σε οντισιόν να παίζω στο πιάνο, μου πρόσφερε δωρεάν εκπαίδευση στο πιάνο και σε όσα και όποια άλλα όργανα μουσικής θα ήθελα να εκπαιδευτώ εκτιμώντας το ασυνήθιστο για την ηλικία μου χάρισμά μου στη Μουσική. Αλλά σε αυτή την ηλικία ήξερα ήδη τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και ήξερα ότι θα χρειαζόταν περισσότερα από Μουσική για να σωθεί αυτός ο πλανήτης. Έτσι δήλωσα στη Μητέρα μου ότι θέλω να ακολουθήσω το δρόμο των Επιστημών. Σεβάσθηκε την απόφασή μου και η Μουσική έμεινε στην άκρη.
Ενώ ήμουν 5 ετών η ετεροθαλής αδερφή μου η Βανέσσα τραυματίσθηκε σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Η Μητέρα μου έπρεπε να κάνει τη δύσκολη επιλογή να επιστρέψει στη Μοντάνα για να την περιθάλψει. Όταν όμως μετά από αυτό το διάστημα επιστρέψαμε στο Σαν Φραντσίσκο βρήκαμε τα πράγματα μας να έχουν πεταχθεί από το διαμέρισμά μας από το οποίο μας είχαν κάνει έξωση.
Ζήσαμε για πολλούς μήνες στο λεωφορειάκι μας, γυρνώντας σαν φυγάδες από γειτονιά σε γειτονιά προσπαθώντας να μη τραβάμε την προσοχή. Αν η Αστυνομία ανακάλυπτε ότι είμαστε άστεγοι οι Κοινωνικές Υπηρεσίες (Πρόνοια) θα με χώριζαν από τη Μητέρα. Καμία από τις δυό μας δεν θα μπορούσε να επιζήσει από ένα τέτοιο χωρισμό. Έπρεπε λοιπόν να κρυβόμαστε και να ζούμε με πολύ περιορισμένα μέσα. Κι όμως, στις δύσκολες εκείνες ημέρες η εκπαίδευσή μου συνέχιζε, με βραδύ ρυθμό, παρόλες τις αντίξοες περιστάσεις. ¨Ετσι τελείωσα την ύλη του Γυμνασίου και τώρα είχα πια μπροστά μου την ύλη του Κολλεγίου.
Μια νέα ευκαιρία παρουσιάστηκε όταν στην ηλικία των 5 ετών επισκέφθηκα το SLAC ( Stanford Linear Acceleration Center, Stanford California) και η Μητέρα κανόνισε μια συνάντηση για μένα με τον διευθυντή του Φυσικού τμήματος του Στάνφορντ, Dr. Yearian.
Στην φωτογραφία άνω βρίσκομαι στο SLAC ( Stanford Linear Acceleration Center, Stanford California)
Αφού μίλησε μαζί μου, συμβούλεψε τη Μητέρα μου να με γράψει αμέσως στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα E.P.G.Y (Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για προικισμένα παιδιά). Είχα μόλις μπει στα 6 όταν έγινα δεκτή στο πρόγραμμα E.P.G.Y.
Εξήμισι χρονών βρέθηκα πίσω στη Μοντάνα, επιτέλους, κάτω από κανονική στέγη μέσα σε ένα μικρό διαμέρισμα. Συνέχισα να μελετώ εξ αποστάσεως στο Stanford παρακολουθώντας επίσης μαθήματα στο Πανεπιστήμιο MSU ως παρατηρητής. Τότε το πρόγραμμα CBS News-48 Hours μετέδωσε διεθνώς ένα επεισόδιο της σειράς “Παιδιά Θαύματα” στο οποίο αναφερόμουν ως το «Παιδί Διάνοια-Brain Child»”. Τις πληροφορίες για μένα τις έδωσε το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ παραβιάζοντας ουσιαστικά τη συμφωνία για το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων που είχαμε υπογράψει. Η τοπική εφημερίδα “Bozeman Daily Chronicle” δημοσίευσε παρά τις αντιρρήσεις της Μητέρας μου ένα άρθρο για μένα και κοίταξε να δεις: Από τη μια στιγμή την άλλη βούϊξε ο τόπος, το Bozeman και ο κόσμος όλος έμαθε για το μυστικό που η Μητέρα μου είχε προσπαθήσει σκληρά να διαφυλάξει για να με προστατεύσει από τη δημοσιότητα.

Το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Μοντάνας- MSU- αποφάσισε να με αφήσει να γραφτώ επίσημα στην ηλικία των 9 ετών. Αφού λοιπόν έχασα 3 εξάμηνα εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας, αποφοίτησα με το πτυχίο μου στα Μαθηματικά, σε ηλικία 13 ετών, ως η νεότερη απόφοιτος στην ιστορία του Πανεπιστημίου της Μοντάνας στις 17 Δεκεμβρίου 2004, σύμφωνα με τη Γραμματεία του MSU.
To 2003 άλλαξα επίσημα το όνομά μου από Jasmine Lysistrata- Li για συντομία-σε Προμηθέα Ολυμπία Κυρήνη Πυθαΐδα, που υποδηλώνει την εκπλήρωση ενός προμηθεϊκού, απελευθερωτικού χρησμού: Ο λόγος για αυτή την αλλαγή ήταν ότι πάντα ένιωθα μέσα μου ότι είχα κάτι σημαντικό να εκπληρώσω.
Είχα πάντα ζωηρή μέσα μου την επιθυμία να ερευνήσω και να χρησιμοποιήσω την νέα γνώση για να υπηρετήσω την ανθρωπότητα.
Την περίοδο αυτή η Μητέρα μου δούλευε καθαρίζοντας σπίτια και γραφεία συχνά μετά τα μεσάνυχτα ώστε να μπορεί να με συνοδεύει την ημέρα σε όλα τα μαθήματά μου και να με προστατεύει.
Μετά από έναν χρόνο μεγάλης δυστυχίας όπου δεν είχα την δυνατότητα να παρακολουθήσω μαθήματα, έγραψα γράμμα στους Γερουσιαστές της Πολιτείας μας διεκδικώντας το δικαίωμά μου στη δωρεάν παιδεία εφόσον ήμουν ακόμη παιδί. Οι Γερουσιαστές προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν μόνον μέχρι της ηλικίας των 16 ετών ενώ ο νόμος προβλέπει τη δωρεάν μόρφωση των παιδιών μέχρι της ηλικίας των 18 ετών. Έχασα συνολικά 1 ½ χρόνο πριν καταφέρω να ξαναγραφτώ στο Πανεπιστήμιο και να συνεχίσω τις σπουδές μου στους τομείς:
Electrical Engineering
Computer Engineering
Mechanical Engineering
Astrophysics
Physics
Biochemistry
Statistics
Το πρόβλημα όμως ήταν δίπτυχο. Το πανεπιστήμιο ήταν απρόθυμο να συνδράμει στην κάλυψη εξόδων όπως η μεταφορά από και προς το σχολείο, τα συγγράμματα και τις άλλες σχετικές σχολικές ανάγκες.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι αφού εξαντλήθηκαν σύντομα όλες οι οικονομίες μας σε βενζίνες για τις μετακινήσεις ενός μηνός-ζούμε μακριά από την πανεπιστημιούπολη-και για μόνον μερικά από τα βιβλία πού χρειαζόμουνα για τις τάξεις μου, αναγκαστήκαμε να σταματήσω τις σπουδές μου παρόλο που τα δίδακτρα ήταν πληρωμένα λόγω της παρέμβασης των Γερουσιαστών. Tο πανεπιστήμιο ήταν τρομερά θυμωμένο μαζί μου, και δεν έδειξε καμία κατανόηση στο θέμα της αναγκαστικής απουσίας μου.

Ήταν τότε που ακούσαμε για την Οργάνωση Πανελλήνια Οργάνωση Υποτροφιών (Pan-Hellenic Scholarship organization) που λειτουργεί υπό την εποπτεία ιδιωτών φιλελλήνων . Έκανα αίτηση και δεχθήκανε να μου συμπαρασταθούνε για ένα σχολικό τετράμηνο δίδοντας μου $10,000.00 που κάλυπτε τά δίδακτρα, τά βιβλία και άλλα σχολικά αντικείμενα μελέτης, την συγκοινωνία, και μία μικρή μερίδα φαγητό ημερησίως.
Η μητέρα μου συνεχίζει να εργάζεται ως καθαρίστρια. Το μηνιαίο της εισόδημα ισοδυναμεί με 600 δολάρια. Με μεγάλες θυσίες και με πολλαπλά loans με βοήθησε να ολοκληρώσω τις σπουδές μου και να πάρω το δεύτερο πτυχίο μου στην επιστήμη της Φυσικής με Highest Honors, αυτόν τον Μάιο του 2010.

Ο αξιότιμος κ. Ελευθέριος Διαμαντάρας συνέβαλε σαν πνευματικός και οικονομικός πατέρας μου σημαντικά, μαζί με άλλους Έλληνες από την Ελλάδα να ολοκληρώσω την φοίτησή μου και την αποφοίτησή μου, διότι της μητέρας μου το εισόδημα είναι ελάχιστο και δεν επαρκεί για την μόρφωσή μου.
Μόλις πρίν 4 μήνες έγινα 19 ετών. Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα χάρις στην οικονομική και πάλι στήριξη του κ. Ελευθερίου Διαμαντάρα και πήρα το my PhD. στην Φυσική επιστήμη. Όμως δυσκολεύομαι ασύλληπτα οικονομικώς, για να συνεχίσω και σε άλλο κλάδο τις σπουδές μου.
Σκοπός μου είναι να ασχοληθώ με την Νανοτεχνολογία, και να την χρησιμοποιήσω για την λύση προβλημάτων που απασχολούν την ανθρωπότητα παγκοσμίως, σε θέματα ρυπάνσεως του περιβάλλοντος, στην Γενετική, στις incurable ασθένειες, στα προβλήματα που δημιουργούνται από mass destruction weapons nuclear, neutron, and biochemical warfare…Η Ελλάδα γνωρίζει και ίσως να γνωρίσει πολλούς από τους κινδύνους που ανέφερα. Θέλω βαθύτατα όταν οι δύσκολοι καιροί έλθουν να μπορέσω να βοηθήσω και να συνεισφέρω στην λύση των προβλημάτων που θα απαιτούνται.
Η μητέρα μου πρέπει να πληρώσει τά loans που πείρε για χάρη μου ώστε να πάρω τά δύο μου πτυχία και να δώσω όλο μου το ταλέντο στην μάθηση. Εάν δεν τά πληρώσει, ευθύνη πολλών ετών, θα χάσει την φτωχή της είδη οικία και θα πτωχεύσει αφόρητα.
Εάν εργασθώ δεν θα μπορέσω να παρακολουθήσω μαθήματα as a full time student, αλλά θα είμαι μερικής απασχόλησης μαθήτρια. Ως μερικής απασχόλησης μαθήτρια δεν θα μπορέσω να διεκδικήσω καμία απολύτως μελλοντική υποτροφία.
Αφού πάρω τις εξετάσεις μου στα τέλη του Δεκεμβρίου αυτού του έτους, και μετά από έξι μήνες, εάν η βαθμολογία μου είναι μεγάλη, μπορώ να κάνω αίτηση να λάβω κάποια στήριξη. Ο κ. Ελευθέριος Διαμαντάρας μου υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει για τρίτη εν συνεχεία φορά να καλύψει τα Δίδακτρά μου και ένα μέρος των άλλων εξόδων μου που απαιτούνται για να συνεχίσω τις σπουδές μου.
Θέλω να τονίσω και να ευχαριστήσω για ακόμη μία φορά τον κ. Διαμαντάρα για την άμεση βοήθειά του, στις 15 Νοεμβρίου ασθένησα με πνευμονία και ήμουν άρρωστη σχεδόν επί ένα μήνα διότι δεν είχα πρόσβαση σε γιατρούς και φάρμακα λόγω του ότι είχε λήξει η ασφάλειά μου. Μόλις το πληροφορήθηκε ο κ. Διαμαντάρας μου έστειλε αμέσως 1.000 Δολάρια, εξόφλησα την ασφάλεια και μπόρεσα να τραφώ καλλίτερα για να ανακτήσω τις δυνάμεις που είχαν ατονήσει.
Θα πάω όσο μακριά θα με πάει ο δρόμος μου. Μα όσες φορές και να βρεθώ μπροστά σε απροσπέλαστο εμπόδιο ποτέ μου δεν θα επιτρέψω το πνευματικό μου ξεπούλημα, την αλλοτρίωση της Ελληνικής μου συνείδησης, τον εξοβελισμό της ψυχής μου.
Θα ακολουθήσω τον δρόμο της τιμής με σθένος, καί ποθώ να υπερασπισθώ τά ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατώνται από τους ισχυρούς.
Η γνώση είναι δύναμη. και πιστεύω πώς η γνώση δύναται να λύσει τά προβλήματα που αντιμετωπίζει όχι μόνον ολόκληρη η ανθρωπότητα, αλλά και όλος ο Πλανήτης μας.

Αγαπητοί Συνέλληνες.
Εάν οραματίζεσθε ένα υγιέστερο αύριο για την Ελλάδα και για την Γή, εάν θέλετε να συνεισφέρετε στην αλλαγή προς το δίκαιο και το ευγενές, τότε σταθείτε στο πλευρό μου και ας αγωνισθούμε μαζί να κτίσουμε το ευγενέστερο αύριο.
Έρρωσθε,
Σας ευχαριστώ όλους βαθύτατα και σας εύχομαι να έχετε ένα ευτυχισμένο καινούργιο χρόνο 2011.
Προμηθέα

πηγη πηγη2