Στο έξοχο βιβλίο του Γ. Α. Ράπτη «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΕΛΛΑΣ» (εκδόσεις Γεωργιάδη) μπορούμε να αντλήσουμε ενδιαφέροντα στοιχεία περί της ελληνικότητας της αρχαίας Αιγύπτου. Είναι ένα βιβλίο που με επαναστατικό αλλά και επιστημονικό τρόπο εξετάζει το ενδεχόμενο η αρχαία Αίγυπτος να μην είναι τίποτα άλλο παρά Ελλάδα, στηριζόμενος κυρίως στην αριστερόστροφη ανάγνωση ονομάτων και πόλεων.
Ο συγγραφέας γεννήθηκε στο Λιβάδι Ολύμπου το 1946. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο (λεξικό κλίσεων ονομάτων, μεγάλο λεξικό ρημάτων, ερμηνευτικό λεξικό της αρχαίας Ελληνικής, μετάφραση,.... περίληψη και σχόλια στα βιβλία του Αρριανού «Αλεξάνδρου ανάβασις» “εκδόσεις Ζήτρος”κ.α.) που τον καθιστά στους αξιόλογους επιστήμονες της νέας και αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Στο εν λόγω βιβλίο δοκιμάζει μια ριζοσπαστική - επαναστατική προσέγγιση στην εδραιωμένη θεωρία περί πολιτισμικής καταγωγής της ανθρωπότητας από την αρχαία Αίγυπτο.
Πιο αναλυτικά στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου που φέρει τον τίτλο: «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ», αναφέρει: «Μελετώντας σχετικό χάρτη της περιοχής (της Αιγύπτου), για μια στιγμή τον κράτησα στα χέρια μου ανάποδα. Και τότε, διαβάζοντας συλλαβικά τα ονόματα των πόλεων, έβγαιναν καθαρά λέξεις Ελληνικές. Το Σουέζ έβγαινε Ζεύς, το Πορτ Σάιντ Δίας, η πόλη Σερμπάλ Λαμπρές, η πόλη Σερίμπ Μπύρες, το Ασσουάν Νάουσσα, το Αράϊτ Τιάρα, ο ποταμός Nile[1] (Νείλος) Έλλην κλπ. Ύστερα το παιχνίδι με την αριστερόστροφη ανάγνωση των ονομάτων των πόλεων και των ποταμών γενικεύτηκε και επεκτάθηκε στα ονόματα των πυραμίδων, των Φαραώ, των προφητών, των μετέπειτα αγίων, καθώς και τίτλων συγγραμμάτων της Παλαιάς Διαθήκης» και πιο κάτω: «...Γενικότερα, διαπίστωνα μια αδιαμφισβήτητη σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο, που πρέπει να χρονολογείται από παμπάλαια χρόνια, αφού και οι κυρίαρχες θεότητές τους υπάγονται σ’ αυτή την λογική, καθώς και ο Όσιρις αριστερόστροφα Σείριος και η Ίσις πάλι Ίσις».
Ενδιαφέρουσα, όσο και μυστηριώδης είναι η αναφορά που κάνει στον Άγιο Σολέβ που η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του στις 5 Αυγούστου κάθε έτους. «...στο τροπάριο του Αγίου ο υμνογράφος, τονίζοντας τους πνευματικούς αγώνες και το άδοξο τέλος του, αναφωνεί: Ώ Άγιε Σολέβ, υπό βέλους τελειωθείς (Σολέβ = βέλος)».
Πολλά εύσημα ανήκουν στον συγγραφέα καθώς, παρ’ όλες τις αναρίθμητες αποδείξεις που παραθέτει δεν θεωρεί ότι η άποψή του μπορεί να υποκαταστήσει άμεσα τουλάχιστον, την επικρατούσα παγκοσμίως άποψη περί ελληνικότητας της Αιγύπτου, αν προηγουμένως δεν μελετηθεί από την επιστημονική κοινότητα, έτσι ώστε να προκύψει ένα συμπαγές επιστημονικό συμπέρασμα. Τέτοιοι επιστήμονες προάγουν την αλήθεια στον υπέρτατο βαθμό, χωρίς έπαρση και υπεροψία. (ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ)
Αξίζει να αναφέρω μερικά ακόμα στοιχεία για την Αίγυπτο και τη σχέση που μπορεί να έχει με την Ελλάδα. Εννοιολογικά η λέξη Αίγυπτος είναι σύνθετη και αναλύεται ως εξής: Αιγηίς + ύπτιος, που όπως αναφέρει ο Γ. Α. Ράπτης «εκφράζει νοηματικά την γεωλογική της υπόσταση, αφού μοιάζει να είναι ύπτιο Αιγαίο ως προέκταση της βυθισμένης Αιγηίδας στην Αφρικανική Ήπειρο, απομεινάρια της οποίας είναι η τεράστια έρημος με την άμμο και τα κοχύλια της, που βρίσκονται ακόμη και σε ορεινά μέρη, όπως καταγράφει ο Πλούταρχος στο έργο “Ίσις και Όσιρις”». Επίσης, αναφέρει παρακάτω ονόματα πόλεων της ευρύτερης περιοχής της Αιγύπτου που είναι ελληνικά, όπως Εκατόμπυλη Θήβα, η Ηλιούπολη, Απολλωνόπολη, Ερμούπολη, Ηρακλεόπολη, Πανόπολη κλπ.
Τελικά, το φοινικικό αλφάβητο, που είναι και αυτό αριστερόστροφο σε σχέση με το ελληνικό, κρύβει το μεγάλο μυστικό της γέννησης της αλφαβήτου. Βέβαια, η ανακάλυψη της έφυδρης πινακίδας στο Δισπηλιό της Καστοριάς και η αποκρυπτογράφησή της, ίσως αλλάξει τους συσχετισμούς και εδραιώσει με αποδείξεις πλέον το ελληνικό αλφάβητο ως το πρωτοδημιούργητο, από το οποίο προήλθαν όλα τα υπόλοιπα της οικουμένης.
Ορφεύς
(Η αναδημοσίευση επιτρέπεται, αρκεί να αναφέρεται ο συγγραφέας και η πηγή)
[1] Στα αιγυπτιακά ο Νείλος γράφεται Nile, όπως άλλως τε και στη διεθνή αγγλική γλώσσα.
ΠΗΓΗ:http://elliniki-anagennisi.blogspot.com
