Απειλητικό για όλη την Ανατολική Μεσόγειο το τσουνάμι της Θήρας

Καταστροφικό για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου φαίνεται ότι ήταν το παλιρροϊκό κύμα που προκλήθηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, η οποία τοποθετείται μεταξύ 1630 και 1550 π.Χ. Αυτό τουλάχιστον υπαγορεύουν τα αποτελέσματα μιας έρευνας όπως δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Geology (τεύχος Οκτωβρίου 2009). Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, που διεξήχθη από διεθνή ομάδα αμερικανών, καναδών και ισραηλινών επιστημόνων, το τσουνάμι της Θήρας ευθύνεται για εκτεταμένες πλημμύρες σε παράκτιες περιοχές του σημερινού Ισραήλ και των γειτονικών.... περιοχών (Λιβάνου-Φοινίκης, Αιγύπτου, Μ. Ασίας, Κύπρου κ.α.).

Αναλυτικά, η έρευνα περιλάμβανε υποβρύχιες έρευνες με σκοπό τη λήψη δειγμάτων εδάφους από τον πυθμένα της θάλασσας ανοιχτά των ακτών της αρχαίας Καισάρειας στο σημερινό Ισραήλ. Η ανάλυση του υλικού αυτού έφερε ενδείξεις για τρία διαφορετικά παλιρροϊκά κύματα σε τρεις διαφορετικές περιόδους του παρελθόντος, το 551 μ.Χ., το 115 μ.Χ. και τέλος την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, οπότε και τοποθετείται η έκρηξη της Θήρας. Το διαταραγμένο γεωλογικό στρώμα που σχετίζεται με την έκρηξη έχει πάχος 40,64 εκατοστά και εντοπίστηκε μερικά μόνο μέτρα εσωτερικά στον πυθμένα, που βρίσκεται σε βάθος 20 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας.

Οι ενδείξεις της προϊστορικής έκρηξης περιλαμβάνουν στρογγυλεμένα χαλίκια, ιδιόμορφα μαλάκια και χαρακτηριστικές ρωγμές σε τμήματα βραχώδους εδάφους τα οποία ακολουθούν την ίδια διεύθυνση. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι το τσουνάμι της Θήρας έφτασε στη μέγιστη απόσταση που του επέτρεπε η γεωμορφολογία της Ανατολικής Μεσογείου, για να εμποδιστεί τελικά από την ξηρά στις Συροπαλαιστινιακές ακτές. Το γεγονός αυτό επιτρέπει την υπόθεση ότι το κύμα υπήρξε καταστροφικό και για τις πόλεις των ακτών της Ανατολικής Μεσογείου. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα κατάλοιπα από την ίδια την παραλιακή Καισάρεια χρονολογούνται κυρίως στη ρωμαϊκή περίοδο, ενώ τα υστεροχαλκά κατάλοιπα εκεί είναι ελάχιστα.

Πηγή: New York Times, 02/11/09
http://www.nytimes.com/2009/11/03/science/03tsunami.html?_r=1

Ζ.Ξ.

ΠΗΓΗ:http://www.arxaiologia.gr/

Έκλεψαν δαχτυλίδι του Μέγα Αλέξανδρου

Δεν πίστευαν στα μάτια τους οι υπεύθυνοι του μουσείου «Ashdod Museum» στο Ισραήλ, όταν ανακάλυψαν ότι το ασημένιο δαχτυλίδι του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχε κάνει «φτερά»!

Οι ληστές δεν περιορίστηκαν μόνο στο ασημένιο δαχτυλίδι. «Βούτηξαν» ένα ζευγάρι χρυσά σκουλαρίκια και μερικά άλλα πολύτιμα αρχαιολογικά ευρήματα.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά τα αρχαιολογικά ευρήματα αποτελούσαν υλικό έκθεσης με τίτλο «Κλοπή αρχαιοτήτων στο Ισραήλ, που φιλοξενείται στο μουσείο με αντικείμενα που έχουν ανακαλυφθεί στη μαύρη αγορά.

Πιο προφητικό πάντως, δεν θα μπορούσε να ήταν το όνομα της έκθεσης!

www.star.gr

Αρχαίο ηλιακό ρολόι στην Χαλκιδική δείχνει διεθνή ώρα

Ένα σπάνιο εύρημα (ένα αρχαίο ηλιακό ρολόι) έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στο Πολύχρονο Χαλκιδικής.

Πρόκειται για ένα αρχαίο ηλιακό ρολόι των Ελληνορωμαϊκών χρόνων το οποίο ήταν κατασκευασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να δείχνει την σωστή ώρα της κάθε.... μέρας στη Χαλκιδική, στη Ρώμη, την Γαλλία και την Κίνα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ηλιακά ρολόγια κατσκευάζονταν μόνο για συγκεκριμένο γεωγραφικό πλάτος και έτσι λειτουργούσαν με ακρίβεια μόνο στους τόπους που αντιστοιχούσαν σε αυτές τις συντεταγμένες.

Η σκιά του ρολογιού που εντοπίσθηκε στην Χαλκιδική έχει το ίδιο μήκος όλες τις ώρες της ημέρας, αλλάζει όμως ανάλογα με την εποχή του χρόνου.

www.star.gr

Οι Αιγές καταστράφηκαν από κατολίσθηση

Σε κατολίσθηση τεράστιων όγκων χώματος οφείλεται η εγκατάλειψη της πρώτης πρωτεύουσας των Μακεδόνων, των Αιγών.

Συγκεκριμένα όπως υποστηρίζει η αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη «ήταν μία τρομακτική κατολίσθηση κατά την οποία μετακινήθηκε ολόκληρη η πλευρά των Πιερίων.

Τεράστιοι όγκοι χώματος αποσπάστηκαν από το βουνό, έσπρωξαν και.... κατάχωσαν τα ανάκτορα των Αιγών».

Έτσι εξηγείται –σύμφωνα με την ίδια- και η ξαφνική εγκατάλειψη της πόλης από τους κατοίκους οι οποίοι έφυγαν άρον άρον για να γλυτώσουν καταφεύγοντας στον κάμπο.

Η αιτία της κατολίσθησης όπως προκύπτει από τα ευρήματα είναι το προβληματικό υπέδαφος της περιοχής ,γεγονός που γνώριζε και ο αρχαίος αρχιτέκτονας ο οποίος είχε κάνει τις απαραίτητες για την εποχή ενισχύσεις των ανακτόρων που όμως δεν τα έσωσαν από την καταστροφή.

www.star.gr

Οχυρωματικά έργα στη Μινωική Κρήτη

Οχυρώσεις γύρω από την Μινωική πόλη Γουρνιά στην Κρήτη που χρονολογούνται κατά την περίοδο 1700- 1450 π.Χ ανακάλυψαν επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο.

Η συγκεκριμένη πόλη περικλείεται από τέσσερα ακρωτήρια και τα ευρήματα εστιάζονται σε δύο από αυτά. Ειδικότερα στο πιο ανατολικό ακρωτήρι βρέθηκε τοίχος μήκους 27 μέτρων καθώς και μία ημικυκλική.... πέτρινη πλατφόρμα διαμέτρου σχεδόν 9 μέτρων.

Στο άλλο ακρωτήριο εντοπίσθηκε τοίχωμα πάχους δύο μέτρων που αποσκοπούσε στην παρεμπόδιση της πρόσβασης από τη θάλασσα.

Τα έργα αυτά έρχονται να ανατρέψουν τις μέχρι τώρα πεποιθήσεις των αρχαιολόγων που πίστευαν ότι η μινωική κοινωνία δεν κατασκεύαζε αμυντικά συστήματα επειδή δεν εμπλεκόταν σε πολεμικές συρράξεις.

www.star.gr

Το μυστικό των Μοάι του νησιού του Πάσχα

Μία νέα επιστημονική έρευνα έρχεται να ανατρέψει τις θεωρίες που είχαν επικρατήσει μέχρι σήμερα σχετικά με το ρόλο των γιγαντιαίων αγαλμάτων, γνωστά ως Μοάι, στο νησί του Πάσχα. Πρόκειται για περίπου 1000 αγάλματα, βάρους το καθένα περίπου 86 τόνων, τα οποία βρίσκονται διασκορπισμένα σε διάφορα σημεία του νησιού.

Οι ερευνητές πίστευαν ότι απλά είχαν εγκαταλειφθεί σε τυχαίες θέσεις κατά την μεταφορά τους από τα λατομεία στο εσωτερικό του νησιού. Όμως τώρα Βρετανοί ερευνητές με την χρήση μηχανημάτων υψηλής τεχνολογίας διαπίστωσαν ότι αποτελούσαν μέρος ενός λατρευτικού δρόμου που οδηγούσε στο λατομείο. Αυτό βρισκόταν στην περιοχή ενός σβησμένου ηφαιστείου και θεωρείτο πύλη εισόδου στον Κάτω Κόσμο.

Έτσι τα Μοάι ήταν στραμμένα προς το δρόμο που ανέβαιναν οι προσκυνητές προκειμένου να φθάσουν στο ιερό μέρος.

www.star.gr

ΤΑ ΝΕΑ ΣΤΑ ......ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Διαδικτυακή ενημέρωση με οξείες και περισπωμένες!

Για όσους λατρεύουν τα Αρχαία Ελληνικά και επιθυμούν να ενημερώνονται για το τι συμβαίνει στον κόσμο στην μητρική τους γλώσσα.... ο δρ. Χουάν Κοντέρχ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σεν Άντριους στη Σκωτία, δημιούργησε το πρώτο πρακτορείο ειδήσεων με οξείες και περισπωμένες.
Στην εν λόγω ιστοσελίδα υπάρχουν θέματα και ειδήσεις από όλο τον κόσμο που ανανεώνονται καθημερινά. http://www.akwn.net/

Μάλιστα όπως ο ίδιος δηλώνει στην εφημερίδα «Τα Νέα», η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα αποτελεί τη δεύτερη φύση του. «Στην Ελλάδα έχω έρθει πολλές φορές και απογοητεύτηκα όταν διαπίστωσα πως ελάχιστοι μιλούσαν στα Αρχαία Ελληνικά».

Πολλές φορές μάλιστα όταν δεν υπάρχουν θέματα για τα οποία δεν υπάρχουν αντίστοιχες λέξεις στη μητρική μας γλώσσα, δε διστάζει όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, να δημιουργήσει. Για παράδειγμα μετέτρεψε την Αγία Πετρούπολη σε «Πετροβούργον»!

ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΙΣΠΑΝΟΣ

www.star.gr

Χυμός σταφύλλι για γερή μνήμη

Έκπληκτοι έμειναν οι επιστήμονες, όταν ανακάλυψαν ότι ο χυμός σταφυλιού μιας συγκεκριμένης μάρκας περιορίζει την απώλεια μνήμης.

Η έρευνα έγινε βέβαια σε μικρό δείγμα πληθυσμού (12 άτομα), τα οποία βρίσκονταν σε αρχικά στάδια απώλειας μνήμης. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η μια ομάδα έπινε αυτόν τον χυμό καθημερινά και η άλλη όχι.

Η απόδοση αυτών που έπιναν τον χυμό ήταν πολύ καλύτερη από αυτούς που δεν έπιναν.

Αυτό οφείλεται στο ότι η συγκεκριμένη μάρκα σταφυλιού κατέχει την υψηλότερη θέση σε περιεκτικότητα ανά ποτήρι σε φυτικά αντιοξειδωτικά.

Ένα ποτήρι σταφύλι λοιπόν την ημέρα και ένα μήλο και ξεχάστε τους γιατρούς!


www.star.gr

Δημιούργησαν τα μήλα που δεν χαλάνε!

Αυτά τα μήλα παραμένουν τραγανά και λαχταριστά εως και δύο εβδομάδες εκτός ψυγείου, ενώ διατηρούνται στην ψύξη για διάστημα μέχρι και τεσσάρων μηνών!

Πρόκειται για μία συγκεκριμένη ποικιλία, την RS103-130, η οποία περιλαμβάνει μήλα που παρασκεύασαν οι επιστήμονες κυβερνητικής υπηρεσίας στον Κουίνσλαντ στην Αυστραλία. Δεν είναι γενετικά τροποποιημένα, αλλά έχουν παραχθεί με συμβατικό τρόπο, με βάση το γονίδιο μίας ασιατικής ποικιλίας μήλων που προσβάλλεται δύσκολα από τους μύκητες που χαλάνε τα εν λόγω φρούτα.

Τα «μήλα που δεν χαλάνε» θα κυκλοφορήσουν στην αγορά της Αυστραλίας σε έναν χρόνο.

www.star.gr

Κινδυνεύει η Γη απο τα διαστημικά σκουπίδια

Περισσότερα απο 500 χιλιάδες αντικείμενα –σκουπίδια αποτελούν απειλή για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλά και του δορυφόρους τηλεπικοινωνιών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω απο τη Γη.

Πρόκειται για κομμάτια παλιών δορυφόρων, αχρηστευμένους πυραύλους, βίδες ακόμα και κομμάτια μπογιάς που "περιφέρονται" στο Διάστημα και οι επιστήμονες εκτιμούν σε περίπτωση πρόσκρουσης με δορυφόρο ή επανδρωμένο διαστημόπλοιο οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές .

Μάλιστα η NASA, και η Πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ παρακολουθούν καθημερινά την τροχιά τους ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η ταχύτητά τους αγγίζει τα 25 χιλιάδες χιλιόμετρα .

www.star.gr

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ .....ΓΙΑ ΟΛΑ

Νηρέας, ο γέρος της θάλασσας

Ο Νηρέας, γιος του Πόντου και της Γαίας, ήταν ο πρώτος θαλάσσιος θεός, καθιερωμένος πολύ πριν από τον κατεξοχήν θεό της Θάλασσας, Ποσειδώνα και, όπως και οι περισσότεροι θαλάσσιοι δαίμονες, κατείχε τη δυνατότητα να μεταμορφώνεται κατά βούληση, ενώ συχνά παρουσιάζεται ως ο καλυμμένος με φύκια γέροντας της θάλασσας.

Άλλες φορές απεικονίζεται ως άνδρας με μορφή ψαριού (κάτι σαν αρσενική γοργόνα), άλλοτε όμως από το σώμα του ξεπροβάλλει ένας τράγος ή φίδι. Σε φίδι είχε μεταμορφωθεί όταν πάλευε με τον Ηρακλή, ο ήρωας όμως τον έδεσε, όπως τον είχαν συμβουλέψει οι θεές της Τύχης και έτσι τον ανάγκασε να απαντήσει σε όλες του τις ερωτήσεις. Εδώ να αναφέρουμε.... ότι πρόκειται για την πρώτη θαλάσσια θεότητα (μαζί με τον Ωκεανό), τουλάχιστον μια γενιά μεγαλύτερος από τον Ποσειδώνα. Στην αστρονομία, Νηρέας είναι ένας από τους δορυφόρους του Ποσειδώνα, καθώς και ο αστεροειδής αρ. 4660.

Ο Νηρέας φημιζόταν επίσης για τις προφητικές του ικανότητες· όταν συνάντησε τον Πάρη, του προφήτεψε την πτώση της Τροίας, ενώ επίσης προείπε το ένδοξο πεπρωμένο του Ηρακλή στους Αργοναύτες, με τη βοήθεια του Γλαύκου, που ερμήνευσε τα λόγια του σ' αυτούς. Καλοσυνάτος και καλοπροαίρετος, ο πρώτος γιος του Πόντου και της Γαίας, ήταν γνωστός για τη δικαιοσύνη, την προθυμία και τη φιλαλήθειά του· πάντα αφανής και σε ταπεινούς ρόλους, δε δίσταζε να βοηθήσει όποιον είχε ανάγκη: ανάθρεψε την Αφροδίτη στην κατοικία του, ενώ ευεργέτησε τον Πηλέα - που του χάρισε το φάρμακο για να νικήσει την πείνα - και, φυσικά, τον ηρωικό ημίθεο Ηρακλή, βγάζοντάς τον από τη δύσκολη θέση, όταν του έδωσε το κύπελλο του Ήλιου για να περάσει μ' αυτόν τον Ωκεανό. Ακόμη, του έδειξε το δρόμο για να φτάσει μέχρι τον κήπο των Εσπερίδων.

Ο αγαθοποιός Νηρέας ζευγάρωσε με τη Δωρίδα, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύδας (μια από τις 3.000 Ωκεανίδες), και μαζί της απέκτησε 50 κόρες, τις Νηρηίδες (επιποντίδες μύμφαι ή Εραγίδες), πανέμορφες νύμφες της θάλασσας που έμεναν μαζί με τον Νηρέα, που προστάτευαν τα πέλαγα και τους θαλασσινούς και ζούσαν μέσα στις θαλασσοσπηλιές. βοηθώντας τους και λαμβάνοντας διάφορες μορφές.

Τόσο περήφανες για την ομορφιά τους ήταν που, όταν η Κασσιόπη, γυναίκα του Κηφέα, περηφανεύτηκε ότι ήταν πιο όμορφη και απ’ αυτές, αμφισβητώντας το έκπαγλο κάλλος τους, αυτές ζήτησαν από το θεό της θάλασσας, Ποσειδώνα, να τιμωρήσει σκληρά την πόλη του Κηφέα, καταστρέφοντάς την. Εδώ φαίνεται η απλοϊκότητα των αρχαίων Ελλήνων, που απέδιδαν τυχόν φυσικές καταστροφές στους θεούς τους. Όταν απλωνόταν η γαλήνη στη θάλασσα έβγαιναν στις ακτές, ανάλαφρες και αέρινες, στρώνοντας χορό. Ζούσαν στο βυθό της θάλασσας, παρέα με τον πατέρα τους, γεμάτες δροσιά και χάρη, ομορφιά και καλοσύνη· δουλεία τους ήταν να φουρτουνιάζουν και να γαληνεύουν τη θάλασσα, προσφέροντας, ταυτόχρονα, βοήθεια σε κάθε ναυτικό που τη χρειαζόταν. Τους άρεσε να παίζουν καθισμένες πάνω στις αφρισμένες χαίτες των κυμάτων ή πάνω στους βράχους για να στεγνώσουν τα πυκνά, σγουρά, γεμάτα πράσινες ανταύγειες και μήκους μέχρι τα πόδια τους μαλλιά τους.

Περήφανες και χαρούμενες για την αθανασία τους και την ωραιότητά τους, συνόδευαν συχνά τα αμάξια των θαλασσινών θεών. Τα ονόματά των 50 Νηρηίδων ήταν: Αγαύη, Ακταία, Αλία, Αλιμήδη, Αμφιτρίτη, Αυτονόη, Γαλάτεια, Γαλήνη, Γλαυκή, Γλαυκονόμη, Δυναμήνη, Δωρίδα, Δωτώ, Ερατώ, Ευαγόρη, Ευάρνη, Ευδώρη, Ευκράτη, Ευλιμένη, Ευνίκη, Ευπόμπη, Ηιόνη, Θεμιστώ, Θέτις, Θόη, Ιπποθόη, Ιππονόη, Κυματολήγη, Κυμοδόκη, Κυμοθόη, Κυμώ, Λαομέδεια, Λειαγόρη, Λυσιάνασσα, Μελίτη, Μενίππη, Νημερτής, Νησαία, Νησώ, Πανόπη, Παντοπορεία, Πασιθέα, Πολυνόη, Προνόη, Πρωτομέδεια, Πρωτώ, Σαώ, Σπειώ, Φέρουσα και Ψαμάνθη.

Ο ΔΙΗΝΕΚΗΣ

Ο Διηνέκης είπε το "υπό σκιή"

"Από όλους τους Σπαρτιάτες και τους Θεσπιείς που πολέμησαν τόσο ηρωικά, το πιο εκπληκτικό δείγμα θάρρους δόθηκε από τον Σπαρτιάτη Διηνέκη. Λέγεται ότι πριν από τη μάχη, ένας ντόπιος από την Τραχίνα, του είπε πως όταν οι Πέρσες ρίπτουν βέλη, είναι τόσο πολλά ώστε κρύπτουν τον ήλιο. Ο Διηνέκης τότε, εντελώς ατάραχος μπροστά στο μέγεθος του Περσικού στρατού, είπε ότι ήταν ευχάριστη η είδηση που τους έφερνε ο ξένος από την Τραχίνα, γιατί αν οι Πέρσες έκρυβαν τον ήλιο, θα πολεμούσαν με σκιά. Λέγεται ότι διατύπωσε κι άλλες παρόμοιες φράσεις, χάρη στις οποίες θα μείνει αλησμόνητος.

Μετά τον Διηνέκη, τη μεγαλύτερη.... διάκριση κέρδισαν δύο Σπαρτιάτες αδελφοί, ο Αλφεός και ο Μάρων, γιοί του Ορσιφάντου. Από τους Θεσπιείς, αυτός που κατέκτησε τη μεγαλύτερη δόξα ήταν κάποιος Διθύραμβος, γιός του Αρματίδου".

["Λακεδαιμονίων δε και Θεσπιέων τοιούτων γενομένων όμως λέγεται ανήρ άριστος γενέσθαι Σπαρτιήτης Διηνέκης τον τόδε φασί ειπείν το έπος πριν ή συμμείξαί σφεας τοίσι Μήδοισι, πυθόμενον προς τεο των Τρηχινίων ως επεάν οι βάρβαροι απίωσι τα τοξεύματα, τον ήλιον υπό του πλήθεος των οϊστών αποκρύπτουσι· τοσούτο πλήθος αυτών είναι· τον δε ουκ εκπλαγέντα τούτοισι ειπείν, εν αλογίη ποιεύμενον το των Μήδων πλήθος, ως πάντα σφι αγαθά ο Τρηχίνιος ξείνος αγγέλλοι, ει αποκρυπτόντων των Μήδων τον ήλιον υπό σκιή έσοιτο προς αυτούς η μάχη και ουκ εν ηλίω. Ταύτα μεν και άλλα τοιουτότροπα έπεά φασι Διηνέκεα τον Λακεδαιμόνιον λιπέσθαι μνημόσυνα.

Μετά δε τούτον αριστεύσαι λέγονται Λακεδαιμόνιοι δύο αδελφεοί, Αλφεός τε και Μάρων Ορσιφάντου παίδες. Θεσπιέων δε ευδοκίμεε μάλιστα τω ούνομα ήν Διθύραμβος Αρματίδεω".

[Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο 7 - "Πολύμνια", κεφ. 226 - 227]

O Νόμος της Ειμαρμένης

Ο πέραν του ανθρωπίνου επιπέδου Πνευματικός Κόσμος (αυτούς τους οποίους οι Έλληνες ονομάζουν θεούς) προκειμένου να βοηθήσει τους ανθρώπους ώστε να γίνει δυνατή η απελευθέρωσή τους από τους κόσμους κατώτερης ενέργειας και η είσοδός τους σε Κόσμους θειότερης ενέργειας, καθιέρωσε τον Νόμο της Ειμαρμένης.

Διευκρινίζεται ότι η λέξη ειμαρμένη προέρχεται από το απρόσωπο ρήμα είμαρται που σημαίνει είναι πεπρωμένο. Η ειμαρμένη είναι το πεπρωμένο, το από την μοίρα διδόμενο, το αναπόφευκτο και ο Νόμος της Ειμαρμένης είναι Νόμος της Πνευματικής Δικαιοσύνης που καθιέρωσε ο πνευματικός κόσμος.

Συνεπεία του Νόμου της Ειμαρμένης είναι να υποβάλλονται σε δοκιμασίες οι ψυχικές εκείνες ατομικότητες που δεν έχουν εναρμονισθεί προς τους Νόμους της θείας Φύσεως και τους παραβιάζουν.

Ο καθορισμός της Ειμαρμένης του κάθε.... ανθρώπου γίνεται από τις Μοίρες. Η λέξη Μοίρα προέρχεται από το ρήμα μοίρωμαι που σημαίνει λαμβάνω μερίδιο, δηλαδή λαμβάνω το μερίδιο που μου ανήκει. Οι Μοίρες εθεωρούντο κατ' άλλους μεν ως θυγατέρες της Ανάγκης κατ' άλλους δε ως θυγατέρες του Διός και της Δίκης, η οποία ακολουθούσε την Ανάγκη. Αυτή η γενεαλογική προέλευση των Μοιρών δείχνει και την δράση τους, γιατί οι Μοίρες καθορίζουν ποιες δυνάμεις πρέπει να δοθούν ή ποιες πρέπει να στερηθεί ο κάθε άνθρωπος, καθώς και ποιες δοκιμασίες πρέπει να περάσει στο δρόμο της ζωής του ώστε να βεβαιωθεί ο πνευματικός κόσμος, που παρακολουθεί, για την εναρμόνιση ή μη εναρμόνιση κάθε ψυχής προς τους Νόμους της θείας Φύσεως.

Ο Νόμος της Ειμαρμένης όχι μόνον δεν αντιστρατεύεται τον Νόμο της ελευθερίας της συνειδήσεως, αλλά, αντίθετα, βασίζεται σ' αυτόν. Συγκεκριμένα στον άνθρωπο οι Μοίρες που καθορίζουν την ειμαρμένη, δίδουν ή στερούν δυνάμεις και καθορίζουν τις δοκιμασίες που πρέπει να περάσει. Έτσι ανά πάσα στιγμή τίθεται στον κάθε άνθρωπο το δίλημμα ποιόν δρόμο να ακολουθήσει. Αυτό το δίλημμα ετέθη και στον ήρωα Ηρακλή, ο οποίος μεταξύ του δύσκολου δρόμου της αρετής και του εύκολου της κακίας επέλεξε τον δρόμο της αρετής.

Οι δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι ψυχικές ατομικότητες είναι ανάλογες με τις πράξεις τις οποίες έκαναν, συνήθως σε προηγούμενη ενσάρκωση, δηλαδή πάσχουμε έναντι των πράξεών μας και αυτή την διαδικασία την ονόμασαν αντιπεπονθός. Η λέξη αντιπεπονθός προέρχεται από τις λέξεις αντί και πάσχω και έχει την έννοια του ότι υφίσταμαι τις συνέπειες των πράξεών μου. Το αντιπεπονθός αναφέρεται σε πολλά βιβλία με την σανσκριτική λέξη κάρμα δηλαδή «πράξη», που σημαίνει ότι οι πράξεις μου στην πορεία της ζωής μου δημιουργούν αποτελέσματα είτε στην συνέχεια της πορείας της ζωής μου είτε σε άλλη ενσάρκωσή μου. Επομένως το αντιπεπονθός ή το ανάλογό του κάρμα είναι ο γνωστός Νόμος του Αιτιατού ή καλύτερα ο Νόμος της σχέσεως του Αιτίου και του Αποτελέσματος. Ο άνθρωπος γεννιέται και ζει υπό τις επιδράσεις της μοίρας του, η οποία έχει καθορισθεί ως αποτέλεσμα των πράξεών του σε προηγούμενες ενσαρκώσεις του.

Οι δοκιμασίες αυτές είναι ανάλογες των παραβιαζόμενων Νόμων, ώστε να γίνει κατανοητό από τις ψυχικές αυτές ατομικότητες ότι η παραβίαση των Νόμων της θείας Φύσεως επιφέρει οδύνη και πίκρες. Τις δοκιμασίες αυτές τις υφίσταται κάθε άνθρωπος, συνήθως, σε επόμενη ενσάρκωση του για να μην ενθυμείται ποιες παραβιάσεις των νόμων της θείας φύσεως διέπραξε και με ποιο τρόπο τις διέπραξε, ώστε να μην θεωρεί τις δοκιμασίες ως πράξη εκδίκησης.

Ο δοκιμαζόμενος άνθρωπος στην κάθε ενσάρκωσή του, χωρίς σύνδεση με κάποιο παρελθόν του σε προηγούμενες ενσαρκώσεις του αξιολογεί ελεύθερα την πίκρα που αισθάνεται από την σε βάρος του παραβίαση των φυσικών του δικαιωμάτων από άλλους ώστε κατ' αυτόν τον τρόπο να κατανοήσει την ανάγκη της εναρμόνισής του με τους νόμους της θείας φύσεως. Έτσι κατά την πορεία του στην ζωή ο δοκιμαζόμενος άνθρωπος γίνεται είτε θύμα και αυτός αναλόγων πράξεων των άλλων, ώστε να κατανοήσει την οδύνη που δημιουργεί η παραβίαση των Νόμων της Φύσεως, είτε τηρητής των Νόμων της Φύσεως στις σχέσεις του με τους άλλους ώστε να αισθανθεί την χαρά από την εναρμόνιση μ' αυτούς. Συνεπώς η καλύτερη παιδεία για τον δοκιμαζόμενο άνθρωπο είναι είτε ο «πόνος» που αισθάνεται όταν οι άλλοι μας στερούν αυτό που του ανήκει είτε η «χαρά» που αισθάνεται όταν δίδει και αποδίδει στους άλλους ότι τους ανήκει.

Γενικά στην Ειμαρμένη πρέπει να αναζητηθεί η εξήγηση των ευτυχών ή των δυστυχών γεγονότων της ζωής μας. Επίσης στην ειμαρμένη πρέπει να αποδοθεί γιατί άλλοι γεννιούνται με φυσικά ελαττώματα ενώ άλλοι προικισμένοι με σωματικά προτερήματα, ή γιατί άλλοι γεννιούνται σε πλούσιες οικογένειες και άλλοι στη φτώχια και την δυστυχία και πρέπει να αγωνισθούν σκληρά για την επιβίωσή τους.

Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι ο πλούτος και η φτώχια, η δύναμη του λόγου και η έλλειψη του κ.τ.λ. αποτελούν δυνάμεις που οι Μοίρες δίδουν ή στερούν αντίστοιχα προκειμένου να δοκιμασθούν οι ψυχικές ατομικότητας στην καλή ή κακή χρήση τους. Ο πλούτος για παράδειγμα αποτελεί μια σκληρή δοκιμασία που εύκολα οδηγεί την ψυχή στην στασιμότητα, αν γίνει κακή χρήση του. Η φτώχεια στον αντίποδα αποτελεί διπλή δοκιμασία γιατί, αφενός μεν διδάσκεται ο άνθρωπος ως θύμα πλέον τα αποτελέσματα της κακής χρήσης της δύναμης που λέγεται χρήμα από τους άλλους και αφετέρου δοκιμάζεται η καρτερικότητα και η υπομονή του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δοκιμασίας του πλούτου αποτελεί η περίπτωση του Γκοοτάμα (ή αλλιώς Βούδα), ο οποίος εγκατέλειψε την πλούσια οικογένεια του, αποποιούμενος πλήρως τη δύναμη του χρήματος, για να ζήσει τη ζωή του αναχωρητή και διδασκάλου των συνανθρώπων του. Επίσης χαρακτηριστικό παράδειγμα της δοκιμασίας της φτώχιας είναι η περίπτωση του Ιώβ (από την λεγομένη παλαιά διαθήκη) για την υπομονή που έδειξε.

Προ της θεσπίσεως του Νόμου της Ειμαρμένης από τους Θεούς, οι ψυχικές ατομικότατες για την εξέλιξή τους είχαν ως μοναδική τους ώθηση την εσωτερική τους τάση να προοδεύσουν και να εξελιχτούν, γιατί τα δυσμενή αποτελέσματα από την μη εναρμόνιση τους προς τους Νόμους της θείας Φύσεως μόνον από τυχαία γεγονότα τα αντιμετώπιζαν και τα κατανοούσαν. Κατ' αυτόν τον τρόπο βεβαίως η εξέλιξή τους καθυστερούσε, γιατί απαιτείτο πολύ μεγάλος αριθμός ενσαρκώσεων ώστε από τυχαία γεγονότα να εκπαιδευτούν.

Με την πάροδο όμως των αιώνων υπήρξαν ψυχικές ατομικότητες οι οποίες βρέθηκαν σε καλές (από πλευράς εκπαιδεύσεως) συνθήκες περιβάλλοντος και κατόρθωσαν να εξελιχτούν περισσότερο από τις άλλες και να καταστούν πνεύματα φωτεινά, σοφά και ισχυρά. Τα πνεύματα αυτά, κατά τους Έλληνες, είναι οι Θεοί του Ολύμπου, οι οποίοι διεξήγαγαν κραταιό αγώνα κατά των Τιτάνων (την γνωστή σε όλους μας τιτανομαχία). Οι Τιτάνες εξουσίαζαν το Γήινο περιβάλλον και το διοικούσαν κατά παράβαση των Νόμων της Φύσεως, με αποτέλεσμα οι Θεοί να καταλάβουν τις Ώρες και να περιορίσουν την εξουσία των Τιτάνων στην επιφάνεια της Γης. Επισημαίνεται ότι οι γνωστές και κατά τις ημέρες μας τακτικές της του πλουτισμού των πολιτικών ως και οι πράξεις της ρουσφετολογίας, της ευνοιοκρατίας και της αναξιοκρατίας του πολιτικού κατεστημένου είναι πράξεις τιτανικές.
Αυτά τα πνεύματα που προαναφέραμε (οι Θεοί) καθόρισαν και επέβαλαν τον Νόμο της Ειμαρμένης, από αγάπη προς τις μη εξελιγμένες ατομικότητες που ζουν στο τιτανικό περιβάλλον της Γης, ώστε με τις διάφορες δοκιμασίες και τον πόνο να εναρμονισθούν ταχύτερα προς τους Νόμους της Φύσεως και ιδιαίτερα τους Νόμους που συνιστούν το τρίτο τρίγωνο των Φυσικών Νόμων δηλαδή τους Νόμους της εξελίξεως, της ελευθερίας και της αρμονίας. Ο νόμος της αρμονίας στο πνευματικό επίπεδο εκδηλώνεται ως νόμος της δικαιοσύνης και στην υπέρτατή του εκδήλωση αποτελεί τον Νόμο της αγάπης, γιατί εκείνος που εφαρμόζει τον Νόμο της θείας δικαιοσύνης προς κάθε κατεύθυνση ακόμα και αντίθετα προς τα προσωπικά του συμφέροντα εκδηλώνει αγάπη.

Η Ειμαρμένη δεν αποτελεί πράξη εκδικήσεως αλλά έχει σαν σκοπό την εκπαίδευση των ψυχικών οντοτήτων ώστε να εξελιχθούν ταχύτερα. Ο καθορισμός της Ειμαρμένης του κάθε ανθρώπου γίνεται από τις Μοίρες. Η λέξη Μοίρα προέρχεται από το ρήμα μοίρωμαι που σημαίνει λαμβάνω το μερίδιο που μου ανήκει. Οι Μοίρες εθεωρούντο κατ' άλλους μεν ως θυγατέρες της Ανάγκης κατ' άλλους δε ως θυγατέρες του Διός και της Δίκης, η οποία (Δίκη) ακολουθούσε την Ανάγκη. Αυτή η γενεαλογική προέλευση των Μοιρών δείχνει και την δράση τους, γιατί οι Μοίρες καθορίζουν ποιες δυνάμεις πρέπει να μας δοθούν ή ποιες πρέπει να μας στερηθούν, καθώς και ποιες δοκιμασίες πρέπει να περάσουμε στον δρόμο μας ώστε να βεβαιωθεί ο πνευματικός κόσμος, που παρακολουθεί τις πράξεις μας, για την εναρμόνιση μας ή μη προς τους Νόμους της θείας Φύσεως.

Η Ειμαρμένη, συνεπώς, αποτελεί πράξη αγάπης των ελευθέρων πνευμάτων προς τους ανθρώπους. Με την εφαρμογή του Νόμου της Ειμαρμένης οι ψυχικές ατομικότητες υφίστανται τις συνέπειες των πράξεων τους όταν δεν διάγουν ζωή εναρμονισμένη προς τους Νόμους της θείας Φύσεως ώστε να εκπαιδευτούν και εναρμονισθούν μαζί τους.
Η εναρμόνιση μας με τους Νόμους της θείας Φύσεως, είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή, δηλαδή η ΟΔΟΣ προς την ελευθερία μας από το γήινο περιβάλλον και τους κύκλους των μετενσαρκώσεων, η ΑΛΗΘΕΙΑ αφού οι νόμοι της θείας Φύσεως είναι η μόνη αλήθεια στην Φύση και η αιώνια ΖΩΗ την οποία θα εξασφαλίσουμε, δηλαδή ζωή η οποία δεν θα διέρχεται από την διαδικασία του θανάτου του φθαρτού γήινου οργανισμού και της ανάγκης νέας μετενσαρκώσεως.

Η ωφέλεια που προκύπτει σε κάθε άνθρωπο με την εφαρμογή του Νόμου της Ειμαρμένης εμφανίζεται μετά την μετάστασή του. Τότε η ψυχή μεταβαίνει σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο όπου ανακεφαλαιώνει όλα τα γεγονότα που προέκυψαν εκ της εφαρμογής του Νόμου της Ειμαρμένης κατά την ενσάρκωσή της. Με την βοήθεια ανωτέρων πνευματικών οντοτήτων εξάγει τα συμπεράσματα που θα αποτελέσουν κίνητρα, αφενός μεν για τις Μοίρες για να καθορίσουν την Ειμαρμένη της επόμενης ενσαρκώσεως, αφετέρου δε για την ίδια η οποία θα κρατήσει στην συνείδησή της την πείρα που απέκτησε ώστε να αποφεύγει στην επόμενη ενσάρκωση να διαπράξει τα ίδια σφάλματα.

Τέλος πρέπει να σημειωθεί ότι ο Νόμος της Ειμαρμένης εφαρμόζεται όχι μόνον σε ανθρώπους αλλά και σε φυλές και λαούς, καθώς και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Ένα τελευταίο θέμα που ανακύπτει εκ των προαναφερθέντων είναι η σχέση της συνειδήσεως και των τύψεων συνειδήσεως με το κάρμα. Το κάρμα όπως είδαμε αναφέρεται σε πράξεις που κάναμε κατά παράβαση των φυσικών νόμων. Αυτές οι πράξεις μπορεί να γίνονται είτε εν γνώσει μας ότι παραβιάζουμε φυσικούς νόμους είτε εν αγνοία μας αν δεν γνωρίζουμε ότι η πράξη μας αυτή αποτελεί παράβαση φυσικού νόμου. Στην πρώτη περίπτωση (στην εν γνώσει μας παράβαση φυσικών νόμων) θα έχουμε κατόπιν τον έλεγχο της συνειδήσεώς μας ενώ στην δεύτερη όχι.

Εδώ ανακύπτουν τα εξής θέματα:
1) οι δοκιμασίες τις οποίες θα υποστούμε αν εν γνώσει μας παραβιάσαμε τους φυσικούς νόμους είναι ίδιες ή διαφέρουν; και
2) ποίος είναι ο σκοπός των τύψεων της συνειδήσεώς μας; Και μήπως είναι μέρος και αυτές των δοκιμασιών μας. Αυτά τα τόσο ενδιαφέροντα θέματα θα τα εξετάσουμε σε επόμενη ομιλία γιατί θα απαιτήσουν αρκετό χρόνο.

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΑΚΑΣ, πτυχιούχος φυσικής και νομικής σχολής

http://www.schizas.com

Κάτι ξέραν παραπάνω............

Στον καθημερινό λόγο, προφορικό και γραπτό, χρησιμοποιούμε συχνά εκφράσεις προερχόμενες από την αρχαία Ελληνική και την κοινή Ελληνιστική, τη γλώσσα της Αγίας Γραφής.

Καθώς είναι διάσπαρτες, σπαράγματα ,δίνουν στο λόγο σφρίγος και ζωντάνια, ενώ η άγνοιά τους δημιουργεί μερικές φορές αμηχανία.

Με αυτές ερχόμαστε σ΄ επαφή με παλαιότερες.... μορφές της γλώσσας μας, σε μικρή ηλικία με φυσικό και αβίαστο τρόπο έτσι ώστε η γνώση της σημασίας , της χρήσης και προέλευσής τους να αποτελεί ένα καλό πνευματικό και γλωσσικό εφόδιο για το μαθητή.

Αιδώς Αργείοι: Ντροπή σας, δεν ντρέπεστε καθόλου;
Φράση που φώναξε ο Στέντορας στην προσπάθειά του να παρακινήσει τους Αργείους να δείξουν θάρρος στον αγώνα εναντίον των Τρώων, μετά την αποχώρηση του Αχιλλέα από τη μάχη.
Ιλιάδα,Ε,787

Από μηχανής θεός : Απροσδόκητη βοήθεια από άνθρωπο ή κάποιο γεγονός που εμφανίζεται απροσδόκητα και βγάζει από τη δύσκολη θέση δίνει λύση στο πρόβλημα.
Η φράση προέρχεται από το θεατρικό τέχνασμα στην Αρχαία Ελλάδα, κατά το οποίο οι τραγικοί ποιητές εμφάνιζαν στη σκηνή πάνω σ΄ ένα είδος γερανού ένα θεό που έδινε λύση στην αδιέξοδη πλοκή του έργου.

Ασκοί του Αιόλου: Λέγετε, όταν εμφανίζονται πολλά κακά, σύμφορες
Η φράση είναι από την Οδύσσεια. Οι σύντροφοι του Οδυσσέα από περιέργεια άνοιξαν ένα ασκί δοσμένο από τον Αίολο στον Οδυσσέα και αμέσως πετάχτηκαν οι άνεμοι και καθώς ήταν απομάκρυναν το καράβι τους από την πατρίδα και του έφερε στον νησί των Λαιστρυγόνων.
Οδύσσεια, κ, 1-56

Άχθος αρούρης: Βάρος της γης, άχρηστος Άνθρωπος που δεν προσφέρει τίποτε.
Ο Αχιλλέας στο διάλογό με τη μητέρα του αναφέρει ότι αισθάνεται άχθος αρούρης (βάρος της γης) μετά από μεγάλο διάστημα απραξίας και αποχής από τη μάχη.
Ιλιάδα,Σ,104

Αχίλλειος πτέρνα:Το αδύνατο σημείο
Η φράση προέρχεται από το μύθο του Αχιλλέα, κατά τον οποίο η μητέρα του Θέτις, όταν τον βάφτισε στο αθάνατο νερό, τον κράτησε από τη φτέρνα με αποτέλεσμα το σημείο εκείνο να μη βραχεί και να μείνει το μόνο απροστάτευτο. Μόνο στη φτέρνα μπορούσε να πληγωθεί.

Βίος αβίωτος: Ζωή ανυπόφορη.
Η φράση αποδίδεται στο Χίλωνα, έναν από τους Εφτά Σοφούς της αρχαιότητας.

Γη και ύδωρ : Σύμβολα υποταγής ,πλήρης υποχώρηση.
Η φράση προέρχεται από τον Ηρόδοτο, κατά τον οποίο οι Πέρσες απεσταλμένοι ζήτησαν από τους Σπαρτιάτες γήν και ύδωρ ως σύμβολο υποταγής σ΄ αυτούς.
Ηροδότου Ιστορία ,V,17-18

Γόρδιος δεσμός : Δύσκολο πρόβλημα, άλυτο πρόβλημα.
Η φράση λέγεται για δύσκολη κατάσταση σαν και αυτή που αντιμετώπισε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν προσπάθησε να λύσει ένα μπερδεμένο κόμπο, το «γόρδιο δεσμό», που σύμφωνα με τον χρησμό όποιος τον έλυνε θα γινόταν κυρίαρχος της Ασίας.
Αρριαννού ,11,3

Ες αύριον τα σπουδαία : Αύριο θα ασχοληθούμε με τα σοβαρά.
Τη φράση είπε ο Θηβαίος Αρχίας, όταν πήρε το γράμμα που τον προειδοποιούσε ότι κινδυνεύει από τον Πελοπίδα.
Πλουτάρχου Πελοπ.,10

Κομίζω γλαύκας εις Αθήνας: Λέω πράγματα πασίγνωστα, σαν να ήταν άγνωστα.
Η φράση λέγεται γιατί στην Αθήνα η γλαύκα, η κουκουβάγια, ήταν πασίγνωστη, σαν σύμβολο της Αθήνας και εικονιζόταν παντού, όπως στις στροφές των σπιτιών, στα νομίσματα κ.λ.π.
Αριστοφάνη, Όρνιθες, 301.

Μερίς του λέοντος: Το μεγαλύτερο μέρος το μεγαλύτερο κομμάτι.
Η μοιρασιά δεν ήταν δίκαιη, γιατί ο μεγαλύτερος αδελφός πήρε τη μερίδα του λέοντος και στους υπόλοιπους έμειναν ελάχιστα περιουσιακά στοιχεία.
Από το μύθο του Αισώπου «Λέων και αλώπηξ».

Μέμνησο των Αθηναίων: Μην ξεχάσεις να εκδικηθείς τους αντιπάλους σου.
Οι αντίπαλοι πρέπει να πληρώσουν τα κατά που μας έκαναν «μέμνησο των Αθηναίων».
Τη φράση έλεγε καθημερινά ένας υπηρέτης στο Δαρείο υπενθυμίζοντας του ότι έπρεπε να τιμωρήσει τους Αθηναίους, γιατί συμμετείχαν στην πυρπόληση των Σάρδεων.
Ηροδότου, V.105

Κλίνη του Προκρούστη: Λέγεται στην περίπτωση που κάποιος θέλει να προσαρμόσει την πραγματικότητα σ΄ ένα αυθαίρετο σχήμα, ώστε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.
Η αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι πέρασε τον εκλογικό νόμο από την κλίνη του Προκρούστη για να έχει ίδιο όφελος.
Προέρχεται από τον μυθικό κακούργο Προκρούστη που έδενε τα θύματά του στο κρεβάτι του κι έπειτα τους έκοβε ή εξάρθρωνε τα πόδια, για να τους φέρει σε μήκος ίσο με το κρεβάτι.


Ο κύβος ερρίφθη: Η απόφαση πάρθηκε.
Ο Υπουργός υποσχέθηκε ότι το έργο θα προχωρήσει. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο κύβος ερρίφθη.
Τη φάση είπε ο Καίσαρας όταν αποφάσισε να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο.

Κουτί της Πανδώρας: Συνδυασμένοι επιδρομή συμφορών η εμφάνιση πολλών κακών ταυτόχρονα.
Εκείνη τη χρονιά πολλές συμφορές χτύπησαν την πόλη, λες και άνοιξε το κουτί της Πανδώρας.
Η φράση προέρχεται από τη μυθολογία, κατά την οποία ο Δίας για να τιμωρήσει τους ανθρώπους έδωσε στην Πανδώρα σαν δώρο ένα κιβώτιο γεμάτο απ΄όλες τις συμφορές έτσι μόλις το άνοιξε βγήκαν έξω τα κακά, εκτός από την ελπίδα.

Ιστός της Πηνελόπης: Λέγεται για έργο που δεν τελειώνει.
Χρόνια προσπαθούν να τελειώσουν τα έργα για την κατασκευή του λιμανιού και δεν το κατόρθωσαν ακόμη έχουν καταντήσει σαν τον ιστόν της Πηνελόπης.
Η φράση είναι από τον Όμηρο όπου στην Οδύσσεια αναφέρεται πως η Πηνελόπη ύφαινε ένα ύφασμα την ημέρα και το ξήλωνε τη νύχτα θέλοντας να ξεγελάσει τους μνηστήρες θέλοντας να ξεγελάσει τους μνηστήρες μέχρι να γυρίσει ο Οδυσσέας από την Τροία.
Οδύσσεια, τ,149

Κύκνειο άσμα: Η τελευταία πράξη το τελευταίο έργο η τελευταία ενέργεια κάποιου.
Με αυτή τη διδασκαλία, που αποτελεί το κύκνειο άσμα του, ο δάσκαλος αποσύρεται και συνταξιοδοτείται.
Προέρχεται από το τελευταίο τραγούδι του κύκνου πριν το θάνατο του.
Πλάτωνος, Φαίδων 84,Ε

Mηδένα προ του τέλους μακάριζε: Μην καλοτυχίζει κανένα, πριν να δεις το τέλος του.
Με αυτή τη φράση σχολίασε ο Σόλωνας τους θησαυρούς του Κροίσου, όταν ο τελευταίος τους έδειξε με υπερηφάνεια.
Ηροδότου Ι. 32. 7

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: Λέγεται για όσους υπερηφανεύονται και καυχώνται για ανεπιβεβαίωτα κατορθώματά τους και καλούνται να αποδείξουν ότι λένε την αλήθεια.
Αφού είσαι τόσο δυνατός απόδειξέ το, μη λες μόνο λόγια ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.
Η φράση προέρχεται από αισώπειο μύθο «Ανήρ Κομπαστής» σύμφωνα με τον οποίο κάποιος ισχυριζόταν ότι κάποτε στη Ρόδο έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα και του ζήτησαν να το επαναλάβει λέγοντά του την παραπάνω φράση.
Αισώπου Μύθοι, «Ανήρ Κομπαστής»

Κόπρος του Αυγείου: Μαζεμένες ατασθαλίες καταστάσεις που δύσκολα διορθώνονται.
Όταν έγινε έλεγχος από τον επόπτη αποκαλύφθηκαν πολλά σκάνδαλα και ο υπουργός έδωσε εντολή να καθαριστεί αμέσως η κόπρος του Αυγείου.
Η φράση προέρχεται από ένα άθλο του Ηρακλή, όταν καθάρισε την κοπριά από τους στάβλους του Αυγείου.

Και συ τέκνον Βρούτε; Λέγεται για κάποιο άνθρωπο πολύ δικό μας, φίλο μας, που ξαφνικά στρέφεται εναντίον μας.
Τη φράση είπε ο Καίσαρας, όταν αναγνώρισε το Βρούτο ανάμεσα στους δολοφόνους του.

Καυδιανά δίκρανα: Λέγεται στη φράση περνώ μέσα από τα καυδιανά δίκρανα αναγκάζομαι να υποστώ ταπεινώσεις.
Η φράση προέρχεται από την ταπεινωτική ήττα του ρωμαϊκού στρατού στο Καύδιο, στην Αππία οδό, όπου ο ρωμαϊκός στρατός υποχρεώθηκε να περάσει κάτω από ένα ζυγό σε σχήμα Π κατασκευασμένο από δόρατα (καυδιανά δίκρανα).

Κέρας Αμαλθείας: Πλούτος, αφθονία
Παρόλο που ήταν τα χρόνια δύσκολα αυτός με την κληρονομιά που πήρε είχε το κέρας της Αμαλθείας.
Η φράση προέρχεται από το περιστατικό όπου η Αμαλθείας έτρεφε το μικρό δία με κέρατο κατσίκας γεμάτο γάλα και μέλι.

Η κεφαλή της Μέδουσας: Λέγεται για ό,τι είναι αποκρουστικό, για ό,τι δεν αντέχει να το βλέπει κανείς.
Το θέαμα ήταν αποκρουστικό και ανυπόφορο, όπως η κεφαλή της Μέδουσας.
Η φράση προέρχεται από το μύθο της Μέδουσας που απολίθωνε όποιον την κοιτούσε
Ησίοδου Θεογονία, 1270

Η ταν ή επί τας : Η να την φέρεις νικητής ή να σε φέρουν πάνω της νεκρό, ή θα καταφέρουμε ή θα αποτύχουμε, ό,τι θέλει ας γίνει.
Ο αγώνας είναι δύσκολος αλλά πρέπει να αγωνιστούμε μέχρι τέλους , ή ταν ή επί τας.
Τη φράση έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα για τον πόλεμο.
Πλουτάρχου Λακεδαιμ. Αποφθ.16

Ήξεις αφήξεις : Λέγεται στην περίπτωση που κάποιος δεν έχει σταθερή άποψη, αλλά αλλάζει συνεχώς γνώμη.
Πρέπει να ξέρεις ότι και εσύ έχεις ευθύνη για την κακή κατάσταση που βρίσκεσαι, γιατί δεν πήρες μια σταθερή απόφαση, συνέχεια ήσουν «ήξεις αφήξεις».
Η φράση προέρχεται από το χρησμό του μαντείου των Δελφών « ήξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω». Η θέση του κόμματος πριν ή μετά το αρνητικό μόριο ου, καθορίζει και τη σημασία του χρησμού.

Κέρβερος: Σκληρός, ανυποχώρητος.
Παρά τα παρακάλια μας ο φύλακας δεν μας άφησε να περάσουμε. Ήταν αληθινός Κέρβερος.
Από το όνομα του τέρατος που φύλαγε τον Άδη και δεν άφηνε κανένα να μπει μέσα.

Δαμόκλειος σπάθη : Απειλητικό πράγμα, απειλή.
Το ένταλμα που εκδόθηκε κρεμόταν ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του.
Η φράση προέρχεται από το επεισόδιο του Δαμοκλή, ενός αυλικού κόλακα του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου, ο οποίος θέλοντας να δείξει στο Δαμοκλή πόσο επικίνδυνο ήταν το αξίωμα του τυράννου τον έβαλε να καθίσει στο θρόνο του, ενώ από πάνω του κρεμόταν από μια αλογότριχα ένα μεγάλο σπαθί.

Διέβην τον Ρουβίκωνα : πήρα μια παράτολμη απόφαση.
Ο στρατηγός βρισκόταν σε δίλημμα τι να κάνει , στο τέλος όμως διέβη τον Ρουβίκωνα και εξαπόλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον των εχθρών.
Η φράση αναφέρεται στον Ιούλιο Καίσαρα που το 49 π.Χ. πήρε την παράτολμη, απόφαση να κηρύξει τον εμφύλιο πόλεμο στην Ιταλία και γι΄ αυτό πέρασε με το στρατό του τον ποταμό Ρουβίκωνα ,κατευθυνόμενος προς την Ρώμη.
Ηροδότου Ιστορία,V,17-18

Δούρειος Ίππος: Προσφορά επικίνδυνη. Ό,τι φαίνεται σαν δώρο ,ενώ στην πραγματικότητα είναι επικίνδυνο, δόλιος και επικίνδυνος.
Η πρόταση για συμφωνία που διατυπώνουν οι αντίπαλοι για να δείξουν τις καλές τους προθέσεις αποτελεί δούρειο ίππο, γιατί έτσι θέλουν να εξυπηρετήσουν μόνο τα συμφέροντά τους.
Η φράση είναι παρμένη από τον Όμηρο. Οι Έλληνες χάρισαν στους Τρώες ένα ξύλινο άλογο ως αφιέρωμα στους Θεούς ,ενώ μέσα βρισκόταν ο Οδυσσέας με τους συντρόφους τους και πρώτοι άρχισαν την καταστροφή της Τροίας.
Οδύσσεια, λ,529

Δρακόντεια μέτρα : αυστηρά μέτρα, σκληρά μέτρα.
Η αστυνομία πήρε δρακόντεια μέτρα για να αποτρέψει βίαια επεισόδια στο κέντρο της πόλης.
Η φράση προέρχεται από τον Δράκοντα, αρχαίο νομοθέτη της Αθήνας που ήταν γνωστός για τους αυστηρούς και σκληρούς νόμους που επέβαλε τον 7ο αιώνα π.Χ.

Eξ απαλών ονύχων: από μικρό παιδί, από νηπιακή ηλικία.
Είμαστε πολύ φίλοι και γνωριζόμαστε εξ απαλών ονύχων.
Η φράση χρησιμοποιείται για να δηλώσει τη νηπιακή ηλικία κατά την οποία ο άνθρωπος μαλακά νύχια.

Έξεστιν Κλαζομενίοις ασχημονείν : Επιτρέπεται στους Κλαζομενίους να φέρονται με απρέπεια.
Η φράση χρησιμοποιείται υποτιμητικά για όσους συμπεριφέρονται με απρέπεια και δηλώνει ότι η απρέπεια είναι δικό τους γνώρισμα.
Την φράση είπαν οι Έφοροι της Σπάρτης για τους Κλαζομένιους, κατοίκους των Κλαζομενών, πόλης της αρχαίας Ιωνίας, όταν οι αντιπρόσωποί τους λέρωσαν τους θρόνους τους στη γερουσία.
Αιλιανού Ποικίλαι Ιστορίαι,2,15

Έπεα πτερόεντα : Λόγια του αέρα.
Θέλω αποδείξεις γι΄ αυτό το ζήτημα, γιατί όσα λες είναι «έπεα πτερόεντα» και δεν με πείθεις.
Ποιητική Ομηρική έκφραση βασισμένη στην αντίληψη ότι τα λόγια, όταν βγαίνουν από το στόμα μας τα παίρνει ο αέρας και πετούν.
Ιλιάδα,Α,201

Επί ξυρού ακμής : στην κόψη του ξυραφιού, σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, σε κρίσιμο σημείο.
Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, είναι επί ξυρού ακμής και πρέπει να πάρουμε ορθές και ταχύτατες αποφάσεις.
Ομηρική φράση, ειπώθηκε από το Νέστορα στο Διομήδη στην προσπάθειά του να τον ξεσηκώσει για πόλεμο εναντίον των Τρώων.
Ιλιάδα,Κ,173

Εκατόμβη : Τεράστια θυσία πολλά θύματα.
Στη διάρκεια του β΄ παγκοσμίου πολέμου υπήρξαν Εκατόμβες, πράγμα που δεν πρέπει να ξεχάσει η ανθρωπότητα.
Εκατόμβη στην αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν την θυσία, προσφορά προς τους θεούς από εκατό βόδια.
Υπάρχει πολλές φορές στον Όμηρο. Ιλιάδα , Α,65

Γαία πυρί μειχθήτω : Ας καταστραφούν όλα, ας γίνουν όλα τα πάνω κάτω.
Εμείς να πετύχουμε το στόχο μας και γαία πυρί μειχθήτω.
Η φράση αποδίδεται σε αρχαίο Έλληνα ποιητή.

Γερανοί του Ιβύκου: απροσδόκητη αποκάλυψη του ενόχου.
Ο δράστης του εγκλήματος παρέμεινε για αρκετό διάστημα άγνωστος, έως ότου ήρθαν οι γερανοί του Ιβύκου, η κατάθεση του τελευταίου μάρτυρα αποκάλυψε τον ένοχο.
Γύρω στα 550 π. Χ. ληστές επιτέθηκαν και τραυμάτισαν θανάσιμα τον ποιητή Ίβυκο. Τη στιγμή εκείνη πέρασαν από πάνω του ένα κοπάδι γερανοί (πουλιά) και τους παρακάλεσε να εκδικηθούν το θάνατό του. Λίγο αργότερα σ΄ ένα ανοικτό θέατρο της Κορίνθου κατά την παράσταση εμφανίστηκαν οι γερανοί και ένας θεατής ακούστηκε να λέει πανικόβλητος : Οι γερανοί του Ιβύκου: Οι εκδικητές .Έτσι οι θεατές κατάλαβαν ότι αυτός ήταν ο ένοχος.

Αρχή άνδρα δείκνυσι : Η εξουσία αποκαλύπτει τις δυνατότητες του ανθρώπου δείχνει τις ικανότητες και το χαρακτήρα του.
Τώρα που είναι στην αντιπολίτευση κατηγορεί το δήμαρχο για ανικανότητα. Να δούμε τι θα κάνει όταν εκλεγεί αυτός αρχή άνδρα δείκνυσι.
Η φράση αποδίδεται στο Βίαντα, αρχαίο Έλληνα σοφό, παρόμοια άποψη εκφράζεται στην Αντιγόνη του Σοφοκλή.
Σοφοκλή Αντιγόνη,62

από: http://users.att.sch.gr/ikomninou/TEXT.htm

ΣΤΕΡΕΨΕ.......Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ

Η Ελληνική Γη που έβγαλε και έβγαζε Διανουμένους στέρεψε σήμερα: Η βαρβαρότητα κατάφερε να αλώσει τον Πολιτισμό! Η προδοσία των διανουμένων, και η ανυπαρξιά τους μας έχει οδηγήσει στο σημερινό χάος.
(κλικ στην εικόνα)
Τα αρχέτυπα και πρότυπα της Πνευματικής Φυλής και της πνευματικής στάσης, πέρα από τη γλώσσα, απαντώνται και αναγνωρίζονται στη.... Μυθολογία και την Ιστορία. Πνευματική στάση, ως "στάση", στην έννοια του "εξανίσταμαι" και "στασιάζω", σημαίνει "δικαιοκρατική" αντίσταση, ουσιαστικής νομιμότητας υπεράσπιση, νόμιμη πολιτισμική άμυνα.

Ο πρώτος διδάξας είναι εδώ ο Προμηθέας, ο πρώτος μαθών ο Όμηρος και ο πρώτος παθών ο Σωκράτης

Ο Προμηθέας, ως Φωτοδότης - Επινοητής της Γλώσσας και της Ανθρωπότητας, προσέφερε τη δυνατότητα και το όργανο της πνευματικής λειτουργίας: Ο Λόγιος είναι Λειτουργός της Γλώσσας και του Πολιτισμού. Ως κοσμολογική παρέμβαση και αποσόβηση μιας ανθρωπολογικής καταστροφής αποτελεί αρχέτυπο και πρότυπο σωστικής λειτουργίας.

Ο Όμηρος, ως λογοδότης, ως πρωτομάστορας του λόγου και του πολιτισμού, προσέθεσε την εσωτερρική διάσταση του πνευματικού ανθρώπου: Ο Ποιητής είναι δημιουργός Γλώσσας και Πολιτισμού, Παιδαγωγός της Ανθρωπότητας.

Ο Σωκράτης, ως γνωσιοδότης, ως δάσκαλος φιλοσοφίας, ως συνείδηση και ενσάρκωση της ουσιαστικής νομιμότητας, έφερε στην ιστορία το πρότυπο του πνευματικού ανθρώπου και την ιστορία στο ύψος του Ελληνικού ανθρώπου: ο φιλόσοφος είναι μάθημα κόσμου και ζωής και παράδειγμα τόλμης και αρετής. Με το Σωκράτη τελειούται ένα είδος ανθρώπου: Ο Λογιότατος. Ο λογιότατος γίνεται άνθρωπος του είδους και της γλώσσας: ο αναθρώσκων άνθρωπος και η διαφορά η ειδοποιός

Ορίζοντας του Πνευματικού Ανθρώπου, το πεδίον, η περίσταση όπου αυτός δρα, είναι η Κρίση: η Κρίση της Ιστορίας, η Κρίση Ανθρωπότητας. Αυτή κάνει δυνατή την παρουσία του - και δικαιολογεί την υπάρξη του, ως υπέρμαχου του πολιτισμού. Το "στοιχείο" της δράσης του είναι η "πολεμική", άξιον της προστασίας αγαθό ο ακέραιος και καίρος λόγος: λόγος πολιτικός [ελευθερία], κοινωνικός [δικαιοσύνη], φιλοσοφικός [αλήθεια], αισθητικός [ομορφιά], ηθικός [αρετή].

Ο Πνευματικός Άνθρωπος προστατεύει τον Λόγο και την Τιμή του Ανθρώπου. Πρωτοστατεί στους αγώνες για την αναγνώριση και την επικράτησή του. Πρωταγωνιστεί στην κατάκτηση της ανωτερότητας, στην παραγωγή ανωτέρων ανθρώπων. Ο Πνευματικός άνθρωπος, περισσότερο πράγματι από απλός θεματοφύλακας της ανθρώπινης ουσίας, της ανθρωπότητας του ανθρώπου, είναι στο βάθος ο δημιουργός της. Η ευθύνη του έγκειται κυρίως, γι' αυτό, στο να μη σιωπήσει, στο να αποδοθεί στον υπερ πάντων αγώνα, όταν απειλείται το δικαίωμα του ανθρώπου να είναι άνθρωπος.

Ο αυθεντικός πνευματικός άνθρωπος είναι απελευθερωτής του λόγου, απελευθερωτής του κοινωνικού και ανθρώπινου μέλλοντος. Αναστηλωτής, παλινορθωτής και αναδημιουργός της "ανθρωπιάς" του ανθρώπου.

Στη σημερινή καιρικότητα - της τεχνολογικής και οικονομικής στρατηγικής αποθέωσης της ισχύουσας πραγματικότητας και της ωφέλιμης επιστήμης -, η ιστορική πνευματική παρέμβαση μπορεί άραγε να μην είναι καθαρή ουτοπία και ο πνευματικός άνθρωπος ένας σύγχρονος δον Κιχώτης;

Το πρόβλημα έχει καταστατικό χαρακτήρα: έχει άραγε λόγον υπάρξεως, στα πρόθυρα της τρίτης χιλιετίας, ο θεσμός του στρατευμένου διανουμένου, ως δυνατότητα διαμορφώσεως της ιστορίας;

Μήπως από άρπαγας της φωτιάς και ευεργέτης της ανθρωπότητας, όπως ήταν ο Προμηθέας, μετατρέπεται σήμερα ο διανούμενος σε αστυνόμο της σκέψης και ληστή της ιστορίας, όπως ήταν ο Προκρούστης;Τι από τα δύο συμβαίνει, απέτυχε στην αποστολή του ή ξεπεράστηκε από την ιστορία;
Κομιστής της γνώσης της επίγνωσης ή φορέας μιας γνώσης της απόγνωσης;
Είναι σήμερα απελευθερωτής ή τύραννος του Λόγου;

Οι διανοούμενοι, από φυσικοί υπερασπιστές και κήρυκες των αιωνίων και ανιδιοτελών αξιών[της δικαιοσύνης, της αλήθειας, της λογικής], έγιναν επαγγελματίες συνήγοροι ιδιωτικών συμφερόντων, υπάλληλοι, όχι πλέον της ιστορίας [Hegel], αλλά πολιτικών κομμάτων, προπαγανδιστές κομματικών παθών, από αρνητές του λαικού ρεαλισμού, έγιναν υποκινητές του λαικισμού.

''Η βαρβαρότητα
κατάφερε τελικά
να αλώσει τον πολιτισμό!''

ΑΠΟ: http://makelio.blogspot.com

Αχ!!!....... αυτοί οι Έλληνες

Αχ αυτοί οι ΈλληνεςΚυρίες και κύριοι διαβάστε με προσοχή τι έλεγε για τους Έλληνες επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ο Ρωμαίος Συγκλητικός Μενένιος Άπιος προς τον Ανθύπατο Ατίλιο Νάβιο που θα αναλάμβανε την διοίκηση της Αχαΐας. Την μετάφραση του πάπυρου έκανε ο σπουδαίος Έλληνας Κωνσταντίνος Τσάτσος. Μία επιστολή που καλό είναι να μην φτάσει σε γνώση των Ευρωπαίων επιτρόπων
«Κερδίσαμε, αγαπημένε Ατίλιε, τον κόσμο με τις.... λεγεώνες μας, αλλά θα μπορέσωμε να τον κρατήσωμε μονάχα με την πολιτική τάξη που θα του προσφέρωμε. Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές της γης. Από τον Περσικό κόλπο ως τη Μαυριτανία, από τη γη των Αιθιόπων ως την Καληδονία αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή ειρήνη. Δύσκολο φαίνεται να εξηγήσει κανείς, πώς μια πόλη έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους όμως που θα αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση, θα έπρεπε να ήταν πρώτος ετούτος καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας τους λαούς, αναλαμβάνομε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους.
Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες. Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν από μας είχε τη συνείδηση τούτης της ευθύνης. Ευτυχώς για τη δόξα της Ρώμης πέθανε νέος, γιατί αλλιώς θα ήτανε οι Έλληνες σήμερα οι άρχοντες του κόσμου.


(για την συνέχεια της επιστολής στο:)

http://www.schizas.com/site3/el/ah-aytoi-oi-ellines.html

Κάποτε η Αίγυπτος ήταν........ Ελλάς;;;;

Στο έξοχο βιβλίο του Γ. Α. Ράπτη «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΕΛΛΑΣ» (εκδόσεις Γεωργιάδη) μπορούμε να αντλήσουμε ενδιαφέροντα στοιχεία περί της ελληνικότητας της αρχαίας Αιγύπτου. Είναι ένα βιβλίο που με επαναστατικό αλλά και επιστημονικό τρόπο εξετάζει το ενδεχόμενο η αρχαία Αίγυπτος να μην είναι τίποτα άλλο παρά Ελλάδα, στηριζόμενος κυρίως στην αριστερόστροφη ανάγνωση ονομάτων και πόλεων.

Ο συγγραφέας γεννήθηκε στο Λιβάδι Ολύμπου το 1946. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο (λεξικό κλίσεων ονομάτων, μεγάλο λεξικό ρημάτων, ερμηνευτικό λεξικό της αρχαίας Ελληνικής, μετάφραση,.... περίληψη και σχόλια στα βιβλία του Αρριανού «Αλεξάνδρου ανάβασις» “εκδόσεις Ζήτρος”κ.α.) που τον καθιστά στους αξιόλογους επιστήμονες της νέας και αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Στο εν λόγω βιβλίο δοκιμάζει μια ριζοσπαστική - επαναστατική προσέγγιση στην εδραιωμένη θεωρία περί πολιτισμικής καταγωγής της ανθρωπότητας από την αρχαία Αίγυπτο.

Πιο αναλυτικά στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου που φέρει τον τίτλο: «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ», αναφέρει: «Μελετώντας σχετικό χάρτη της περιοχής (της Αιγύπτου), για μια στιγμή τον κράτησα στα χέρια μου ανάποδα. Και τότε, διαβάζοντας συλλαβικά τα ονόματα των πόλεων, έβγαιναν καθαρά λέξεις Ελληνικές. Το Σουέζ έβγαινε Ζεύς, το Πορτ Σάιντ Δίας, η πόλη Σερμπάλ Λαμπρές, η πόλη Σερίμπ Μπύρες, το Ασσουάν Νάουσσα, το Αράϊτ Τιάρα, ο ποταμός Nile[1] (Νείλος) Έλλην κλπ. Ύστερα το παιχνίδι με την αριστερόστροφη ανάγνωση των ονομάτων των πόλεων και των ποταμών γενικεύτηκε και επεκτάθηκε στα ονόματα των πυραμίδων, των Φαραώ, των προφητών, των μετέπειτα αγίων, καθώς και τίτλων συγγραμμάτων της Παλαιάς Διαθήκης» και πιο κάτω: «...Γενικότερα, διαπίστωνα μια αδιαμφισβήτητη σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο, που πρέπει να χρονολογείται από παμπάλαια χρόνια, αφού και οι κυρίαρχες θεότητές τους υπάγονται σ’ αυτή την λογική, καθώς και ο Όσιρις αριστερόστροφα Σείριος και η Ίσις πάλι Ίσις».

Ενδιαφέρουσα, όσο και μυστηριώδης είναι η αναφορά που κάνει στον Άγιο Σολέβ που η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του στις 5 Αυγούστου κάθε έτους. «...στο τροπάριο του Αγίου ο υμνογράφος, τονίζοντας τους πνευματικούς αγώνες και το άδοξο τέλος του, αναφωνεί: Ώ Άγιε Σολέβ, υπό βέλους τελειωθείς (Σολέβ = βέλος)».

Πολλά εύσημα ανήκουν στον συγγραφέα καθώς, παρ’ όλες τις αναρίθμητες αποδείξεις που παραθέτει δεν θεωρεί ότι η άποψή του μπορεί να υποκαταστήσει άμεσα τουλάχιστον, την επικρατούσα παγκοσμίως άποψη περί ελληνικότητας της Αιγύπτου, αν προηγουμένως δεν μελετηθεί από την επιστημονική κοινότητα, έτσι ώστε να προκύψει ένα συμπαγές επιστημονικό συμπέρασμα. Τέτοιοι επιστήμονες προάγουν την αλήθεια στον υπέρτατο βαθμό, χωρίς έπαρση και υπεροψία. (ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ)

Αξίζει να αναφέρω μερικά ακόμα στοιχεία για την Αίγυπτο και τη σχέση που μπορεί να έχει με την Ελλάδα. Εννοιολογικά η λέξη Αίγυπτος είναι σύνθετη και αναλύεται ως εξής: Αιγηίς + ύπτιος, που όπως αναφέρει ο Γ. Α. Ράπτης «εκφράζει νοηματικά την γεωλογική της υπόσταση, αφού μοιάζει να είναι ύπτιο Αιγαίο ως προέκταση της βυθισμένης Αιγηίδας στην Αφρικανική Ήπειρο, απομεινάρια της οποίας είναι η τεράστια έρημος με την άμμο και τα κοχύλια της, που βρίσκονται ακόμη και σε ορεινά μέρη, όπως καταγράφει ο Πλούταρχος στο έργο “Ίσις και Όσιρις”». Επίσης, αναφέρει παρακάτω ονόματα πόλεων της ευρύτερης περιοχής της Αιγύπτου που είναι ελληνικά, όπως Εκατόμπυλη Θήβα, η Ηλιούπολη, Απολλωνόπολη, Ερμούπολη, Ηρακλεόπολη, Πανόπολη κλπ.

Τελικά, το φοινικικό αλφάβητο, που είναι και αυτό αριστερόστροφο σε σχέση με το ελληνικό, κρύβει το μεγάλο μυστικό της γέννησης της αλφαβήτου. Βέβαια, η ανακάλυψη της έφυδρης πινακίδας στο Δισπηλιό της Καστοριάς και η αποκρυπτογράφησή της, ίσως αλλάξει τους συσχετισμούς και εδραιώσει με αποδείξεις πλέον το ελληνικό αλφάβητο ως το πρωτοδημιούργητο, από το οποίο προήλθαν όλα τα υπόλοιπα της οικουμένης.
Ορφεύς
(Η αναδημοσίευση επιτρέπεται, αρκεί να αναφέρεται ο συγγραφέας και η πηγή)

[1] Στα αιγυπτιακά ο Νείλος γράφεται Nile, όπως άλλως τε και στη διεθνή αγγλική γλώσσα.

ΠΗΓΗ:http://elliniki-anagennisi.blogspot.com

Α Ι Α Κ Ο Σ

Ο Αιακός, γιος του Δία και της Αίγινας, ζούσε ευτυχισμένος στο νησί που έχει το όνομα της μητέρας του όταν η Ήρα, από τη ζήλεια της, δηλητηρίασε όλα τα ποτάμια του νησιού. Έτσι ο Αιακός έμεινε ολομόναχος.

Ο Αιακός, σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ήταν γιος του Δία και της νύμφης Αίγινας.
Όταν κάποτε ο Αιακός είδε πάνω στον κορμό ενός δένδρου μυρμήγκια, ευχήθηκε στον πατέρα του Δία να στείλει τόσους ανθρώπους στην νήσο, όσα ήταν και τα μυρμήγκια. Ο Δίας, ακούγοντας την έκκληση του γιου του, μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια σε ανθρώπους που, σύμφωνα με την παράδοση, ονομάστηκαν Μυρμιδόνες.
Ήταν γενάρχης του γένους των Αιακίδων, πρώτος βασιλέας της Αίγινας.

* Από την πρώτη σύζυγό του Ενδηΐδα (κόρης του Χείρωνα ή του Σκίρωνα). απέκτησε τον Πηλέα και τον Τελαμώνα.
* Από την δεύτερη γυναίκα του, την Νηρηίδα Ψαμάθη απέκτησε τον Φώκο.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Φώκος ήταν καλύτερος από τον αδελφό του Τελαμώνα σε όλα τα.... αθλήματα και για αυτό οι Τελαμών και Πηλεύς τον σκότωσαν, από φθόνο, στη διάρκεια της δισκοβολίας.
Ο πατέρας του, που τον αγαπούσε πάρα πολύ, εξόρισε και τους δύο γιους του από την Αίγινα. Έτσι ο Πηλέας κατέφυγε στη Θεσσαλία μαζί με πολλούς από τους Μυρμιδόνες και εβασίλευσε στην Φθία, ενώ ο Τελαμώνας πήγε στη Σαλαμίνα, όπου και έγινε εκεί βασιλέας.
Επειδή ο Αιακός έβαλε τη δικαιοσύνη πάνω από τους συγγενικούς δεσμούς θεωρούνταν ως ο πιο ευσεβής και δίκαιος άνθρωπος στον κόσμο και για αυτό τον λόγο έγινε κριτής στον Κάτω Κόσμο καθώς και κάτοχος των κλειδιών του Άδη.
Ήταν γνωστός σε όλη την αρχαία Ελλάδα για την δικαιοσύνη του και τον τιμούσαν όλοι οι έλληνες βασιλείς. Λέγεται ότι κάποτε είχε επικρατήσει ξηρασία σε όλη την Ελλάδα, ως τιμωρία των Θεών επειδή ο Πέλοπας σκότωσε το βασιλέα Στύμφαλο, και η Πυθία είπε ότι για να έρθει η βροχή θα πρέπει ο Αιακός να προσευχηθεί στους θεούς. Πριν προλάβει ο Αιακός να τελειώσει την προσευχή του άρχισε να βρέχει.
Διάφοροι μύθοι αναφέρουν ότι βοήθησε τον Ποσειδώνα και τον Απόλλωνα να κατασκευάσουν τα τείχη της Τροίας. Ενώ σύμφωνα με τον Πλίνιο, ο Αιακός είναι εκείνος που ανακάλυψε τον άργυρο και έκοψε το πρώτο νόμισμα. Ενώ προς τιμή του μάλιστα εορτάζονταν στην Αίγινα τα Αιάκεια.
Οι έγγονοι του (δηλ. ο Αχιλλέας, γιός του Πηλέα και ο Αίαντας, γιός του Τελαμώνα) πρωταγωνίστησαν στον Τρωικό Πόλεμο. Οι απόγονοι του Φώκου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Παρνασσού και από τότε η περιοχή ονομάστηκε Φωκίδα.

makelio.blogspot.com

Ραδάμανθυς, Μίνως, και Αιακός, οι τρείς αρχαίοι βασιλείς - δικαστές του Κάτω Κόσμου.

Όταν απέθανε ο πατέρας τους ο Μίνωας κληρονόμησε την Κνωσό ενώ ο Ραδάμανθυς έλαβε την Φαιστό.
Ο Ραδάμανθυς φημιζόταν για τη σοφία του και έλεγαν πως αυτός ήταν ο δημιουργός του Κρητικού νομοθετικού κώδικα, ο οποίος αποτέλεσε το πρότυπο στις άλλες πόλεις της Κρήτης.

Επιπλέον ανέλαβε την διοίκηση στις μικρασιατικές νήσους (Χίος και Σάμος).
Σύμφωνα με μία παράδοση, λίγο πριν πεθάνει, έφυγε από την Κρήτη και πήγε στη Βοιωτία όπου παντρεύτηκε την Αλκμήνη.
Μετά το θάνατό του, μαζί με το Μίνωα και τον Αιακό δίκαζε τους νεκρούς στον Άδη.
Ως τέκνα του αναφέρονται ο Γόρτυς και ο Έρυθρος.

makelio.blogspot.com

Β Ω Μ Ο Σ

Το κέντρο της λατρείας των Αρχαίων Ελλήνων δεν είναι ο Ναός, ένα αρχιτεκτόνημα που δεν συμβολίζει άλλωστε την φοβερή κατοικία μιάς υπερκόσμιας οντότητας, αλλά είναι απλώς σκέπη ιερών αντικειμένων κι αγαλμάτων.
Το πραγματικό κέντρο της Πατρογονικής μας λατρείας είναι ο βωμός (μία τραπεζόσχημη δηλαδή κατασκευή όπου προσφέρονται διάφορα «ιερεία» στους Θεούς) και βασικό συστατικό της αποτελεί η θυσιαστική πράξη, που αποσκοπεί στην άμεση επικοινωνία με τους Θεούς. Μετά την εμφάνιση των Ναών οι βωμοί ανεγείροντο μπροστά από την είσοδο των πρώτων, ενώ άλλοι, για την οικιακή λεγόμενη λατρεία, ανεγείροντο μέσα στο έρκος των οικιών.

Υπήρχαν επίσης και δημόσιοι μικροί βωμοί όπου καιγόταν θυμίαμα ή ....χύνονταν προσφορές αρωμάτων.

Οι βωμοί αποτελούσαν σημείο ασυλίας και όποιος τους άγγιζε θεωρείτο απαραβίαστος, όπως κάποιος που «εκρατούσε το χέρι των Θεών».

H εγκαινίαση ενός νέου βωμού, συνοδεύεται από τη λεγόμενη «καθιέρωσή» του, δηλαδή από την πρόσκληση του Θείου ν' αποδεχθεί το συγκεκριμένο θυσιαστήριο ως «πόρτα» από τον κόσμο των θνητών στον κόσμο των Αθανάτων και αντιστρόφως.

Η βασική «εξωτερική» τελετή είναι έργο ενός Ιερέως ή μιας Ιέρειας που φοράει πολύχρωμα άμφια, κάνει κύκλους γύρω από τον βωμό κρατώντας στα χέρια μία «πανσπερμία» απαγγέλλοντας ή τραγουδώντας ύμνους κι ευχαριστίες προς την Θεότητα και, που, τέλος, χύνει την προσφορά πάνω στον βωμό επικαλούμενος ή επικαλουμένη αντιστοίχως την εφεξής εκεί Θεία παρουσία, συμφώνως προς τον αρχαίο νόμο του:

«''εκεί που βρίσκονται οι βωμοί, εκεί βρίσκονται και οι Θεοί''»

Στους Έλληνες, αρχαιότερος βωμός θεωρείται εκείνος του Θεού «Λυκαίου» Διός στο ομώνυμο όρος της Αρκαδίας, ενώ στους Ρωμαίους ο ονομαζόμενος Ara Maxima (προς τιμήν του Ανικήτου Ηρακλέους).

Το πιό συχνό σχήμα βωμών, τουλάχιστον στον Ελληνορωμαϊκό κόσμο, είναι το κυβικό ή τετράπλευρο εν γένει, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις συναντάμε και κυλινδρόσχημους βωμούς.
Στην επάνω επιφάνεια υπήρχε συχνά μία κυκλική εσοχή (πυρά, focus) για την υποδοχή του δοχείου της πυράς, ενώ οι πλευρές ήσαν διακοσμημένες με ανάγλυφες παραστάσεις και επιγραφές με το όνομα του τιμωμένου Θεού ή και το όνομα των θρησκευτών που αφιέρωσαν τον βωμό.

http://www.delphys.gr/bwmos.htm

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΑΝΙΑΣ

Με χαρά παρουσιάζουμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα τη νεοελληνική απόδοση των αρχαίων κειμένων που αποτελούν το "καταστατικό" των αρχαίων μυστηρίων της Ανδανίας. Νοτιοανατολικά του χωριού Κωνσταντίνων στην πεδινή θέση «Καμάρες» και συγκεκριμένα στη θέση «Καημένη Πέτρα», βρέθηκαν το 1880 δύο αρχαίες πλάκες, πάνω στις οποίες έχει καταγραφεί όλο το τελετουργικό των μυστηρίων της Ανδανίας.

Ανατολικά της θέσης αυτής βρίσκεται η πηγή «Διβάρι», ανάμεσα σε ίχνη πρώτης βυζαντινής εποχής. Η πόλη αυτή άκμασε κατά τα ρωμαϊκά χρόνια στην Άνω πεδιάδα και ήταν κεντρική, μετά τη Μεσσήνη, αφού τα Ιερά Καρνάσια μυστήρια της Ανδανίας, μεταφέρθηκαν εδώ.

Οι επιγραφές, χρονολογούμενες.... από το 80 π.Χ., μεταφέρθηκαν στη συνέχεια στους Κωνσταντίνους και προσκολλήθηκαν εκατέρωθεν της εισόδου του ναού «Αγ. Κωνσταντίνου». Την μελέτη έκανε για το "meropitopik" η καθηγήτρια Βαρνάβα Σ.

Της Σύλβιας Βαρνάβα Καθηγήτριας κλασικής φιλολογίας

Τα μυστήρια τα εισήγαγε ο Καύκωνας στην Ανδανία, πρώτη πρωτεύουσα της Μεσσηνίας όταν βασίλευαν οι προδωρικοί βασιλείς Πολυκάονας και Μεσσήνη.
Η Αρχαία Μεσσήνη συνδέεται άμεσα με το τελετουργικό των Μυστηρίων της Ανδανίας. Το ύπατο αίτημα της Μύησης είναι να αναχωνεύει τη θεία τελείωση, μέσα στην τελείωση της ψυχής, το δε μυστικό της γνώσης, επιστήμης και τέχνης εδρεύει μέσα στην αλληλουχία αναλογιών που ενώνει σε ολοένα αποκλίνοντες κύκλους, το ατομικό με το καθολικό, το πεπερασμένο με το άπειρο.

Η Αρχαία Μεσσήνη αποτελεί πολιτισμικό κόσμημα για όλον τον κόσμο και συνδέεται άμεσα με το τελετουργικό των Μυστηρίων της Ανδανίας. Το ύπατο αίτημα της Μύησης είναι να αναχωνεύει τη θεία τελείωση, μέσα στην τελείωση της ψυχής, το δε μυστικό της γνώσης επιστήμης και τέχνης εδρεύει μέσα στην αλληλουχία αναλογιών που ενώνει σε ολοένα αποκλίνοντες κύκλους, το ατομικό με το καθολικό, το πεπερασμένο με το άπειρο.

http://makelio.blogspot.com

Ε Β Ι Β Α

Το "Εβίβα" προέρχεται από το Βακχικό επιφώνημα χαράς Ευοί-Ευάν και συναντιέται σε κείμενα τραγουδιών.

Για τους αρχαίους σήμαινε κάτι ανάλογο με το υγίαινε ή χαίρε. Οι δύο λέξεις Ευοί-Ευάν συναιρέθηκαν σε μία και έτσι προήλθε η σημερινή λέξη ΕΒίβα με τη γνωστή σημασία της.

makelio.blogspot.com

Αρχίλοχος 7ος αι. π.Χ.

Δουλειά μου: ο πόλεμος και η ποίηση επίσης.

Ελάχιστα γνωρίζουμε για τη ζωή του Αρχίλοχου, κι αυτά αβέβαια. Η γέννησή του τοποθετείται γύρω στο 680 π.Χ. Καταγόταν από την Πάρο. Ο πατέρας του, κάποιος Τελεσικλής, ήταν αριστοκράτης και η μητέρα του Ενιπώ, δούλα. Ο παππούς του, από την πλευρά του πατέρα του, φέρεται σαν αποικιστής τής Θάσου και κομιστής τής λατρείας τής Δήμητρας. Ο Αρχίλοχος πέρασε τη ζωή του μέσα στη φτώχεια. Εργάστηκε σαν μισθοφόρος, συμμετέχοντας στις επιδρομές που συντάραξαν τον ελλαδικό χώρο, στη διάρκεια του 7ου π.Χ. αιώνα. Φαίνεται πώς προσπάθησε να δημιουργήσει οικογένεια με κάποια Νεοβούλη, αλλά ο Λυκάμβης, πατέρας τής νύφης, αθέτησε την υπόσχεσή του.

Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, ο ποιητής αντέδρασε διασύροντας τον άπιστο πεθερό. Η δύναμη των σκωπτικών.... στίχων του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο Λυκάμβης και οι δύο του κόρες αυτοκτόνησαν. Πιθανώς αποπλάνησε και την αδελφή τής Νεοβούλης. Επινόησε τον ίαμβο και την επωδό, επιφέροντας σημαντικές τεχνικές αλλαγές στο ηρωϊκό ποιητικό ιδίωμα που κυριαρχούσε μέχρι εκείνη την εποχή. Είναι προφανές πώς ο πατρικός άξονας τής καλλιτεχνικής προσωπικότητάς του είναι ο Όμηρος. Σαν άνθρωπος ήταν παρορμητικός, αθυρόστομος και εκδικητικός. Άγνωστο πότε, τον σκότωσε κάποιος Καλλώνδης ή Κόρακας, σε μάχη με τούς Ναξίους. Μαρτυρείται πώς ο φονιάς δεν έγινε δεκτός από την Πυθία.

Στην πραγματικότητα ο Αρχίλοχος είναι τρεις εκατοντάδες αποσπάσματα και ορισμένα στοιχεία ανεπιβεβαίωτα. Πρόκειται για ένα πρόσωπο σκιά που κινείται πίσω από σημαντική ποίηση.

Γιώργος Μπλάνας

Ο Αρχίλοχος πολεμά στη Θάσο (*)

Αποσπ. 93α και 94 από την επιγραφή του Σωσθένους

Νεότερη ανάγνωση της επιγραφής του Σωσθένους (IG ΧII 5 445), κυρίως των τμημάτων της που περιλαμβάνουν τα αποσπάσματα 93a και 94, με κάποιες διαφορετικές συμπληρώσεις, καθώς και ο συσχετισμός με άλλα γνωστά αποσπάσματα έργων του ποιητή, φωτίζουν καλύτερα την ιστορία του παριανού αποικισμού. Τα κυριότερα ίσως συμπεράσματα αφορούν την παράλληλη απόπειρα αποικισμού των ίδιων χωρών από τους Ναξίους, τη μεταφορά στη Θάσο και στην απέναντι στεριά της διαμάχης των δύο νησιών, την ανάμειξη των εντοπίων θρακικών φύλων στη σύγκρουση, τον αφανισμό των Ναξίων αποίκων και την τελική ακύρωση της αποικιστικής τους επιχείρησης στο βόρειο χώρο. Όσον αφορά ειδικά τον Αρχίλοχο, γίνεται ακόμη φανερή η κριτική έως αντιπολιτευτική στάση του απέναντι στη στρατιωτική ηγεσία των Παρίων αλλά και, αντίστροφα, η υποτιμητική αντιμετώπιση του ποιητή από τους αξιωματούχους αυτούς, το αίσθημα βαθειάς συμπόνιας απέναντι στους ταλαιπωρημένους συμπατριώτες του, ιδίως τους φτωχούς αγρότες που ήταν αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν τα σπαρτά τους στη διάθεση των εχθρών. Τονίζεται έτσι ο κοινωνικός, ενίοτε ανατρεπτικός, και όχι απλώς αντικονφορμιστικός χαρακτήρας της ποίησης του Αρχιλόχου. Ο ίδιος, μολονότι η άποψη είναι ευρύτατα διαδεδομένη, δεν φαίνεται να υπήρξε ποτέ μισθοφόρος.

(*) Περίληψη της εισήγησης του Κυριάκου Τσαντσάνογλου στο Β΄Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο Αρχαιολογίας Πάρου και Κυκλάδων, που έγινε στην Πάρο τον Οκτώβρη του 2005με θέμα: ο Αρχίλοχος και η εποχή του.

http://makelio.blogspot.com