Προέλευση της φράσης!
Ο όρος συνδέεται με πολιτικές ιδεολογίες περί κράτους - κρατισμού - οικονομιών κλπ κλπ
Προσωπικά δεν έχω στο ελάχιστο σχετικές γνώσεις. Ωστόσο ένα ερώτημα κοινής λογικής δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να απαντηθεί:
—Από ποιο σημείο και μετά (!) κάτι απαραίτητο «κρατικό» (υπάλληλος, υπηρεσία κλπ)… μετεξελίσσεται(!) σε «κρατικοδίαιτο».
Εννοείται ότι το σημείωμα περιορίζεται στην (Ομηρική) προέλευση του όρου και μόνο.
«δήμια πίνοντες» ή «εις υγείαν των… κορόιδων»;
«ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες οἵ τε παρ᾽… Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ
δ ή μ ι α π ί ν ο υ σ ι ν» (ΙΛΙΑΔΑ, Ρ 250 )
Η προέλευση της φράσης προφανής:
Πού πρωτοσυντάμε την φράση: στον Όμηρο, με την μορφή «δήμια (πίνουσιν) πίνοντες»
«δήμια» = Αυτά που ανήκουν στον δήμο, τον λαό, το δημόσιο (Όχι δηλαδή «ίδια»= ιδιωτικά)
Τί σημαίνει «δήμια πίνοντες»: Πίνουν (και προφανώς τρώνε / σπάνια έπιναν… ξεροσφύρι(1)
στον Όμηρο, εκτός ίσως μόνο τον «κυκεώνα» = κοκτέιλς) κρασί του Δήμου = του Δημοσίου, ανέξοδα, χωρίς να πληρώσουν. (2)
Ενημερωτικά: Το κρασί «αυτό» και μάλιστα εκλεκτό και ιδιαίτερα ακριβό (γερούσιος οίνος) ήταν συνεισφορά του λαού (δήμου), στον Βασιλιά, για τις… διπλωματικές, διοικητικές υποχρεώσεις του (υποδοχή, φιλοξενία, Συμβούλια, γεύματα).
Κάτι σαν… δημόσια περιουσία…!
ΜΕΧΡΙ εδώ τίποτα το μεμπτό. ΙΣΑ ΙΣΑ θα μπορούσε κάποιος να επισημάνει και την… «πέραν» ΘΕΤΙΚΗ πολιτική σημασία της… ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑΣ - ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ των πολιτών στα… ΚΟΙΝΑ.
ΌΜΩΣ, να πω κλείνοντας, ότι με τον καιρό αυξήθηκαν ΑΣΥΜΜΕΤΡΑ οι κρατικοδίαιτοι «δήμια πίνοντες και… εσθίοντες», το οποίο στην Λαϊκή Συνείδηση έγινε
«εις υγείαν των κορόιδων».
Χρυσόστομος Τσιρίδης
[Πηγή]
Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε