~ Το χρονικό της Ανεξαρτησίας + e-books ~
Ήπειρος το 1914 ανακήρυξε την «Αυτονομία» της, με την έννοια της απλής αυτοδιοικητικής ύπαρξής της, εντός του τεχνητού Αλβανικού Κράτους…
100 χρόνια μετά, είναι ώρα να λάμψει η αλήθεια και να φωτίσει τον ηρωικό Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, τους ηγέτες του και την ελλαδική και ομογενειακή κοινή γνώμη, που έχει χρέος να φέρει εις πέρας τους μεγάλους εκείνους αγώνες και να αποκτήσει εθνικό όραμα και στόχους που θα επιφέρουν δικαίωση και αποκατάσταση, μακριά πάντα από τον νοσηρό Ναζισμό και Σταλινισμό και τις σκοτεινές αυγές και αυγά τους…
Και η ιστορική αλήθεια είναι ότι 100 χρόνια πριν, τον Φεβρουάριο του 1914, η Βόρεια Ήπειρος Επαναστάτησε, κήρυξε Αυτονομία με την ρητή έννοια της Ανεξαρτησίας - όπως αναφέρει η ίδια η Προκήρυξη της Προσωρινής Κυβέρνησης των Βορειοηπειρωτών(«…κηρύσσει η Βόρειος Ήπειρος την ανεξαρτησίαν της και προσκαλεί τους πολίτας της, όπως υποβαλλόμενοι εις πάσαν θυσίαν προασπίσωσιν την ακεραιότητα του εδάφους και τας ελευθεριας της κατά πάσας προσβολής») -συγκρότησε Ένοπλα Σώματα και Ιερούς Λόχους και πολέμησε θαρραλέα συντρίβοντας τον Αλβανικό Στρατό στο πεδίο της Μάχης!
Όχι για να αποτελέσει αυτόνομη επαρχία της Αλβανίας, αλλά για να αποτελέσει Ελληνικό Αυτόνομο / Ανεξάρτητο Έδαφος / Κράτος, με σκοπό να Ενωθεί στη συνέχεια με την υπόλοιπη ελεύθερη Ελλάδα!
Όμως πολιτικοί, κόμματα, ΜΜΕ και δυνάμεις της αιώνιας υποτέλειας, συγχέουν σκόπιμα και μεθοδευμένα την Ανακήρυξη τηςΚρατικής Αυτονομίας / Ανεξαρτησίας, με την μετέπειτα διεθνή αναγνώρισης της Επαρχιακής, Εκπαιδευτικής και Πολιτισμικής Εσωτερικής Αυτονομίας που παραχώρησε αναγκαστικά η Αλβανία και οι Μ. Δυνάμεις, στα χαρτιά και μόνον, αποσιωπώντας τη θρυλική Βορειοηπειρωτική Επανάσταση και την Επίσημη Ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας το 1914, 100 χρόνια πριν, η οποία έγινε κόντρα σε όλους, ακόμη και στην Αθήνα και υπό την επί τόπου απειλή των Ελλαδικών Όπλων που διέταξε ο Βενιζέλος, ύστερα από τελεσίγραφο των Μ. Δυνάμεων!
Το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, πριν μερικά χρόνια, με αφορμή τα γεγονότα του Κοσσόβου (Κοσσυφοπεδίου), επανέφερε το ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ως ζήτημα ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ, διατύπωσε συγκεκριμένα βήματα και προτάσεις για την οριστική λύση του που δεν είναι άλλη από την Ανεξαρτησία (όπως και των Αλβανών του Κοσσόβου), και απέστειλε επιστολή στον Πρόεδρο Πούτιντης Ρωσίας για την διεθνή αναθέρμανση του Ζητήματος, περιγράφοντας τον καθοριστικό ρόλο της Βορείου Ηπείρου για την τύχη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τη διάσωση της Ρωσίας και της Ελευθερίας του Κόσμου, από τις ανόσιες Δυνάμεις Φασισμού και Ναζισμού, ο οποίος δυστυχώς αναφύεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης και τη χώρα μας, ενώ στη Γερμανία είναι απλά εκτός νόμου, αλλά εντός του τρόμου που επανέρχεται…
http://www.noiazomai.net/boreioshpeirosputin.pdf
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
Κατά τη διάρκεια των Απελευθερωτικών Πολέμων 1912-13 (Βαλκανικοί) η Βόρεια Ήπειρος απελευθερώθηκε από τον Ελλαδικό Στρατό, όπως δείχνει και ο σχετικός πίνακας, μέσα σε κλίμα γενικού ενθουσιασμού.
Η απελευθέρωση εκείνη, ήταν απελευθέρωση εκ της Οθωμανικής Δουλείας, διότι μέχρι τότε δεν υπήρχε Αλβανικό Κράτος. Ούτε φυσικά Αλβανικός Στρατός.Μόνο αλβανικές συμμορίες αδίστακτων ληστών και φονιάδων…
ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΛΟΝΔΙΝΟΥ 1913
Τότε οι αιώνια αντιελληνικές «Μεγάλες Δυνάμεις» αποφάσισαν στο Λονδίνο την δημιουργία Αλβανικού Κράτους στις 29 Ιουλίου 1913, χωρίς όμως να καθορίσουν τα σύνορά του, ώστε να μετριάσουν αρχικά, να περιορίσουν και να απορροφήσουν την ελληνική αντίδραση.
Η Αθήνα ζήτησε αμέσως Δημοψήφισμα των ντόπιων πληθυσμών, όμως κάτι τέτοιο δεν συνέφερε στους ξένους, καθώς θα αποδεικνύονταν η συντριπτική πλειοψηφία του ντόπιου ελληνικού στοιχείου και θα ήταν έπειτα αναπόφευκτη η Ένωση του με την Ελλάδα.
ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΣ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΑΛΒΑΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ – ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ 1913
Τον καθορισμό των ορίων του Αλβανικού Κράτους, ανέθεσαν έτσι οι Δυνάμεις σε «Διεθνή Επιτροπή» που αποτελούνταν φυσικά από δικούς τους και πάλι ανθρώπους και η οποία αποφάσισε αυθαίρετα, με την εμμονή και έντονη παρασκηνιακή δράση Αυστρίας, Ιταλίας και Γερμανίας, στις 17 Δεκεμβρίου 1913 στη Φλωρεντία, την παραχώρηση ολόκληρης της ελληνικότατης Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία, παρότι όλος εκείνος ο τόπος ήταν ατόφια Ελλάδα από τα πανάρχαια χρόνια!
ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η άδικη και παράλογη απόφαση προκαλεί κύματα αγανάκτησης στου Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και στις 30 Ιανουαρίου 1914συνέρχεται στο Αργυρόκαστρο Πανηπειρωτικό Συνέδριο, όπου αποφασίζεται η Επανάσταση της Βορείου Ηπείρου!
ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 1914
Παράλληλα οι Μ. Δυνάμεις, βλέποντας ότι στην πράξη δεν πετυχαίνουν τίποτα, καθώς ο Ελληνικός Στρατός κρατά στα χέρια του τις εξελίξεις και τα σύνορα, προχωρούν στις 31-1-1914 σε Διακοίνωσή τους προς την Αθήνα, θέτοντάς την προ ενός «διλλήματος», με τον ωμό εκβιασμό πως θα τις κατοχύρωναν τα νησιά του Αιγαίου πλην Ίμβρου, Τενέδου και Καστελόριζου (με τα Δωδεκάνησα υπό Ιταλική Κατοχή) εάν απομάκρυνε άμεσα τον Ελληνικό Στρατό από τη Βόρεια Ήπειρο και δεν θα ανακατευόταν πια εκεί για κανέναν λόγο, ούτε θα ενθάρρυνε τυχόν αντιδράσεις των Βορειοηπειρωτών…
Ο Βενιζέλος, αποδέχθηκε τελικά με …αστερίσκους τον ωμό εκβιασμό για να περισώσει τα ζωτικά νησιά του ΒΑ Αιγαίου, ζητώντας εγγυήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου…. και διέταξε τον Ελλαδικό Στρατό να αποχωρήσει σταδιακά, αφήνοντας την επίβλεψη της ασφάλειας των Βορειοηπειρωτών σε …Ολλανδούς Αξιωματικούς και τους Αλβανούς…
Η αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού θα ξεκινούσε την 1η Μαρτίου 1914 και θα ολοκληρωνόταν στις 31 του ίδιου μήνα…
(Δείτε και «Ήπειρος – Ιστορία του Βορείου Ελληνισμού» Κων/νου Βακαλόπουλου Εκδ. οίκος Αφων Κυριακίδη)
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟΥ - ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΧΕΙΜΑΡΡΑΣ
Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός οργισμένος μπροστά σε αυτές τις τραγικές εξελίξεις ξεσηκώνεται και αναλαμβάνει εντελώς μόνος του την υπόθεση της Ελευθερίας του, με πρωτοπόρα πάντα την απροσκύνητηΧειμάρρα, όπου ο έμπειρος Αξιωματικός Χωροφυλακής ΣπύροςΣπυρομήλιος – που είχε λάβει μέρος νωρίτερα και στον Μακεδονικό Αγώνα ως «Καπετάν Μπούας» - όχι μόνο αρνείται να εκτελέσει τις αθηναϊκές εντολές εκκένωσης, αλλά στις 9 Φεβρουαρίου κηρύσσει και την Αυτονομία της Χειμάρρας, ενώ οργανώνονται αμέσως τοπικά ένοπλα σώματα ως «Ιεροί Λόχοι»!
Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
Επικεφαλής του νέου επικού Αγώνα που εξαπλώνεται ταχύτατα σε ολόκληρη τη Βόρεια Ήπεριο, ορίζεται ο Γεώργιος Zωγράφος, γιός τουMεγάλου Eυεργέτη Xρηστάκη Zωγράφου, από το KεστοράτιAργυροκάστρου!
O Γεώργιος Zωγράφος είχε σπουδάσει νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι και στο Mόναχο, είχε εκλεγεί το 1905 βουλευτήςKαρδίτσας, το 1909 ανέλαβε το Υπουργείο Eξωτερικών έως την ώρα που ξέσπασε το Κίνημα στο Γουδί, ενώ οι τελευταίες εξελίξεις τον είχαν βρει Διοικητή ολόκληρης της απελευθερωμένης από τον Ελληνικό Στρατό Ηπείρου.
Τώρα όμως άφηνε τα πάντα πίσω του, ακούγοντας το γνήσιο κάλεσμα της ιδιαίτερης πατρίδας του, εναντιώθηκε στον ίδιο τον Βενιζέλο και αποδέχθηκε την Αρχηγία του Αυτονομιακού Αγώνα, της μεγάλης Επανάστασης της Βορείου Ηπείρου, ενάντια στις Μεγάλες Δυνάμεις, ενάντια στους Τουρκαλβανούς και ενάντια πια στην ίδια την Αθήνα!
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ
Ο Γεώργιος Ζωγράφος, γεμάτος συγκίνηση και ευθύνες, έφτασε στο Αργυρόκαστρο και σχημάτισε την ιστορική «Προσωρινή Kυβέρνηση τηςAυτονόμου Hπείρου»!
Πρόεδρος της Κυβέρνησης (Πρωθυπουργός) ανέλαβε ο ίδιος ο ΓεώργιοςΖωγράφος, Υπουργός Eξωτερικών ο Aλέξανδρος Kαραπάνος (μετέπειτα ιδρυτής της γνωστής σημερινής εφημερίδας Βήμα), Oικονομικών ο Iωάννης Παρμενίδης, Στρατιωτικών ο Δημήτριος Δούλης (Χειμαρριώτης Συνταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού, Στρατιωτικός Διοικητής Αργυροκάστρου μέχρι τότε), Παιδείας και Θρησκευτικών ο Mητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Bασίλειος (Αργυροκαστρίτης) και μέλη της Kυβέρνησης ο Mητροπολίτης Kορυτσάς Γερμανός και ο Bελλάς και Kονίτσης Σπυρίδων Βλάχος (μετέπειτα Μητροπολίτης Ιωαννίνων και από το 1949 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, διαπρύσιος κήρυκας των δικαίων του Κυπριακού Ελληνισμού και πρωταγωνιστής - διοργανωτής των μεγάλων Εθνικών Συλλαλητηρίων για την Κύπρο, μια από τις μεγαλύτερες μορφές του Ελληνισμού, γνωστός και ως «Φωνή του Γένους», παράδειγμα φωτεινό στους αιώνες)!
Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ 15-2-1914
Τότε στις 15 Φεβρουαρίου 1914, συντάχθηκε το Αργυρόκαστρο η Προκήρυξη της Ανεξαρτησίας, η οποία θα κηρυσσόταν επίσημα δύο ημέρες μετά, στις 17 Φεβρουαρίου 1914:
«Προκήρυξις της Κυβερνήσεως της Αυτονόμου Ηπείρου
Ηπειρώται!
Η εν Αργυροκάστρω συνελθούσα Συντακτική Συνέλευσις των αντιπροσώπων, ους ομόφωνος ανέδειξεν η γνώμη του Λαού,ανεκήρυξε την ίδρυσιν της «Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου» αποτελεσθησομένης εκ των επαρχιών, τας οποίας εξαναγκάζεται όπως εγκαταλίπη ο Ελληνικός Στρατός.
Κατά τας αποφάσεις της Συντακτικής Συνελεύσεως, το οριστικόνΠολίτευμα της ιδρυθείσης Αυτονόμου Πολιτείας θέλει συντάξει νέα Συντακτική Συνέλευσις, συγκληθησομένη άμα ως αι περιστάσειςεπιτρέψωσι.
Προσωρινώς δε πάσας τας εν τη Αυτονόμω Πολιτεία εξουσίας θέλει διαχειρισθή προσωρινή Κυβέρνησις, εντεταλμένη όπως κυβερνήση και διοικήση την χώραν υπό τας αρχάς της ισοπολιτείας και δικαιοσύνης, της ελευθερίας της συνειδήσεως και της προστασίας της ζωής, τιμής και περιουσίας των πολιτών ανεξαρτήτως θρησκεύματος.
Ηπειρώται! Η εν Αργυροκάστρω συνελθούσα Συντακτική Συνέλευσις εις τας αποφάσεις ταύτας προέβη αναγνωρίσασα ότι η Πατρίς ημών κινδυνεύει, καταδικασθείσα υπό των Ισχυρών. Μία κατόπιν της άλλης απωλέσθησαν αι ελπίδες ημών. Μαςαποσπώσιν από τα αγκάλας της μητρός μας Ελλάδος.
Μας αρνούνται την ανεξαρτησίαν. Μας αρνούνται την αυτοδιοίκησιν εν τω Κράτει τω Αλβανικώ. Μας αρνούνται και αυτάς ακόμη τας εγγυήσεις αίτινες ηδύναντο να περιφρουρήσωσι λυσιτελώς την ζωήν, την θρησκείαν, την περιουσίαν, την ύπαρξιν μας την εθνικήν.
Μας φέρουσιν εις τελείαν απόγνωσιν. Ούτε η παρουσία ξένων τινών αξιωματικών επί κεφαλής ατάκτων στιφών, ούτε αι πομπώδεις επαγγελίαι, ούτε αι αγαθαί προθέσεις του Ηγεμόνος, ούτε η προσωρινή παραμονή του Ελληνικού Στρατού εξασφαλίζει την Ήπειρον.
Το πάτριον ημών έδαφος κείται σήμερον λεία, δυνάμει αδίκου και ακύρου βουλήσεως πάντων των ισχυρών της γης.
Αλλ’ ακλόνητον έμεινε το ημέτερον δίκαιον, το δίκαιον του Ηπειρωτικού Λαού, να ρυθμίση τα της ιδίας του τύχης,διοργανούμενως πολιτικώς και ενόπλως, φρουρήση την ανεξαρτησίαν αυτού.
Εναντίον του απαραγράπτου τούτου δικαιώματος εκάστου λαού, ανίσχυρος είναι κατά τας αρχάς του θείου και ανθρωπίνου δικαίου, η θέλησις των Μεγάλων Δυνάμεων να δημιουργήση υπέρ της Αλβανίας έγκυρον και σεβαστόν τίτλον κυριαρχίας επί της χώρας ημών και υποχρεώση ημάς.
Ουδέν επίσης κέκτηται η Ελλάς δικαίωμα όπως εξακολουθεί κατέχουσα το ημέτερον έδαφος αποκλειστικώς ίνα παραδώσι αυτό εναντίον της ημετέρας βουλήσεως εις ξένον δυνάστην.
Ελευθέρα ήδη παντός δεσμού, μη δυνάμενη δε να συμβιώση και δη υπό τοιούτους όρους, μετά της Αλβανίας, κηρύσσει η Βόρειος Ήπειρος την ανεξαρτησίαν της και προσκαλεί τους πολίτας της, όπως υποβαλλόμενοι εις πάσαν θυσίαν προασπίσωσι την ακεραιότητα του εδάφους και τας ελευθερίας της κατά πάσης προσβολής.
Εν Αργυροκάστρω τη15η Φεβρουαρίου 1914
Η προσωρινή Κυβέρνησις
Ο Πρόεδρος Γεώργιος Χρηστάκη Ζωγράφος
Τα μέλη:
Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος
Μητροπολίτης Κορυτσάς Γερμανός
Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων»
ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗΣ - Φεβρουάριος 1914
Να πως περιγράφει τις πιο συγκλονιστικές, ιστορικές στιγμές της ιστορίας της Βορείου Ηπείρου ο ΚωνσταντίνοςΣκενδέρης στο βιβλίο του “Ο Βορειοηπειρωτικός Αγών 1914”:
«Ο Γεώργιος Χρ. Ζωγράφος αναχωρήσας εξ Αθηνών την 13ην Φεβρουαρίου 1914, μετά δύο ημέρας έφθασεν εις Αργυρόκαστρον όπου εσχημάτισε την Κυβέρνησιν Αυτονόμου Ηπείρου με μέλη τους Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο,Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα και Κορυτσάς Γερμανό.
Ο λαός τον εδέχθη μετ’ ενθουσιασμού απεριγράπτου, φιλών τους πόδας του. Σπαρακτικαί σκηναί λαμβάνουσι χώρανεκπλήκτους κρατούσαι τους ξένους δημοσιογράφους, τους παρακολουθώντας το εξελισσόμενον δράμα.
“Διότι έφθανεν εις μίαν στιγμήν, έγραφε μία αγγλική εφημερίς, καθ’ ην αι γυναίκες και τα παιδιά προσεύχονται γονατιστά, φιλούν τους τάφους των πατέρων των, τα κατώφλια των οικιών των, ασπάζονται το γλυκύ της γενέτειρας χώμα καικαταρώμενοι τους ανοικτείρμονας σφαγιαστάς των, φεύγουν ζητούντες άσυλον εις το ελληνικόν έδαφος.
Οι άνδρες οι δυνάμενοι να φέρουν όπλα, αποφασισμένοι να πέσουν εντίμως υπεραμυνόμενοι της ελευθερίας της πατρίδος των, με δάκρυα εις τους οφθαλμούς αποχωρίζονται από τας οικογενείας των και τρέπονται εις τα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου, οπόθεν θαηχήση το εγερτήριον σάλπισμα, του οποίου ο αντίλαλος θα συγκλονίσει το Πανελλήνιον”.
Μυσταγωγία εκ των σπανίων, ομοία εκείνης η οποία προ εκατό ετών εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας υπό τους ιδίους οιωνούς, υπό ταςαυτάς συνθήκας ετελείτο! Η σκηνή είναι συγκινητική! Όλοι δακρύουν!
Υψούτο η Σημαία της Αυτονόμου ήτο “Ελληνική” ή μάλλον ελληνικοτέρα της ελληνικής, φέρουσα εν τω μέσω τον “Δικέφαλον Αετόν”. Η ηχώ μετέδιδεν εις τας πλησίον κλιτείς και χαράδρας το μέγα μήνυμα της Ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου!
Το πλήθος γίνεται έξω φρενών ζητωκραυγάζον, όταν προσέρχεται οΓεώργιος Χρ. Ζωγράφος περιβαλλόμενος υπό των Μητροπολιτών Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου, Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνος και Αλέξανδρου Καραπάνου.
Οι Μητροπολίται ενδύονται τα ωμοφόρια καιεπανωκαλύμαυχα αυτών. Αρχίζει ο αγιασμός. Όταν ο Μητροπολίτης εξεφώνησετο «Ευλογητός ο Θεός ημών» η βοή έπαυσε και οι πάντες απεκαλύφθησαν. Όταν ο διάκονος εδεήθη υπέρ του «αηττήτου Βασιλέως Κωνσταντίνου» άπαντες έκαμψαν τα γόνατα!
Όταν Δευτέρα δέησις υπέρ του «Προέδρου της Βορείου Ηπείρου» Γεώργιου Ζωγράφου, αντήχησαν οι πυκνοί πυροβολισμοί των 7 χιλιάδων ανδρών και διεπέρασαν τους αιθέρας, το ευφρόσυνον γεγονός αναγγέλοντες.
Συγχρόνως υψούτω η Σημαία της Αυτονόμου Ηπείρου, ραντισθείσα με το αγιασμένο νερό του Δρίνου. Εξ άλλου εν συγκινήσει καισεβασμώ υποστέλλεται άλλη Σημαία έτερον έμβλημα σήμερον το οποίον υπό τας πτέρυγας του προστατεύει 7 εκατομμύρια Ελλήνων.
Την στιγμήν εκείνην συγκινητικώτατον λόγον εξεφώνησεν ο Μητροπολίτης Βασίλειος ειπών:
“Χάριν της υπερτάτης Εθνικής ανάγκης κατεβιβάσθης, ω θείον όνειρον, ημών τε και των πατέρων μας γαλανόλευκη μας, εθνική μας Σημαία. Αλλά αντί Σου δεν ανυψώνομεν ξένην αλλά την θυγατέραν σου Ηπειρωτικήν, προωρισμένην να κατεσχίση κατά της αλβανικής ημισελήνου”.
Ζητοκραυγαί στεντόριαι υπέρ της Αυτονόμου Ηπείρου και του Βασιλέως Κωνσταντίνου εκάλυψαν τους λόγους του Μητροπολίτου, των Ιερολοχιτών παρουσιαζόντων όπλα.
Επειδή εγνώσθη ότι η Ελληνική Κυβέρνησις, δια να μη δώση σημεία κακής πίστεως έναντι των Δυνάμεων, είχε διατάξει τον στρατόν να παρεμποδίσει την εξύψωσιν της Σημαίας της Αυτονόμου, τότε δύναμις 2 χιλιάδων ανδρών διηρημένη εις διμοιρίας εχούσας δεδοκιμασμένους αρχηγούς, επροστάτευεν την εξύψωσιν της Σημαίας κατά επιθέσεως του στρατού όστις όντως από πρωίας δι’ αυστηρών διαταγών περί παρεμποδίσεως της Ανακηρύξεως της Αυτονομίας, μετά πυροβολικού παρετάχθη εις τας αξιομάχους της πόλεως θέσεις.
Ουχ ήττον η Σημαία ανεπετάσθη, ο δε Πρόεδρος της προσωρινής Κυβερνήσεως Γεώργιος Χ. Ζωγράφος εξεφώνησεν λόγονεξόχως πολιτικόν. Ομιλήσας περί της βάσεως και των αρχών της κηρυσσομένης Αυτονομίας, η οποία εν ονόματι των αρχών του πολιτισμού και του δικαίου και των διεθνών νόμων του πολέμου, δια την αποφασισθείσαν άμυναν της χώρας, κηρύσσει καιεπαγγέλεται την ασφάλειαν της ζωής, της τιμής και της περιουσίας των τε Χριστιανών και των Μουσουλμάνων άνευ ουδενός μίσους.Η Ήπειρος, εξηκολούθησεν ο Γεώργιος Ζωγράφος, αναλαμβάνει αγώνα αμύνης, αλλ’ αμύνης ευγενούς υπέρ της εαυτής ελευθερίας τα δίκαια όμως πάντων θα καταστούν σεβαστά.
“Η Ελλάς, είπεν, εξηναγκάσθη να θυσιάσει την Ήπειρον χάριν ανωτέρων συμφερόντων. Ο Ηπειρωτικός όμως λαός δεν δύναται να υποκύψει εις τον ζυγόν βαρβάρου λαού, αι δε εγγυήσεις ας υπόσχονται, δεν είναι δυνατόν να τηρηθούν. Το προ πεντακοσίων ετών όνειρον εκπληρούται σήμερον, εν τη αποφάσει των Ηπειρωτών όπως ΑΠΟΘΑΝΟΥΝ υπέρ της Ελευθερίας των”.
Ο Ζωγράφος αφού ετόνισε την αφοσίωσιν του Ηπειρωτικού Στρατού, ούτινος η πειθαρχία και η τυφλή υπακοή, θα συντελέσουν εις την αποφυγήν παντός εκτρώπου και θα αποτελέσουν πολύτιμονάμυναν της χώρας, εζητωκράυγασεν εν τέλει υπέρ του Βασιλέως, του Στρατού και του Έθνους.
Μετά την αναπέτασιν της Σημαίας ωμίλησε πάλιν ο Σεβ. Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος και κατόπιν ολόκληρον το πλήθος διηυθύνθη προς την πόλην του Αργυροκάστρου. Ένεκα των αυστηροτάτων διαταγών αίτινες είχον δοθή, δεν ερρίφθη ουδείς πυροβολισμός.
Και τούτο οφείλεται εις την περίνοιαν καισωφροσύνην του Στρατηγού Παπούλα, ο οποίος διαβλέπων την ακατάσχετον ορμήν και την απόφασιν των οπλιτών, απέφυγε να θέση τον στρατόν εις την σκληράν δοκιμασίαν να εμποδίσει τουςεπαναστάτας και ούτω απεσοβήθησαν σοβαρά απευκταία.
Κατόπιν εις την πλατείαν του Διοικητηρίου, ο ΜητροπολίτηςΒελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων Βλάχος δια λόγου ενθουσιώδους ηλέκτρισε τα πλήθη της Σημαίας εν μέσω δαιμονιωδών κωδωνοκρουσιών, κρουομένων όλων των κωδώνων των Εκκλησιών υψουμένης υπό την επιβλεψιν των ενόπλων επί τούτω τεταγμένων σημαιοφόρων εις τον εξώστην του Διοικητηρίου»!
ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΥΤΣΑΣ ΣΕ ΑΛΒΑΝΟΥΣ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΟΡΥΤΣΙΩΤΩΝ
Και ενώ στο Αργυρόκαστρο ο Παπούλας δεν εφάρμοσε τις διαταγές Βενιζέλου και δεν επέμενε κυρίως λόγω των οπλισμένων Βορειοηπειρωτών να παραδώσει την πόλη στους Αλβανούς, στην Κορυτσά συνέβη το αντίθετο!
Διοικητής της Κορυτσάς ήταν ο Συνταγματάρχης Aλέξανδρος Kοντούλης, που εφαρμόζοντας τις εντολές Βενιζέλου,παρέδωσε την πόλη στους Aλβανούς! Και μετέπειτα τις περιοχές Mοσχόπολης και Kολωνίας, για να ακολουθήσει άγριο πογκρόμ εναντίον των εκεί Ελλήνων Βορειηπειρωτών από τους Αλβανούς!
Οι Κορυτσιώτες εξοργίστηκαν και με μάτια γεμάτα από πίκρα και αγανάκτηση, αυτοοργανώθηκαν όπως μπορούσαν και παρά τις διώξεις και την τρομοκράτηση των Αλβανών δυναστών τους και των Ολλανδών Αξιωματικών που τους …επέβλεπαν, κήρυξανΕπανάσταση στις 19 Μαρτίου 1914!
Έλλειπε όμως ο ικανός Στρατιωτικός Διοικητής, αλλά κυρίως τα πολεμοφόδια και έτσι η εξέγερση δεν μπόρεσε να αντέξει τηνεπίθεση ισχυρών Αλβανικών δυνάμεων, που στις 24 Μαρτίου 1914 ανακαταλαμβάνουν την πόλη!
Οι Έλληνες της Κορυτσάς, παρά την ηρωική άμυνά τους αναγκάζονται να διαφύγουν στα βουνά, αφήνοντας πίσω τους 114 ηρωικούς νεκρούς Έλληνες, ανάμεσά τους επτά γυναίκες και τον διάκονο της Mητροπόλεως Bασίλειο Γκιώνη!
Οι Κορυτσιώτες, βλέποντας πάνω από τις πλαγιές και τις κορυφογραμμές την αγαπημένη τους πατρίδα, ορκίζονται να τη λευτερώσουν, ενώνονται με τον υπόλοιπο Βορειοηπειρωτικό Στρατό και πραγματικά, τρεις μήνες αργότερα μπαίνουν τελικά θριαμβευτές στην Κορυτσά μας!
Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΣΟΝΤΟΥ
Ο Τσόντος, παρά την μεθοδευμένη απομάκρυνσή του, παραιτήθηκε του Στρατεύματος και ανέβηκε πάλι στη Βόρειο Ήπειρο την πιο κρίσιμη μάλιστα στιγμή, γεμίζοντας ενθουσιασμό τον ντόπιο Ελληνισμό!
ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ 1914
Στις 20 Φεβρουαρίου 1914 η Αυτονομία κηρύχτηκε στο Λεσκοβίκι και στις 23 στην Πρεμετή, όπου έγιναν και οι πρώτες μεγάλες μάχες με τους Aλβανούς.
Οι Βορειοπειρώτες, αγωνιζόμενοι για την Εθνική τους Ελευθερία, παρότι αρχικά νικήθηκαν, τελικά τους κατατρόπωσαν Αλβανούς που διοικούνταν από ξένους Αξιωματικούς(!), κάνοντας τους Δυτικούς να καταλάβουν ότι η Επανάσταστη είχε αιώνιες ρίζες και έπαιρνε σοβαρές πλέον διαστάσεις!
Στις 2 Μαρτίου, με την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από την περιοχή Χειμάρρας, 800 Τουρκαλβανοί υπό την διοίκηση Ιταλών Αξιωματικών επιτίθενται στο χωριό Βούνο, όπου αποκρούονται και τρέπονται σε άτακτη φυγή!
Στις 7 Μαρτίου μετά από σκληρές μάχες κοντά στο χωριό Κόδρα, οι Βορειοηπειρώτες κυριολεκτικά διαλύουν τις Αλβανικές δυνάμεις, που καταφεύγουν στα βουνά για να σωθούν από όλεθρο!
Στις 15 Μαρτίου ο Βορειοηπειρωτικός Στρατός τρέπει σε φυγή ισχυρές Αλβανικές δυνάμεις, που υπό την διοίκηση Ολλανδών και Ιταλών Αξιωματικών, είχαν καταλάβει την περιοχή της Κλεισούρας!
Στις 9 Απριλίου, οι Αλβανοί επιτίθενται ανεπιτυχώς στο χωριό Πυλιούρι της Χειμάρρας, αφήνοντας πίσω τους πολλούς νεκρούς και αιχμαλώτους!
Στις 12 Απριλίου οι Αλβανοί δοκιμάζουν επίθεση στο χωριό Παλιάσα της Χειμάρρας, όπου και αποκρούονται, ενώ καθώς υποχωρούν πέφτουν σε ενέδρα αποσπάσματος Κρητών εθελοντών, που τους αποδεκατίζει!
Στις 18 Απριλίου με υπόδειξη Ιταλών και Ολλανδών Αξιωματικών, οι Αλβανοί επιτίθενται και καταλαμβάνουν το στρατηγικής σημασίας Φρούριο του Μπούσι, αποκόπτοντας προσωρινά την επικοινωνία της Χειμάρρας με τους Αγίους Σαράντα.
Ταυτόχρονα σκληρές μάχες λαμβάνουν χώρα κοντά στο Μοναστήρι του Τσέπου του Αργυροκάστρου, όπου οι Αλβανοί θα ηττηθούν και πάλι και θα αναγκασθούν να καταφύγουν σε οριστικά βορεινότερες περιοχές! Πρόκειται για καθοριστική ελληνική νίκη!
Στις 23 Απριλίου πάλι, οι Βορειοηπειρωτικές δυνάμεις της περιοχής Κολώνιας, μαζί με δύο μεγάλα σώματα Κρητών εθελοντών και Αιτωλοακαρνάνων, μετά από τριήμερες αδιάκοπες μάχες, καταφέρνουν να εκδιώξουν τελικά τους Τουρκαλβανούς από ολόκληρη την επαρχία, που την εγκαταλείπουν πανικόβλητοι, χάνοντας πάνω από 500 άντρες και τον ίδιο τον Αρχηγό τουςWani Bey Starjia! (Δείτε και «Σταυρωμένοι Αετοί – οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου» Δ. Αλεξάνδρου, εκδ. Ερωδιός)
Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ
Την ίδια ημέρα, 23 Απριλίου 1914, η πανικόβλητη Αλβανική Κυβέρνηση, υπό τον κίνδυνο οριστικής συντριβής και απώλειας περισσοτέρων εδαφών, ζήτησε την παρέμβαση της Διεθνούς Eπιτροπής Eλέγχου (Δ.Ε.Ε.) για σύναψη Ανακωχής,προκειμένου να ξεκινήσουν στην Κέρκυρα διαπραγματεύσεις!
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ 1914-ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ‘’ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ’’
Με τη σύναψη ανακωχής και την παύση της ελληνικής προέλασης, τα μέλη της Διεθνούς Eπιτροπής Ελέγχου (Αγγλίας, Γερμανίας, Αυστρίας, Γαλλίας, Ρωσίας, Ιταλίας), ο εκπρόσωπος της Αλβανικής Κυβέρνησης Μεχδή Φράσαρι και οι ΓεώργιοςZωγράφος και Aλέξανδρος Kαραπάνος, εκπρόσωποι της Aυτονόμου Hπείρου, συναντήθηκαν στους Aγίους Σαράντα και από κει πέρασαν στην Kέρκυρα, όπου στις 4 Μαΐου 1914 (17 Mαΐου με το νέο ημερολόγιο) υπέγραψαν το περίφημο Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, με το οποίο δικαιωνόταν (εν μέρει όμως) ο αγώνας των Bορειοηπειρωτών!
Mε το Πρωτόκολλο της Kερκύρας, αναγνωριζόταν η Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου μέσα στα όρια της αλβανικής επικράτειας, κατοχυρωνόταν η χρήση και διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας εξασφαλιζόταν η συγκρότηση ειδικού σώματοςΒορειοπειρωτικής Αστυνομίας και απαγορευόταν η είσοδος και η στάθμευση στις δύο αυτόνομες επαρχίες «στρατιωτικών μονάδων μη αυτοχθόνων», πλήν περιπτώσεως πολέμου!
Tο Πρωτόκολλο συνυπογράφηκε από όλους και από την Αλβανία, αλλά και από τους Ζωγράφο και Καραπάνο, με την επιφύλαξη της έγκρισής του από τους Βορειοηπειρώτες.
ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ - ΔΕΛΒΙΝΟ
Έτσι συγκλήθηκε Πανηπειρωτικό Συνέδριο στο Δέλβινο για την έγκριση και κύρωση του Πρωτοκόλλου, όπου συμμετείχαν αντιπρόσωποι από τις περιοχές Xειμάρρας, Aγίων Σαράντα, Aργυροκάστρου, Πρεμετής, Πωγωνίου, Λεσκοβικίου, Eρσέκας καιKορυτσάς.
Η ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΡΑΣ
Αλλά οι Βορειοηπειρώτες, είχαν πια πολεμήσει, είχαν δώσει σκληρές και αιματηρές μάχες, όχι πια για εσωτερική, τοπική Αυτονομία, αλλά για πραγματική Ανεξαρτησία και Ελευθερία!
Έτσι μόνο οι αντιπρόσωποι της Xειμάρρας και ο ηρωικόςΣπυρομήλιος, αρνήθηκαν να προσυπογράψουν τις μεσοβέζικες συμφωνίες!
Με πίκρα και αγανάκτηση έφυγαν από τη Συνέλευση ζητωκραυγάζοντας το αιώνιο ποθούμενο «Ένωσις ή θάνατος», υψώνοντας στην άπαρτη Χειμάρρα την Ελληνική Σημαία!
Η άρνηση των Χειμαρριωτών υπήρξε δίκαια, γνήσια, αληθινή, περήφανη και προφητική! Διότι η Βόρεια Ήπειρος, δεν έμενε ελεύθερη, αλλά παρέμενε σκλαβωμένη, εντός της Αλβανίας, παρότι ήταν πανάρχαια ελληνική περιοχή!
Η Ιστορία και οι εξελίξεις, δικαίωσαν απόλυτα τη Χειμάρρα και προσωπικά τον μεγάλο Σπυρομήλιο, το νέο Καστριώτη!
Η «Αυτονομία» ήταν μια ακόμη εφεύρεση των Μεγάλων Δυνάμεων, για να ανασχέσουν και να αποτρέψουν την Ανεξαρτησία της Βορείου Ηπείρου και την μετέπειτα Ένωσή της με την υπόλοιπη Ελλάδα!
Δυστυχώς, ο Σπυρομήλιος είχε δίκαιο! Η Βόρεια Ήπειρος, ήταν σε θέση τότε, με τις στρατιωτικές νίκες και τους ελληνικούς πληθυσμούς της, να επιβάλει την Ανεξαρτησία της και την Ένωσή της με την Ελλάδα! Την έχει ήδη κερδίσει επάξια στο πεδίο της μάχης! Την έχασε όμως στα χαρτιά…
ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ 1915
Ακολουθεί ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η δεύτερη είσοδος του Ελληνικού Στρατού και η παράδοση της εξουσίας από την Κυβέρνηση Βορείου Ηπείρου στις 24 Οκτωβρίου 1914. Στα τέλη 1915 αρχές 1916 μάλιστα οι Βορειοηπειρώτες Βουλευτές συμμετέχουν στην Ελληνική Βουλή, κάτι που προκαλεί την οργή της Ιταλίας!
ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΝΩΣΗ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΜΕ ΕΛΛΑΔΑ 1916
Τελικά, τον Μάρτιο του 1916 με Βασιλικό Διάταγμα κηρύσσεται επίσημα στην Αθήνα η Ένωση της Βορείου Ηπείρου με την μητέρα Ελλάδα, μέσα σε κλίμα εθνικού ενθουσιασμού!
Αλλά ο Εθνικός Διχασμός μόλις είχε αρχίσει και τα πικρά ποτήρια θα ήταν αμέτρητα…
ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ – ΚΑΤΑΛΗΨΗ Β.Η. ΑΠΟ ΙΤΑΛΙΑ 1916-17
Η Ελλάδα μέχρι τότε δεν είχε βγει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ όπως ήθελε ο Βενιζέλος, κάτι που θα έχει ολέθριες συνέπειες στη Βόρεια Ήπειρο, απ΄ όπου ο Ελληνικός Στρατός αποχωρεί και πάλι, ενώ οι Ιταλικές Δυνάμεις καταλαμβάνουν όλη την μαρτυρική γη των αετών προχωρώντας και στην ελεύθερη Ήπειρο ως τα Γιάννενα!
Η Ρώμη κηρύσσει τότε στα 1917 αυθαίρετα την Ενοποίηση και Ανεξαρτησία της Αλβανίας, αναλαμβάνοντας την ένοπλη και διπλωματική προστασία του νέου προτεκτοράτους της…
Αρχίζει έτσι μια τραγική περίοδος βίας και τρομοκρατίαςγια τη Βόρεια ¨Ηπειρο, από τη στυγνή Ιταλική Κατοχή, που ενθαρρύνει κάθε είδους επίθεσης, εκφοβισμού, βασανιστηρίων και εθνοκάθαρσης, των Αλβανικών ληστρικών Συμμοριών εναντίον των Ελλήνων! Ο Διωγμός αρχίζει! Η Μοσχόπολη γίνεται στάχτη, ενώ η Κορυτσά περνά στη Γαλλική κατοχή, που μοιάζει με «όαση» μπροστά στη φρίκη των Ιταλο-Αλβανών!
Τότε η Ιταλία φυτεύει την προπαγάνδα των δήθεν «αλύτρωτων Αλβανών» έως Άρτας και Πρέβεζας, ενώ υποδαυλίζει τηΡουμανική Προπαγάνδα, για να παρασύρει τους δυναμικούς Βλαχόφωνους (Λατινόφωνους) Έλληνες στα δίχτυα της…
ΤΡΙΤΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ 1917
Με την είσοδο της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ελληνικός Στρατός γίνεται πλέον συμμαχικός και προελαύνει επανακτώντας πόλεις όπως το Αργυρόκαστρο, την Πρεμετή, την Χειμάρρα, τη Ρίζα, το Λεσκοβίσκι και την Μοσχόπολη! Επανακτώντας για 3η φορά την μαρτυρική Βόρεια Ήπειρο! Την Κορυτσά εξακολουθούν να ελέγχουν Γάλλοι.
ΣΥΜΦΩΝΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ – ΤΙΤΟΝΙ 1919
Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου (Ανακωχή Μούδρου 30 Οκτωβρίου 1918), υπογράφεται από Ελλάδα και Ιταλία το Σύμφωνο των Βενιζέλου-Τιτόνι (ΥΠΕΞ Ιταλίας) στις 29 Ιουνίου 1919, όπου η Ιταλία αποδεχόταν την ενσωμάτωση της νότιας Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα αναγνώριση Ιταλικών δικαιωμάτων από την Αθήνα σε Αυλώνα και ενδοχώρα, καθώς και σε περιοχές της Μικρασίας που ενδιέφεραν τη Ρώμη.
ΕΠΙΔΙΚΑΣΗ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ-ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΜΜΑΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 1920
Στις 13/14 Ιανουαρίου 1920 λαμβάνει χώρα μια μεγάλη επιτυχία, καθώς εγκρίνεται από το Ανώτατο Συμμαχικό Συμβούλιο ηΣυμφωνία Βενιζέλου – Τιτόνι και έτσι η Βόρεια Ήπειρος επιδικάζεται στην Ελλάδα, με σύμφωνη γνώμη μετέπειτα και του Πρόεδρο των ΗΠΑ Γουίλσων την 10η και 25η Φεβρουαρίου 1920!
Όμως ο Βενιζέλος δεν σπεύδει να καταλάβει μονομερώς τη Βόρεια Ήπειρο στρατιωτικά, περιμένοντας το πράσινο φως από τους Συμμάχους, καθώς η Ελλάδα βρισκόταν έφτανε πια στη Μικρασία και κατείχε ήδη με Συμμαχική απόφαση την Eλληνικότατη Σμύρνη!
Για να διασφαλίσει όμως τους ελληνικούς πληθυσμούς, έρχεται σε «Ενδιάμεση Συμφωνία» με τους Αλβανούς, ώστε μεν η Ελλάδα να μην κινηθεί στρατιωτικά προς τη Β.Η., και οι Αλβανοί με τη σειρά τους να σεβαστούν τους εκεί Ελληνικούς Πληθυσμούς, μέχρι των τελεσιδίκων αποφάσεων των Μ. Δυνάμεων, που ήταν σίγουρος πως δεν θα αργούσαν, καθώς η νίκη ήταν με το πλευρό Αντάντ και Ελλάδος!
ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΓΕΡΟΥΣΙΑΣ 1920 ΥΠΕΡ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ Β.Η. ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ
Μια ακόμη μάλιστα μεγάλη διπλωματική επιτυχία έρχεται να σφραγίσει και πάλι τις ελπίδες όλων, καθώς στις 17 Μαΐου 1920 ηΑμερικανική Γερουσία ψηφίζει πως η Βόρειος Ήπειρος χωρίς την εξαίρεση της Κορυτσάς, έπρεπε να παραχωρηθεί στην Ελλάδα, όπως και τα Δωδεκάνησα και η δυτική πλευρά της Μικράς Ασίας!
ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΙΤΑΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στις 2 Αυγούστου 1920, η Ιταλία αρχίζει να αναθεωρεί το Σύμφωνο Βενιζέλου-Τιτόνι και υπογράφει Συμφωνία με την Αλβανία, παραδίδοντας στους Αλβανούς τον Αυλώνα και κρατώντας τη στρατηγική για τα Στενά του Οτράντο νήσο Σάσων…
ΣΥΝΘΗΚΗ ΣΕΒΡΩΝ 1920
Ακολουθεί στις 20 Αυγούστου 1920 η περίφημη Συνθήκη των Σεβρών, όπου η Ελλάδα ενσωματώνει στον κορμό της την Ανατολική Θράκη μέχρι την Τσαλτάτζα έξω από την Κωνσταντινούπολη, αναλαμβάνει τη Διοίκηση της Σμύρνης και γίνεται η χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών!
ΗΤΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 1920
Ο πρωτεργάτης της μεγάλης όμως Ελλάδας αλλά και του Εθνικού δυστυχώς Διχασμού, ο Βενιζέλος, δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει την επαναφορά της Βορείου Ηπείρου στον μητρικό κορμό, αφού παρά την ιστορική και πρωτοφανή εθνική επιτυχία των Σεβρών, χάνει τις Εκλογές και η Αντάντ βρίσκει αφορμή και αλλάζει πολιτική έναντι της Ελλάδος, κάνοντας στροφή 180 μοιρών!
Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚτΕ 1920
Έτσι στις 17 Δεκεμβρίου 1920 η Αλβανία γίνεται δεκτή ως Μέλος στην Κοινωνία των Εθνών και ζητά να διευθετηθούν προς όφελός της τα νότια σύνορά της με την Ελλάδα. Η ΚτΕ αποφαίνεται ότι είναι αναρμόδια, αλλά η εχθρική μας Ιταλία επαναφέρει διαρκώς το ζήτημα των ακαθόριστων συνόρων και πιέζει φορτικά υπέρ της Αλβανίας, παρότι είχε αποφανθεί το Ανώτατο Συμμαχικό Συμβούλιο το 1920, για επιδίκαση της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα!
Η ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΙΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ 1921
Τελικά στο Παρίσι το Νοέμβριο του 1921, στη Διάσκεψη των «Συμμάχων» μας (που σε λίγο θα βοηθούσαν και τον Κεμάλ στην Μ. Ασία), αποφασίζεται τα σύνορα Ελλάδος – Αλβανίας να επανέλθουν έτσι όπως καθορίστηκαν με το άθλιο Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, το οποίο είχαν συνυπογράψει τότε εναντίον μας, οι τωρινοί ηττημένοι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Γερμανία και Αυστροουγγαρία! Έτσι η Βόρεια Ήπειρος δίνεται πάλι στην Αλβανία…
ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΣΤΗ ΧΑΓΗ 1935
Η Βόρειος Ήπειρος ήταν λοιπόν ξανά στα χέρια τους και έτσι οι Αλβανοί ανενόχλητοι, άρχισαν τη φοβερή καταπίεση, προσπαθώντας να εξαφανίσουν τα ελληνικά σχολειά και την ελληνική γλώσσα, σπρώχνοντας τους Βορειοηπειρώτες σε μια ευφυή κίνηση!
Την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 1935 κατά του Αλβανικού Κράτους, όπου και δικαιώθηκαν πανηγυρικά μεν, αλλά δεν άλλαξε σχεδόν τίποτε δε στην πράξη, καθώς σε λίγο, από το 1944, η σκιά του σκληρού Αλβανικού Σταλινισμού του Ενβέρ Χότζα θα έβγαζε τη χώρα από την ιστορία του κόσμου, εξαπολύοντας με την περιβόητη Μυστική Αστυνομία(Sigurimi) τρομακτικό διωγμό κατά των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, φράζοντας τα σύνορα με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και χτίζοντας πάνω από 600.000 πολυβολεία για την άμυνα κατά των «εχθρών» από στεριά και θάλασσα, αφήνοντας τον λαό του στην πείνα, τη φτώχεια, την οπισθοδρόμηση, την τρομακτική δυστυχία… μόνο και μόνο για να καυχιέται ότι εφάρμοζε τον Κομμουνισμό στην πράξη, σε τέτοιο βαθμό, που το 1967 απαγόρευσε δια νόμου τη θρησκεία και έγινε έτσι το μόνο επισήμως άθεο κράτος στην ιστορία του Κόσμου… Και πρόκοψε…
ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ 1939 – ΟΧΙ 1940
ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ 1940
Η Αυτοκρατορία του Μουσολίνι επιτέθηκε στη μικρή και σχεδόν άοπλη Ελλάδα με όλο το μένος και την δύναμη της πολεμικής της μηχανής, ώστε να μπορέσει ο Ιταλός Φασίστας «να πιεί καφέ το απόγευμα στην Ακρόπολη», αλλά συνάντησε την ατσάλινη ελληνική ψυχή, την υπέρτατη αυτοθυσία
Ο Ελληνικός Στρατός όχι μόνο αναχαιτίζει λοιπόν την μεγάλη Ιταλική Επίθεση, αλλά προελαύνει πλέον νικηφόρα για 4η φορά στην σκλαβωμένη Βόρεια Ήπειρο, που με δεκάδες σημαίες και δάκρυα χαράς αγκαλιάζει ξανά τα παλικάρια της Ελλάδας και θεωρεί πια πως ήρθε η οριστική λύση του Ζητήματός της!
Ο Ελληνικός Στρατός, κερνάει στον Κόσμο και την Ιστορία την πρώτη μεγάλη και καθοριστική Νίκη εναντίον του αήττητου έως τότε Άξονα, αλλάζοντας την πορεία του Πολέμου και αναγκάζοντας τον Χίτλερ να αναβάλει την κρίσιμη Επίθεσή του κατά της Ρωσίας, να καταπιαστεί με την κατάληψη της Ελλάδας και να μπλεχτεί έτσι στον βαρύ ρωσικό χειμώνα, που θα σταθεί μοιραίος για το Γ΄ Ράιχ!
Ο Ελληνισμός πληρώνει τούτο το μέγα κατόρθωμα με εκατόμβες θυμάτων στο πεδίο της μάχης, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, την πείνα και την Κατοχή, στα Ολοκαυτώματα δεκάδων χωριών, μια αληθινή Γενοκτονία, που θα στοιχίσει το 10% του πληθυσμού της Ελλάδας! (Δείτε και «Σταυρωμένοι Αετοί – οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου» Δ. Αλεξάνδρου, εκδ. Ερωδιός)
ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ
Στο τέλος δε του Πολέμου, η Ελλάδα προσέφυγε στη «Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων ή Διάσκεψη των 21 Εθνών», που είχε ξεκινήσει, στις 27/6/1946 ωςΔιάσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών των νικητριών χωρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Παρίσι (και κατέληξε στην ομώνυμη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947),ζητώντας την δίκαιη ενσωμάτωση της Βορείου Ηπείρου, την οποία είχε απελευθερώσει ο Ελληνικός Στρατός, χαρίζοντας την πρώτη και πιο καθοριστική Νίκη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου!
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ
Αλλά, παρότι το κλίμα λόγω των Ελληνικών Άθλων και της καθοριστικής συμβολής της Ελλάδος στη νίκη κατά του Άξονα, ήταν ευνοϊκό και παρά το γεγονός ότι νωρίτερα, στις 26 Μαρτίου 1946, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής ενέκρινε τις Ελληνικές διεκδικήσεις επί της Βορείου Ηπείρου, χάρη στη σφοδρή κυρίως αντίθεση του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας Μολότωφ δεν ικανοποιήθηκε τελικά άμεσα το ελληνικό αίτημα για τη Bόρεια Ήπειρο και το Ζήτημα παραπέμφθηκε στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών των 4 Δυνάμεων, που με τη σειρά του απεφάσισε πως η επίλυση του Βορειοηπειρωτικού θα αφεθεί στο μέλλον, μετά τη λύση του Αυστριακού (επιλύθηκε το 1955) και του Γερμανικού (επιλύθηκε το 1990 με την Επανένωση των δύο Γερμανιών, Δυτικής και Ανατολικής)!
Η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΕΚΚΡΕΜΕΙ ΔΙΕΘΝΩΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ
Άρα η οριστική Επανένωση της Βορείου Ηπείρου με τη μητέρα Ελλάδα εκκρεμεί επίσημα, στο Συμβούλιο των Τεσσάρων Μεγάλων Δυνάμεων, νικητριών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήτοι ΗΠΑ, Ρωσίας, Γαλλίας και Αγγλίας!
Και επομένως η μεθοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας υφίσταται μόνο de facto και όχι de jure.
100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
Εκατό χρόνια μετά λοιπόν την ηρωική Επανάσταση της Βορείου Ηπείρου και την Ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της το 1914 έρχεται πια η Ώρα του αληθινού Χρέους! Η ώρα της τελικής Επίλυσης του Βορειοηπειρωτικού, που εκκρεμεί επίσημα στο Συμβούλιο των 4!
Η Επίλυσή του είναι σίγουρο πως δεν θα γίνει από την Αθήνα, η οποία μάλιστα είναι αντίθεση πάντα σε κάθε διάθεση Ελευθερίας των Αλύτρωτων Ελλήνων και συνιστά διαρκώς «παθητική στάση» όπως και το 1914…
Αλλά εάν οι Βορειοηπειρώτες άκουγαν την Αθήνα, δεν θα γινόταν ποτέ τίποτα! Ούτε Επανάσταση, ούτε Κυβέρνηση Βορείου Ηπείρου, ούτε Προκήρυξη της Ανεξαρτησίας!
Η Ελευθερία έρχεται πάντα από μέσα! Από εκεί που είναι η ψυχή! Από εκεί που πηγάζουν δάκρυα και καθήκον!
Και θα ΄ρθει!
Κατεβάστε σχετικά e-books
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε