Αυτός ο παραλληλεπίπεδος λίθος της φωτογραφίας, που βρίσκεται στο αρχαιολογικό χώρο των Δελφών, θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμη ένα λόγο ενδιαφέροντος και....
έρευνας ως προς τα δελφικά (και ελληνικά) πράγματα της αρχαιότητας.
Αιτία είναι οι τέσσερεις «μορφές» που είναι χαραγμένες πάνω του και που δεν έχουν σχεδόν τίποτε κοινό με άλλες ανάγλυφες ή ζωγραφικές παραστάσεις αρχαιοελληνικής τεχνοτροπίας.
Πολλών μάλιστα θα μπορούσε να οργιάσει η φαντασία και να συνδέσουν τις
εμφανιζόμενες εγχαράξεις με βραχογραφίες που έχουν βρεθεί σε διάφορα μέρη του κόσμου και ερμηνεύονται απο τολμηρούς ερευνητές με αντισυμβατικό για την αρχαιολογία τρόπο.
Με την δική μου, μη επιστημονική ματιά, ο παραλληλεπίπεδος λίθος αποτελεί δομικό στοιχείο κάποιου κτίσματος. Οπως επίσης μπορώ να επισημάνω πως η διάβρωση στις εγχαράξεις ακολουθεί την διάβρωση της πέτρας κάτι που αποκλείει το γεγονός αυτές να έγιναν στην σύγχρονη εποχή.
Και αναφέρομαι στην σύγχρονη εποχή γιατί μόνο στον τελευταίο αιώνα έχουμε αναφορές σε μηχανικά υποκατάστατα του ανθρώπου (ρομπότ) και την τεχνολογία για να τα κατασκευάσουμε.
Η φιγούρα νο2 όμως μας παρουσιάζει ένα ρομπότ όπως θα το σχεδίαζε σήμερα βιαστικά ένας ενήλικας ή ένα παιδικό χέρι (ίσες γραμμές, τετράγωνο σώμα, παράλληλα πόδια, σχεδόν τετράγωνο κεφάλι χωρίς λαιμό – ενω στις υπόλοιπες φιγούρες τα ανθρώπινα στοιχεία είναι εμφανή). Στο αριστερό του χέρι κρατάει φιάλη ενώ η κλίση των ποδιών δείχνει κίνηση προς τα αριστερά (δίνει την φιάλη στην φιγούρα νο3;).
Η φιγούρα νο3 είναι γυναικεία, όπως φαίνεται απο τα στήθη, και κρατά πράγματα και στα δύο χέρια. Στο δεξί μάλλον ένα ψηλό κύπελλο και στο αριστερό κάτι που μοιάζει με ξετυλιγμένη περγαμηνή.
Η φιγούρα νο1 μας παρουσιάζει ενα ανθρώπινο ον με υπερμέγεθες κεφάλι (!) – σε σχέση με τα κεφάλια στις άλλες φιγούρες που ακολουθούν τις αναλογίες των σωμάτων.
Η φιγούρα νο 4 είναι επίσης ενδιαφέρουσα. Βλέπουμε ένα στιβαρό ανδρικό σώμα το κεφάλι όμως δεν είναι ανθρώπινο. Παρά την σοβαρή διάβρωση σε αυτό το σημείο, με λίγη προσπάθεια διακρίνεται ένα τριγωνικό κεφάλι με κέρατα. Η πιο προφανής σύνδεση με την ελληνική αρχαιότητα είναι αυτή του Μινώταυρου!
Ρομπότ και Μινώταυρος στους Δελφούς! Πως, πότε και γιατί;
Συνδέονται όλα αυτά με την ίδρυση του δελφικού ιερού απο Κρήτες;
Υπήρχαν στην αρχαιότητα μηχανικές κατασκευές-συσκευές τέτοιου είδους;
Αν δεν δεχθούμε πως αυτή η εγχάραξη αποτελεί συνειδητή πράξη κάποιου καλλιτέχνη της (πόσο αρχαίας;) εποχής του που παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη σκηνή (μυστηριακής ιερουργίας ίσως!) με όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν, τότε η εξήγηση που θα μας έβγαζε απο πολλές σκοτούρες θα ήταν πως όλο αυτό το δημιούργημα ανήκει σε κάποιο μειράκιο της αρχαιότητας που είχε σαν όνειρο μια μέρα να γίνει ένας μεγάλος γλύπτης και χάραζε άτεχνα τις παιδικές του φαντασιώσεις όπου έβρισκε.
Για την αποφυγή παρερμηνειών και παρεξηγήσεων δεν επεκτείνομαι αναλυτικά σε ερεθίσματα και υποθέσεις που εγείρει ο συγκεκριμένος λίθος.
Σε κάθε περίπτωση όμως,θα είχε μέγιστο ενδιαφέρον μια χρονολόγιση των εγχαράξεων.
Κείμενο και φωτογραφίες © Γιάννης Χριστόπουλος - Δελφικός
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε
έρευνας ως προς τα δελφικά (και ελληνικά) πράγματα της αρχαιότητας.
Αιτία είναι οι τέσσερεις «μορφές» που είναι χαραγμένες πάνω του και που δεν έχουν σχεδόν τίποτε κοινό με άλλες ανάγλυφες ή ζωγραφικές παραστάσεις αρχαιοελληνικής τεχνοτροπίας.
Πολλών μάλιστα θα μπορούσε να οργιάσει η φαντασία και να συνδέσουν τις
εμφανιζόμενες εγχαράξεις με βραχογραφίες που έχουν βρεθεί σε διάφορα μέρη του κόσμου και ερμηνεύονται απο τολμηρούς ερευνητές με αντισυμβατικό για την αρχαιολογία τρόπο.
Με την δική μου, μη επιστημονική ματιά, ο παραλληλεπίπεδος λίθος αποτελεί δομικό στοιχείο κάποιου κτίσματος. Οπως επίσης μπορώ να επισημάνω πως η διάβρωση στις εγχαράξεις ακολουθεί την διάβρωση της πέτρας κάτι που αποκλείει το γεγονός αυτές να έγιναν στην σύγχρονη εποχή.
Και αναφέρομαι στην σύγχρονη εποχή γιατί μόνο στον τελευταίο αιώνα έχουμε αναφορές σε μηχανικά υποκατάστατα του ανθρώπου (ρομπότ) και την τεχνολογία για να τα κατασκευάσουμε.
Η φιγούρα νο2 όμως μας παρουσιάζει ένα ρομπότ όπως θα το σχεδίαζε σήμερα βιαστικά ένας ενήλικας ή ένα παιδικό χέρι (ίσες γραμμές, τετράγωνο σώμα, παράλληλα πόδια, σχεδόν τετράγωνο κεφάλι χωρίς λαιμό – ενω στις υπόλοιπες φιγούρες τα ανθρώπινα στοιχεία είναι εμφανή). Στο αριστερό του χέρι κρατάει φιάλη ενώ η κλίση των ποδιών δείχνει κίνηση προς τα αριστερά (δίνει την φιάλη στην φιγούρα νο3;).
Η φιγούρα νο3 είναι γυναικεία, όπως φαίνεται απο τα στήθη, και κρατά πράγματα και στα δύο χέρια. Στο δεξί μάλλον ένα ψηλό κύπελλο και στο αριστερό κάτι που μοιάζει με ξετυλιγμένη περγαμηνή.
Η φιγούρα νο1 μας παρουσιάζει ενα ανθρώπινο ον με υπερμέγεθες κεφάλι (!) – σε σχέση με τα κεφάλια στις άλλες φιγούρες που ακολουθούν τις αναλογίες των σωμάτων.
Η φιγούρα νο 4 είναι επίσης ενδιαφέρουσα. Βλέπουμε ένα στιβαρό ανδρικό σώμα το κεφάλι όμως δεν είναι ανθρώπινο. Παρά την σοβαρή διάβρωση σε αυτό το σημείο, με λίγη προσπάθεια διακρίνεται ένα τριγωνικό κεφάλι με κέρατα. Η πιο προφανής σύνδεση με την ελληνική αρχαιότητα είναι αυτή του Μινώταυρου!
Ρομπότ και Μινώταυρος στους Δελφούς! Πως, πότε και γιατί;
Συνδέονται όλα αυτά με την ίδρυση του δελφικού ιερού απο Κρήτες;
Υπήρχαν στην αρχαιότητα μηχανικές κατασκευές-συσκευές τέτοιου είδους;
Αν δεν δεχθούμε πως αυτή η εγχάραξη αποτελεί συνειδητή πράξη κάποιου καλλιτέχνη της (πόσο αρχαίας;) εποχής του που παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη σκηνή (μυστηριακής ιερουργίας ίσως!) με όλα τα ερωτήματα που προκύπτουν, τότε η εξήγηση που θα μας έβγαζε απο πολλές σκοτούρες θα ήταν πως όλο αυτό το δημιούργημα ανήκει σε κάποιο μειράκιο της αρχαιότητας που είχε σαν όνειρο μια μέρα να γίνει ένας μεγάλος γλύπτης και χάραζε άτεχνα τις παιδικές του φαντασιώσεις όπου έβρισκε.
Για την αποφυγή παρερμηνειών και παρεξηγήσεων δεν επεκτείνομαι αναλυτικά σε ερεθίσματα και υποθέσεις που εγείρει ο συγκεκριμένος λίθος.
Σε κάθε περίπτωση όμως,θα είχε μέγιστο ενδιαφέρον μια χρονολόγιση των εγχαράξεων.
Κείμενο και φωτογραφίες © Γιάννης Χριστόπουλος - Δελφικός
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε