Το πραγματικό νόημα είναι η γέννεση του Θεανθρώπου, δηλαδή του Χριστού. Παλιότερα οι άνθρωποι των πόλεων, αλλά κυρίως των χωριών, ετοίμαζαν τα φτωχικά εδέσματα τα οποία μοίραζαν ο ένας στον άλλο εκείνες τις θείες ημέρες.
Όλοι ήταν χαρούμενοι και είχαν στο μυαλό τους τον μικρό Χριστό. Σε κάθε σπίτι άναβαν τα τζάκια και γύρω απο αυτά υπήρχε στρωμένο το τραπέζι με τα λίγα αλλά πεντανόστιμα φαγητά.
Εκείνη την εποχή όλοι ήταν με το χαμόγελο και άσχετα που ήταν τόσο μα τόσο φτωχοί έδιναν τα λιγοστά φαγητά που είχαν στα μικρά παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα.
Μετά από κάποια χρόνια, η κάποτε γλυκιά μικρή Ελλάδα, εισήλθε στην νέα εποχή και μαζί με την Ελλάδα και οι κάτοικοι αυτού του τόπου. Η παράδοση σχεδόν χάθηκε και τα Χριστούγεννα έγιναν μια απλή γιορτή, με πολλά φωτάκια και στολίδια.
Που και που υπάρχει και από κανένας που λέει ένα-δύο λόγια για τον Χριστό, αλλά αυτά τα λόγια μάλλον περνάνε αδιάφορα από τους ανθρώπους. Τι πάθαμε και ξεχάσαμε; Γιατί με πιάνει νοσταλγία για τα παλιά; Γιατί νιώθω αυτή την πικρία;
Ο Θεός ίσως θέλει να μας δείξει με αυτό τον τρόπο, ότι ο θησαυρός μας είναι μέσα στην καρδιά μας και όχι σε αυτό τον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι μου λείπουν εκείνες οι όχι και τόσο μακρυνές εποχές, που τα πράγματα ήταν πιο απλά.
Ας κάνουμε μια προσπάθεια εφέτος τα Χριστούγεννα, ο καθένας και η καθεμιά ξεχωριστά, να θυμηθούμε το πραγματικό νόημα! Ας δούμε σε κάθε άνθρωπο, τον Χριστό και ας φερθούμε όπως θα θέλαμε να μας φερθούν.
Ale Ri
[Πηγή]
Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε
