στρέψει ενάντια στην ίδια μας την φύση που είναι η αγάπη.
Με χιλιάδες τρόπους, μας σπρώχνει στο να φερόμαστε στους άλλους, όχι όπως θα θέλαμε να μας φερθούν εκείνοι, αλλά όπως τυχόν να φέρθηκε κάποιος, άσχημα σε εμάς.
Κυριαρχεί η εβραϊκή νοοτροπία του Γιαχβέ της παλιάς διαθήκης, του Διαβόλου: "οφθαλμός αντί οφθαλμού, δόντι αντί δοντιού". Δικός του είναι άλλωστε ο κόσμος αυτός. Ναι, όμως εμείς δεν ανήκουμε εδώ.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων φέρεται δυστυχώς, απο τα μικρότερα πράγματα ως τα μεγαλύτερα, βάση της νοοτροπίας αυτής. Αυτό κάνει πολλούς να στρέφονται απογοητευμένοι, προς την ίδια συμπεριφορά για να νιώσουν ίσως δικαιωμένοι για όσα κάποιοι τους έκαναν, για να επιβιώσουν. Πολλοί άνθρωποι άλλαξαν και έφτασαν από θύματα άλλων, να μετατραπούν σε θύτες.
Υπάρχουν όμως και εκείνες και εκείνοι που δεν άλλαξαν. Αυτοί που απλά υπομένουν, πολλές φορές με δάκρυα, αλλά υπομένουν τον κόσμο αυτό. Υπομένουν κάθε μέρα, πάλι απο την αρχή, ξυπνώντας για να πολεμήσουν τους ίδιους δαίμονες που εχθές τους κούρασαν. Ξέρουν οτι ο υπομείνας εις τέλος αυτός θα κερδίσει.
Αυτός που δεν θα αλλάξει, αυτός που θα πολεμήσει και θα νικήσει, όπως Νίκησε ο Αρχηγός Τους. Δεν δέχονται να γίνουν ένα με αυτή τη βρωμιά στην οποία ζούν. Ξέρουν τι πάει να πεί πόνος και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μην πληγώσουν κάποιον.
Είναι εκείνοι που δεν άλλαξαν για να "επιβιώσουν" κι όμως "επιβιώνουν" χάρη στον Χριστό. Είναι εκείνοι που έχουν αφιερώσει την ζωή τους στο να βοηθούν τους γύρω τους, δίχως κανείς να το γνωρίζει.
Αντίθετα λοιπόν από τον Γιαχβέ, την νοοτροπία του και τον κόσμο αυτό, ακριβώς απέναντι είναι ο Χριστός, ο οποίος μας δείχνει με το παράδειγμά Του την συγχώρεση και την προσφορά της αγάπης άνευ όρους προς όλους.
"Να φέρεστε όπως θέλετε να σας φέρονται μας είπε. Να γυρνάμε και το άλλο μάγουλο. Όχι ανταπόδοση της κακίας όπως θέλει ο Γιαχβέ Σατανάς. Πάνω στον σταυρό ο Χριστός, τα λόγια που είπε τα έκανε και πράξη.
"Πατέρα συγχώρεσέ τους δεν ξέρουν τι κάνουν", ήταν τα λόγια Του για τους σταυρωτές Του, την στιγμή του τρομερού μαρτυρίου.
Απο την μιά λοιπόν είναι ο Χριστός, η Αγάπη, η προσφορά και το Φώς και από την άλλη, η κακιά του Γιαχβέ, ο οποίος υπηρετεί το σκότος. Ο καθένας επιλέγει, είτε τον δρόμο της φύσης της ψυχής του, που θα τον οδηγήσει πίσω στην πηγή του, στον Δημιουργό του ή τον δρόμο της κακίας -τον οποίο εύκολα προσφέρει ο κόσμος αυτός και έυκολα μας οδηγεί ο εγωισμός μας να επιλέξουμε- που θα τον οδηγεί κάθε φορά πιο μακριά από την φύση του, απο την καταγωγή του, απο το φώς, απο τον Δημιουργό του.
Πολλοί σκέφτονται, ότι ακόμη και αν αυτοί φερθούν όμορφα δεν θα κερδίσουν τίποτα. Μα ακριβώς εκεί είναι όλο το νόημα. Να δίνεις για να δίνεις, όχι να δίνεις για να περιμένεις να πάρεις. Αν θέλεις και άλλο λόγο να το κάνεις για να μην χαθεί η αγάπη φίλε.
Να το κάνεις γιατί εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που αναρωτιούνται αν χάθηκε η αγάπη και η ανθρωπιά. Έχουμε άτυπη υποχρέωση να τους δείχνουμε καθημερινά οτι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Έχουμε πόλεμο και άμαχοι δεν υπάρχουν.
Αν το σκεφτούμε λίγο αυτό, οτι γύρω μας ανά πάσα στιγμή υπάρχουν άνθρωποι, ψυχές ζωντανές σαν και εμάς, με τις ίδιες στεναχώριες, τα ίδια προβλήματα, άνθρωποι με συναισθήματα, άνθρωποι που σιωπηλά ζητούν με τον τρόπο τους λίγη αγάπη, τότε ίσως να φτάσουμε ένα βήμα πιο κοντά στο να αντιληφθούμε τι πάει να πεί αγάπη. Ίσως να φτάσουμε ένα βήμα πιο κοντά στο φώς.
Ι. Χ. Ν.
Από κάπου ψηλά,
R. DΕΛH
[Πηγή]
Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε