το υπόλοιπο του μανδύα της Γης…
Δύο συμπαγείς δομές βρίσκονται βαθιά μέσα στη Γη, περίπου στις αντίθετες πλευρές του πλανήτη. Οι δύο δομές, έχουν η κάθε μία το μέγεθος μιας ηπείρου και είναι 100 φορές ψηλότερες από το Έβερεστ. «Kάθονται» στον πυρήνα, 1.800 μίλια βαθιά και περίπου στα μισά του δρόμου προς το κέντρο της Γης.
«Ενώ η προέλευση και τη σύνθεση των δομών είναι ακόμη άγνωστες, υποψιαζόμαστε ότι κατέχουν σημαντικές ενδείξεις για το πώς σχηματίστηκε η Γη και πώς λειτουργεί σήμερα», δήλωσε ο επιστήμονας Edward Garneno του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Η ανακάλυψη αυτών των δομών δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Geoscience.
«Η Γη απλώνεται σαν ένα κρεμμύδι, με ένα λεπτό εξωτερικό φλοιό, έναν παχύρρευστο μανδύα, ένα ρευστό εξωτερικό πυρήνα και ένα στερεό εσωτερικό πυρήνα. Οι δύο δομές, σαν γιγάντιες σταγόνες βράχων, «κάθονται» στον μανδύα στην κορυφή του πυρήνα της Γης, κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό από τη μία πλευρά και κάτω από την Αφρική και τον Ατλαντικό Ωκεανό από την άλλη», δήλωσε ο Garneno.
Εκτός από την τελευταία αυτή ανακάλυψη, οι επιστήμονες έχουν ήδη βρει αποδείξεις για μια τεράστια δεξαμενή νερού βαθιά κάτω από την επιφάνεια της Γης, τρεις φορές τον όγκο όλων των ωκεανών, ενώ μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ πιστεύουν ότι έχουν εντοπίσει ένα «στοιχείο» ότι ένα «αρχαίο κομμάτι» εξακολουθεί να υπάρχει στο μανδύα της Γης…
Όπως είναι φυσικό, με τις τελευταίες ανακαλύψεις και τις τρέχουσες δραστηριότητες που πραγματοποιούνται από τους σημερινούς ερευνητές και τους επιστήμονες για να διαλευκάνουν τα μυστικά που κρύβονται βαθιά μέσα στη γη, το ενδιαφέρον για τη θεωρία κούφια γη αυξάνεται και πάλι.
Σύμφωνα με την θεωρία της Κούφιας Γης, ο πλανήτης μας είναι είτε εξ ολοκλήρου κούφιος ή αλλιώς περιέχει ένα σημαντικό κενό εσωτερικό χώρο.
Η πρώτη ιδέα ότι η Γη είναι ένας κοίλο κέλυφος φαίνεται να ήρθε από τον Edmond Halley το 1692. Είπε ότι το κοίλο κέλυφος είναι περίπου 800 χιλιόμετρα παχύ, με δύο εσωτερικά ομόκεντρα κελύφη και έναν εσώτατο πυρήνα (πολλοί το βλέπουν ως ήλιο). Ατμόσφαιρες διαχωρίζουν αυτά τα κελύφη, ενώ κάθε κέλυφος περιστρέφεται σε διαφορετική ταχύτητα και το καθένα έχει τους δικούς του μαγνητικούς πόλους.
Ακολούθησαν και άλλοι με ένα παρόμοιο σκεπτικό, όπως, το 1818 ο John Cleves Symmes Jr. πρότεινε ότι η Γη αποτελείται από ένα κοίλο κέλυφος περίπου 1.300 χιλιόμετρα (800 μίλια) πάχους, με ανοίγματα περίπου 2.300 χιλιόμετρα (1.400 μίλια) κατά μήκος των δύο πόλων με 4 εσωτερικά κελύφη με το καθένα ανοικτό προς τους πόλους. Πρότεινε, λοιπόν, μια αποστολή στο Βόρειο Πόλο αλλά ο τότε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Andrew Jackson, σταμάτησε την προσπάθεια.
Και, φυσικά, ο πολύ γνωστός στο συγκεκριμένο θέμα, αντιναύαρχος Richard E. Byrd ο οποίος πέταξε πάνω από τον Βόρειο Πόλο, στις 9 Μαΐου 1926 και πάνω από το Νότιο Πόλο στις 29 Νοεμβρίου 1929.
«Μου αρέσει να βλέπω τη γη πέρα από τον Πόλο. Η περιοχή πέρα από τον Πόλο είναι το κέντρο του Μεγάλου Αινίγματος», δήλωσε ο Byrd τον Φεβρουάριο του 1947, λίγο πριν επιχειρήσει ένα ένα ταξίδι 2.750 χιλιομέτρων σε όλο τον Βόρειο Πόλο…
Τι συμβαίνει τελικά; Αυτές οι δύο τεράστιες δομές σχεδόν στο κέντρο της Γης που «φαίνεται» να στηρίζουν το εξωτερικό «κέλυφος» μπορεί να αποτελούν μία ελάχιστη απόδειξη ή έστω μία ένδειξη ότι ο πλανήτης μας είναι κούφιος και, μάλιστα, κατασκευασμένος από άγνωστα όντα που πολλές αρχαίες παραδόσεις στο μεγαλύτερο μέρος της υφηλίου, αναφέρουν;
Για υπότιτλους: Γραναζάκι ~ Υπότιτλοι ~ Αγγλικά ~ Υπότιτλοι ~ Αυτόματη μετάφραση ~ Επιλογή γλώσσας
Σπύρος Μακρής
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε « »
