Ὁ Ἕλλην ἦτο ναυσιπλόος, ἐξερευνητής, μαχητής, σοφός. Ἠ Ἑλληνική ἱστορία δέν εἶναι 3.000 ἐτῶν ὡς κακῶς λέγεται ἀλλά 11.500.
Ὁ Σόλων κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ζωῆς του εἶχεν ἐπισκεφθεῖ τὴν Αἴγυπτον καὶ εἰς αὐτὴν τὴν συνάντησιν ὁ Αἰγύπτιος ἱερεὺς τοῦ ἀπεκάλυψεν ὅτι «ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχετε μίαν ἱστορίαν 9.000 ἐτῶν, ἐνῶ ἡ δική μας εἶναι 8.000 ἐτῶν», «ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΤΙΜΑΙΟΣ ~ ΚΡΙΤΙΑΣ»
Εἰς τούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνας τῶν ὁποίων ἔτος ἐνάρξεως ἀναφέρεται ὅτι εἶναι τό 776 Π.Χ, καθ΄ ὅτι οἱ Ὀλυμπιακοί προϋπῆρχον, καί ἕως τό 58 Μ.Χ. συμετεῖχον μόνον Ἕλληνες, δηλ. ἀδιαλείπτως διά 800 καί πλέον ἔτη συμμετεῖχον μόνον Ἕλληνες, ἀπό ὅλα τά μήκη καί πλάτη τοῦ πλανήτη Γῆ.
Ἐκτός ἀπό τό 56 Μ.Χ ποῦ συμμετεῖχεν ὁ Νέρων, ἀλλά καί αὐτός ἐπικαλέσθηκεν ὡς ἐπιχείρημα, τό ὅτι καί ἐμεῖς οἱ Ρωμαίοι Ἕλληνες ἤμαστε, βεβαίως δέ καί τήν ἰσχύν του.
Ὁ Ἰσοκράτης πρός τιμήν τῆς 100ης Ὀλυμπιάδος γράφει τόν πανηγυρικόν του καί λέγει: «ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν, ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες».
Δηλ. Εἰς αὐτήν τήν χώραν κατοικοῦμεν χωρίς νά ἐκδιώξωμεν ἄλλους, οὔτε ἤταν ἔρημος καί τήν καταλάβαμεν, οὔτε ἀπό πολλά ἔθνη ὡς μιγάδες συγκεντρωθήκαμεν, ἀλλ΄ οὕτως καλῶς καί γνησίως ὑπάρχομεν, ὥστ΄ἐξ αὐτῆς ἀκριβῶς γεννηθήκαμεν, ταύτην κατέχοντες καθ΄ὅλον τόν χρόνον ἐξακολουθοῦμεν νά ζῶμεν, καθ΄ὅτι εἴμαστε αὐτόχθονες.
Εἶναι Χειμώνας τοῦ 480 π.Χ., μετά τήν ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος, λίγο πρίν τή μάχη τῶν Πλαταιῶν καί ὁ Μαρδόνιος, στρατηγός τῶν Περσῶν, ἐπιχειρεῖ διά τοῦ χρυσοῦ νά ἐξαγοράσει τούς Ἕλληνες.
Ἡ Ἀθήνα ἔχει μετατραπεῖ σέ σωρό καμμένων ἐρειπείων καί ἡ Ἀττική γῆ ἔχει γίνει στάχτη: ὡς καί τά δένδρα κομμένα καί καμμένα ἀπό τίς ὀρδές τῶν βαρβάρων. Οἱ Λακεδαιμόνιοι, φοβούμενοι μήπως οἱ Ἀθηναῖοι μηδίσουν, στέλνουν πρεσβεία στήν Ἀθήνα.
ὁ Ἡρόδοτος γράφει τήν μνημειώδη ἀπάντηση τῶν Ἀθηναίων:
Τό μέν δεῖσαι Λακεδαιμονίους... οὔτε χρυσός γής ἐστι οὐδαμόθι τοσούτος οὔτε χώρη κάλλεει καί ἀρετή μέγα ὑπερφέρουσα τά ἠμεῖς δεξάμενοι ἐθέλοιμεν ἄν μηδίσαντες καταδουλῶσαι τήν Ἑλλάδα.
... αὔτις δέ τό Ἑλληνικόν ἐόν ὄμαιμον τέ καί ὁμόγλωσσον, καί Θεῶν ἱδρύματα κοινά καί θυσίαι ἤθεα τέ ὁμότροπα, τῶν προδότας γενέσθαι Ἀθηναίους οὐκ ἄν εὖ ἔχοι. ...ἔστ’ ἄν καί εἰς περιή Ἀθηναίων μηδαμά ὁμολογήσοντας ἠμέας Ξέρξη…
Τό ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι φοβήθηκαν μήπως ἔλθομεν σέ συμφωνία μέ τόν βάρβαρο εἶναι ἀπολύτως ἀνθρώπινο.
Ὅμως εἶναι ἀναμφιβόλως ἐπαίσχυντο, πού φαίνεστε νά φοβάστε σχετικά μέ τό φρόνημα τῶν Ἀθηναίων ἐνῶ αὐτό τό γνωρίζετε ἄριστα, ὅτι δηλαδή πουθενά στή γῆ δέν ὑπάρχει τόσο χρυσάφι οὔτε χώρα, πού νά ὑπερέχει ἐξαιρετικά ὡς πρός τήν ὀμορφιά καί τήν ἀρετή, τά ὁποία δεχόμενοι θά θέλαμε νά ταχθοῦμε μέ τό μέρος τῶν Μήδων καί νά ὑποδουλώσουμε ἐντελῶς τήν Ἑλλάδα.
Διότι εἶναι πολλά καί σημαντικά αὐτά πού μᾶς ἐμποδίζουν νά πράξωμε τοῦτα, ἀκόμη κι ἄν τό ἐπιθυμούσαμε, καί πρῶτα καί μέγιστα εἶναι τά ἀγάλματα καί τά οἰκήματα τῶν θεῶν, πού εἶναι πυρπολημένα καί θαμμένα στό χῶμα, γιά τά ὁποία εἶναι ἀνάγκη νά ἐπιβάλωμε τή μεγίστη τιμωρία παρά νά συμμαχήσωμε μέ αὐτόν πού διέπραξε αὐτά, καί ἐπιπλέον ἡ Ελληνικότητα, πού εἶναι τό ὄμαιμο, τό ὁμόγλωσσο, τά κοινά ἱδρύματα τά ἀφιερωμένα στούς θεούς καί οἱ θυσίες, καθώς καί τά ὁμοειδῆ ἤθη, πού δέν θά ἦτο ποτέ ἀνδρεῖο νά τά προδώσουν οἱ Ἀθηναῖοι.
Νά γνωρίζετε λοιπόν καλά, ἄν ἔτυχε στό παρελθόν νά μήν τό γνωρίζετε, ὅτι ἕως ὅτου σώζεται ἔστω καί ἕνας Ἀθηναῖος, μέ κανένα τρόπο δέν πρόκειται νά συνομολογήσωμεν μέ τόν Ξέρξη.
Ὁ Πλάτων εἰς τήν «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» του 469 - 470 του γράφει:
Φημί γάρ τό μέν Ἑλληνικόν γένος αὐτό αὑτῶ οἰκεῖον εἶναι καί συγγενές,
τῶ δέ βαρβαρικῶ ὀθνεῖον καί ἀλλότριον. Φαίνεται μοι, ὥσπερ καί ὁνομάζεται δύο ταῦτα ὁνόματα πόλεμος τε καί στάσις, οὔτω καί εἶναι δύο, ὄντα ἐπί δυοῖν τίνοιν διαφοραῖν.....
Ἕλληνας μέν ἄρα βαρβάροις καί βαρβάρους Ἕλλησι πολεμεῖν μαχομένους τέ φήσομεν καί πολεμίοις φύσει εἶναι, καί πόλεμον τήν ἔχθραν ταύτην κλητέον. Ἕλληνας δέ Ἕλλησιν, ὅταν τί τοιοῦτον δρῶσιν, φύσει μέν φίλους εἶναι, νοσεῖν δ΄ἐν τῶ τοιούτω τήν Ἑλλάδα καί στασιάζειν, καί στάσιν τήν τοιαύτην ἔχθραν κλητέον.
Ἡ λέξις ἰθαγένεια ὁποία εἶναι σύνθετος ἀποτελουμένη ἀπό τό ἰθύς + γένος, τό ρῆμα εἶναι ἰθύνω = καθιστῶ εὐθύ, δηλ ὁ ἀπ' εὐθείας προερχόμενος ἀπό τό ἴδιον γένος. Κατά τούς σοφούς ἡμῶν προγόνους διά νά εἶσαι Ἕλλην οἱ γονεῖς σου πρέπει νά εἶναι καί οἱ δύο Ἕλληνες.
Ἐάν κάποιος παρακατιανός καί ξεπεσμένος (ἕλλην) ἀποκτοῦσεν παιδιά μέ μία βάρβαρη, τά παιδιά τά ἀποκαλοῦσαν μιξοβάρβαρα καί δέν τά ἀνεγνώριζον γιά Ἕλληνα.
ΠΑΤΡΙΣ (ἐκ τοῦ πατρός) Εἶναι ἕνα σύνολον ἀνθρώπων κατοικούντων εἰς μίαν ὁρισμένην γεωγραφικήν περιοχήν, ἐχόντων τήν ἰδίαν γλώσσαν καί τό ἴδιον παρελθόν, συνδεομένων δέ διά κοινῶν ἠθῶν καί ἐθίμων, καί ἐχόντων τάς ἰδίας προσδοκίας διά τό μέλλον, εἶναι ὁ τόπος ποῦ ἐγεννήθησαν καί ἐνταφιάσθησαν οἱ πρόγονοι των.
Σεβαστοί Ἕλληνες μέ ποτάμια αἵματος εἰς τά πεδία τῶν μαχῶν ἐπότισαν τό δένδρον τῆς Ἐλευθερίας διά νά μάς τήν κληροδοτήσουν αὐτήν τήν Πατρίδαν Ἐλευθέραν καθαράν καί ἄφθαρτον, ἐμεῖς δέ νά ἀναπνέωμεν τόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας μέ τάς δικάς των θυσίας.
Ὁφείλομεν εἰς τόν παρόντα χρόνον, ἀλλά καί εἰς τό ἀπώτατον μέλον νά εἴμεθα εὐγνώμονες πρός τούς ἥρωας μας καί προγόνους μας. Καθαράν μᾶς τήν παρέδωσαν καθαράν ὁφείλομεν νά τήν παραδώσωμεν εἰς τάς γενεάς πού ἔρχονται.
Ὅλοι ὁμολογοῦν ὅτι εὐρισκόμεθα σέ παρακμή. Διέξοδος εἰς τό ἀδιέξοδον τῆς παρακμῆς εἶναι ἐπιστροφή εἰς τήν σοφίαν, τό μεγαλεῖον, τήν λαμπρότητα, τήν πολεμικήν ἀρετήν, τήν δόξαν τῶν προγόνων μας, ἐπιστροφή εἰς τάς ρίζας μας πού εἶναι αἰώνιαι, διαχρονικαί, ἀειθαλεῖς, Πατρίς - Θρησκεία - Οἰκογένεια. Ἐπιστροφή εἰς τόν Ἑλληνικόν πολιτισμόν καί τάς ἙλληνοΧριστιανικάς παραδόσεις.
ΜΠΑΡΑΜΠΟΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
[Πηγή]
Οι απόψεις του ιστολογίου μας δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο των άρθρων που δημοσιεύουμε