ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΟ ΥΜΝΟ ΤΗΣ ΛΑΓΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΗΔΟΝΩΝ "ΚΑΡΜΙΝΑ ΜΠΟΥΡΑΝΑ" ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ ΣΤΙΣ 18/6/2016.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΤΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΤΗΣ "ΘΕΑΣ ΤΥΧΗΣ " ! ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΝΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΑ ΤΟ ΣΤΕΜΜΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟ ΤΟΥ ΤΡΟΧΟΥ ΕΝΩ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΕΦΕΤΑΙ ΕΠΑΝΩ , ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ !
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ , ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΠΙΚΛΗΤΙΚΗ ΤΕΛΕΤΗ ΣΤΟ ΣΑΤΑΝΑ !
Μεσαίωνας.
Καλογερική ατμόσφαιρα αλά «Το όνομα του Ρόδου» -Ουμπέρτο Έκο. Κάποιοι στοιχειωμένοι μοναχοί καταριούνται τη μοίρα τους, ριγμένοι στα ασκητικά μπουντρούμια των υγρών βιβλιοθηκών.
Σαρκάζουν, ειρωνεύονται, αυτομαστιγώνονται, σατιρίζουν το πεπρωμένο. Γράφουν στα κληρικολατινικά, γράφουν και περιγελούν της Τύχης τα γυρίσματα: «O Fortuna!»- Αχ μωρή ρημάδα τύχη…»
Δημιουργήθηκαν κυρίως απ’ τους Goliardi, μια συγκεχυμένη κοινωνία κληρικών με δικούς τους νόμους και τρόπο ζωής, που είχαν σαν δάσκαλους διανοούμενους των χρόνων εκείνων με προεξάρχοντα τον Rierre Abelard (1079-1142) «φιλόσοφο της νέας λαϊκής κοινωνίας», που ήταν πρότυπο της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.
Τα τελευταία 75 χρόνια το δημοφιλέστερο χορωδιακό κομμάτι στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μακράν η εισαγωγή και το φινάλε των «Κάρμινα Μπουράνα» του Καρλ Όρφ.
Ακούστηκε μαζικά σε κινηματογραφικές ταινίες, σε τηλεοπτικές εκπομπές, σε διαφημίσεις, σε συναυλίες, σε πολιτικές συγκεντρώσεις, κυρίως όμως ήταν το Τρίτο Ράιχ που έλαβε το μαγικό αυτό εργαλείο ξεσηκωμού των πληθών. Σε διαπερνά, σε υπνωτίζει, πώς να το κάνουμε!
Ποια όμως είναι η ιστορία του διάσημου έργου; Γεννημένος στις 10 Ιουλίου 1895 στο Μόναχο, ο Καρλ Όρφ υπήρξε γόνος οικογένειας που από παράδοση ήταν στρατιωτικοί.
Το 1924, ο Καρλ Όρφ άρχισε να δουλεύει την θεωρία του για μια ενότητα των τεχνών (μουσική, χορός, ποίηση, σχέδιο και θεατρική χειρονομία και που θα ονομαζόταν Schulwerk ή μουσική για παιδιά.
Όταν το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ήρθε στην εξουσία, ο Όρφ προσπάθησε να προσαρμόσει την μουσικοκινητική του μέθοδο στα γούστα των Ναζί. Έτσι αφαίρεσε την τζαζ και ατονική μουσική και πρόσθεσε δημοτική μουσική.
Αυτό έγινε σε συνεργασία με τον εκδότη του Βίλυ Στρέκερ και τον φίλο του μουσικολόγο Τουίτενχοφ που είχε επαφές με το καθεστώς και ειδικά τους Καταδρομείς (Στορμτρούπερς) και την Χιτλερική Νεολαία. Δίχως την παραμικρή αμφιβολία τα μουσικά θέματα των Κάρμινα Μπουράνα γράφτηκαν για τη Χιτλερική Νεολαία.
Η ονομασία τους σημαίνει «τραγούδια των Βενεδικτίνων», ανακαλύφθηκαν στο Αβαείο του Μπέουερν στις Βαυαρικές Άλπεις. Στην πλειοψηφία τους τα 1000 ποιήματα και τραγούδια, που τα αποτελούσαν ήταν γραμμένα σε μία μείξη λατινικών, γαλλικών και γερμανικών με την δημώδη ποίηση της εποχής και ήταν ανώνυμα.
Τα ποιήματα μπορούν να χωρισθούν σε Ηθικά, Σατιρικά, Ερωτικά ποιήματα, ποιήματα της ταβέρνας (του κρασιού και της χαρτοπαιξίας).
Τα θέματα των ποιημάτων ήταν η ανθρώπινη διαφθορά, η πολιτική του κλήρου, η απώλεια της τύχης, συμβουλές για ιερείς και επισκόπους, και ακόμα επίκληση για μια Σταυροφορία. Ακόμα αναφέρονται στη διαφθορά και την κατάχρηση εξουσίας του κλήρου και την αναζήτηση των γήινων απολαύσεων.
Ο Όρφ διάλεξε 25 από αυτά και αποφάσισε να συνεργασθεί με τον Τουίντενχοφ, ο οποίος είχε ξεκάθαρη ιδέα, πως η μουσική μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την Χιτλερική Νεολαία για να δημιουργήσει αίσθηση κοινότητας.
Επί Γκαίμπελς, το Υπουργείο Πολιτισμού είχε εκδώσει τον οκτάλογο του μουσικού, που καθόριζε πως θα έπρεπε να γράφεται η μουσική. Ένας από τους αυτούς τους κανόνες είναι ότι η έμφαση δίνεται στην μελωδία και ότι αυτή η μελωδία πρέπει να επαναλαμβάνεται.
Κάτι που ισχύει ειδικά στο O Fortuna, όπου η βασική μελωδία επαναλαμβάνεται και από τα τέσσερα χορωδιακά μέλη (σοπράνο, άλτο, τενόρο και μπάσο).
Ένας ακόμα κανόνας είναι ότι θα έπρεπε οι ακροατές να καταλαβαίνουν με το πνεύμα και όχι με την λογική. Αυτό ενισχυόταν από την γρήγορη εναλλαγή ρυθμού.
Ο Γκαίμπελς δήλωνε ότι «χρειαζόταν μια μεταβατική περίοδος για να αφαιρεθούν τα λάθη, οι αποτυχίες και οι εκφράσεις της παρακμής μέσα από την καλλιέργεια των ιδιοτήτων που κάνουν την Γερμανική μουσική πραγματικά δυνατή καλλιτεχνικά»
Τα «Κάρμινα Μπουράνα» συνδεόταν με τον γερμανικό λαό και την ιστορία γιατί ως χειρόγραφα είχαν γραφεί και συλλεχθεί μέσα στα εδάφη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η αυτό που οι εθνοκοινωνιστές αποκαλούσαν Πρώτο Ράιχ. Τα Carmina Burana απεδείκνυαν ότι οι Γερμανοί ως κάτοικοι του Πρώτου Ράιχ ήταν μορφωμένοι και δημιουργικοί.
Έτσι οι εθνοκοινωνιστές επιτρέποντας την παράσταση του έργου του Ορφ απεδείκνυαν πόσο μεγάλος λαός ήταν οι Γερμανοί και ότι διατηρούσαν τα ταλέντα των αρχαίων τους προγόνων.
O Fortuna Ω τύχη
velut luna σαν το φεγγάρι
statu variabilis, άστατη
semper crescis πρώτα μεγαλώνεις
aut decrescis; κι ύστερα μικραίνεις
vita detestabilis ζωή μισητή
nunc obdurat πότε μας βαραίνεις
et tunc curat πότε μας ξαλαφρώνεις
ludo mentis aciem όπως κάνεις κέφι
egestatem, φτώχεια
potestatem εξουσία
dissolvit ut glaciem. τις λιώνεις σαν πάγο.
Sors immanis Απάνθρωπη
et inanis, και κενή
rota tu volubilis, στρίβεις κατά πώς θέλεις
status malus, κακόβουλη
vana salus ματαιόδοξη
semper dissolubilis, εξατμίζεσαι
obumbrata μες στη σκιά
et velata μες στα πέλαγα
michi quoque niteris; κι εμένα σκιάζεις
nunc per ludum στα παιχνίδια σου
dorsum nudum γυμνή η πλάτη μου
fero tui sceleris. υποκύπτω σ’ ότι διαλέξεις.
Sors salutis Η Υγεία
et virtutis κι η αρετή
michi nunc contraria, είναι εναντίον μου,
est affectus άγονται
et defectus και φέρονται
semper in angaria. σκλαβωμένες.
Hac in hora Πάμε λοιπόν
sine mora μην αργούμε
corde pulsum tangite; αγγίξτε τις χορδές
quod per sortem αφού κι εμάς
sternit fortem, η μοίρα ορίζει
mecum omnes plangite! όλοι μαζί μου κλάψτε!
Ο Γερμανός μουσουργός και παιδαγωγός Καρλ Ορφ έγραψε την καντάτα αυτήν το 1937, όταν ήταν ολοκάθαρα πια τα σημάδια για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Από αυτήν έγινε διάσημος, και δυστυχώς δεν έγινε γνωστό όλο το άλλο του έργο, και επιπλέον, χωρίς να βρει καθόλου μιμητές σε αυτό το μοναδικό είδος που λανσάρισε.
Ένας Βαυαρός επιθεωρητής βιβλιοθηκών είχε ανακαλύψει σε ένα μοναστήρι των Βενεδικτίνων στο Μόναχο αυτά τα στιχουργήματα, γραμμένα στα λατινικά από σπουδαστές και κληρικούς, τα οποία τοποθετούνται στον 13ο αιώνα.
Προς έκπληξη και του ιδίου, οι στίχοι δεν υμνούσαν τον Θεό αλλά περιείχαν έναν άκρατο ερωτισμό σε μια γλώσσα ελευθεριάζουσα, γεγονός που αναμφισβήτητα προκάλεσε σκάνδαλο. Ο έρωτας όμως όλες τις εποχές είναι η κινητήριος δύναμη ενάντια στην όποια επικρατούσα αλγεινή κοινωνική ατμόσφαιρα.
Συγκεκριμένα, τα θέματα των ποιημάτων ήταν η ανθρώπινη διαφθορά, η πολιτική του κλήρου, η απώλεια της τύχης, συμβουλές για ιερείς και επισκόπους, και ακόμα επίκληση για μια Σταυροφορία.
Επιπροσθέτως, αναφέρονται στη διαφθορά και στην κατάχρηση εξουσίας του κλήρου και στην αναζήτηση των γήινων απολαύσεων. Η αυθεντική συλλογή βρίσκεται σήμερα στην Κρατική Βιβλιοθήκη της Βαυαρίας στο Μόναχο.
Ο Ορφ δεν χρησιμοποίησε τις νότες που υποτυπωδώς συνόδευαν τους στίχους, πήρε όμως κάποιους από αυτούς και τους μελοποίησε προσαρμόζοντάς τους άψογα, σαν να ήταν εκείνης της εποχής.
Επηρεασμένος από τη μεσαιωνική μουσική, τις όπερες του Μοντεβέρντι και τα έργα του Στραβίνσκυ, ο μουσουργός δίνει βαρύτητα στο υποβλητικό και επιβλητικό ύφος και στη μελωδία που επαναλαμβάνεται.
Το έργο σόκαρε εξαιτίας του ηδονιστικού περιεχομένου κυρίως των στίχων, παρότι στην ουσία είναι ένας ύμνος στη ζωή και στη ματαιότητα των αισθήσεων.
Συγκερνώντας έναν συνδυασμό μπαρόκ όπερας, αρχαίου ελληνικού θεάτρου και μιας μεταφυσικής αγωνίας –χριστιανικό παγανιστικό κατάλοιπο– με έναν κατανοητό τρόπο, δημιούργησε ένα σημαντικό θεατρικό έργο με τεράστια απήχηση. Η γραφή έχει πολύ μεγάλες απαιτήσεις σε μουσικές δυνάμεις και η δομή της κατευθύνει το έργο σε σκηνικές παρουσιάσεις.
Είναι από τα ελάχιστα έργα στη διάρκεια του 20ού αιώνα που είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία, χρησιμοποιήθηκαν σε τηλεοπτικές διαφημίσεις, κινηματογραφικές ταινίες μέχρι πολιτικές συγκεντρώσεις του Γ’ Ράιχ αλλά και σημερινών, και έγιναν δημοφιλή σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Παρότι το έργο είναι ολόκληρο εξαιρετικό, το πιο διάσημο από αυτά είναι το «O Fortuna!», αφιερωμένο στη θεά Τύχη των αρχαίων Ρωμαίων. Η βασική μελωδία επαναλαμβάνεται και από τα τέσσερα χορωδιακά μέλη (σοπράνο, άλτο, τενόρο και μπάσο).
Βεβαίως, η ιστορία των «Κάρμινα Μπουράνα» είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν της ομώνυμης καντάτας του Ορφ.
Πρόκειται για ποιήματα του 13ου αιώνα γραμμένα στα λατινικά, που βρέθηκαν σε μοναστήρι έξω από το Μόναχο, γεγονός που ήταν αρκετό για να σκανδαλίσει, καθώς το περιεχόμενό τους δεν αποτελούσε ύμνο προς τον Θεό αλλά προς τον ακραίο ηδονισμό και η γλώσσα τους ήταν εξαιρετικά ελευθεριάζουσα.
Η Carmina Burana, είναι έργο του Carl Orff και είναι μελοποιημένα μεσαιωνικά ποιήματα κάποιων κοσμοκαλόγερων που κοροϊδεύουν την καθολική εκλησία και υμνούν τις χαρές της ζωής.
Τα θέματα της συλλογής των ποιημάτων της «Καρμίνα Μποράνα» ήταν η ανθρώπινη διαφθορά, η πολιτική του κλήρου, η απώλεια της τύχης, συμβουλές για ιερείς και επισκόπους, και ακόμα… επίκληση για μια Σταυροφορία!
Ακόμα αναφέρονται στην διαφθορά και την κατάχρηση εξουσίας του κλήρου και την αναζήτηση των γήινων απολαύσεων. Ενώ υποτίθεται ότι τα «Κάρμινα Μπουράνα» είναι επιφανειακά χριστιανικά, στην ουσία είναι καθαρά παγανιστικά.
H μουσική λειτουργει πάνω στους ακροατες με τρόπο… “μαγικό”, μέσα από «ένα υπνωτικό στοιχείο επανάληψης».
Τα κομμάτια είναι σχεδόν όλα γραμμένα στα Λατινικά, με κάποια να είναι γραμμένα στα Γερμανικά και άλλα στα Γαλλικά: έχουμε να κάνουμε με “μακαρονικούς στίχους“, μια μείξη Λατινικών, γερμανικών και γαλλικών.
«O Fortuna!» Το συγκεκριμενο και πιο δημοφιλές χορωδιακό κομμάτι από την αρχή των «Κάρμινα Μπουράνα» του Καρλ Ορφ. Ακούγεται σε τηλεοπτικές διαφημίσεις ή σε ταινίες, όπως το «Εξκάλιμπερ» του Τζων Μπούρμαν.
Η μουσική του έχει τέτοια δύναμη που θεωρείται ότι μπορεί να “συνεπάρει” τα πλήθη, ενώ στην ουσία τους επιβάλλεται. Γι’ αυτό εξάλλου χρησιμοποιήθηκε και από το Τρίτο Ράιχ και μετά από το ΠΑΣΟΚ, στις πολιτικές τους συγκεντρώσεις.
Η συλλογή Κάρμινα Μπουράνα είναι γεμάτη αναφορές σε ερωτικές ακολασίες, ανήθικες προτάσεις, υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών αλλά και στο παιχνίδι της κυβείας – γνωστό στις μέρες μας και ως μπαρμπούτι.
Ειδικά το ποίημα «O Fortuna!», που ακουγόταν για χρόνια στις συγκεντρώσεις των «σοσιαλιστών», αναφέρεται στην τραγική κατάσταση στην οποία μπορεί να περιέλθει ο άνθρωπος αν αφεθεί στις δυνάμεις της μοίρας. Μια κατάσταση που, όπως λένε οι στίχοι, μπορεί να συνθλίψει και την πιο… κραταιά εξουσία.
σ.σ. Η πρωτη καλοκαιρινη πανσεληνος του Ιουνιου ειναι στις 20/6 . Αυτη η πανσεληνος φερνει στην επιφανεια φοβους και ανησυχιες στον ανθρωπο. Η τελευταια πανσεληνος του Αυγουστου γνωστη και ως κοκκινη (δλδ αιματηρη πανσεληνος) κλεινει τα γεματα φεγγαρια του καλοκαιριου με τελετουργικες σατανιστικες ανθρωποθυσιες και αιμοποσιες σε ολο τον πλανητη.
Οι σεληνιακες ιδιοτητες των συναισθηματων και ενστικτων φτανουν στο αποκορυφωμα τους μεσω της πανσεληνου και των γνωστων μαγνητικων πεδιων της που επηρρεαζουν αρκετα το μεσο ανθρωπο που απεχει απο τα πνευματικα και τα μυστηρια της ορθοδοξου πιστης .
Δυο μερες νωριτερα της πανσεληνου δλδ στις 18/6 οπου και θα γινει η συναυλια της Καρμινα Μπουρανα, υπαρχει η σημαντικοτερη οψη πλανητων της χρονιας Κρονου/Ποσειδωνα.
Δεν χρειαζεται να πουμε περισσοτερα περι κρονιων αρνητικων δυναμεων , οπως επισης και περι αποστατων εκ Κρονου. Οι γονοι τους διοικουν την γη σημερα . Τελουν διαρκως μεσω των μυστικων σεχτων τους βαβυλωνιακης προελευσης μαυρη μαγεια με αποτελεσμα ο πλανητης να εχει περιελθει σε αρνητικων δονησεων διαστημικη ακτινοβολια.
Την ολη κατασταση πιθανως ν`αντισταθμισει ο πλανητης Ποσειδωνας που βρισκεται σε συναστρια με τον Κρονο ως αγαπητος των αρχαιων ελληνων .
Για εμας τους υπολοιπους προσευχη και καταφυγιο ο Ιησους Χριστος !
[Πηγή]
