γίνει γνωστή από τη δοκιμή της ατομικής βόμβας εκεί το 1946.
Ο Réard εφηύρε το μπικίνι την ίδια χρονιά και του έδωσε αυτό το όνομα γιατί πίστευε ότι το αποκαλυπτικό ένδυμα θα δημιουργούσε πάταγο παρόμοιο με αυτό της ατομικής βόμβας.
Το μπικίνι όμως φαίνεται ότι ήταν ήδη γνωστό στα τολμηρά κορίτσια της ρωμαϊκής περιόδου.
Η πλέον γνωστή απεικόνιση βρίσκεται σε ένα υστερορωμαϊκό ψηφιδωτό από τη Villa Romana del Casale που είναι γνωστό ως τα "Κορίτσια με μπικίνι". H Villa Romana del Casale είναι μια έπαυλη που κτίστηκε το πρώτο τέταρτο του 4ου αι. και βρίσκεται 3 χλμ. έξω απο την πόλη Piazza Armerina στη Σικελία.
Θεωρείται ότι αποτελεί το κορυφαίο δείγμα πολυτελούς ρωμαϊκής έπαυλης αφού διαθέτει την πλουσιότερη συλλογή ρωμαϊκών ψηφιδωτών στον κόσμο: 50 δωμάτια διακοσμούνται με ψηφοθετήματα σε συνολική έκταση 3500 μ2.
Τα δέκα κορίτσια στο διάσημο ψηφιδωτό επιδίδονται σε αθλοπαιδιές: τρέχουν, παίζουν παιχνίδια με μια πολύχρωμη σφαίρα (σαν τις φουσκωτές που και σήμερα χρησιμοποιούμε στην παραλία), πετούν δίσκο, σηκώνουν βαράκια.
Μία από τις κοπέλες φορά ποδήρες ένδυμα (toga) και κρατά φύλλο φοινικιάς και άνθινο στεφάνι, το οποίο μάλλον προοριζόταν για τη νικήτρια. Μιά άλλη κοπέλα κρατά επίσης στεφάνι και φύλλο φοινικιάς. Ίσως είναι εκείνη η νικήτρια ενός αγωνίσματος.
Οι περισσότερες κοπέλες φορούν έναν ταινιωτό στηθόδεσμο και αντίστοιχα ένα περίζωμα που φαίνεται ότι τυλιγόταν στο κάτω μέρος του κορμού σαν την πάνα των μωρών. Ο στηθόδεσμος ονομαζόταν strophium, fascia ή mamillare και το περίζωμα subligaculum.
Έτσι, ενώ το σύγχρονο μπικίνι προορίζεται για το κολύμπι ή την ηλιοθεραπεία (γιατί αυτή ήταν η βασική ανάγκη που οδήγησε τον Reard στην επανεφεύρεσή του τον 20ο αιώνα), όπως φαίνεται εν προκειμένω το μπικίνι ήταν ένα ένδυμα που επέτρεπε την ελευθερία των κινήσεων στις αθλοπαιδιές και μάλλον το επέβαλλαν οι θερμές καιρικές συνθήκες το καλοκαίρι.
Στην Πομπηία, στη Via dell'Abbondanza, βρέθηκε φυλαγμένο μέσα σε ένα ντουλάπι στην νοτιοδυτική γωνία του tablinium της Οικίας της Julia Felix, ένα θαυμάσιο αγαλματίδιο που παριστάνει την Αφροδίτη να φορά πλούσια χρυσά κοσμήματα και χρυσό μπικίνι, στο οποίο μάλιστα ο στηθόδεσμος στερεώνεται με ράντες από τους ώμους, όπως στην εποχή μας.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα μικρό σύμπλεγμα: η Αφροδίτη σκύβει να λύσει το σανδάλι της που το στηρίζει καθισμένος από κάτω ένας μικρός Έρωτας, ενώ η θεά στηρίζεται με το αριστερό της χέρι επάνω στον Πρίαπο. Εν προκειμένω το μπικίνι της θεάς δεν είναι παρά τα εσώρουχά της και η εμφάνιση ταιριάζει με τον ερωτικό της ρόλο. Υπάρχουν άλλωστε αρκετές ερωτικές σκηνές όπου οι γυναίκες εικονίζονται να φορούν το στηθόδεσμό τους.
Στην Αγγλία αλλά και τη Γερμανία έχουν έρθει στο φως δερμάτινα περιζώματα που χρονολογούνται στη ρωμαϊκή εποχή. Το καλύτερα διατηρημένο προέρχεται από ένα ρωμαϊκό πηγάδι στην οδό Queen του Λονδίνου. Το περίζωμα αυτό έδενε με κορδόνια στα πλευρά και ανήκε σε ένα νεαρό κορίτσι, μάλλον κάποια ακροβάτισσα.
Y.Γ. Δεδομένου ότι στο κάστρο Lengberg στο ανατολικό Τυρόλο ανακαλύφθηκε ένα λινό μπικίνι του 15ου αι. μ.Χ., θα έλεγε κανείς ότι τελικά η εφεύρεση του κ. Réard δεν ήταν και τόσο πρωτοποριακή.
Β. Πλιάτσικα
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ