να σταματήσουμε να τον κυνηγούμε.
Σύμφωνα με το Τάκη Νατσούλη, η έκφραση προέκυψε από τις πρακτικές των αγωνιστών του ’21 και μάλιστα χρησιμοποιήθηκε από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό σε ένα λόγο του.
Όλο το χειμώνα του 1821, οι αρματολοί δεν έδιναν μάχες, γιατί το χιόνι που σκέπαζε τα ορεινά μέρη ήταν τόσο πολύ που δεν τους άφηνε να πολεμήσουν όπως ήθελαν.
Έτσι, οι αρματολοί, άλλοι κατέβαιναν στα χωριά τους κι έμεναν κοντά στους δικούς τους κι άλλοι κρύβονταν στις σπηλιές και στα «γιατάκια» τους, ώσπου σταματούσαν οι χιονοθύελλες.
Οι επιχειρήσεις άρχιζαν συνήθως την άνοιξη που έλιωναν τα χιόνια και καλυτέρευε ο καιρός.
Αφού αναπαύονταν αναγκαστικά όλο το χειμώνα, αποκτούσαν καινούργιες δυνάμεις και αισιοδοξία. Δεν άφηναν έτσι τον εχθρό να σταθεί σε «χλωρό κλαδί».
Η φράση αυτή είναι του Παλαιών Πατρών Γερμανού, που λίγες μέρες πριν από την 25η Μαρτίου 1821, άρχισε έτσι έναν από τους περίφημους λόγους του: «Παιδιά μου, ήρθε η άνοιξη. Οι κάμποι και τα δένδρα λουλουδίζουν απ’ άκρη σ’ άκρη και μόνο η Ελλάδα στενάζει ακόμη σκλαβωμένη.
Όλα αυτά, όμως, που βλέπετε γύρω σας, είναι δικά σας. Γι’ αυτό ας μην αφήνουμε τους ξένους να τα καταπατούν. Και το τελευταίο χλωρό κλαδί μάς ανήκει….»
Από τότε το «χλωρό κλαδί» έγινε σύνθημα όλων των αρματολών κι έμεινε ως τις μέρες μας η φράση.
[Πηγή]
