χώρα - Καταραμένες πολιτικές!'' που απαντά σε όλα τα ερωτήματα
Ερωτήματα που αφορούν την διεκδίκηση της νήσου Ζουράφα από τους Τούρκους πολύ νωρίτερα από το θερμό επεισόδιο που συνέβη πρόσφατα με την υπερπτήση του Τούρκικου ελικοπτέρου στον ελληνικό εναέριο χώρο πάνω από τη νήσο...
Η νήσος Ζουράφα ή πιο γνωστή ως Λαδόξερα είναι το ανατολικότερο σύνορο της Ελλάδας στο Βόρειο Αιγαίο. Σε γεωγραφικό πλάτος: 40ο 28` 23`` και γεωγραφικό μήκος: 25ο 50` είναι το βορειανατολικότερο νησάκι των Θρακικών Σποράδων και διοικητικά υπάγεται στο νομό Έβρου.
Η ακτογραμμή της είναι 32 μέτρα και καταλαμβάνει επιφάνεια μικρότερη του ενός στρέμματος.
Επειδή η νησίδα είναι χαμηλής επιφάνειας, είναι και εξαιρετικά επικίνδυνη, γιατί με δυσμενείς συνθήκες ορατότητας για όσους πλέουν ανατολικώς της Σαμοθράκης, ενέχεται ο κίνδυνος πρόσκρουσης σε αυτήν. Για να αποφύγουμε μια τέτοια δυσμενή κατάληξη πάνω στο νησί λειτουργεί φανός μεμονωμένου κινδύνου.
Με τη Ζουράφα ασχολήθηκε ο διακεκριμένος λόγιος της Σαμοθράκης Νικόλαος Φαρδύς, ο οποίος είχε δημοσιεύσει το 1897 μια μελέτη με τίτλο «Τα Ζουράφα ως κέντρο των σεισμών της Σαμοθράκης και λείψανο τεσσάρων νήσων του Θρακικού Πελάγους προ αμνημονεύτων χρόνων καταποντισθεισών». Από τη μελέτη αξίζει να διαβάσουμε ένα απόσπασμα για τα νησάκια αυτά:
«Στην Ζουράφα, σε καιρό γαλήνης και νηνεμίας, διακρίνεται κάποια υγρή, ελαιώδη ουσία που επιπλέει επί των πέριξ υδάτων, που αποπνέει οξεία οσμή πετρελαίου». Ο ίδιος, μεταξύ άλλων, αναφέρει πως:
«Για πρώτη φορά διαπίστωσε προσωπικώς την ύπαρξη εκεί πετρελαίου το 1874, του οποίου η πηγή ευρίσκετο επί της Ζουράφας». Είναι λοιπόν ολοφάνερο πως και για ποιο λόγο οι ψαράδες την ονόμασαν «Λαδόξερα», αφού το πετρέλαιο που αναβλύζει εκεί μέχρι τις μέρες μας δημιουργεί μια ελαιώδη ουσία στην επιφάνειά της.
Το 2000, ο τότε ευρωβουλευτής της ΝΔ, Σταύρος Ξαρχάκος, είχε για πρώτη φορά εκπέμψει ΣΟΣ για την τύχη της Ζουράφας, με επείγουσα ερώτησή του προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ζητώντας να μάθει εάν οι ελληνικές Αρχές είχαν ποτέ ενημερώσει τις αρμόδιες ευρωπαϊκές υπηρεσίες ότι η Ζουράφα δεν είναι μια τυχαία βραχονησίδα, αλλά αποτελεί το ακρότατο όριο της ελληνικής και κοινοτικής επικράτειας, το οποίο μάλιστα κινδυνεύει να χαθεί και λόγω των φυσικών φαινομένων, εφόσον σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, η νησίδα μέχρι το 1955 ανήκε σε ένα ευρύτερο σύμπλεγμα νησίδων που στη συνέχεια χάθηκαν κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα συμβεί και με τη Ζουράφα.
Όμως, παρά τη στρατηγική της σημασία, κανείς δεν ασχολήθηκε με τη Ζουράφα, φροντίζοντας να την εντάξει σε κάποιο κοινοτικό πρόγραμμα προστασίας ευαίσθητων περιοχών, με αποτέλεσμα η νησίδα να χάνεται χρόνο με το χρόνο.
Υπολογίζεται ότι τα τελευταία πενήντα χρόνια η νησίδα έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της έκτασής της, αφού υπάρχουν παλαιότερες καταγραφές της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού που αναφέρουν ότι η Ζουράφα καταλάμβανε επιφάνεια 9 στρεμμάτων έναντι του ενός που έχει απομείνει σήμερα.
Τον Ιανουάριο του 2011, η τουρκική εφημερίδα Yeni Safak δημοσίευσε στην πρώτη της σελίδα λεπτομέρειες για το Σχέδιο Πραξικοπήματος «Βαριοπούλα», τα έγγραφα δηλαδή που είχαν ανακαλυφθεί στη ναυτική βάση του Γκιολτσούκ περί της συνωμοσίας των κεμαλιστών στρατηγών που συμμετείχαν στο πραξικόπημα και, μεταξύ άλλων, οργάνωναν τη δημιουργία «τεχνητής» στρατιωτικής κρίσης με την Ελλάδα στο πλαίσιο του σχεδίου «Suga», που ήταν το ναυτικό τμήμα της «Βαριοπούλας». Σύμφωνα με το δημοσίευμα της
Yeni Safak (23/1/2011), ο τελικός στόχος των πραξικοπηματιών ήταν η τουρκική απόβαση στις Οινούσες ή τη Λέρο, μέσα από την πρόκληση στρατιωτικής κρίσης τύπου Ιμίων σε κάποια βραχονησίδα μας στο Αιγαίο.
Η εφημερίδα αποκαλύπτει πως οι διάφορες «ομάδες εργασίας», όπως ονομάζονταν, είχαν προτείνει την «αξιοποίηση των προστριβών που προκύπτουν μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων ψαράδων γύρω από τη νήσο Ζουράφα».
Έτσι, πρότειναν να δημιουργηθεί μια τεχνητή ένταση, η οποία θα κλιμακώνεται συνεχώς από τους Τούρκους ψαράδες, ακολουθώντας την πολύ πετυχημένη συνταγή με τους δημοσιογράφους στα Ίμια, με τέτοιο τρόπο ώστε να κορυφωθεί η κλιμάκωση της έντασης και να φαντάζει ως δικαιολογημένη η πραγματοποίηση εκτεταμένης επιχείρησης ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων με στόχο τρία Ελληνικά νησιά.
Το Σχέδιο Suga συνέταξε τελικά ο Ναυτικός Διοικητής Ozden Ornex.
Από τότε, οι προκλήσεις των Τούρκων ψαράδων είναι συνεχείς και κλιμακούμενες. Η τελευταία μάλιστα πρόκληση των Τούρκων στη Ζουράφα έγινε στις 7 Απριλίου 2011, όταν είκοσι περίπου τουρκικά αλιευτικά σκάφη με τη συνοδεία τουρκικής ακταιωρού μπήκαν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και έφτασαν στη βραχονησίδα.
Ο «αλιευτικός στόλος» των Τούρκων άρχισε προκλητικά το ψάρεμα, διώχνοντας πέντε ελληνικές τράτες που βρισκόντουσαν στην περιοχή.
Οι Έλληνες ψαράδες τότε ενημέρωσαν αμέσως το Υπολιμεναρχείο Σαμοθράκης, το οποίο στέλνει στη βραχονησίδα τρία περιπολικά του ελληνικού Λιμενικού Σώματος, που… παρακολουθούν από κοντά τις κινήσεις των Τούρκων. Λίγη ώρα αργότερα, τόσο τα τουρκικά όσο και τα ελληνικά σκάφη αποχωρούν, χωρίς να προκληθεί κανένα επεισόδιο ή να υπάρξει κάποια επίσημη ελληνική αντίδραση.
Μόλις στις 21 Μαρτίου 2012 ένα τουρκικό περιπολικό είχε προσεγγίσει τη βραχονησίδα την ίδια ώρα που δύο τουρκικά αλιευτικά ψάρευαν σε απόσταση τριών μιλίων από τη Ζουράφα. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς.
Έχει τόσο μεγάλο «αλιευτικό» ενδιαφέρον η Λαδοξέρα που οι Τούρκοι ψαράδες αναζητούν και επιτυγχάνουν τη συνοδεία τουρκικών πολεμικών σκαφών προκειμένου να ψαρέψουν; Μάλλον ο πραγματικός τους στόχος είναι να δημιουργήσουν ένα «καθεστώς» αμφισβήτησης στην περιοχή, που στην κατάλληλη στιγμή θα το αξιοποιήσουν προς όφελός τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
Λεφτά Υπάρχουν;
Ελλάδα:Ευλογημένη χώρα - Καταραμένες πολιτικές!
Κυριάκος Βελόπουλος
[Πηγή]
