Εκείνη τη στιγμή, εκείνος που για τρισαναριθμητα έτη ήτανε κρυμμένος στη γη, εκείνος που έχει πολλά ονόματα, άλλα κάνεις δεν τον γνωρίζει, ο φέρων....
τα σύμβολα και το σπαθί θα βγει από την αφάνεια στο κόσμο και ο κόσμος θα τον βλέπει και δεν θα κατανοεί, αφού φόβος μέγας θα κατέχει τους πάντες.
Όλα αυτά μέχρι να τον δουν οι πρώτοι Νεφελίμ.
Θά βγει λοιπόν ο Ποιών τον πόλεμον δια λογαριασμόν του Θεού από τις χαράδρες του Ολύμπου και έφιππος με την συνοδεία χιλίων πολεμιστριών θα έλθει στο κόσμο και θα διασκορπιστούν στην Ελληνική γη για να δώσουν το μήνυμα της έναρξης του αγώνα κατά των άνομων και σε όλους θα εξηγούν ότι ο καιρός δεν είναι πλέον εγγύς, άλλα είναι "εδώ και τώρα".
Οι πολεμίστριες του Ολύμπου, οντά που είναι προϊόντα γενετικής μηχανικής, με υπεράνθρωπες ικανότητες σε κάθε μορφης μάχης, ικανά να αντιμετωπίσουν νικηφόρα τους μεγάλους πολέμαρχους των Νεφελίμ, θα γυρίζουν από χωριό σε χωριό και από καταυλισμό σε καταυλισμό και θα αναγγέλλουν το κάλεσμα του φέροντος τα σύμβολα και το σπαθί.
Και άνθρωποι που θα έχουν χάσει τον αρχαίο φόβο και θα θυμούνται εκείνα που είναι γραμμένα στη μνήμη τους και με την οποία μνήμη γεννιούνται, έκτος από τους Νεφελίμ θα θυμούνται και την υπόσχεση για εκείνον που θα στείλει ο Θεός για να χωρίσει την ήρα από το σιτάρι.
Εκείνον με το σπαθί και το διαπεραστικό βλέμμα που σε καθηλώνει, η μορφή του οποίου βρίσκεται κι αυτή γραμμένη μέσα στη μνήμη του κάθε νεογέννητου ανθρώπου σε όλη την υφήλιο.
Όλοι θα ακούσουν το κάλεσμα, λίγοι θα πιστέψουν, ακόμη λιγότεροι θα προθυμοποιηθούν να πάνε στο αρχαίο Αραντις, στη Θεσσαλονίκη, οπού το κάλεσμα θα καλεί όλους στην μεγάλη σύναξη εκείνων που θα αποτελέσουν την πραγματική Αδελφότητα του Φωτός, την Φωτεινή Αδελφότητα και θα είναι λίγοι, γιατί μεγάλη θα είναι η απελπισία και ο φόβος των ανθρώπων που θα
έχουν δει τα πάντα στη ζωή τους να ανατρέπονται μέσα σε λίγους μήνες.
Γιατί νόμισαν ότι οι τεχνητές οικονομικές κρίσεις και η πολίτικη αστάθεια και οι πόλεμοι μεταξύ των υπερδυνάμεων, ήταν τα μεγαλύτερα δείνα που τους απειλούσαν.
Και όταν έχασαν τα πάντα και όταν είδαν ότι όλα όσα τους άγχωναν ήταν ανούσια και όταν είδαν μπροστά τους τους Νεφελίμ, πάλι στα λογία του Θεού δεν πίστεψαν.
Διότι γύριζαν οι δαίμονες μεταξύ των ανθρώπων γεμίζοντας τους με σκέψεις απελπισίας και λέγοντας τους ότι όλα αυτά θα τελειώσουν και θα ξαναγυρίσουν στα σπίτια τους και οι αγύρτες δεν πρέπει να ακούνε.
Οι μαυροφορεμένες κοπέλες πάνω στα άσπρα άλογα λοιπόν θα μεταφέρουν το κάλεσμα του πολέμαρχου του εκ του Θεού ορισθέντος σε κάθε γωνία και σε σύναξη ανθρώπων στην Ελλάδα άπαξ.
Όλοι θα ακούσουν, μία φορά ο καθένας και θα συρρευσουν στο αρχαίο Αραντίς, την
γενέτειρα των "Θεών" και των Ελλήνων, δεκάδες χιλιάδες ανδρών και γυναικών που θα ακούσουν το κάλεσμα, και όλοι θα συγκεντρώνονται στην έρημη πόλη, στην οποία οι "άνομοι Νεφελίμ" εξουσιαν δεν έχουν και σ αυτήν δεν μπορούν να μπουν.
Και οποίος και οποία έλθει, με τα ποδιά από οδούς και χωράφια με ασφάλεια θα έλθει γιατί εξουσία οι Νεφελίμ πάνω τους δεν θα έχουν.
Απόσπασμα απ' το βιβλίο ''Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ'' (ΤΟΜΟΣ 6)ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, Σέλ 281-283 ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
gatos
[Πηγή]
τα σύμβολα και το σπαθί θα βγει από την αφάνεια στο κόσμο και ο κόσμος θα τον βλέπει και δεν θα κατανοεί, αφού φόβος μέγας θα κατέχει τους πάντες.
Όλα αυτά μέχρι να τον δουν οι πρώτοι Νεφελίμ.
Θά βγει λοιπόν ο Ποιών τον πόλεμον δια λογαριασμόν του Θεού από τις χαράδρες του Ολύμπου και έφιππος με την συνοδεία χιλίων πολεμιστριών θα έλθει στο κόσμο και θα διασκορπιστούν στην Ελληνική γη για να δώσουν το μήνυμα της έναρξης του αγώνα κατά των άνομων και σε όλους θα εξηγούν ότι ο καιρός δεν είναι πλέον εγγύς, άλλα είναι "εδώ και τώρα".
Οι πολεμίστριες του Ολύμπου, οντά που είναι προϊόντα γενετικής μηχανικής, με υπεράνθρωπες ικανότητες σε κάθε μορφης μάχης, ικανά να αντιμετωπίσουν νικηφόρα τους μεγάλους πολέμαρχους των Νεφελίμ, θα γυρίζουν από χωριό σε χωριό και από καταυλισμό σε καταυλισμό και θα αναγγέλλουν το κάλεσμα του φέροντος τα σύμβολα και το σπαθί.
Και άνθρωποι που θα έχουν χάσει τον αρχαίο φόβο και θα θυμούνται εκείνα που είναι γραμμένα στη μνήμη τους και με την οποία μνήμη γεννιούνται, έκτος από τους Νεφελίμ θα θυμούνται και την υπόσχεση για εκείνον που θα στείλει ο Θεός για να χωρίσει την ήρα από το σιτάρι.
Εκείνον με το σπαθί και το διαπεραστικό βλέμμα που σε καθηλώνει, η μορφή του οποίου βρίσκεται κι αυτή γραμμένη μέσα στη μνήμη του κάθε νεογέννητου ανθρώπου σε όλη την υφήλιο.
Όλοι θα ακούσουν το κάλεσμα, λίγοι θα πιστέψουν, ακόμη λιγότεροι θα προθυμοποιηθούν να πάνε στο αρχαίο Αραντις, στη Θεσσαλονίκη, οπού το κάλεσμα θα καλεί όλους στην μεγάλη σύναξη εκείνων που θα αποτελέσουν την πραγματική Αδελφότητα του Φωτός, την Φωτεινή Αδελφότητα και θα είναι λίγοι, γιατί μεγάλη θα είναι η απελπισία και ο φόβος των ανθρώπων που θα
έχουν δει τα πάντα στη ζωή τους να ανατρέπονται μέσα σε λίγους μήνες.
Γιατί νόμισαν ότι οι τεχνητές οικονομικές κρίσεις και η πολίτικη αστάθεια και οι πόλεμοι μεταξύ των υπερδυνάμεων, ήταν τα μεγαλύτερα δείνα που τους απειλούσαν.
Και όταν έχασαν τα πάντα και όταν είδαν ότι όλα όσα τους άγχωναν ήταν ανούσια και όταν είδαν μπροστά τους τους Νεφελίμ, πάλι στα λογία του Θεού δεν πίστεψαν.
Διότι γύριζαν οι δαίμονες μεταξύ των ανθρώπων γεμίζοντας τους με σκέψεις απελπισίας και λέγοντας τους ότι όλα αυτά θα τελειώσουν και θα ξαναγυρίσουν στα σπίτια τους και οι αγύρτες δεν πρέπει να ακούνε.
Οι μαυροφορεμένες κοπέλες πάνω στα άσπρα άλογα λοιπόν θα μεταφέρουν το κάλεσμα του πολέμαρχου του εκ του Θεού ορισθέντος σε κάθε γωνία και σε σύναξη ανθρώπων στην Ελλάδα άπαξ.
Όλοι θα ακούσουν, μία φορά ο καθένας και θα συρρευσουν στο αρχαίο Αραντίς, την
γενέτειρα των "Θεών" και των Ελλήνων, δεκάδες χιλιάδες ανδρών και γυναικών που θα ακούσουν το κάλεσμα, και όλοι θα συγκεντρώνονται στην έρημη πόλη, στην οποία οι "άνομοι Νεφελίμ" εξουσιαν δεν έχουν και σ αυτήν δεν μπορούν να μπουν.
Και οποίος και οποία έλθει, με τα ποδιά από οδούς και χωράφια με ασφάλεια θα έλθει γιατί εξουσία οι Νεφελίμ πάνω τους δεν θα έχουν.
Απόσπασμα απ' το βιβλίο ''Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ'' (ΤΟΜΟΣ 6)ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, Σέλ 281-283 ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
gatos
[Πηγή]