Ποια είναι τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν σαν σήμερα, 23 Δεκεμβρίου, στην Ελλάδα και στον κόσμο που έγραψαν ιστορία;....
1888
Ο γνωστός Ολλανδός ζωγράφος Βίνσεντ Βαν Γκογκ κόβει το αριστερό του αυτί. Κάποιοι αποδίδουν την πράξη αυτή σε αντιδικία με τον ομότεχνο του Γκογκέν και άλλοι σε διένεξη με τον αδερφό του Τεο.
1913
Ιδρύεται η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών (Federal Reserve-FED).
1918
Γεννιέται ο Γερμανός πολιτικός που διετέλεσε και Καγκελάριος της χώρας του, Χέλμουτ Σμιτ.
1958
Ο ψηλότερος σιδερένιος πύργος στον κόσμο, ο «Tokyo Tower» ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό, στο Τόκιο της Ιαπωνίας.
1972
Η διάσωση των 16 επιζησάντων στις Ανδεις, που έγινε ταινία
Ηταν Οκτώβριος του 1972. Παρασκευή και 13. Το αεροσκάφος μιας Ουρουγουανής ομάδας ράγκμπι απογειώθηκε από τη Μεντόζα, την τελευταία πόλη της Αργεντινής πριν από τις Άνδεις.
Προορισμός του ήταν το Σαντιάγο της Χιλής, αλλά για να φτάσει έπρεπε να διασχίσει την οροσειρά. Όμως, το αεροσκάφος δεν θα άντεχε τις πιέσεις του αέρα πάνω από τις υψηλότερες κορυφές, γι’ αυτό ο πιλότος επέλεξε να κατευθυνθεί νότια, από ένα πέρασμα όπου οι γεωλογικές συνθήκες ήταν καλύτερες.
Ωστόσο, ένα λάθος του πιλότου, σε συνδυασμό με τις κακές καιρικές συνθήκες, οδήγησε στη συντριβή. Από τους 45 επιβαίνοντες, πέθαναν αμέσως οι 12, ανάμεσα στους οποίους και ο πιλότος. Επέζησαν 33 επιβάτες, που για τους επόμενους δύο μήνες θα έδιναν τον δυσκολότερο αγώνα της ζωής τους. Το αεροσκάφος μετέφερε τους αθλητές της ομάδας ράγκμπι Old Christians, οι οποίοι επρόκειτο να αγωνιστούν εναντίον της χιλιανής ομάδας Old Boys στο Σαντιάγο της Χιλής.
Μετά τη σύγκρουση, οι επιζήσαντες βγήκαν από τα συντρίμμια του αεροσκάφους και αντίκρισαν ένα πρωτόγνωρο θέαμα. Οι περισσότεροι απ’ τους Ουρουαγουανούς αθλητές δεν είχε δει ποτέ στη ζωή τους χιόνι. Το μεγαλύτερο υψόμετρο που είχαν βρεθεί μέχρι τότε δεν ξεπερνούσε τα 500 μέτρα. Ήταν εντελώς απροετοίμαστοι για αυτές τις καιρικές συνθήκες...
Την πρώτη νύχτα πέθαναν πέντε επιβάτες από το κρύο και κυρίως τους τραυματισμούς. Όταν ξημέρωσε η δεύτερη μέρα, οι 28 επιζήσαντες είδαν ένα αεροπλάνο να πετά πάνω από το σημείο της σύγκρουσης. Άρχισαν να φωνάζουν, να χοροπηδούν, έκαναν τα πάντα για να τραβήξουν την προσοχή του πιλότου.
Δυστυχώς, δεν τους είδαν. Το αναγνωριστικό αεροπλάνο απομακρύνθηκε γρήγορα.
Την 11η μέρα άκουσαν στο τρανζίστορ του αεροσκάφους ότι σταμάτησαν οι έρευνες για τον εντοπισμό τους. Τα νέα απέλπισαν όλους τους επιζώντες, εκτός από έναν: τον Γκουστάβο Νίκολιτς. «Αυτό σημαίνει», είπε ο Νίκολιτς, «ότι θα πρέπει να φύγουμε μόνοι μας από εδώ».
Η αποφασιστικότητα του νεαρού έδωσε κουράγιο στους επιζώντες να συνεχίσουν. Αλλά για να τα καταφέρουν, έπρεπε να ξεπεράσουν τα όριά τους.
Για να αντιμετωπίσουν τις χαμηλές θερμοκρασίες, συγκεντρώνονταν στο εσωτερικό του αεροσκάφους και μοιράζονταν τη ζεστασιά των κορμιών τους. Για φαγητό, είχαν λίγες σοκολάτες και μερικά μπουκάλια κρασί.
Μετά από λίγες μέρες άρχισαν να τρώνε τις δερμάτινες ζώνες των καθισμάτων και έψαχναν απεγνωσμένα μέσα στο χιόνι για ίχνη τροφής. Δεν υπήρχε τίποτα...
Η μόνη λύση που τους απέμενε ήταν να φάνε τους νεκρούς, δηλαδή τους φίλους και τους συγγενείς τους.
Οι περισσότεροι επιζώντες ήταν καθολικοί. Δικαιολόγησαν την απόφασή τους, λέγοντας ότι ήταν σαν να τρώνε το σώμα και το αίμα του Χριστού στη Θεία Κοινωνία. Ίσως σαν βιβλική τιμωρία, στις 29 Οκτωβρίου ήρθε μία χιονοστιβάδα που σκότωσε άλλους οχτώ...
Τρεις τολμηροί επιλέχθηκαν για να πάνε προς αναζήτηση της σωτηρίας και των υπολοίπων. Οι Νάντο Παράντο, Ρομπέρτο Κανέσα και Αντόνιο Βιζιντίν. Ξεκίνησαν στις 12 Δεκεμβρίου και μετά από ώρες πεζοπορίας εντόπισαν τμήματα του αεροπλάνου και ορισμένες απ’ τις βαλίτσες τους.
Συνέχιζαν την πεζοπορία, αλλά το δεύτερο βράδυ κόντεψαν να πεθάνουν από το κρύο και αποφάσισαν να επιστρέψουν στην αρχική τους κατασκήνωση. Πρώτα όμως πήραν τις μπαταρίες του αεροσκάφους που βρήκαν τυχαία.
Τις χρησιμοποίησαν για να ενεργοποιήσουν τα συστήματα επικοινωνίας του αεροσκάφους και να καλέσουν βοήθεια. Δυστυχώς το σχέδιο απέτυχε. Δεν έμενε άλλη λύση από τη δύσκολη, σχεδόν ακατόρθωτη κατάβαση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν να το κρύο, το οποίο αντιμετώπισαν κατασκευάζοντας αυτοσχέδιους υπνόσακους από το υλικό που χρησιμοποιούνταν για τη μόνωση του αεροπλάνου. Το υλικό τούς προστάτευσε απ’ το κρύο και κατάφεραν να βρουν βοήθεια, μετά από εννιά μέρες πεζοπορίας.
Είχαν σωθεί και ενημέρωσαν και για τους υπόλοιπους επιζώντες που οι αρχές τους είχαν ξεγράψει. Στις 22 και 23 Δεκεμβρίου, ελικόπτερα μετέφεραν τους 16 επιζώντες στο νοσοκομείο.
Μέσα σε λίγες μέρες, η ιστορία είχε κάνει τον γύρο του κόσμου. Τα μίντια επέλεξαν να εστιάσουν όχι στη δύναμη και το κουράγιο των επιζώντων, αλλά στην ανθρωποφαγία.
Η καθολική εκκλησία δήλωσε επισήμως ότι η ανθρωποφαγία των συγκεκριμένων ανθρώπων δεν ήταν αμαρτία.
Οι συγγενείς των νεκρών συγχώρεσαν τους επιζώντες, λέγοντας ότι ήταν ο μοναδικός τρόπος επιβίωσης. Η ιστορία των Ουρουγουανών αθλητών μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1993, στην ταινία «Οι επιζήσαντες».
1972
Ένας σεισμός 6,5 βαθμών στην κλίμακα Ρίχτερ χτυπά την Νικαράγουα με αποτέλεσμα 10.000 νεκρούς.
1972
Πεθαίνει ο Ρώσος αεροναυπηγός Αντρέι Τουπόλεφ, κατασκευαστής των ομώνυμων αεροσκαφών.
1975
Η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» πραγματοποιεί το πρώτο χτύπημα της, με την δολοφονία του σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, Ρίτσαρντ Γουέλς.
1986
Το αεροσκάφος Rutan 76 Voyager γίνεται το πρώτο αεροσκαφος που ολοκληρώνει τον γύρο του κόσμου χωρίς στάση για ανεφοδιασμό καυσίμων, σε 9 μέρες, 3 λεπτά και 44 δεύτερα.
1990
Σε δημοψήφισμα που πραγματοποιείται στην Σλοβενία, 88,5% των συμμετεχόντων υπερψηφίζει την ανεξαρτητοποίηση της χώρας από την Γιουγκοσλαβία.
[Πηγή]
1888
1913
1918
1958
1972
Η διάσωση των 16 επιζησάντων στις Ανδεις, που έγινε ταινία
Προορισμός του ήταν το Σαντιάγο της Χιλής, αλλά για να φτάσει έπρεπε να διασχίσει την οροσειρά. Όμως, το αεροσκάφος δεν θα άντεχε τις πιέσεις του αέρα πάνω από τις υψηλότερες κορυφές, γι’ αυτό ο πιλότος επέλεξε να κατευθυνθεί νότια, από ένα πέρασμα όπου οι γεωλογικές συνθήκες ήταν καλύτερες.
Ωστόσο, ένα λάθος του πιλότου, σε συνδυασμό με τις κακές καιρικές συνθήκες, οδήγησε στη συντριβή. Από τους 45 επιβαίνοντες, πέθαναν αμέσως οι 12, ανάμεσα στους οποίους και ο πιλότος. Επέζησαν 33 επιβάτες, που για τους επόμενους δύο μήνες θα έδιναν τον δυσκολότερο αγώνα της ζωής τους. Το αεροσκάφος μετέφερε τους αθλητές της ομάδας ράγκμπι Old Christians, οι οποίοι επρόκειτο να αγωνιστούν εναντίον της χιλιανής ομάδας Old Boys στο Σαντιάγο της Χιλής.
Μετά τη σύγκρουση, οι επιζήσαντες βγήκαν από τα συντρίμμια του αεροσκάφους και αντίκρισαν ένα πρωτόγνωρο θέαμα. Οι περισσότεροι απ’ τους Ουρουαγουανούς αθλητές δεν είχε δει ποτέ στη ζωή τους χιόνι. Το μεγαλύτερο υψόμετρο που είχαν βρεθεί μέχρι τότε δεν ξεπερνούσε τα 500 μέτρα. Ήταν εντελώς απροετοίμαστοι για αυτές τις καιρικές συνθήκες...
Την πρώτη νύχτα πέθαναν πέντε επιβάτες από το κρύο και κυρίως τους τραυματισμούς. Όταν ξημέρωσε η δεύτερη μέρα, οι 28 επιζήσαντες είδαν ένα αεροπλάνο να πετά πάνω από το σημείο της σύγκρουσης. Άρχισαν να φωνάζουν, να χοροπηδούν, έκαναν τα πάντα για να τραβήξουν την προσοχή του πιλότου.
Δυστυχώς, δεν τους είδαν. Το αναγνωριστικό αεροπλάνο απομακρύνθηκε γρήγορα.
Την 11η μέρα άκουσαν στο τρανζίστορ του αεροσκάφους ότι σταμάτησαν οι έρευνες για τον εντοπισμό τους. Τα νέα απέλπισαν όλους τους επιζώντες, εκτός από έναν: τον Γκουστάβο Νίκολιτς. «Αυτό σημαίνει», είπε ο Νίκολιτς, «ότι θα πρέπει να φύγουμε μόνοι μας από εδώ».
Η αποφασιστικότητα του νεαρού έδωσε κουράγιο στους επιζώντες να συνεχίσουν. Αλλά για να τα καταφέρουν, έπρεπε να ξεπεράσουν τα όριά τους.
Για να αντιμετωπίσουν τις χαμηλές θερμοκρασίες, συγκεντρώνονταν στο εσωτερικό του αεροσκάφους και μοιράζονταν τη ζεστασιά των κορμιών τους. Για φαγητό, είχαν λίγες σοκολάτες και μερικά μπουκάλια κρασί.
Μετά από λίγες μέρες άρχισαν να τρώνε τις δερμάτινες ζώνες των καθισμάτων και έψαχναν απεγνωσμένα μέσα στο χιόνι για ίχνη τροφής. Δεν υπήρχε τίποτα...
Η μόνη λύση που τους απέμενε ήταν να φάνε τους νεκρούς, δηλαδή τους φίλους και τους συγγενείς τους.
Οι περισσότεροι επιζώντες ήταν καθολικοί. Δικαιολόγησαν την απόφασή τους, λέγοντας ότι ήταν σαν να τρώνε το σώμα και το αίμα του Χριστού στη Θεία Κοινωνία. Ίσως σαν βιβλική τιμωρία, στις 29 Οκτωβρίου ήρθε μία χιονοστιβάδα που σκότωσε άλλους οχτώ...
Τρεις τολμηροί επιλέχθηκαν για να πάνε προς αναζήτηση της σωτηρίας και των υπολοίπων. Οι Νάντο Παράντο, Ρομπέρτο Κανέσα και Αντόνιο Βιζιντίν. Ξεκίνησαν στις 12 Δεκεμβρίου και μετά από ώρες πεζοπορίας εντόπισαν τμήματα του αεροπλάνου και ορισμένες απ’ τις βαλίτσες τους.
Συνέχιζαν την πεζοπορία, αλλά το δεύτερο βράδυ κόντεψαν να πεθάνουν από το κρύο και αποφάσισαν να επιστρέψουν στην αρχική τους κατασκήνωση. Πρώτα όμως πήραν τις μπαταρίες του αεροσκάφους που βρήκαν τυχαία.
Τις χρησιμοποίησαν για να ενεργοποιήσουν τα συστήματα επικοινωνίας του αεροσκάφους και να καλέσουν βοήθεια. Δυστυχώς το σχέδιο απέτυχε. Δεν έμενε άλλη λύση από τη δύσκολη, σχεδόν ακατόρθωτη κατάβαση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν να το κρύο, το οποίο αντιμετώπισαν κατασκευάζοντας αυτοσχέδιους υπνόσακους από το υλικό που χρησιμοποιούνταν για τη μόνωση του αεροπλάνου. Το υλικό τούς προστάτευσε απ’ το κρύο και κατάφεραν να βρουν βοήθεια, μετά από εννιά μέρες πεζοπορίας.
Είχαν σωθεί και ενημέρωσαν και για τους υπόλοιπους επιζώντες που οι αρχές τους είχαν ξεγράψει. Στις 22 και 23 Δεκεμβρίου, ελικόπτερα μετέφεραν τους 16 επιζώντες στο νοσοκομείο.
Μέσα σε λίγες μέρες, η ιστορία είχε κάνει τον γύρο του κόσμου. Τα μίντια επέλεξαν να εστιάσουν όχι στη δύναμη και το κουράγιο των επιζώντων, αλλά στην ανθρωποφαγία.
Η καθολική εκκλησία δήλωσε επισήμως ότι η ανθρωποφαγία των συγκεκριμένων ανθρώπων δεν ήταν αμαρτία.
Οι συγγενείς των νεκρών συγχώρεσαν τους επιζώντες, λέγοντας ότι ήταν ο μοναδικός τρόπος επιβίωσης. Η ιστορία των Ουρουγουανών αθλητών μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 1993, στην ταινία «Οι επιζήσαντες».
1972
1972
1975
1986
1990
[Πηγή]