Ελληνιστί δια χρυσόβουλου του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Γ΄ Παλαιολόγου (1318 - 1341 μ.Χ).
Όλα τα κτήματα της Θεσσαλίας μεταξύ των οποίων και το χωριό Μάρκος, ήταν εγγεγραμμένα στο κτηματολόγιο, το διατηρούμενο στην Κωνσταντινούπολη. Το χωριό του Μάρκου, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, μνημονεύεται και στο Οθωμανικό χειρόγραφο της Α΄Απογραφής των ετών 1454/1455 μ.Χ και στον γεωγραφικό χάρτη.
Ο Μάρκος με άλλα χωριά ήταν προστατευόμενα από το μοναστήρι της Λυκουσάδας. Το χωριό του Μάρκου αναφέρεται επίσης και στην πρόθεση 37 της Μονής του Δουσίκου (Αγίου Βησσαρίνος) στην Πύλη Τρικάλων το έτος 1530 μ.Χ όπως επίσης και στην πρόθεση του Μεγάλου Μετεώρου (μεταμορφώσεως του Σωτήρως) το 1520 και το 1592 μ.Χ. Επίσης στην πρόθεση 215 της μονής Βαρλαάμ (Αγιοι Πάντες ) το 1613-14.
Επίσης αναφέρεται την 1η Αυγούστου 1730 μ.Χ σε ένα δίπλωμα που δόθηκε στην Ολυμπιώτισσα συντεταγμένο στην Λατινική γλώσσα, υπογεγραμμένο από τον Πρίγκιπα Ροδόλφο τον Καντακουζινό, με το οποίο Χρυσόβουλο επικυρώνει παλαιά και νέα κτίσματα της Μονής Ολυμπιώτισσας. Σε αυτό το έγγραφο με αριθμό 10 το χωριό του Μάρκου αναφέρεται ως Δελμάρκο καθως και το χωριό Μυρίχοβο.:» In viciniis Larissarum oppidis Mirihovon, et DelMarco cum annlxis».
Κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας στη Θεσσαλία 1430-1881 το Μάρκου διετήρησε το ελληνικό του όνομα. Από το 1881 που απελευθερώθηκε η Θεσσαλία υπήχθη διοικητικά στην επαρχία Καρδίτσης του Νομού Τρικάλων και συγκεκριμένα στο Δήμο Τιτανίου.
Από το 1912, που δια το Β.Δ 29/8/1912 ΦΕΚ 261 αναγνωρίσθηκε ως Κοινότητα και μέχρι το 1928 φέρεται στο Υπουργείο Εσωτερικών με το όνομα Μάρκου. Από το 1928 μέχρι σήμερα με το όνομα Μάρκος. Από το 1998 το χωριό του Μάρκου υπάγεται ως Δημοτικό διαμέρισμα στο Δήμο Παλαμά βάσει του νόμου 2539/4-12-1997 “Ιωάννης Καποδίστριας”.
Στα Αξιοθέατα του χωριού μπορούν να συμπεριληφθούν οι τέσσερις νεολιθικοί οικισμοί 7000 - 3000 π.Χ, αποκαλούμενοι και ως Μαγούλες οι οποίες χαρακτηρίζονται αρχαιολογικοί χώροι όπως αναφέρεται στο ΦΕΚ 91/19-3-1964. Επίσης ο ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου 1566 μ.Χ με τέμπλο του 1805. Αξίας μεγάλης είναι και η Θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου που χρονολογείται το 1782.
Επίσης υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου από το 1744 και το εκκλησάκι του αγίου Φανουρίου. Σημαντικό γεγονός αποτελούν τα πανηγύρια των τριών Αγίων και ιδιαίτερη δημοσιότητα στην περιοχή έχει λάβει το πανηγύρι του Αγίου Φανουρίου.
Σήμερα έχει 832 κατοίκους.
[Πηγή]
