Το μαντείο που ρωτήθηκε απάντησε πως αυτές οι μάστιγες ήταν η εκδήλωση της θεϊκής οργής και πως η Αθηνά δε θα ηρεμούσε, αν για χίλια χρόνια οι Λοκροί δεν έστελναν κάθε χρόνο στην Τροία δύο νέες κοπέλες, που θα διάλεγαν στην τύχη, για να εξαγνίσουν την αρπαγή (και το βιασμό) της Κασσάνδρας.
Πράγμα το οποίο και έγινε. Οι Τρώες σκότωσαν τις δύο πρώτες κόρες που έφτασαν και σκόρπισαν τις στάχτες τους στη θάλασσα!..
ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι ο Αίαντας ο Λοκρός ήταν γιος του Οϊλέα. Ονομάζεται «γιος του Οϊλέα», για να ξεχωρίζει από τον Αίαντα, το γιο του Τελαμώνα ή «τον Αίαντα τον μεγάλο». Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ήρωες, που πολεμούν εναντίον της Τροίας, ως αρχηγός του λοκρικού στρατεύματος επικεφαλής σαράντα πλοίων.
Ο ΚΥΝΟΣ των ΟΠΟΥΝΤΙΩΝ ΛΟΚΡΩΝ
Πολεμά στο πλευρό του ομώνυμου του, του γιου του Τελαμώνα, αλλά, ενώ εκείνος είναι ένας πολεμιστής «μεγαλόσωμος», ο γιος του Οϊλέα είναι μικρόσωμος, οπλισμένος με ένα θώρακα από λινάρι και ένα τόξο. Είναι ταχύς και έχει τη θέση που θα πάρουν αργότερα στα στρατεύματα της κλασικής περιόδου οι πελταστές.
Παίρνει μέρος σε όλες τις μεγάλες μάχες που αναφέρονται στην Ιλιάδα· συμμετέχει στην κλήρωση για τη μονομαχία που θα γίνει με τον Έκτορα, αγωνίζεται κοντά στα πλοία, γύρω από το σώμα του Πάτροκλου, και παίρνει μέρος στους ταφικούς αγώνες που γίνονται από τον Αχιλλέα, για να τιμήσει τον Πάτροκλο.
Θεωρείται όμως ότι έχει κακό χαρακτήρα. Αντιδιαστέλλουν μάλιστα το χαρακτήρα του προς το χαρακτήρα του ομώνυμου του ήρωα· είναι αλαζόνας, σκληρός απέναντι στους εχθρούς του, φιλόνικος, ασεβής και τα σφάλματα του στο τέλος φέρνουν καταστροφή σε μεγάλο μέρος του ελληνικού στρατού.
Το πιο σοβαρό του σφάλμα είναι η ιεροσυλία την οποία διέπραξε εναντίον της Αθηνάς και η οποία προκάλεσε την οργή της θεάς. Κατά την άλωση της Τροίας η Κασσάνδρα ζήτησε άσυλο στο βωμό της θεάς. Ο Αίαντας θέλησε να την αποσπάσει βίαια από το άγαλμα που αγκάλιαζε η κόρη και έτσι παρέσυρε και την κόρη και το άγαλμα.
Γι' αυτή την έλλειψη σεβασμού προς τους θεϊκούς νόμους οι Αχαιοί θέλησαν να τον λιθοβολήσουν με τη σειρά του όμως και ο Αίαντας ζήτησε άσυλο στο βωμό της Αθηνάς και έτσι κατόρθωσε να ξεφύγει το θάνατο.
Στην επιστροφή όμως η Αθηνά έστειλε θαλασσοταραχή, που κατέστρεψε στις Κυκλάδες, κοντά στη νήσο Μύκονο, μεγάλο μέρος από τα αχαϊκά πλοία, ανάμεσα στα οποία και εκείνο που μετέφερε τον Αίαντα. Παρ' όλα αυτά σώθηκε από τον Ποσειδώνα, ο οποίος τον επανέφερε στην επιφάνεια. Τότε ο Αίαντας καυχήθηκε ότι επέζησε παρά το θυμό της θεάς.
Η θεά ζήτησε από τον Ποσειδώνα να τον αφανίσει και ο θεός με ένα χτύπημα της τρίαινας του έσπασε το βράχο, πάνω στον οποίο είχε καταφύγει, και τον έπνιξε. Διηγούνται επίσης πως η Αθηνά η ίδια τον κεραυνοβόλησε χρησιμοποιώντας έτσι τον κεραυνό, το όπλο του πατέρα της Δία.
Η ιεροσυλία όμως του Αίαντα συνέχισε να βαραίνει τους συμπατριώτες του Λοκρούς. Τρία χρόνια ύστερα από την επιστροφή των ηρώων από την Τροία ξέσπασαν στη Λοκρίδα επιδημίες και ακολούθησε περίοδος από κακές συγκομιδές.
Το μαντείο που ρωτήθηκε απάντησε πως αυτές οι μάστιγες ήταν η εκδήλωση της θεϊκής οργής και πως η Αθηνά δε θα ηρεμούσε, αν για χίλια χρόνια οι Λοκροί δεν έστελναν κάθε χρόνο στην Τροία δύο νέες κοπέλες, που θα διάλεγαν στην τύχη, για να εξαγνίσουν την αρπαγή (και το βιασμό) της Κασσάνδρας. Πράγμα το οποίο και έγινε.
Οι Τρώες σκότωσαν τις δύο πρώτες κόρες που έφτασαν και σκόρπισαν τις στάχτες τους στη θάλασσα. Ύστερα, τις επόμενες κόρες που έφτασαν, τις δέχτηκαν πάρα πολύ καλά και τις εγκατέστησαν στην υπηρεσία της θεάς Αθηνάς. Είχε επικρατήσει όμως η συνήθεια, μόλις έφταναν οι κόρες, ένας όχλος οπλισμένος με ράβδους να τις καταδιώκει ζητώντας να τις θανατώσει.
Αν ξέφευγαν, πήγαιναν ξυπόλυτες στο βωμό της Αθηνάς και εκεί έμεναν παρθένες ως μια πολύ προχωρημένη ηλικία. Έτσι εξαγνίστηκε, πολύ αργότερα από το θάνατο του, η ιεροσυλία που είχε διαπράξει ο γιος του Οϊλέα εναντίον της ιέρειας Κασσάνδρας.
[Πηγή]