Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Από την Ομηρική εποχή σκόρπιζαν τις στάχτες των νεκρών στη θάλασσα;

Με αφορμή το γεγονός ότι η τέφρα της σορού της Μαρίας Κάλλας σκορπίστηκε στο Αιγαίο, θυμηθήκαμε ότι τρία χρόνια ύστερα από την επιστροφή των ηρώων από την Τροία, ξέσπασαν στη Λοκρίδα επιδη­μίες και ακολούθησε περίοδος από κακές συγκο­μιδές....

Το μαντείο που ρωτήθηκε απάντησε πως αυτές οι μάστιγες ήταν η εκδήλωση της θεϊκής οργής και πως η Αθηνά δε θα ηρεμούσε, αν για χίλια χρόνια οι Λοκροί δεν έστελναν κάθε χρό­νο στην Τροία δύο νέες κοπέλες, που θα διάλε­γαν στην τύχη, για να εξαγνίσουν την αρπαγή (και το βιασμό) της Κασσάνδρας.

Πράγμα το οποίο και έγινε. Οι Τρώες σκότωσαν τις δύο πρώτες κόρες που έφτασαν και σκόρπισαν τις στάχτες τους στη θάλασσα!..

ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι ο Αίαντας ο Λοκρός ήταν γιος του Οϊλέα. Ονομάζεται «γιος του Οϊλέα», για να ξεχω­ρίζει από τον Αίαντα, το γιο του Τελαμώνα ή «τον Αίαντα τον μεγάλο». Συγκαταλέγεται ανά­μεσα στους ήρωες, που πολεμούν εναντίον της Τροίας, ως αρχηγός του λοκρικού στρατεύματος επικεφαλής σαράντα πλοίων.

Ο ΚΥΝΟΣ των ΟΠΟΥΝΤΙΩΝ ΛΟΚΡΩΝ

Πολεμά στο πλευ­ρό του ομώνυμου του, του γιου του Τελαμώνα, αλλά, ενώ εκείνος είναι ένας πολεμιστής «μεγα­λόσωμος», ο γιος του Οϊλέα είναι μικρόσωμος, οπλισμένος με ένα θώρακα από λινάρι και ένα τόξο. Είναι ταχύς και έχει τη θέση που θα πά­ρουν αργότερα στα στρατεύματα της κλασικής περιόδου οι πελταστές.

Παίρνει μέρος σε όλες τις μεγάλες μάχες που αναφέρονται στην Ιλιάδα· συμμετέχει στην κλήρωση για τη μονομαχία που θα γίνει με τον Έκτορα, αγωνίζεται κοντά στα πλοία, γύρω από το σώμα του Πάτροκλου, και παίρνει μέρος στους ταφικούς αγώνες που γίνονται από τον Αχιλλέα, για να τιμήσει τον Πάτροκλο.

Θεωρείται όμως ότι έχει κακό χαρακτήρα. Αντιδιαστέλλουν μάλιστα το χαρακτήρα του προς το χαρακτήρα του ομώνυμου του ήρωα· εί­ναι αλαζόνας, σκληρός απέναντι στους εχθρούς του, φιλόνικος, ασεβής και τα σφάλματα του στο τέλος φέρνουν καταστροφή σε μεγάλο μέ­ρος του ελληνικού στρατού.

Το πιο σοβαρό του σφάλμα είναι η ιεροσυλία την οποία διέπραξε εναντίον της Αθηνάς και η οποία προκάλεσε την οργή της θεάς. Κατά την άλωση της Τροίας η Κασσάνδρα ζήτησε άσυλο στο βωμό της θεάς. Ο Αίαντας θέλησε να την αποσπάσει βίαια από το άγαλμα που αγκάλιαζε η κόρη και έτσι παρέ­συρε και την κόρη και το άγαλμα.


Γι' αυτή την έλλειψη σεβασμού προς τους θεϊκούς νόμους οι Αχαιοί θέλησαν να τον λιθοβολήσουν με τη σειρά του όμως και ο Αίαντας ζήτησε άσυλο στο βωμό της Αθηνάς και έτσι κατόρθωσε να ξεφύ­γει το θάνατο.

Στην επιστροφή όμως η Αθηνά έστειλε θαλασσοταραχή, που κατέστρεψε στις Κυκλάδες, κοντά στη νήσο Μύκονο, μεγάλο μέρος από τα αχαϊκά πλοία, ανάμεσα στα οποία και εκείνο που μετέφερε τον Αίαντα. Παρ' όλα αυτά σώθηκε από τον Ποσειδώνα, ο οποίος τον επανέφερε στην επιφάνεια. Τότε ο Αίαντας καυ­χήθηκε ότι επέζησε παρά το θυμό της θεάς.

Η θεά ζήτησε από τον Ποσειδώνα να τον αφανίσει και ο θεός με ένα χτύπημα της τρίαινας του έσπασε το βράχο, πάνω στον οποίο είχε καταφύ­γει, και τον έπνιξε. Διηγούνται επίσης πως η Αθηνά η ίδια τον κεραυνοβόλησε χρησιμοποιώ­ντας έτσι τον κεραυνό, το όπλο του πατέρα της Δία.

Η ιεροσυλία όμως του Αίαντα συνέχισε να βαραίνει τους συμπατριώτες του Λοκρούς. Τρία χρόνια ύστερα από την επιστροφή των ηρώων από την Τροία ξέσπασαν στη Λοκρίδα επιδη­μίες και ακολούθησε περίοδος από κακές συγκο­μιδές.


Το μαντείο που ρωτήθηκε απάντησε πως αυτές οι μάστιγες ήταν η εκδήλωση της θεϊκής οργής και πως η Αθηνά δε θα ηρεμούσε, αν για χίλια χρόνια οι Λοκροί δεν έστελναν κάθε χρό­νο στην Τροία δύο νέες κοπέλες, που θα διάλε­γαν στην τύχη, για να εξαγνίσουν την αρπαγή (και το βιασμό) της Κασσάνδρας. Πράγμα το οποίο και έγινε.

Οι Τρώες σκότωσαν τις δύο πρώτες κόρες που έφτασαν και σκόρπισαν τις στάχτες τους στη θάλασσα. Ύστερα, τις επόμε­νες κόρες που έφτασαν, τις δέχτηκαν πάρα πολύ καλά και τις εγκατέστησαν στην υπηρεσία της θεάς Αθηνάς. Είχε επικρατήσει όμως η συνή­θεια, μόλις έφταναν οι κόρες, ένας όχλος οπλι­σμένος με ράβδους να τις καταδιώκει ζητώντας να τις θανατώσει.

Αν ξέφευγαν, πήγαιναν ξυπό­λυτες στο βωμό της Αθηνάς και εκεί έμεναν παρθένες ως μια πολύ προχωρημένη ηλικία. Έ­τσι εξαγνίστηκε, πολύ αργότερα από το θάνατο του, η ιεροσυλία που είχε διαπράξει ο γιος του Οϊλέα εναντίον της ιέρειας Κασσάνδρας.

[Πηγή]