αλλά το κράτος -πλην ΓΕΕΘΑ- τους χαρακτήρισε ανύπαρκτους κι αυτούς και το νησί τους (!)
Η απίστευτη περιπέτεια με το Δημόσιο της οικογένειας Καμπόσου που επιμένει τέσσερις γενιές τώρα να παραμένει -από το 1820- στο νησί που αποτελεί καταφύγιο φτωχών ψαράδων. Η ιστορία τους στο νησί ξεκινάει από τον προ-προπάππου του μπαρμπα-Δημήτρη ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί το 1820.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι πολλά. Οι κοντινότεροι άνθρωποι που μπορούν να συναντήσουν είναι σε απόσταση 24 ναυτικών μιλίων ή 2,5 ωρών με το καΐκι. Οι χειμώνες είναι πιο δύσκολοι από τα καλοκαίρια.
Κινδυνεύουν να μείνουν αποκλεισμένοι στο νησί για πολλές ημέρες εξαιτίας των ανέμων και πρέπει πάντα να είναι εφοδιασμένοι με προμήθειες, ενώ δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Ο Δήμος Λέρου, στον οποίο υπάγονται, προσπαθεί να μετατρέψει το κατοικημένο νησί σε ακατοίκητη βραχονησίδα.
Όλα ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 2013 όταν μια εταιρεία Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, με αίτησή της προς τον δήμο, ζήτησε να μισθώσει ακίνητα σε πέντε νησιά της περιοχής με σκοπό να εγκαταστήσει ανεμογεννήτριες.
Σ’ αυτό βοήθησε και ο τρόπος με τον οποίο η στατιστική αρχή πραγματοποίησε τη διαδικασία απογραφής το 2011. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Δημήτρη Καμπόσου, οι υπάλληλοι της υπηρεσίας ζήτησαν να πραγματοποιήσουν τη διαδικασία μέσω τηλεφώνου για να μην ταλαιπωρηθούν με θαλάσσιες μετακινήσεις. Η οικογένεια, καλή τη πίστει, δέχτηκε.
Το αποτέλεσμα είναι, μετά την απογραφή, ο αριθμός των κατοίκων να φαίνεται μηδέν και το νησί να χαρακτηρίζεται -από τον ίδιο τον δήμαρχο- βραχονησίδα!
Το ΓΕΕΘΑ διαφωνεί λόγω ΑΟΖ
Από την άλλη, το ΓΕΕΘΑ ενημερώνει ότι η Λεβίθα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ακατοίκητη βραχονησίδα γιατί, σε αυτή την περίπτωση, το Διεθνές Δίκαιο δεν αναγνωρίζει δικαιώματα Υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).
Απαντώντας στην εν λόγω επιστολή, ο Δήμος Λέρου αμφισβητεί ότι το νησί κατοικείται «εκ του μακρού παρελθόντος» όπως αναφέρει το ΓΕΕΘΑ και τους προτρέπει να μην εμφανίζονται τόσο αμετροεπείς -όπως χαρακτηριστικά λέει- στην αλληλογραφία τους.
Όμως εκτός από το ΓΕΕΘΑ υπάρχουν και φωτογραφίες που αποδεικνύουν ότι το νησί κατοικείται. Στο βιβλίου του Αντονι Ρότζερς «Η σβάστικα πάνω από το Αιγαίο», ο συγγραφέας αφιέρωσε περίπου, δέκα σελίδες αποκλειστικά στα Λέβιθα και σε αυτές διακρίνονται πεντακάθαρα το σπίτι και τα κτίσματα της οικογένειας, τότε και σήμερα.
Επίσης, φαίνονται καθαρά στρατιώτες που βρέθηκαν στο νησί, κάποιοι από τους οποίους είναι τραυματίες που τους περιέθαλψε η οικογένεια Καμπόσου.
Σημειώνεται ότι για το νησί Λεβίθα και την οικογένεια έχουν γυριστεί ντοκιμαντέρ με τίτλο «Εβγα ήλιε, Κάτσε ήλιε».
[Πηγή]
