Δεν έχουν ηλεκτρικό, αποφεύγουν τις φωτογραφίες και τα ρούχα τους θυμίζουν μια άλλη εποχή. Πολύ μακρινή. Τα μέλη μιας αίρεσης στη Βολιβία ζουν εντελώς διαφορετικά από εμάς....
Ο φωτογράφος Ζορντί Ρουζ Τσιρέρα έπεισε κάποια από τα μέλη της εν λόγω αίρεσης να ποζάρουν στο φακό του, επιτρέποντας έτσι σε όλους εμάς τους υπολοίπους να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στην καθημερινότητά τους.
Τα μέλη τως Μενονιτών έχουν επιλέξει να ζήσουν τη ζωή τους εξολοκλήρου στο παρελθόν.
Ο φωτογράφος για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Μενονιτών έζησε μαζί τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για να καταλάβει, μάλιστα, τον τρόπο ζωής και σκέψης τους έμεινε μαζί τους, στα σπίτια τους.
«Κάτι που πραγματικά με συγκλόνισε ήταν η έλλειψη χόμπι και παιχνιδιών, η έλλειψη δημοσίων χώρων, η απουσία κοινωνικής ζωής», είπε ο Τσιρέρα μιλώντας στο Slate. «Δεν υπάρχουν καφετέριες και εστιατόρια, γήπεδα ποδοσφαίρου, πλατείες ή κήποι.
Υπάρχει μόνο μια εκκλησία και ένα κατάστημα. Η ζωή τους όλη επικεντρώνεται στην εργασία τους και τη φροντίδα της οικογένειάς τους. Επίσης απαγορεύεται να πίνουν αλκοόλ, να ακούν μουσική και να οδηγούν».
Όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες, οι Μενονίτες φορούν όλοι τα ίδια ρούχα, μένουν σε παρόμοια σπίτια και έχουν τα ίδια χόμπι, ωστόσο, όπως σημειώνει και ο Τσιρέρα έχουν καταφέρει να διατηρήσουν την ατομικότητά τους.
Οι Μενονίτες έφθασαν στη Βολιβία τη δεκαετία του '50, από τον Καναδά, το Μεξικό ή τη Μπελίζ καθώς ο τρόπος ζωής τους εκεί απειλούνταν...
[Πηγή]
Ο φωτογράφος Ζορντί Ρουζ Τσιρέρα έπεισε κάποια από τα μέλη της εν λόγω αίρεσης να ποζάρουν στο φακό του, επιτρέποντας έτσι σε όλους εμάς τους υπολοίπους να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στην καθημερινότητά τους.
Τα μέλη τως Μενονιτών έχουν επιλέξει να ζήσουν τη ζωή τους εξολοκλήρου στο παρελθόν.
Ο φωτογράφος για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Μενονιτών έζησε μαζί τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για να καταλάβει, μάλιστα, τον τρόπο ζωής και σκέψης τους έμεινε μαζί τους, στα σπίτια τους.
«Κάτι που πραγματικά με συγκλόνισε ήταν η έλλειψη χόμπι και παιχνιδιών, η έλλειψη δημοσίων χώρων, η απουσία κοινωνικής ζωής», είπε ο Τσιρέρα μιλώντας στο Slate. «Δεν υπάρχουν καφετέριες και εστιατόρια, γήπεδα ποδοσφαίρου, πλατείες ή κήποι.
Υπάρχει μόνο μια εκκλησία και ένα κατάστημα. Η ζωή τους όλη επικεντρώνεται στην εργασία τους και τη φροντίδα της οικογένειάς τους. Επίσης απαγορεύεται να πίνουν αλκοόλ, να ακούν μουσική και να οδηγούν».
Όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες, οι Μενονίτες φορούν όλοι τα ίδια ρούχα, μένουν σε παρόμοια σπίτια και έχουν τα ίδια χόμπι, ωστόσο, όπως σημειώνει και ο Τσιρέρα έχουν καταφέρει να διατηρήσουν την ατομικότητά τους.
Οι Μενονίτες έφθασαν στη Βολιβία τη δεκαετία του '50, από τον Καναδά, το Μεξικό ή τη Μπελίζ καθώς ο τρόπος ζωής τους εκεί απειλούνταν...
[Πηγή]