.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Ετυμολογία αρχαίων ονομάτων: Δείτε τι σημαίνει το όνομά σας

Εάν το όνομά σας προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα δείτε παρακάτω τι σημαίνει καθώς και την ετυμολογία του, δηλαδή από ποιές λέξεις συναποτελείται. Ονόματα ανδρών και γυναικών που συναντάμε στην Ελληνική κοινωνία και στον απανταχού Ελληνισμό....

Δείτε την ετυμολογία αρχαίων ονομάτων που συναντώνται και σήμερα.

Ονόματα αντρών

Αγαθοκλής (αγαθός+κλέος) ο έχων καλή φήμη.

Αγησίλαος ( άγω+λαός) ο ικανός ηγέτης .

Αθηναγόρας (Αθήναι+αγορά) ο σοφός αγορητής

Αθηνόδωρος (Αθηνά+δώρο) δώρο της Αθηνάς, ο σοφός.

Αλέξανδρος (αλέξω: απομακρύνω+ανήρ) ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος.

Αλκιβιάδης (αλκή+βία) ο τολμηρότατος.

Ανδροκλής (ανήρ+κλέος) ο ένδοξος.

Αριστογένης (άριστος+γένος) ο ευγενής.

Αριστόβουλος (άριστος+βουλή) ο άριστος σύμβουλος.

Αριστοκλής (άριστος+κλέος) ο έχων άριστη δόξα.

Αριστομένης (άριστος+μένος) ο ανδρειότατος.

Δημοσθένης (δήμος+σθένος) η δύναμη του λαού.

Διογένης (Ζευς+γένος) ο Θεογένητος

Διομήδης (Διός+μέδων: άρχων) ο άρχων με θεία δύναμη.

Επαμεινώνδας (επί+άμεινον) ο προοδευτικός.

Ετεοκλής (ετεός: αληθής+κλέος) ο έχων αληθινή δόξα.

Ευαγόρας (ευ+αγορεύω) ο καλός ομιλητής.

Ευρυβιάδης (ευρύς+βία) ο πολύ αυταρχικός.

Ευρυσθένης (ευρύς+σθένος) ο καρτερικότατος.

Θεμιστοκλής (θέμις+κλέος) ο ένδοξος υπερασπιστής του δικαίου.

Θουκυδίδης (Θεού+κύδος: δόξα) ο δοξάζων τον θεό.

Θρασύβουλος (θρασύς+βουλεύομαι) ο τολμηρά σκεπτόμενος.

Ιάσων (ίασις:θεραπεία) ο θεραπευτής.

Ίων (ίον:άνθος) ο μενεξεδένιος.

Κίμων (χίμων: χειμών) ο θυελλώδης.

Κλέαρχος (κλέος+άρχω) ο ένδοξος άρχων.

Κλεόβουλος (κλέος+βουλή) ο επινοητικότατος.

Κλεομένης (κλέος+μένος) ο ένδοξος για τη γενναιότητά του.

Κρίτων (κρίνω) ο ευφυής.

Λέανδρος (λαός+ανήρ) ο ανδρείος του λαού.

Μενέλαος (μένος+λαός) η ορμή του λαού.

Μιλτιάδης (μίλτος:ερυθρά βαφή) ο αιματώδης, ο ανδρείος.

Νεοκλής (νέος+κλέος) η νέα δόξα.

Ξενοφών : ο ανδρείος ηγέτης των ξένων

Οδυσσεύς (οδύσσομαι:διώκομαι) ο διωκόμενος υπό των θεών.

Ορέστης (όρος+ίσταμαι) ο ορεσίβιος.

Πάτροκλος (πατρίς+κλέος) η δόξα της πατρίδος

Περικλής (περί+κλέος) ο ένδοξος

Πολυδεύκης (πολύ+δεύκος:γλεύκος) ο πολύ γλυκός

Πύρρος (εκ του πυρρός) ο ξανθοκόκκινος

Σόλων (πιθανώς από το ρ. σέλλω:σείω) ο διασείσας το παλαιό, ριζοσπάστης

Σοφοκλής (σοφός+κλέος) ο έχων δόξα σοφού

Σωκράτης (σώζω+κράτος) ο σωτήρ του κράτους

Τηλέμαχος (τηλέ: μακριά+μάχομαι) ο αγωνιζόμενος μακράν της πατρίδος

Τιμολέων (τιμή+λέων) ο ισχυρός ως λέων

Φαίδων (φως) ο λαμπρός καθ όλα

Φίλιππος (φιλώ+ίππος) ο αγαπών τους ίππους

Φοίβος (φάος:φως) ο ακτινοβόλος

Φρίξος (φρίττω) ο τρομακτικός.

Ονόματα γυναικών

Αγαθόκλεια (αγαθή+κλέος) η έχουσα καλή φήμη

Αγαθονίκη (αγαθή+νίκη) η νικήτρια ένδοξης νίκης.

Aλκηστις (αλκή+εστία) η χάρη της οικογενείας

Αλκμήνη (αλκή+μήνη: σελήνη) η ακτινοβολούσα.

Ανδρομάχη (ανήρ+μάχομαι) η πρόμαχος.

Αριάδνη (άρι: πολύ+αγνή) η αγνότατη

Αρσινόη (άρσις & αίρω+νους) η υψηλόφρων. 

Αφροδίτη (αφρός+αναδύω) η αφρογενής, η ωραιοτάτη. 

Δηϊδάμεια (δήϊος:εχθρός+δαμάζω) η νικήτρια των εχθρών. 

Διώνη (εκ του Διός) η θεϊκή. 

Ερατώ (ερώ:αγαπώ) η αξιολάτρευτη, Μούσα 

Εριφύλη (έρι:πολύ+φύλον) η έξοχη των γυναικών. 

Ευδοξία (ευ+δόξα) η έχουσα καλή φήμη. 

Ευνομία (ευ+νέμω:διανέμω) η δίκαιη χορηγός των αγαθών. 

Ευρυδίκη (ευρύς+δίκη) η πολύ δίκαιη. 

Ευρύκλεια (ευρύς+κλέος) η πολυένδοξη. 

Ευτέρπη (ευ+τέρπω) η πολύ ευχάριστη, Μούσα. 

Ήβη (ήβη:ακμή) η πάντοτε θαλερή, νέα 

 Ηλέκτρα (ηλέκτωρ:ο ακτινοβολών ήλιος) η ακτινοβολούσα από χάρη 

Ηρώ (Ήρα) η προσωποποίηση της Θεάς Ήρας Θάλεια (θάλλω) η δροσερή, η ωραία, Μούσα 

Θέμις (τίθημι&θεσμός) η θεά του Δικαίου, η άκρως δίκαιη.

Ιοκάστη (ίον+κάζω:στολίζω) η ωραία ως μενεξές.

Ιππολύτη (ίππος+λύω) η αρματιλάτις.

Ίρις (είρω: αγγέλω) η αγγελιοφόρος των θεών.

Ιφιγένεια (ίφι: ισχυρά+γίγνομαι) η πολύ ισχυρή.

Καλλιόπη (κάλλος+ωψ:οφθαλμός) η έχουσα ωραία μάτια.

Καλλιρρόη ( καλώς+ρέω) η δροσερή ως καθαρό νερό.

Κλειώ (κλέος) Η ένδοξη, Μούσα.

Κλεονίκη (κλέος+νίκη) η ένδοξη νικήτρια.

Κλεοπάτρα (κλέος+πάτρη) η δόξα της πατρίδος.

Λητώ (λανθάνω) η μυστηριώδης.

Μελπομένη (μέλπω) η ευφραίνουσα με το άσμα της.

Μυρτώ (μύρτον) η ευχάριστη ως μυρτιά.

Ναυσικά (ναυς+καίνυμαι:υμνούμαι) η υμνούμενη από τους ναυτικούς.

Νεφέλη (νέφω:χύνω ύδωρ) η προσφέρουσα ζωογόνον ύδωρ.

Ξανθίππη η ξανθή ιππεύτρια.

Πηνελόπη (πήνη:υφάδι+λέπω:εκτυλίσσω) η καλλιτέχνις υφάντρια.

Πολυξένη (πολύ+ξενία) η πολύ φιλόξενη.

Πολύμνια (πολύς+ύμνος) η θεία τραγουδίστρια, Μούσα.

Τερψιχόρη (τέρπω+χορός) η τέρπουσα με το χορό της, Μούσα.

Φαίδρα (φαιδρός & φως) η φωτεινή, η λάμπουσα από χάρη. 

Φερενίκη (φέρω+νίκη) η νικηφόρος 

Φιλομήλα (φιλώ+μέλος) η φιλόμουσος, η φίλη της αρμονίας. 

Χρυσηϊς (χρυσός) η πολύτιμη, η χρυσαφένεια. 

 [Πηγή]