"Και πήραν τον Δάγωνα και τον εγκατέστησαν στον Τόπο του, επανιδρύοντας την Αρχαία λατρεία, καλώντας τους ισχυρούς που έρχονται από την Αιωνιότητα"…
Αρκετά είναι τα βιβλία που αναφέρονται σε τέτοιου είδους υπέρτατους και Αρχαίους Θεούς, όμως το πιο αμφιλεγόμενο από όλα φαίνεται πως είναι το ¨Al Azif¨ του τρελού Άραβα Αμπντούλ Αλχαζρέντ, το αποκαλούμενο και ¨Νεκρονομικόν¨, όνομα που πηγάζει από τις τις Ελληνικές λέξεις Νεκρός, Νόμος, Εικόνα ( Η εικόνα του Νόμου των Νεκρών) , και που κατά πολλούς επινοήθηκε και γράφτηκε από τον ίδιο τον Λάβκραφτ, εμπνευστή της Μυθολογίας Κθούλου. Φημολογείται πως ο Λάβκραφτ επινόησε το ψευδώνυμο Αλχαζρέντ για να δώσει αληθοφάνεια στο Βιβλίο του και κατασκεύασε μια ολόκληρη ιστορία που θα συνόδευε τον υποτιθέμενο Αλχαζρέντ και το Νεκρονομικόν μέχρι και σήμερα.
Σύμφωνα με την ιστορία αυτή, που ο Λάβκραφτ δημοσίευσε σε κάποιο φυλλάδιό του το 1936, ο Αλχαζρέντ βρήκε και αντέγραψε τα κείμενα του ¨Al Azif¨ στην Δαμασκό το 730 π.χ. Το περιεχόμενο των επίμαχων κειμένων του βιβλίου κάνει λόγο για την ύπαρξη κάποιων σκοτεινών θεών που περιμένουν μέσα στην Αιωνιότητα ώσπου να αναστηθούν και να κυβερνήσουν ξανά. Άμορφες εξωγήινες Θεότητες που έσπειραν τους Γόνους τους στην Γη και εξορίστηκαν περιμένοντας την ώρα της επιστροφής τους…
Ένας από αυτούς τους αποτρόπαιους θεούς είναι και ο Δάγωνας. Θεότητα του νερού, κατώτερη από τον Μέγα Κθούλου, τον Ιερέα των Μεγάλων Παλαιών, αφού ο Δάγων και οι υπηρέτες του Αβυσσαίοι τον υπηρετούν. Η πρώτη αναφορά στον Δάγων της Μυθολογίας Κθούλου γίνεται από τον Λάβκραφτ στο ομώνυμο έργο του ¨Dagon¨, το 1917.
Οι ιστορικές αναφορές στον Θεό Δάγωνα κάνουν λόγο για μια αρκετά διαφορετική θεότητα από εκείνη που παρουσιάζεται στο Νεκρονομικόν. Φαίνεται πως το αρχετυπο του Δάγωνα είναι η Σημιτική Θεότητα Dagan, που λατρευόταν από τους Φιλισταίους. Σε αντίθεση με την Δαιμονική θεότητα του Νεκρονομικόν, μάλλον ο Ντάγκαν των Φιλισταίων λατρευόταν ως Θεός της βλάστησης αλλά και της γονιμότητας. Αναγνωριζόταν επίσης ως ο Υπέρτατος Δικαστής των Νεκρών.
Η λατρεία του Δάγωνα αναπτύχθηκε στην Συρία, τον Λίβανο και την Παλαιστίνη, και αργότερα υιοθετήθηκε από τους Φιλισταίους και τους Φοίνικες. Υπήρχαν ναοί αφιερωμένοι σε αυτόν στην Γάζα, αλλά και σε πολλές ακόμη πόλεις της Νότιας Παλαιστίνης. Ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά του Ουρανού και της αδελφής του Γης.
Οι άλλοι ήταν οι Elos (Κρόνος) και Άτλας. Λέγεται πως αφού ανακάλυψε τα δημητριακά, ο Δάγων ονομάστηκε και Ζευς Αρότριος. Συνδέεται επίσης με τον Θεό Βάαλ, τον επονομαζόμενο ¨Υιό του Δάγωνα¨. Ο Βάαλ αναφέρεται ως θεός της Γονιμότητας, του Κεραυνού και της Βροχής.
Η σκοτεινή Πλευρά του Δάγωνα
Έστω και αν αναγνωριζόταν ως θεός της βλάστησης, ο Δάγων είχε και σκοτεινές πλευρές, που στην πορεία ενέπνευσαν τον Λάβκραφτ για την κατασκεύη της Λατρείας του Δάγωνα των Μεγάλων Παλαιών. Πιο συγκεκριμένα, στο πρώτο βιβλίο του Σαμουήλ, κεφάλαιο 5, γίνεται μια αναφορά στο πως οι δυνάμεις του Γιαχβέ κατατροπώνουν αυτές του Δάγωνα.
Σύμφωνα με το παραπάνω κεφάλαιο, οι Φιλισταίοι έκλεψαν την Κιβωτό της Διαθήκης με σκοπό να την κρατήσουν ως τρόπαιο στον Ναό του Δάγωνα και τότε οι Κατάρες του Γιαχβέ έπεσαν πάνω τους.
Αρχικά βρήκαν το άγαλμα του θεού τους να κείτεται στο πάτωμα, και αφού το αντικατέστησαν, το ξαναβρήκαν πεσμένο, αλλά αυτή την φορά με το κεφάλι και τα χέρια κομμένα. Οι μάστιγες και οι επιδημίες στοίχειωσαν τους Φιλισταίους, που πλέον στα μάτια τους ο Δάγων ήταν ανίκανος, ώσπου να επιστρέψουν την Κιβωτό πίσω στους Ισραηλίτες.Όπως φαίνεται, η Λατρειά του Δάγωνα από τους Φιλισταίους ήταν η κύρια πηγή έμπνευσης για τον Λάβκραφτ, που την εδραίωσε με το διήγημά του ¨Η Σκιά Πάνω από το Ίνσμουθ¨ (1931), στο οποίο αναφέρει πως στην πόλη αναπτύχθηκε η Μυστική Λατρεία ενός Ιχθυόμορφου Θεού και των βατραχόμορφων απογόνων του, με σκοπό την ανάστασή τους και την απόδοση φόρου τιμής στον Μέγα Κθούλου.
Αν και η πιό συνηθισμένη εικόνα του Δάγωνα είναι αυτή του Θεού – Ψαριού, κανένα άγαλμα ή προτομή της θεότητας δεν έχει βρεθεί ή αναγνωριστεί. Επίσης, τίποτα δεν φαίνεται να συμφωνεί με την εικόνα το Ιχθυόμορφου που έχει αποδοθεί σε εκείνον. Αυτό συμβαίνει διότι με τους Αιώνες η εικόνα του Δάγωνα μάλλον έχει μπερδευτεί με αυτές άλλων Θεοτήτων.
Η απεικόνιση των χαρακτηριστικών της γοργόνας που του αποδίδουν, ανήκουν στην Συριακή Θεά Αταργκάτις, που είχε μορφή Γοργόνας. Ο ραββίνος Λεβί πως ο Δάγων είχε την μορφή Άνδρα.Αυτή η συγχώνευση εικόνων του Δάγωνα, φαίνεται πως οφείλεται στην προσπάθεια των Εβραίων να γελοιοποιήσουν την Θεότητα.
Ο θεός Δάγων, ακριβώς λόγω των υποτιθέμενων ιχθυόμορφων χαρακτηριστικών του, συσχετίστηκε με τον Βαβυλώνιο Θεό Ea, που σύμφωνα με τον μύθο κατοικούσε στα βάθη της Αβύσσου των γλυκών νερών. Είχε την μορφή κατσίκας με ουρά ψαριού, και κρατούσε στα χέρια του ένα βάζο από το οποίο έτρεχε νερο.
Είναι εύκολο λοιπόν να κατανοήσουμε τις πολλές και διαφορετικές ρίζες της διφορούμενης εικόνας του Αρχαίου Θεού Δάγων. Ποιά είναι όμως η αληθινή του υπόσταση; Αυτή που δεν δίνεται σε γλαφυρές παρομοιώσεις τύπου ¨Ιχθυόμορφος Θεός¨;…
Ένας Θεός στα Ταρώ;Ο Άλιστερ Κρόουλι, αναφέρει στις κάρτες Ταρώ του Ερμή Θωθ, πως ο Δάγων είναι η απεικόνιση 0 ¨The Fool¨, και η απεικόνιση ΧΙΙΙ ¨Death¨. Αυτές οι κάρτες θα μπορούσαν να έχουν σχέση με τον Θεό αυτό, αν είχε την μορφή ιχθύος και όντως σχετιζόταν με τον Θεό Ea.
Μάλλον όμως και οι δύο κάρτες αυτές δεν έχουν σχέση με τον Δάγωνα. Αν πάρουμε τις παραπάνω παραμέτρους και κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λατρευόταν από τους φιλισταίους, θα παρατηρήσουμε αμέσως πως η κάρτα Ταρώ που ταιριάζει σε αυτόν είναι η κάρτα ΙΧ ¨Ο Ερημίτης¨.
Ο αριθμός της εβραικής λέξης DGVN (Δάγων) είναι το 63, όπου 6+3 =9 ή ΙΧ: Ο Ερημίτης. Ο Κρόουλι αναφέρει: ¨Ο υψηλότερος συμβολισμός σε αυτήν την κάρτα είναι πως η γονιμότητα βρίσκεται στην πιο ανυψωτική της υπόσταση, Κι αυτό αντανακλάται στην κάρτα με το σημάδι της Παρθένου. Η παρθένος είναι το σημάδι της Γης και παραπέμπει στο Καλαμπόκι, για αυτό και το φόντο της κάρτας είναι ένα τοπίο γεμάτο σιτάρι…¨
Ο Δάγων είναι ο Θεός της βλάστησης και της Γης, οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η κάρτα αυτή είναι που ταιριάζει πέρα από κάθε αμφιβολία στην πραγματική μορφή του. Ο σχεδιασμός της συγκεκριμένης κάρτας είναι εκπληκτικός.
Ένα γεωμέτρικό μοτίβο διαφαίνεται στις ακτίνες φωτός που διαπερνούν το φανάρι στο κέντρο της, φωτίζοντας την. Το συγκεκριμένο γεωμετρικό μοτίβο είναι και ο Τελετουργικός Σχεδιασμός του Δάγωνα, που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από διάφορες σέκτες για την επίκλησή του…
Κάθε φορά που αναρωτιόμαστε, φτάνουμε ένα βήμα πιό κοντά στην κατανόηση της αλήθειας. Απλώνουμε τα χέρια και αγγίζουμε έστω και ένα μκρό μέρος των υπέρτατων Θεών που ζουν μέσα στις Μυθολογίες και τους Αιώνες. Νιώθουμε την αύρα τους, ακούμε την οργή τους. Αμυδρά. Όποια και αν είναι η μορφή τους. Ότι και αν αντιπροσωπεύουν…
[Πηγή]
Το είδαμε εδώ
