Και οι αρχαίοι Έλληνες ήταν αθυρόστομοι

Διαβάστε μερικές χαρακτηριστικές ''βρισιές''

Το...απόφθεγμα του Ζουράρι μας «έχουν πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος» κάνει θραύση στο διαδίκτυο και έχει «εξάψει» την ευρηματικότητα χρηστών που επιχειρούν να αποδώσουν στα αρχαία ελληνικά, αλά Ζουράρις, γνωστές βρώμικες φράσεις....

Οι παλαιότεροι ίσως να θυμούνται το «της επι χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα».

Υπάρχουν όμως και άλλες, πολλές. Αλιεύσαμε ορισμένες, τις ηπιότερες.

*Οδευε εις συνουσίαν

*Ευμεγέθους σωματικής διάπλασης ατομικός εραστής

*Τα εκ μεταξίου γενόμενα εσωενδύματα εκ μεταξίου γενόμενα οπίσθια απαιτούσι

*Συγγνώμη εύειδες κοράσιον, ο σος πατήρ σακχαροπλάστης ετύγχανε ών;

*Εκοπρίσθη η φοράς παρά τοις αλωνίοις

*Λαβέ ταύτα Ελισσάβετ και ποίησέ τα επί πλαισίου ( Πάρτα Λίζα....)

*Αφόδευε υψηλά και ηγνάντει

Οι βρισιές των Αρχαίων Ελλήνων

Βέβαια και οι Αρχαίοι Έλληνες κατέβαζαν τους Θεους του Ολύμπου! Ιδού μερικές από τις πιο συνηθισμένες βωμολοχίες των προγόνων μας, οπως καταγράφονται το βιβλίο του Μάριου Βερέττα, «Τα βρωμόλογα των αρχαίων Ελλήνων»,

ΑΝΑΣΕΙΣΙΦΑΛΛΟΣ = φιλήδονη γυναίκα που πιάνει και κουνάει το φαλλό

ΓΛΩΤΤΟΔΕΨΕΩ = κάνω μαλάξεις με τη γλώσσα

ΓΥΝΑΙΚΟΠΙΠΗΣ = μπανιστιρτζής

ΔΡΟΜΑΣ = πoρνη του δρόμου

ΕΣΧΑΡΑ = γυναικείο αιδoίο

ΕΥΠΥΓΟΣ = γυναίκα με ωραία οπίσθια

ΚΑΣΣΩΡΙΣ = πoρνη [κασσωρίς = από το κάσις (αδελφός, εταίρος)]

ΜΥΖΟΥΡΙΣ = γυναίκα που βυζαίνει πέoς

ΠΗΘΙΚΑΛΩΠΗΞ = άνθρωπος πανούργος

ΡΩΠΟΠΕΡΠΕΡΗΘΡΑΣ = άνδρας που εκτομίζει ακατάπαυστα βλακείες

ΗΔΟΝΟΘΗΚΗ = το αιδοίo

ΕΥΡΩΤΑΣ = το αιδοίo

ΜΥΡΤΟΝ = το αιδοίo

ΚΥΝΤΕΡΟΣ = ο αναίσχυντος, ο κοπρίτης

ΛΕΧΡΙΟΣ = Λεχρίτης

ΛΟΧΜΗ = το τριχωτό αιδoίο

[Πηγή]