"Όρια" ο Τιτανικός του Σουνίου
Είχε προηγηθεί στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943 η συνθηκολόγηση της Ιταλίας και οι Γερμανοί, που κατείχαν πλέον τα Δωδεκάνησα, επέταξαν πολλά πλοία και τα χρησιμοποίησαν για μεταφορά αιχμαλώτων.
Το πλοίο δεν ήταν αξιόπλοο και δεν πληρούσε τους κανόνες ασφαλείας για να μεταφέρει εμπορεύματα και φυσικά ανθρώπους. Το «Όρια» αναχώρησε με πολύ κακό καιρό. Οι άνεμοι ήταν θυελλώδεις σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και το φορτίο του πλοίου, πολύ βαρύ.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής το «Όρια» δέχτηκε επίθεση από βρετανικά πλοία αλλά κατάφερε να ξεφύγει.
Όταν το πλοίο έφτασε στα ανοιχτά του Σουνίου, προσέκρουσε στο βράχο Μεδίνα κοντά στη νησίδα Πάτροκλος. Αμέσως πήρε κλίση και λίγο αργότερα βυθίστηκε, παρασύροντας στο θάνατο πάνω από 4000 Ιταλούς, αλλά και αρκετούς Γερμανούς που ταξίδευαν με το πλοίο σαν φρουροί των αιχμαλώτων. Τα νερά στο σημείο του ναυαγίου, χαρακτηρίστηκαν «υγρός τάφος».
Για πολλές μέρες οι παραλίες της περιοχής ήταν γεμάτες με τα άψυχα κορμιά των Ιταλών που επέβαιναν στο «Όρια». Κάποιοι από τους κατοίκους της περιοχής όπως ανέφεραν στη «Μηχανή του Χρόνου», που έσπευσαν να βοηθήσουν όσους είχαν καταφέρει να επιζήσουν, ήρθαν αντιμέτωποι με έναν αμετανόητο Γερμανό, ο οποίος αντί να δεχτεί τη βοήθειά τους, ύψωσε το όπλο του για να τους απειλήσει.
Παρά το μεγάλο αριθμό των θυμάτων, το ναυάγιο δεν έγινε γνωστό καθώς οι Γερμανοί επέβαλαν λογοκρισία και το συμβάν δεν καταγράφηκε ούτε από το ελληνικό λιμεναρχείο, ούτε από το τότε αρμόδιο υπουργείο. Η ιστορία όμως το κατέγραψε.
Το ναυάγιο του «Όρια» που δεν είναι τόσο «διάσημο», είχε σχεδόν τετραπλάσια θύματα από αυτό του πασίγνωστου Τιτανικού, για αυτό πολλοί το χαρακτήρισαν «άγνωστο Τιτανικό». Μετά τον πόλεμο, το πλοίο ανασύρθηκε από το βυθό και διαλύθηκε για να πουληθούν τα υλικά του για άλλες χρήσεις. Στο βυθό του Σουνίου υπάρχουν ακόμα ελάχιστα απομεινάρια της τραγωδίας.
[Πηγή]
